Κριός και Οξός

Στη δική μας κοινωνία όπως και σε πολλούς άλλους πολιτισμούς, χαράσσουμε μια γραμμή μεταξύ του κοσμικού και του θρησκευτικού. 

Στην Αρχαία Ελλάδα δεν υπήρχε τέτοια γραμμή για να τραβήξουμε. Φανταστείτε έναν κόσμο όπου κάθε βουνό, λαγκαδιά, δάσος ήταν γεμάτο με τις πιο φανταστικές ιστορίες.

Δεξιά της εικόνας, στο όρος Ίδη γεννήθηκε ο θεός των θεών Δίας, κρυμμένος από το άγρυπνο βλέμμα του κανιβαλιστή πατέρα του.Ο Δίας είχε πολλά αδέρφια και αδελφές που ήταν επίσης ισχυροί θεοί και θεές. Ήταν ο νεότερος, αλλά ο ισχυρότερος από τα τρία αδέρφια. Ο μεγαλύτερος αδελφός του ήταν ο Άδης που κυβέρνησε τον Κάτω Κόσμο. 

Αριστερά της εικόνας έζησε ο Τρίοπας, εγγονός του Ποσειδώνα του άλλου αδελφού του Δία. Τον Ποσειδώνα, τον πολιούχο θεό της Νισύρου,τον γιόρταζαν τον μήνα γέννησης του, μεταξύ 21 Ιανουαρίου έως 18 Φεβρουαρίου,τότε που συχνά η Πιπεριά του δίαυλου ήταν αγριεμένη.

Λατρευτικοί χώροι, ιερά του υπήρχαν γύρω από κάθε γωνία και πάνω από κάθε λόφο του αρχαίου κόσμου, επιτρέποντας τη φυσική αλληλεπίδραση με τους μύθους που τους απέδιδαν. Ολα αυτά είχαν μία κοινή συνισταμένη, τις φυσικές διεργασίες ιδίως την τεκτονική δραστηριότητα του τόπου όπου ήταν χτισμένο.

Κάθε ιερό του Ποσειδώνα περιέχει αναμνήσεις από τον πόνο και την ευχαρίστηση, τον φόβο και τη χαρά, τις πράξεις και τις επιρροές των κατοίκων. Ήθελαν να θυμούνται, δεν μπορούσαν να ξεχάσουν, ήθελαν να ξεχάσουν. Μια σχέση αγάπης-μίσους με τις δικές τους αναμνήσεις και ιστορίες.

Όπως οι μύθοι διαμόρφωσαν την ταυτότητα τους, έτσι και ο ίδιος μύθος θα μπορούσε να διαμορφωθεί από αυτούς που τον κατέχουν. Άλλωστε, κάποιος πρέπει να πει μια ιστορία… εδώ είναι που οι Νισύριοι διαφοροποιούνται από τους άλλους Έλληνες. Οι ιστορίες τους είναι πραγματικές,διαχρονικές,  αντέχουν στον χρόνο και ακόμη μας γοητεύουν.

Στην γη του οργισμένου Πολυβώτη κάθε σκέψη χωράει,τίποτα δεν είναι περιττό. 

Σε δορυφορικό χάρτη το Μανδράκι της Νισύρου με τους δύο ηφαιστειακούς πλειστοκαινικούς λόφους, που σαν πέτρινοι πύργοι, πυλώνες από ντόπια  σιδερόπετρα στέκονται και συνοδεύουν την αρχαία πόλη με ιστορίες ομηρικές, τουλάχιστον 33 αιώνων. 

Ο μικρότερος Κριός, αριστερά βλέπει στο Κάβος Κριός, το νησάκι το οποίο βρίσκεται μπροστά από την σπουδαία και διάσημη ελληνιστική Κνίδο, ενώ ο ιερός Οξός με την αρχαία ακρόπολη του βλέπει προς την μινωική γη, των τρομερών Τελχίνων, τών πρώτων κατοίκων της. 

Η πόλη του 3ου αιώνα π.Χ είχε λιμάνι, λιμενοβραχίονα, νεώριο, αρχαίο τείχος, θέατρο,πιθανότατα στάδιο, Αφροδίσιο και πολλά άλλα.

Το τι ακριβώς συνέβη και γιατί σε αυτό τον μικρό αλλά με πλούσια ιστορία τόπο θα αναζητήσουμε με την καθοδήγηση και την συνδρομή του Γεωσείστη, μέσα από βαρβάλακχες,σεισμοπλημύρες,ανεράιδες, αν προτιμάτε τους γεωμύθους αυτής της παντοτινά ανήσυχης γεωλογικά γης. Το ταξίδι συνεχίζεται....

Γεωδίφης

Πέντε πόδια από το τείχος