Βουτά ως Καλύμνιος

Οι γυμνοί δύται  κατέρχονται μέχρι βάθους 70 μέτρων, μένουσι δὲ ἐντὸς τοῦ ὕδατος 2 ή 3 λεπτά, ὀλίγιστοι δὲ 4, ὡς ἐν τῇ τελευταίᾳ μὲν γενεᾷ οἱ δίδυμοι Ιωάννης καὶ ᾿Αντώνιος Περώνης, τὰ κοινῶς λεγόμενα δεμέλια, ἐν δὲ τῇ προτελευταία οἱ ἐξάδελφοι Γεώργιος καὶ Νικόλαος Μαγριωλῆς. 

Δυστυχῶς ὁ Ἰωάννης Περώνης ἔγεινε κατὰ τὸν Ἰούνιον του 1893 βορά καρχαρίου παρὰ τὴν ἀκτὴν τῆς Βαρβαρίας πλησίον τῆς Τριπόλεως. Όπως καταβαίνῃ ταχύτερον εἰς τὸν βυθὸν ὁ δύτης ἐγχειρίζεται ἐπίτηδες πρὸς τοῦτο κατειργασμένην πλάκα λευκού μαρμάρου, ζυγίζουσα περίπου 10 οκάδας καὶ κρατῶν αὐτ τὴν ἔμπροσθεν αὐτοῦ, πηδᾷ ἀπὸ τοῦ πλοίου κατὰ κεφαλῆς εἰς τὴν θάλασσαν, ἐνῷ χονδρὸν σχοινίον δεδεμένον ἔνθεν μὲν εἰς τὴν ἐπὴν τῆς πλακός, ἔνθεν δὲ διὰ λεπτοτέρου εἰς τὸν καρπὸν τῆς δεξιᾶς ἀκολουθεῖ αὐτῷ· ἡ πλάξ αὕτη τοῦ σχοινίου καλεῖται σκανδάλι. 

Χρώμενος τῇ πλακὶ καὶ πηδαλίῳ, ὁ δύτης διευθύνεται εἰς τὸ ζητούμενον μέρος καὶ περιπατεῖ ἐπὶ τοῦ ἐδάφους τῆς θαλάσσης, αποσπῶν καὶ βάλλων τοὺς σπόγγους εἰς δίκτυον, ὅπερ κρέμαται ἐκ τοῦ αὐχένος καὶ τῆς ζώνης αὐτοῦ. Εἰς σημεῖον διδόμενον διὰ τοῦ σχοινίου ἀνελκύουσιν αὐτόν. 

Ὁ μόνος σοβαρός κίνδυνος, ὃν ὑφίσταται, προέρχεται ἐκ τοῦ καρχαρίου, αἱ δυστυχίαι ὅμως συμβαίνουσι σπανιώτερον ἢ ὅσον ὑποθέτει τις. Αἱ ἐπικινδυνώτεραι διὰ τὸν δύτην στιγμαὶ εἶναι αἱ τῆς καταβάσεως καὶ ἀναβάσεως, ἐκείνης, ὅτι ὁ καρχαρίας ἐνεδρεύει ἐν τῇ σκιᾷ τοῦ πλοίου, ὅπερ ἐνίοτε συμβαίνει, ταύτης, διότι δύναται εὐκολώτερον νὰ συλλάβῃ τὸν ἐν εὐθεία γραμμῇ ἀνελκυόμενον. 

Τὴν ὑπεροχὴν δὲ τῶν Καλυμνίων δυτῶν ἀναγνωρίζουσιν οἱ λοιποὶ διὰ τῆς παροιμίας «βουτά ὡς Καλύμνιος».

Κάρολος Φλεγέλ:«Η Νήσος Κάλυμνος»,1896

Γεωδίφης