Η δίδυμη αδελφή της Γης
Το 1940, ο Ρέγκιναλντ Ντέιλυ του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ κατέθεσε μια υπόθεση για την προέλευση της Γης και η οποία αργότερα έγινε αποδεκτή τόσο από τη ΝΑΣΑ όσο και από τη Σοβιετική Διαστημική Υπηρεσία.
Σύμφωνα με την υπόθεση αυτή, ο πλανήτης μας μόλις μερικά εκατομμύρια χρόνια μετά από το σχηματισμό του, είχε ένα δίδυμο πλανήτη, τη Θεία. Οι δύο πλανήτες γεννήθηκαν με παρόμοιες τροχιές. Το αποτέλεσμα ήταν μια ολέθρια σύγκρουση, από την οποία η Γη διασώθηκε, ενώ η Θεία εξαφανίστηκε, αφήνοντας πίσω της ένα δακτύλιο με φερτά υλικά στην τροχιά της Γης. Μετά τη σύγκρουση, η Γη δεν επιβίωσε απλώς από αυτή αλλά απορρόφησε και ένα κομμάτι του δίδυμου πλανήτη της και το μέγεθος της αυξήθηκε σημαντικά. Αυτό είχε ως πρώτο αποτέλεσμα την αύξηση της γήινης βαρύτητας. Χωρίς αυτό το ενισχυμένο πεδίο βαρύτητας, η ατμόσφαιρα της Γης θα διέρρεε συνεχώς στο διάστημα. Έτσι η σύγκρουση αυτή ήταν καθοριστική για την ατμόσφαιρα του πλανήτη μας αλλά και για την μετέπειτα εξέλιξη του. Στον Άρη, όπου το πεδίο βαρύτητας είναι ασθενές, βλέπουμε τι συμβαίνει. Το πεδίο βαρύτητας του Άρη ήταν παρόμοιο με εκείνο της Γης, συνεπώς είχε σύννεφα, βροχή και ποτάμια. Ο Άρης όμως είναι μικρότερος από τη Γη και με την πάροδο του χρόνου η ασθενής βαρύτητα του επέτρεψε τη διαρροή της ατμόσφαιρας του. Σήμερα είναι ένας νεκρός πλανήτης ο οποίος όμως κάποτε είχε φυσικά τοπία παρόμοια με εκείνα του πλανήτη μας.
Η Γη απορρόφησε ένα τμήμα της δίδυμης αδελφής της με αποτέλεσμα να έχει αρκετή βαρύτητα για να διατηρήσει την πυκνή ατμόσφαιρα της. Αυτό το συμβάν έκανε τη Γη τόσο ξεχωριστή, με αυτή τη μοναδική ατμόσφαιρα, που καθορίζει το κλίμα, διατηρεί ζεστό τον πλανήτη, παρέχει το οξυγόνο που αναπνέουμε και το σημαντικότερο από όλα μας προστατεύει. Η πρώιμη σύγκρουση της Γης με τη Θεία είχε ζωτική σημασία για τον πλανήτη μας, αφού τον βοήθησε να αποκτήσει ένα μεγαλύτερο μεταλλικό πυρήνα με σίδηρο και παρήγαγε ένα ισχυρό μαγνητικό πεδίο, που εκτρέπει τον επικίνδυνο ηλιακό άνεμο προστατεύοντας την ζωή στη Γη.
Ο πυρήνας της Γης είναι απαραίτητος γιατί βοηθά στη ρύθμιση της θερμοκρασίας του πλανήτη. Πρόκειται για ένα αξιοθαύμαστο σύστημα, όπου καυτές πέτρες οι οποίες έχουν θερμανθεί από τον πυρήνα αναδύονται στην επιφάνεια του. Καθώς εξαπλώνονται πλαγίως ο φλοιός της Γης με πολύ αργούς ρυθμούς καθορίζει την κίνηση των ηπείρων δημιουργώντας την αεικίνητη και διαρκώς μεταβαλλόμενη επιφάνεια της. Ο πυρήνας, όμως δεν αναδιατάσσει μόνο τις ηπείρους αλλά, όταν συγκρούονται οι ήπειροι δημιουργούνται τεράστιες εκρήξεις από τις οποίες εκλύεται διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα. Σήμερα το διοξείδιο του άνθρακα θεωρείται επικίνδυνο αέριο του θερμοκηπίου, που οδηγεί στην υπερθέρμανση του πλανήτη. Στη μακρά ιστορία της Γης, όμως, το διοξείδιο του άνθρακα διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο διατηρώντας την κατάλληλη θερμοκρασία του πλανήτη, ώστε να επιβιώσουν οι πρώιμες μορφές ζωής.
