Όχι ένα δέντρο, αλλά μια μελλοντική κοινότητα...
Δεν κρατώ στα χέρια μου κάτι μικρό από ένα δέντρο του Παλιόκαστρου, αλλά μια μελλοντική κοινότητα, έναν κόσμο της Νισύρου σε αναμονή.
Τα δέντρα που συναντούμε σήμερα είναι ότι έχει απομείνει από ένα μεγάλο δάσος που κάλυπτε παλιά την χαράδρα.
Αν μπορούσα να διαλέξω έναν θησαυρό για να δώσω σε έναν ισχυρό βασιλιά [ίσως σε παραμύθι] θα ήταν ένα βελανίδι ή ένας σπόρος.
Είναι από τα πιο πολύτιμα και ισχυρά πράγματα στον πλανήτη, αναφέρει ο γεωανθρωπιστής Robert Macfarlane συγγραφέας βιβλίων,ταινιών, μουσικής, καθηγητής στο Cambridge.
Η βελανιδιά μπορεί να υποστηρίξει 2300 είδη, από τα οποία τα 326 εξαρτώνται από αυτήν για την επιβίωση,716 λειχήνες, 108 μύκητες,1178 ασπόνδυλα, κουκουβάγιες, νυχτερίδες, τσούχτρες, πεταλούδες...και τους Νισύριους όπως λένε ιστορικές πηγές. Στα δύσκολα χρόνια στήριξε την τοπική οικονομία όσο κανένα άλλο.
Με την παραγωγή βελανιδιού πλήρωναν οι Νισύριοι τους φόρους τους στους Οθωμανούς.
Quercus [macrolepis] έχουν αναφερθεί στα αρχεία Γης του Ύστερου Κρητιδικού στη Βόρεια Αμερική και την Ανατολική Ασία, ωστόσο αυτά δεν θεωρούνται οριστικά.
Οι παλαιότερες αδιαμφισβήτητες καταγραφές Quercus στη Ευρώπη είναι η γύρη από την Αυστρία, που χρονολογείται, περίπου 55 εκατομμύρια χρόνια πριν.
Στην μυθολογία μας, η βελανιδιά είναι το ιερό δέντρο για τον Δία, τον άρχοντα των θεών.
Ιερό του Μειλίχιου Δία υπήρχε κοντά στην Αγία Τριάδα του Μανδράκιου, εκεί βρέθηκε αρχαία επιγραφή: «Ζηνί Μειλιχίω», αναφέρει.Εδώ πιθανώς έδιναν δώρα στα παιδιά και γίνονταν εξιλαστήριες θυσίες για τον κατευνασμό της οργής του θεού, ο οποίος με αυτό τον τρόπο γινόταν μειλίχιος [καλόβουλος,πράος] και ευνοούσε ανθρώπους, παιδιά που τον λάτρευαν.
«Ζεὺς Μειλίχιος, ὁ προστάτης ἐκείνων ὅσοι ἐπεκαλοῦντο αὐτὸν μεθ’ ἱλαστηρίων προσφορῶν, εἰς τιμὴν τοῦ ὁποίου τὰ Διάσια ἐτελοῦντο δὶς τοῦ ἔτους ἐν Ἀθήναις», Θουκυδίδης.
Η γιορτή της Αρχαίας Αθήνας, προς τιμή του Μειλιχίου Δία μέχρι τα κλασσικά χρόνια ήταν από τις πιο σπουδαίες της Αττικής. Πρόκειται για χθόνια με τη μορφή φιδιού,πρωτόγονη θεότητα, εμφανίστηκε πριν από τη συγχώνευση των παλιών θεοτήτων με το Δωδεκάθεο.
Στο μαντείο του Δία στη Δωδώνη, η ιερή βελανιδιά ήταν το επίκεντρο του περιβόλου και οι ιερείς ερμήνευαν τις δηλώσεις του θεού διαβάζοντας το θρόισμα των φύλλων της. Οι θνητοί που κατέστρεφαν τέτοια δέντρα λέγεται ότι τιμωρούνταν από τους θεούς αφού οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι τα όντα που ονομάζονταν Αμαδρυάδες τα κατοικούσαν.
Αμαδρυάδες είναι νύμφες των δασών, γεννιούνται με τις βελανιδιές [δρυς] και άλλα δέντρα και αναπτύσσονται μαζί τους. Όταν το δέντρο κόβεται, η νύμφη του πεθαίνει, πηγαίνει όμως σε άλλο δέντρο και τιμωρεί τον ένοχο.Οι Δρυάδες ήταν νύμφες των δασών, ενώ οι Αμαδρυάδες συνδέονταν με τα δέντρα.
Γεωδίφης
