Εχουν μνημονικό οι ηφαιστειακές διεργασίες;

Μία νέα μελέτη έδειξε ότι τα ηφαίστεια έχουν ένα είδος μνήμης ζωής και θανάτου.Η επταετής μελέτη του Bezymianny, ενός ενεργού ηφαιστείου στην Kamchatka της ανατολικής Ρωσίας έχει δώσει αξιοσημείωτες ιδέες για το πώς γεννιούνται και πεθαίνουν τα ηφαίστεια.Ερευνητές από το Γερμανικό Κέντρο Ερευνών για τις Γεωεπιστήμες GFZ ανακάλυψαν ότι τα καταρρέοντα ηφαίστεια, με την πάροδο του χρόνου, θα ανοικοδομηθούν με παρόμοιο μοτίβο. Αν αυτό ισχύει στο ελληνικό ηφαιστειακό τόξο δεν το γνωρίζω. Αλλωστε είναι πολλά τα χρόνια που «κοιμάται».Ομως αξίζει να αναφερθούν δύο σημαντικά σεισμοηφαιστειακά γεγονότα που παρατηρήθηκαν με διαφορά 24 χρόνων στο νοτιοανατολικό άκρο του ηφαιστειακού τόξου της χώρας μας.Στον δορυφορικό χάρτη,ο ηφαιστειακός παροξυσμός της Νισύρου μεταξύ 1995-1977 [κυανός κύκλος] με το μεγαλύτερο συμβάν που καταγράφηκε με μέγεθος 5.3 στις 13 Ιανουαρίου του 1995 και η τελευταία σεισμική δραστηριότητα μεταξύ Νισύρου και Τήλου[κόκκινος κύκλος],που είναι ακόμη σε εξέλιξη, με το πιο ισχυρό επεισόδιο μέχρι τώρα με μέγεθος 4.5R το οποίο εκδηλώθηκε στις 8/4/2021.Σχετίζονται ή είναι τυχαία; 

Γεωδίφης