Όμως η σύγκρουση με την Θεία έδωσε και κάτι άλλο στη Γη. Οι φερτές ύλες από την έκρηξη που βρίσκονταν σε τροχιά γύρω από τη Γη συγχωνεύθηκαν δίνοντας ένα νέο ουράνιο σώμα το οποίο σήμερα βρίσκεται σε τροχιά γύρω από αυτή, τη Σελήνη. Κάθε άλλο φεγγάρι στο ηλιακό μας σύστημα είναι μικρό σε σχέση με το μητρικό του πλανήτη χάρη στον τρόπο του σχηματισμού του.
Η Σελήνη είναι ασυνήθιστα μεγάλη και σε κοντινή απόσταση και η συμβολή της στην ανάπτυξη της Γης, ήταν σημαντική. Προσφέρει στον πλανήτη μας τις παλίρροιες και καθώς αυτή βρίσκεται σε τροχιά γύρω από την Γη, η βαρύτητα της έλκει το νερό των ωκεανών και η παλιρροϊκή μεταβαλλόμενη ζώνη βοήθησε την εξέλιξη των πρώτων πλασμάτων. Είναι επίσης σημαντική για το σταθερό κλίμα της Γης και για τις ισόχρονες εποχές. Η βαρυτική έλξη της Σελήνης αποτρέπει την ταλάντευση της Γης στο διάστημα, κάτι που θα προκαλούσε ένα χάος.
Χωρίς το φεγγάρι η θερμοκρασία της Γης θα εναλλασσόταν από ακραία ζέστη μέχρι και θερμοκρασίες κάτω του μηδενός. Τέτοιες ακραίες μεταβολές θα καθιστούσαν τον πλανήτη μας μη κατοικήσιμο. Ωστόσο συμβαίνει κάτι παράξενο στη Σελήνη, ώστε δε θα πρέπει να τη θεωρούμε δεδομένη. Αποτελέσματα μετρήσεων, επί σειρά δεκαετιών, έδειξαν κάτι το αξιοσημείωτο. Η Σελήνη απομακρύνεται κατά 4 εκατοστά το χρόνο και κάποια στιγμή θα χαθεί και δε θα είναι κοντά μας για πάντα, αλλά θα απομακρυνθεί στο διάστημα, μετά από κάποια δισεκατομμύρια χρόνια.
Η τυχαία σύγκρουση της Γης με τη Θεία αποτέλεσε καθοριστική και ίσως την πιο κρίσιμη στιγμή της ιστορίας της. Με αυτή διασφάλισε την προστασία της ατμόσφαιράς της, πρόσφερε στη Γη μια μαγνητική ασπίδα ενάντια στην επικίνδυνη ηλιακή ακτινοβολία και έδωσε τη Σελήνη που μας παρέχει την απαραίτητη κλιματική σταθερότητα. Αν δεν είχε συμβεί αυτό η Γη δε θα φιλοξενούσε εκτός από την ποικιλία της ζωής και εμάς τους ίδιους.
Όμως, υπάρχει και ένας άλλος σημαντικός παράγοντας, που συνέβαλε στην ανάπτυξη της ζωής στον πλανήτη μας και αυτός δεν είναι άλλος από τη θέση του πλανήτη μας. Αν η Γη ήταν σε μια άλλη θέση του πλανητικού μας συστήματος, τότε ίσως αυτή τη στιγμή να μην υπήρχαμε. Αν είχε μεγάλη απόσταση από τον Ήλιο, όπως ο Άρης, θα επικρατούσε έντονο ψύχος, ανασταλτικός παράγοντας για τη δημιουργία ζωής ενώ λίγο πιο κοντά στον Ήλιο η κατάσταση θα ήταν διαφορετική. Και σε αυτό το σημείο βρίσκεται η Γη και έχει την ιδανική θέση του ηλιακού μας συστήματος, έχοντας την κατάλληλη θερμοκρασία για το νερό, το βασικότερο συστατικό για την ύπαρξη ζωής στην επιφάνεια. Αν ήταν πιο κοντά στον Ήλιο τότε η ζέστη θα ήταν αφόρητη και το νερό θα εξατμιζόταν. Υπάρχει λοιπόν μια ειδική ζώνη όπου μπορεί να αναπτυχθεί η ποικιλία ζωής στο ηλιακό μας σύστημα και εκεί η θέση της Γης εκτός από προνομιακή είναι και μοναδική.
Γεωδίφης
Με πληροφορίες από το BBC, και τους Γεωστοχασμούς
Αναρτήσεις
