Άνθρωποι-σημείο αναφοράς από το χθες της Κω που χάθηκε!

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να μιλήσεις για την ιστορία της Κω.

Μέσα από τα μνημεία, την αρχιτεκτονική, τα γεγονότα ,τις αλλαγές αλλά και μέσα από αγαπητούς γνωστούς-άγνωστους συμπατριώτες μας. 

Ανθρώποι της καθημερινότητας του νησιού, του μόχθου, του χαμόγελου, της χαράς και του μεροκάματου που αποτέλεσαν σημείο αναφοράς από το χθες που χάθηκε και δεν γυρίζει πίσω. 

Μια μικρή αναδρομή μέσα από αξέχαστους συμπολίτες μας που άφησαν εποχή τους οποίους αγαπήσαμε και ποτέ δεν θα ξεχάσουμε.

Φωτογραφίες από το αρχείο του Γ.Μαρίνου, Λ.Κούρου. 

Δημοσιεύθηκαν στην σελίδα του Facebook, στην κλειστή ομάδα «Παλιές φωτογραφίες της Κω».

Συμπατριώτης μας, αγωγιάτης, αγνώστων στοιχείων που εμφανίζεται συχνά σε φωτογραφίες της εποχής, γύρω από τη Δημοτική Αγορά και την Αγία Παρασκευή. Φωτογραφία 1936, Goldnair Paris.

Ο Δ.Κιτρίνας, ο Κ.Θεοδωρίδης γνωστός στην πιάτσα [ με το παρατσούκλι  Ψεύτης] και ο Σουλειμάν ο ιδιοκτήτης της θρυλικής Καραβέλας του λιμανιού της Κω,από μια εποχή που έλαμψε και συνοδεύει πολλούς από εμάς και δεν γυρίζει πίσω. Από φίλο της ομάδας ΠΑ.ΦΩ.ΚΩ.

Κάποτε στη νυχτερινή Κω...από τον Γ.Μαρίνο. Μπουζούκια στο καλοκαιρινό Aquarius στην παραλιακή του φάρου.Το φώναζε στις γειτονιές και ο Μπουρνής τότε: «Σήμερο και για τρία βράδια, στο κέντρο Ακοάριους, ο Γιώργος Μαργαρίτης...». Νέγρος, Ι.Ντέλιος και Γ.Μαργαρίτης γύρω στο 1984/1985;

Νίκος Σεβαστόπουλος, πιο γνωστός ως Παλιαπούλιας με την περίφημη μηχανή του, που έφτιαξε με τα χεράκια του.Φωτογράφος του δρόμου και εφευρέτης. Εκεί κάτω από το πάρκο «Φυλακή» μέσα στο κέντρο της πόλης, βρέθηκαν σημαντικά ψηφιδωτά που σκεπάστηκαν, εκεί βρισκόταν το Γυμνάσιο των Εφήβων του 3ου αιώνα π.χ, χτυπούσε η καρδιά των Κώων μιας άλλης εποχής. Μια περιοχή που έχει κατοικηθεί συνεχόμενα τουλάχιστον από το 3000 π.χ. Εδώ σε αυτό το πάρκο μεγαλούργησε ο αείμνηστος λαικός καλλιτέχνης Παλιαπούλιας. Αιωνία του η μνήμη!Κάτι ακόμη ,εγώ θα ονόμαζα αυτό το μέρος του πάρκου «Παλιαπούλιας» για να θυμούνται οι νεότεροι τον λαικό και αυτοδίδαχτο συμπατριώτη μας.Το δε πάρκο πρέπει να ανοιχτεί , το έχουμε ξαναπεί μέσα από αυτή την σελίδα. Είναι απαράδεκτο αυτό που γίνεται, δεν είναι τσιφλίκι κανενός!

               

Παγωτά με αγνά υλικά....ο Γιώργος!

Ο Βασιλάκης από την Καρδίτσα, έμενε στην Γ.Αβέρωφ.Σήμερα ζει στη στη γενέτειρα του.

Ο αείμνηστος Τάσος Τούμπας, μια ξεχωριστή φυσιογνωμία στο νησί της Κω. Μερικοί που γνώριζαν κάτι γι αυτόν μου είπαν ότι είχε μπαρκάρει και ταξίδευε στα λιμάνια του κόσμου, μέχρι που σε κάποιο εξωτικό λιμάνι κάποιοι του έκαναν μια τρομερή φάρσα με ένα κροκόδειλο και απο τότε τον έφερε στο μυαλό του.Επέστρεψε να ζήσει στην αγαπημένη του Κω. Πέθανε εξαντλημένος και απομονωμένος στο Ψυχιατρείο της Λέρου. 

