Ορυκτά του ουρανίου

Ουρανινίτης από το λατομείο Strickland, Κονέκτικατ.Πρόκειται για ορυκτό οξείδιο του ουρανίου, ισχυρά ραδιενεργό, λόγω της ύπαρξης ουρανίου αλλά και ραδίου, του οποίου αποτελεί επίσης μετάλλευμα. Το στοιχείο ήλιο εντοπίστηκε για πρώτη φορά στη Γη σε δείγμα ουρανινίτη, καθώς αποτελεί προϊόν διάσπασης των περιεχόμενων ραδιενεργών στοιχείων. Παραλλαγή του ουρανινίτη είναι o πισσουρανίτης, μίγμα κυρίως ουρανινίτη και άλλων ουρανιούχων ορυκτών. Ο πισσουρανίτης είναι, εν γένει, μαλακότερος και χαμηλότερης πυκνότητας και έχει υφή γαιώδη. Ο ουρανινίτης συντάται σε γρανιτικούς και συηνιτικούς πηγματίτες, σε υδροθερμικές φλέβες υψηλών θερμοκρασιών με κασσίτερο και μέσων θερμοκρασιών με σουλφίδια κοβαλτίου, νικελίου, αργύρου, βισμουθίου και αρσενικού. Επίσης, ως ορυκτό, σε ψαμμιτικές - κροκαλοπαγείς αποθέσεις. Σχετίζεται με ζιρκόνιο, μοναζίτη, σιδηροπυρίτη, χαλκοπυρίτη, γαληνίτη, αυτοφυή άργυρο, νικελίνη και βαρύτη.Είναι σχετικά ευρέως διαδεδομένο ορυκτό. Εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματά του βρίσκονται στην Τσεχία, τη Γερμανία, τη Βρετανία , την Ισπανία,στον Καναδά, τις ΗΠΑ, την Τανζανία και το Ζαΐρ.Υπενθυμίζεται ότι είναι ισχυρά ραδιενεργό ορυκτό (360 mRem/gr ετησίως) και πρέπει να αποφεύγεται η έκθεση σε αυτό για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Αξιόλογες εμφανίσεις ορυκτών του ουρανίου υπάρχουν στην Μακεδονία και Θράκη. Το 1968 πραγματοποιήθηκε στα εργαστήρια του ΕΜΠ δοκιμαστική παραγωγή ουρανίου που εξορύχτηκε στην περιοχή Βάθης του Κιλκίς.

Γεωδίφης