Τραγόνερα της Ρω
Η Τραγόνερα της Δωδεκανήσου είναι μία από τις βραχονησίδες που απαρτίζουν το σύμπλεγμα του Αγίου Γεωργίου, ένα όνομα που χρησιμοποιούσαν συχνά περιηγητές και γεωγράφοι του 18ου-19ου αιώνα.
Ένας ακόμη ερημικός, ακατοίκητος τόπος από ελληνική γη. Απέχει περίπου 44μ. από την Ρω. Δεν είναι το Τραγονήσι που συναντάται ανατολικά της Μυκόνου.
Το πέρασμα ανάμερα τους στον χάρτη ΓΥΣ είναι πολύ ρηχό και υποδηλώνει ότι μπορεί να το διασχίσει ακόμη και τράγος. Για κάποιο διάστημα ήταν τόμπολο δηλαδή μία αμμολωρίδα που την ένωνε με την παρακείμενη στεριά. Ισως, χάθηκε από ένα ισχυρό σεισμικό επεισόδιο πριν από το 1521, του 139μ.Χ[7.5] ή 1481[7.2].
Το βραχονησίδιο Τραγονέρα έχει εμβαδόν 0,01 τετρ.χλμ. περίμετρο 492,73μ. και ψηλότερη κορυφή μόλις 7μ.Αποτελείται από ασβεστόλιθο της Ιόνιας ζώνης ηλικίας 56εκ. ετών.
Μόλις 2,5χλ. μέσα στη θάλασσα προς το Καστελλόριζο υπάρχει ένα σημαντικό υποθαλάσσιο φαράγγι με μήκος τουλάχιστον 35 χλμ., μια ουλή που είναι ορατή από τους δορυφορικούς χάρτες.
Αντίκρυ επί της μικρασιατικής ακτής είναι ο Βαθύς ένας όρμος που το όνομα του έδωσε ο Francis Beaufort ο οποίος ερεύνησε αυτό τον αρχαίο τόπο.
Ανατολικά δίπλα του ήταν η αρχαία Ἀντίφελλος το λιμάνι της Φελλού στη Λυκία που βρισκόταν 5 χλμ. βόρεια του Kaş σε υψόμετρο 750μ. Ο Πλίνιος λέει ότι το αρχαίο [δηλ. προελληνικό] όνομά του ήταν Habessus.
Μια επιγραφή που αντιγράφηκε από τον Charles Fellows σε αυτό το μέρος το 1840, περιέχει την ονομασία ΑΝΤΙΦΕΛΛΕΙΤΟΥ. Το καλοδιατηρημένο μικρό ελληνιστικό θέατρο με θέα στη θάλασσα ακόμη διατηρείται με εξαίρεση το προσκήνιο.
Καθώς η Φέλλος έχασε τη σημασία της κατά την ελληνιστική περίοδο, η Αντίφελλος έγινε η μεγαλύτερη πόλη της περιοχής.
Διάσημοι είναι οι λυκιακοί σαρκοφάγοι στην Αντίφελλο [σημερινό Κας] του Charles Fellows που αποτύπωσε σε σκίτσα το 1839.Χρονολογούνται το πρώτο τέταρτο του 4ου αιώνα π.Χ, και παρόλο που έχουν τη συνήθη μορφή, είναι διακοσμημένα σε ελληνικό στιλ. Οι λυκιακοί τάφοι πέρασαν από μεγάλα σεισμικά συμβάντα με επιτυχία και αξίζουν ιδιαίτερη μελέτη για την αντισεισμική θωράκιση τους. Κατά την ρωμαϊκή περίοδο η Αντίφελλος χρησίμευσε ως λιμάνι της Φελλού.
Η επισκοπή της Αντίφελλου αποτέλεσε μέρος της μητροπολιτικής περιοχής της Μύρας, πρωτεύουσας της ρωμαϊκής επαρχίας Λυκίας. Ο επίσκοπός του Θεόδωρος συμμετείχε στο Συμβούλιο της Χαλκηδόνας το 451 όπως επίσης την επαρχιακή σύνοδο που πραγματοποιήθηκε το 458, μετά χάνονται τα ίχνη της.
Η Αντίφελλος ήταν έρημη έως το 1828 και δημιουργήθηκε τις επόμενες δεκαετίες, έγινε γνωστός στα μέσα του 19ου αιώνα, τόσο στους μελετητές όσο και στους ταξιδιώτες.
Η συντριπτική πλειονότητα του πληθυσμού ήταν ελληνική μέχρι την μικρασιατική καταστροφή, όποτε και αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τον τόπο τους.
Γεωδίφης
