Στο Πολύνησο της Νισύρου, το 6000 π.Χ
Η θερμή περίοδος ακολουθήθηκε από μια σταδιακή πτώση, περίπου 0,1-0,3 °C ανά χιλιετία, μέχρι πριν από περίπου δύο αιώνες. Το κλιματικό γεγονός ήταν πιθανότατα αποτέλεσμα προβλέψιμων αλλαγών στην τροχιά της Γης [κύκλοι Μιλάνκοβιτς] και μια συνέχιση των αλλαγών που προκάλεσαν το τέλος της τελευταίας περιόδου των παγετώνων.
Το θερμικό μέγιστο η στάθμη της θάλασσας είναι ψηλότερη, όμως υποχωρεί με τα χρόνια που ακολουθούν.Οι ηφαιστειακές διεργασίες ηρεμούν, ο θυμός των νεοτεκτονικών δυνάμεων υποχωρεί, καταλαγιάζει. Οι ακτογραμμές των νησιών διαφέρουν από τις σημερινές.Το γεωμορφολογικό ανάγλυφο κάθε νησιού μοιάζει με το τωρινό.
Στα Νησιά των Νισυρίων[Νίσυρος, Στρογγυλή, Γυαλί, Αγ.Αντώνιος, Παχειά, Πυργούσα,Κανδελεούσα]του Στράβωνα η σημαντικότερη μεταβολή, το 6000 π.Χ, εντοπίζεται στην Κάμπα του Γυαλιού, καθώς δεν υπάρχει όπως βέβαια και το ξακουστό Πηγάδι του Μιαούλη, το νησί αποτελείται από δύο νησίδες [Οψιδιανούσα και Κισσηρούσα].
Στην Κισσηρούσα μετά από δύο χιλιετίες θα ιδρυθεί το καλύτερα σήμερα διατηρημένο από τα τρία γνωστά νεολιθικά κτίσματα [4η χιλιετία π.Χ] στη Δωδεκάνησο, με τα άλλα δύο να βρίσκονται στον Λεφτόπορο της Καρπάθου και στη νησίδα Αλιμνιά κοντά στη Χάλκη.
Στο έτος 6000 από σήμερα οι άνθρωποι εξακολουθούν να είναι το κυρίαρχο είδος στον πλανήτη, κάτι που δεν εκπλήσσει κανέναν αφού οι έξι χιλιετίες δεν είναι παρά ένας χτύπος καρδιάς στα εξελικτικά φυσικά χρονοδιαγράμματα.
Στη Νίσυρο, οι Χοχλάκοι, η Παχειά Άμμος δεν υπάρχουν, ενώ οι ακτές των Πάλων και της Τάβλας, διαμορφώνονται και προετοιμάζονται, βάζουν τα γιορτινά τους να υποδεχτούν τις πρώτες κοινότητες αιγαιοπελαγιτών.Η προϊστορία της Νισύρου ή αν θέλετε των Πορφυρέων αρχίζει.
Γεωδίφης
