Η κώτικη λαογραφία
«Aν καὶ πλουσιότατη σὲ ὅλα τὰ εἴδη τῶν μνημείων τοῦ λόγου, ἡ κώτικη λαογραφία μένει, κατὰ τὸ μεγαλύτερό της μέρος, ἀνεκμετάλλευτη καὶ ἄγνωστη στὸν περισσότερο κόσμο. Το μαγευτικὸ ἀπὸ τὴν κάθε του άποψη νησὶ θὰ μποροῦσε νὰ γεμίσει, μὲ τοῦ λαοῦ του τὰ δημιουργήματα, τόμους ὁλόκληρους ἀπὸ τὰ πιὸ παθητικά τραγούδια τῆς ἀγάπης καὶ τὶς σατιρικές του μαντινάδες ὡς τὰ σπαραχτικότερα μοιρολόγια, ἀπὸ τὰ τρυφερώτερά του νανουρίσματα καὶ τὰ πεισματικὰ ὡς τὶς περίφημες στιχοπλακιές, ἰδίως τὶς τελευταῖες. Μὰ καὶ μὲ πόσα ἄλλα, ἀκόμη, ὄμορφα ἤθη καὶ ἔθιμα τοῦ τόπου γύρω ἀπὸ τὶς συνήθειες τῶν κατοίκων-παροιμίες, αἰνίγματα, προλήψεις, δεισιδαιμονίες κ.ά., συνυφασμένα μὲ παλιὲς παραδόσεις μιᾶς μακραίωνης κληρονομιᾶς πού 'χει περάσει ἀπὸ τὴ μιὰ γενιὰ στὴν ἄλλη, δὲν θὰ εἶχε ν' ἀσχοληθεῖ ἕνας συστηματικὸς λαογράφος, περισώζοντας ἀπὸ τὴ λησμονιά τοῦ χρόνου τόσο πολύτιμο υλικό, που χάνεται σιγά-σιγὰ μὲ τοῦ καιροῦ τὸ πέρασμα. Μαζὶ μὲ τὴ λαογραφία τῶν ἄλλων δώδεκα νησιῶν ἡ κωακὴ λαογραφία θ᾿ ἀποτελοῦσε ἕνα μνημεῖο ἀθάνατο τοῦ λαογραφικοῦ πλούτου τῆς Δωδεκανήσου».
Η παλιά αρχοντική φορεσιά της Κω δια χειρός μιας μεγάλης Ελληνίδας λαογράφου ,της Αθηνάς Ταρσούλη, δεκαετία ΄40.
Γεωδίφης
