Όλοι ήξεραν εκτός από τα θύματα!

Είναι ένας χείμαρρος, ο Vajont στη βόρεια Ιταλία.Ρέει στην κοιλάδα του Έρτου και του Κάσο και καταλήγει στην κοιλάδα Piave.

Εδώ, μια μέρα, χτίστηκε ένα φράγμα. Το όρος Toc, έγινε εύθραυστο, δεν άντεξε και κατέρρευσε στην τεχνητή λίμνη. 

Ήταν βράδυ, το ρολόι έλεγε 22.39 του 9 Οκτώβρη, σαν σήμερα, το 1963. Το τελευταίο βράδυ. Μια ολόκληρη κοινότητα εξαφανίστηκε για πάντα. 

Ακολούθησε μία παράξενη σιωπή γεμάτη λέξεις: γι' αυτό μιλούσαν παντού αλλά με χαμηλή φωνή, ψιθυρίζοντας, δεν ήταν ο κόσμος συνηθισμένος σε καταστροφές σε πραγματικό χρόνο.

Το ίδιο το τοπωνύμιο του όρους Toc, στα φριουλιάνικα σημαίνει σπασμένο, ήταν μια προειδοποίηση για σεβασμό για τη φύση και την περιοχή, το έλεγαν οι παλιοί, όμως κανείς δεν τους άκουσε.

Το Μόντε Τοκ ήταν εύθραυστο, η κατολίσθηση έσπασε στο σύνολό της όταν η λεκάνη ήταν γεμάτη και παρέσυρε τα πάντα αλλά όχι το φράγμα.

Κατά την αρχική πλήρωση, μια κατολίσθηση προκάλεσε ένα «Μεγατσουνάμι» στη λίμνη κατά το οποίο 50.000.000 κυβικά μέτρα νερού ξεπέρασαν το φράγμα σε ένα κύμα 250 μέτρων, το οποίο προκάλεσε τεράστιες πλημμύρες και καταστροφές οδηγώντας στην καταστροφή πολλών χωριών.

Όλοι οι υπεύθυνοι ήξεραν τις αδυναμίες του τεχνικού έργου.Στις 22 Μαρτίου 1959, κατά την κατασκευή του φράγματος Vajont, μια κατολίσθηση στο κοντινό φράγμα Pontesei δημιούργησε ένα κύμα ύψους 20 μέτρων που σκότωσε ένα άτομο.

Κανείς δεν άκουσε μία ρεπόρτερ που προέβλεψε τι θα συνέβαινε.Οι εκτιμήσεις για τους νεκρούς κυμαίνονται από 1.900 έως 2.500 άτομα, όμως κανείς δεν ξέρει πόσοι χάθηκαν την αποφράδα νύχτα. Από τότε κανένα μάθημα και συνεχίζουμε καθώς δεν έγινε τίποτα.

Γεωδίφης με πληροφορίες από τα τα ιταλικά ΜΜΕ εκείνης της εποχής