Σχετικά με τον Θεόφιλο Μουζουράκη αποκληθέντα Παπά-Πετρουμιανό

Ο Θεόφιλος Μουζουράκης όταν ακόμη ως νέος ασκούσε το επάγγελμα του εμπόρου. [Φωτογραφία από το αρχείο του Θεοφ.Μικέ.Μουζουράκη]

Σημειώνω δύο πράγματα:

Αξίζει ιδιαίτερης μελέτης, μια που άλλωστε κινούμαστε ακόμη σε 

επετειακή τροχιά, για τα 100 χρόνια  της συμφοράς που έπληξε τον 

ελληνισμό της Μικράς Ασίας ,η διαχείριση από τις τότε ιταλικές Αρχές 

των Δωδεκανήσων, του προσφυγικού ρεύματος από τις μικρασιατικές ακτές 

προς τα Δωδεκάνησα αλλά και η διαδικασία της ενσωμάτωσης τους στις 

τοπικές ελληνικές κοινωνίες,  κάτι που, παρεμπιπτόντως  θίχτηκε, ως 

προβληματισμός, από κάποιο ομιλητή(νομίζω από τον τ. βουλευτή Ηλία 

Καματερό) , στις Αρχές Νοεμβρίου φέτος, στη διάρκεια  της εκδήλωσης 

της παγκωακής  αδελφότητας Ρόδου για την μικρασιατική καταστροφή (που 

αφιερώθηκε στη μνήμη του Αριστοτέλη Παυλίδη). 

Όταν, πριν από περίπου 20 χρόνια  συνέγραφα τη μελέτη μου στα ΚΩΑΚΑ, για τον ανωτέρω ιερέα, ήλθα σε επαφή με πρώτα στοιχεία-μαρτυρίες ,που έδιδαν κάποιες απαντήσεις στα παραπάνω θέματα. 

Θυμάμαι  καλά, ότι απευθύνθηκα τότε στον συνάδελφο και φίλο του πατέρα  μου, φιλίστορα δικηγόρο Ρόδου, Μανώλη Παπαιωάνου ,για περισσότερες πληροφορίες, ο οποίος  μου υπέδειξε έρευνα στα ιταλικά αρχεία, που βρίσκονται στα Γ.Α.Κ και μου έδωσε την δική του εκτίμηση για τα γεγονότα της εποχής εκείνης.

Επικροτώ την άποψη σου ,η νέα περικαλλής εκκλησία του Αγίου Γεωργίου 

στη Λάμπη της Κω, να μην αποτελέσει  μόνο ένα ακόμη ενοριακό ναό της 

πόλης, αλλά να μετεξελιχθεί σε κέντρο μνήμης του μικρασιατικού 

Ελληνισμού, όπου δίπλα στην εικόνα του Αγίου Γεωργίου, που προέρχεται 

από την Αλικαρνασσό, αξίζει να αναρτηθούν, επαναλαμβάνοντας παλαιότερη  πρόταση μου, οι φωτογραφίες(ίσως αργότερα και αγιογραφίες, όπως είδα στη Καλαμαριά Θεσσαλονίκης) των δύο νεομαρτύρων μητροπολιτών Σμύρνης και Κυδωνιών, ενώ θα μπορούσε να δημιουργηθεί και ένας αρχειακός πυρήνας, όπου θα συγκεντρωθούν τα ειδικά αρχεία μικρασιατικών και όχι μόνο οικογενειών, της ιεράς μητρόπολης Κωου-Νισύρου ,φωτογραφικό υλικό,  κειμήλια  κ.α, που σήμερα βρίσκονται διάσπαρτα ,αν δεν έχουν οριστικά απολεσθεί, ώστε να καταστεί δυνατή η συντήρηση ,ανάδειξη και μελέτη τους.

Μόνο έτσι θα αποκτήσουν νόημα ρεαλιστικά, οι επέτειοι, ως  χρονικά σύμβολα.

Αχιλλέας Κουτσουράδης