Ο αλησμόνητος, μοναδικός Αρχηγός κατά κόσμον Αντώνης Σταματιάδης.Τον θυμάμαι σε οινομαγειρείο στο λιμάνι που δυστυχώς έκλεισε, να μας λέει με στοργή: «είστε όλοι παιδιά μου». Ηταν τόσο κοντά στους νέους όσο κανένας άλλος. Εμείς τον νιώθαμε σαν ένα Πατέρα, που με σοφία ήταν έτοιμος να μοιραστεί οτιδήποτε μαζί μας.Να πούμε κάτι για τον πατέρα και την οικογένεια του αγαπητού Αντώνη. Βοήθησε κατατρεγμένες οικογένειες που έφτασαν από τα μικρασιατικά παράλια στο Πελεζίκι, έδωσε φαγητό και στέγη για μήνες σε ανήμπορους Έλληνες και παιδιά μέχρι να σταθούν στα πόδια τους. Δεν το έκαναν όλοι, είναι γνωστό, αλλά ήταν μία αξιέπαινη προσπάθεια που πρέπει να επισημανθεί και να τονιστεί.

Ο αγαπημένος μας Μεμέτης!Θαυμαστής και λάτρης του Ξυλούρη.Ο Μεχμέτ Ήταν ψυχούλα .Ο Θεός ας αναπαύσει την ψυχή του.

Ο Έρωτας -Ένας φιλήσυχος ταλαίπωρος της ζωής. Η μητέρα του μικροπωλητρια με τον γαιδουρακο της ερχόταν καθημερινά στην γειτονιά μου για να πουλήσει την πραμάτεια της. Δεν έλειπαν από τα αγαθά της και ανατολίτικα αντικείμενα.Μιναρεδες γυάλινοι με κολόνια και μικροαργιλεδες. Ο Μεμετ γνωστός για το τραγούδι του σε κάποια Μαρία. Δυνατός ψηλός και ακούραστος[Μαρια Μαιρη-Facebook].

Κατερίνα Αντωνάκη Κούρου, η Σουβλάρενα πουλούσε τσιγάρα από το παραθυράκι στη Οδό Αβέρωφ[φωτογραφία, Λ.Κούρος].Καλυμνια στην καταγωγή. Την θυμόμαστε καθότι ήταν γειτόνισσα μας. Οι άνθρωποι της γειτονιάς μου έχουν αφήσει ιστορία ανεκτίμητη.Ακούραστη το χειμώνα μέσα στο δωμάτιο είχε τα τσιγάρα και το καλοκαίρι σε αυτήν την όμορφη αυλή με την πρασινάδα στο τραπεζάκι .Εκεί έκανε αυτό που αγαπούσε μέχρι τα βαθειά γεράματα.

Μια από τις αξέχαστες φιγούρες που κυνηγούσε ο φωτογραφικός φακός στο νησί μας. Ο Νικόλαος Μαστρονικολας[φωτογραφία-Κ.Κωστογλάκης].Μου είπαν μια ιστορία που δεν μπόρεσα να επιβεβαιώσω.Μάλλον αφορούσε τον αγαπητό Νικόλα, άκουσα ότι κάποτε τον οδήγησαν στο αστ.τμήμα για μια παράβαση. Στο δικαστήριο καταδικάστηκε με ένα ποσό που αδυνατούσε να πληρώσει, από ένα δικαστή που εφάρμοσε κατά γράμμα το νόμο. Ομως, ο ίδιος ο δικαστής που τον καταδίκασε, πήγε αργότερα και πλήρωσε το πρόστιμο,χωρις να πει σε κανένα τίποτα, και έτσι αφέθηκε ελεύθερος. Μάλιστα η πηγή μου, ανέφερε ότι ο δικαστής ήταν ο καλύτερος που πέρασε από την Κω, λυπάμαι που δεν θυμάμαι το όνομα του.

Ένας συνδημοτης μας ο αξέχαστος Δημήτρης Καρδεχης.Ο Δημήτρης (Καρδεχης) έμενε στην οδό Γ.Πασσανικολακη εκεί που είναι τώρα το γραφείο των ΑΜΕΑ.Ελαφρύ νά είναι τό χώμα που τόν σκεπάζει ...

Ο Νικόλας ο Συμεών.Ηταν γνωστός ως Νικόλας ο «χοίρος», επειδή πήγαινε στη σκάλα του πολεμικού μπροστά από το ηρώο και έπαιρνε τ΄ αποφάγια από την κουζίνα κάθε πολεμικού πλοίου [Ιέραξ, Λέων, Πάνθηρ, κ.ά]. Τον θυμούμαι χρόνια να κάθεται σιωπηλός, περιμένοντας στωικά την άφιξη του σισιτίου, που μετέφερε με το ποδήλατο στο σπίτι του...

Γεωδίφης,2023

για την ομάδα ΠΑ.ΦΩ.ΚΩ