Ο σεισμός του 365 μ.Χ δημιούργησε γιγαντιαία ρεύματα θολότητας στη Μεσόγειο;

Στο Ιόνιο Πέλαγος, μία από τις πιο σεισμογενείς περιοχές που δραστηριοποιούνται στη Μεσόγειο, η ζώνη καταβύθισης συνήθως συνδέεται με ανύψωση των παράκτιων βουνών, αυξημένη διάβρωση και σεισμική δραστηριότητα κατά μήκος του Τόξου της Καλαβρίας και του Ελληνικού Τόξου, κάτι το οποίο φαίνεται στις επαναλαμβανόμενες γεωμορφές. 

Μερικοί από τους τουρβιδίτες που παρατηρούνται στις βαθιές λεκάνες είναι παχιά στρώματα. Μελέτη από αυτά τα μεγα-στρώματα, στον υποθαλάσσιο σχηματισμό του Αυγεία(Augias turbidite ,HAT) παρέχει πληροφορίες στους επιστήμονες  για να διαπιστώσουν αν τα πελαγικά ιζήματα, αποτέθηκαν μετά το καταστροφικό γεγονός. 

Ραδιομετρική χρονολόγηση σε μια περιοχή μεγαλύτερη των 150 000 τετρ.χιλιομέτρων δείχνει ότι σε διάφορες μεσογειακές λεκάνες  τα ιζήματα στην πραγματικότητα αποτέθηκαν κατά τη διάρκεια ενός γεγονότος εντός του χρονικού παραθύρου 364 έως 415 μ.Χ. 

Αντίθετα από τις ερμηνείες που σχετίζονται με αυτή το υποθαλάσσιο γεγονός  ενεργοποίησης, συμπεριλαμβανομένου και της  κατάρρευσης της καλντέρας της Σαντορίνης, τα στοιχεία δείχνουν ως υπεύθυνο ένα μεγάλο τσουνάμι που προερχόταν από το μεγασεισμό του 365 μ.X. στην Κρήτη με καταστροφικές συνέπειες, συμπεριλαμβανομένης της εκτεταμένης μαζικής κινητοποίησης ιζημάτων στην ανατολική Μεσόγειο. 

Γεωδίφης

Πηγή-geology.gsapubs.org/