Mικρό οδοιπορικό στην Αγία Ποκού!
Στον δρόμο για την Αγιά Ποκου. Θ ανεβάσω ένα μικρό οδοιπορικό από το μονοπάτι και την περιοχή των αρχαίων λατομειων και παράλληλα μερικές σκέψεις που αναπόφευκτα με συνοδεύουν κάθε φορά.
Περιοχή Αγίου Βασιλείου. Οι εθελοντές που καθαρίζουν την περιοχη επιμένουν. Φυσάει δαιμονισμένα. Αναρωτιέμαι αν φυσαει εδώ χαμηλά, τι θα γίνεται πανω. Μια δεύτερη σκέψη μπας και επιστρέψω στο Ασκληπειο αλλά δεν βαριέσαι. Φύγαμε.
Κατάβαση μέσα στις ρεματιες για να γλυτώσω λίγο τους αερηδες. Επί της ευκαιρίας να βγάλω και φώτο μια πηγή που αγνοείται το όνομα της. Ο Πανορμιτης ο Μαρκάκης που την έχει συντηρήσει αλλιως θα είχε καλυφθεί από τα χώματα, την έχει ονομάσει η πηγή του καμινιου.
Η Αγία Αικατερίνη στις Πατελιες. Έχει λείψανα από αρχαιότητες παρόμοια μ αυτά που συναντάς στην ευρύτερη περιοχή. Σίγουρα ένα κομμάτι της μοναστικης κοινότητας των περασμένων αιώνων.
Αποφασίζω ν ακολουθήσω την πορεία των ηλεκτροφορων συρματων αυτή την φορα. Μια γραμμή από την περιοχή της Μελως που ανεβαίνει μέχρι το φυλάκιο της Αιποβρυσης. Από κάτω η βλάστηση έχει κοπεί αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα αρπάξει φωτια από κάνα σπινθηρα. Στο μυαλό μου έρχεται η υπόθεση του τελεφερίκ στην περιοχή της Κεφαλοβρυσης όπου κάτι παρόμοιο θα γινόταν. Ίσως κάποια στιγμή να επεκταθώ στο θεμα
Στην μάντρα του Μηνα του Κασιου. Αιποβρυση που να θυμίσω ότι το όνομα το πήρα από του Αιπηδες (ορνια) που έπιναν νερό από την πηγή που δυστυχώς έχει μωλωθει όταν άνοιγαν τον δρόμο με τους δυναμίτες. Βέβαια στο σημείο που ήταν δεν έχει ξεσπάσει νερό οπότε υπάρχει περίπτωση να στέρεψε ή να ακολούθησε άλλη πορεία στα έγκατα της γης.
Ένα μικρό κομμάτι από τις συνομιλίες μας με τον Μηνά. Για όσους γνωρίζουν αναφέρεται στον Γερμανό λιποτακτη που σκοτώθηκε όταν προσπάθησε να επιβιβαστεί στην βάρκα των δύο Καρδαμιωτων (πατέρα και γιου) στην παραλία κοντα στο Μερισι. Από τα αξιοπερίεργα της ημέρας. Του Μηνα του αρέσει να διαβάζει Αγκάθα Κρίστι. Είναι μεγάλο μυαλό και μην ξεχνάμε ότι μάθαινε κάτω από αντίξοες συνθήκες όταν για να μεταφερθούν από το ένα μέρος στο άλλο έπρεπε να ανεβοκατεβουν ένα βουνό σχεδόν καθημερινά.
Ανάβαση. Χαβαρου, Φυλλοκρημνια, Αι Κίνδυνος και τα λοιπά και τα λοιπά.
Μια γρήγορη φώτο ενός κομματιου της Πιπεριάς και πορεία προς απανεμα μέρη. Ο αέρας λυσσομαναει..
Περιοχή Ακουφωτοι. Η ράχη του αλόγου. Ερχόμενος από Αιποβρυση ακολουθείς το μονοπάτι και πηγαίνοντας βουνό βουνό ή καρφί πάνω, καταλήγεις εδω. Είσαι στο σωστό δρόμο. Η περιοχή αν και νομίζα ότι πηρε το όνομα της από τα πολλά ανοίγματα που υπάρχουν, τελικά οφείλει την ονομασία της σ'ένα φυτό που μοιάζει με αγριαγκιναρα και το οποίο τρώγεται. Αν δεν κάνω λάθος ονομάζεται Κουφωτος και φυεται σε μεγάλες ποσότητες ιδιαίτερα στα νότια της περιοχής.
Καπου εδώ βρέθηκε ο πιτσιρικάς ο Πέτρος όταν τον βρήκε η ομίχλη και το βραδυ εδώ πάνω. Τα μέρη είναι απόκρημνα. Μπορείς να ρίξεις μια ματιά πίσω από ένα βράχο και να υπάρχει χάσμα απο κάτω.
Ακουφωτοι by night. Κατά την διάρκεια της διάσωσης. Τον καταλαβαίνω τον πιτσιρικά. Είναι κάτι σαν κάλεσμα. Λίγοι το ακούνε. Θυμάμαι αμυδρά την πρώτη φορά που πέτυχα ομίχλη εδώ πάνω. 25 χρονια και βαλε. Και γω είχα φοβηθεί..
