Όταν το πηγάδι στεγνώσει, γνωρίζουμε την αξία του!

Αυτό είναι το  ιστορικό πεντάμετρο πηγάδι του Αη Γιώργη Σιγοκρεββατά. Φτιαγμένο από μάρμαρο της Κω το στόμιο του, θεωρείται ένα μικρό έργο τέχνης. 

Ο Αη Γιώργης είναι ένα από τα παλαιότερα εκκλησάκια της  μεσαιωνικής Χώρας που δεν υπάρχει σήμερα, λογω της σεισμικής αναταραχής του 1933. Η κάψουλα του χρόνου του πηγαδιού περιέχει πολύτιμες πληροφορίες για τα νερά, την ποιότητα και την ποσότητα τους από την μεσαιωνική περίοδο της πόλης μέχρι σήμερα. Οι χαραματιές στο μάρμαρο υποδηλώνουν πόσιμα νερά που ξεδίψαγαν τον οικισμο της Χώρας μέχρι πριν το 1933. 

Πριν από λίγα χρόνια το πηγάδι είχε ελάχιστο αλλά υφάλμυρο νερό.Σήμερα δεν έχει μείνει σταγόνα, ούτε για δείγμα.Το νερό του πηγαδιού έχει τέλεια μνήμη και προσπαθεί να επιστρέψει εκεί που ήταν.

Ωστόσο το νερό είναι μια κοινή κληρονομιά.Ο καθένας οφείλει να χρησιμοποιεί το νερό προσεκτικά, υπεύθυνα και οικονομικά. 

Λυπάμαι που τα πηγάδια του νησιού έχουν σχεδόν στεγνώσει και κανείς δεν ασχολείται με αυτό το θέμα.Ταξιδεύω με την σκέψη του John Thorson,«το νερό μας συνδέει με τον γείτονά μας με έναν τρόπο πιο βαθύ και πολύπλοκο από κάθε άλλο». Ναι βέβαια είναι πολύπλοκη η σχέση μας με το νερό, κανείς δεν θα ήθελε να επανέλθει η σοβαρή ξηρασία του 3ου αιώνα π.Χ που έπληξε την αρχαία Κω. 

Ομως, οι δακτύλιοι των δέντρων δείχνουν την τάση στον χρόνο, το μέλλον μας αν θέλετε. Εν τω μεταξύ η σπατάλη του νερού καθημερινά συνεχίζεται από όλες/ους σε βαθμό εκνευριστικό. Εως πότε;

Γεωδίφης