Ένα από τα μονοπάτια που οδηγούν στην κορυφή των βράχων. Ίσως είναι το μόνο σημείο που χρειάζεται μια προσοχή. Βέβαια υπάρχουν και άλλα σημεία από τα οποία μπορεί κάποιος ν ανέβει. Πολλοί με ρωτούν για μονοπάτια αλλά σε περιοχες σαν αυτή τι να εξηγήσεις. Πάντως θεωρώ το μονοπάτι αυτό πιο εύκολο για να καταλήξεις στην Ποκου από το μονοπάτι του Αιδωνιτη.
Από τα πιο όμορφα ξωμανδρα του νησιού. Φτιαγμένο από τον Μιχάλη τον Κασιου με θέα απέναντι Καρδαμαινα. Απο κάτω του ο εντυπωσιακός βράχος των Μαρμάρων.
Το να καταλήξεις στην Αγία Ποκου από το σημείο του μονοπατιου είναι το πιο εύκολο πράγμα. Αν δεν είναι καλύτερα μην ανέβεις. Κανε κάνα μονοπάτι Δικαιου. Αβδελια, Αχλαδες, Ψηλό Βουνό, Βρυσακια, Πλακερη κτλ κτλ. Για την Αγιά Ποκου έχουν γράψει πολλοί. Κάποιοι την λενε Αγία Φωτεινή. Διαφωνώ. Την ανέφερε έτσι ο Κάρπαθιος.. Η σημαντικότερη πηγή γνώσεων μας ο Ζαρραφτης αναφέρεται σ ένα άλσος αφιερωμένο στην Ποκαδα και ότι το μνημειο ήταν βωμός το οποίο μετατράπηκε σε χριστιανικους χρόνους σε εκκλησάκι αφιερωμένο στον Ποκο της Παναγίας. Ενδιαφέρον παρουσιάζει η ιστορία του Γεδεών στην Παλαιά Διαθήκη όπως άλλωστε και οι προσπάθειες άλλων ερευνητών να δώσουν απάντηση στο τοπωνύμιο. ΑΒβακουμ, Επακουουσα, Υπακοή, Γοργοεπηκοος κτλ. Βέβαια εντύπωση μου κάνει πως ο Ζαρραφτης ψιλλιαστηκε τα περί βωμού. Είχε ανεβάσει τον Χέρτζογκ πάνω εδώ. Κάτι που συζήτησα με τον γεωδιφη για ένα κείμενο που είχα διαβάσει παλιά για μια επιγραφή που βρέθηκε εδώ που πιθανόν προέτρεψε τον Ιάκωβο να υποθέσει ότι εδώ ήταν βωμός αφιερωμένος στην Παλλάδα. Να έκανα λάθος;; Μπορεί. Πάντως εφόσον τα λατομεία των Μαρμάρων και της Πλακερης είναι μερικά μέτρα πιο δίπλα δεν θα με παραξενεύει ένας βωμός στην προστάτιδα των τεχνών, την Αθήνα, την Παλλάδα. Πάλι αυθαιρέτω..
Μια μικρή παρατήρηση. Σε κάθε εκκλησάκι έχουμε και τους δηθεν ταπεινούς που νομίζουν ότι φροντίζουν το χώρο. Βέβαια το να πετάς τα σκουπίδια (πινέλα, χρώματα, μπουκάλια, παπαρακια κτλ) στην ρεματιά δεν είναι και το καλύτερο. Κυρίως επιδιώκουν κάποια ευλογία που λογικά την αποκομιζουν. Αλλά τους έχω κάποια νέα. Όταν πετάς σκουπίδια στην φύση είναι σαν να πετάς σκουπίδια στη πρόσωπο του Θεού. Άρα; Άκυρη η ευλογία και καλό είναι να μην ξαναπατησουν το ποδαρι τους εκεί.
Χαλικουρα. Επάνω βρίσκεται ένα από τα λατομεία της Πλακερης. Αυτή η χαλικουρα καταληγει στις ρεματιά από κάτω από το Μοναγρι στην περιοχή Πεζούλες όπου έχουν εντοπιστεί ίχνη από τα αρχαιες διαδρομές όπου μετέφεραν τα μαρμαρα. Λογικά οι μεγάλοι όγκοι που κοβονταν, κυλουσαν άνετα από μεγάλο ύψος πάνω στα μικρότερα θραύσματα σε αρκετή απόσταση. Ποιοι ήταν αυτοί οι εργάτες άραγε;; Σίγουρα η περιοχή κρύβει περισσότερα απ ότι γνωρίζουμε.
Ίχνος από εργαλείο διάτρησης..
Το μονοπάτι από την Πλακερη που καταλήγει Ατσιγγανα, Αιποβρυση κτλ.
Αποκρυμνες περιοχές των Κολιανων. Λατομικες δραστηριότητες με κατάληξη των μαρμάρων στην ρεματιά της Ατσιγγανας. Ακόμη και σήμερα στην ρεματιά μπορεί κάποιος να δει κομμένους τεράστιους βράχους μαρμάρων να εχουν κυλήσει εκατοντάδες μέτρα. Στην μέση των δύο αυτών ζωνών ο Αδωνιτης.
Ένα μικρό μνημείο που κάποιος περιηγητής μπορεί να αναρωτηθεί για τον δημιουργό του που δεν είναι άλλος από τον Μηνά. Του ρίχνω καμία ματιά που και που. Και φυσικά άντεξε στον σεισμό.
Κώστας Κωστογλάκης ,
δημοσιεύθηκε στο ΠΑ.ΦΩ.ΚΩ
Αναρτήσεις
