Δεν μεθάει..
Ο αμέθυστος είναι η ιώδης παραλλαγή του χαλαζία που χρησιμοποιείται για διακοσμητικούς σκοπούς ως πολύτιμος λίθος. Το όνομά του προέρχεται από το στερητικό «α» και το «μεθύω», καθώς στην αρχαιότητα πίστευαν ότι το πετράδι αυτό προστάτευε τον κάτοχό του από το μεθύσι.
Η πρώτη αναφορά του έγινε από τον Ασκληπιάδη της Σάμου, έναν Έλληνα ποιητή που γεννήθηκε γύρω στο 320 π.Χ. Αναφέρει τις ιδιότητες του: « Είμαι χαραγμένος στον αμέθυστο, και το θέμα και η πέτρα είναι ανάμεικτα. Αλλά ανήκω στην πολύτιμη ιδιοκτησία της Κλεοπάτρας, και στο δάχτυλο μιας βασίλισσας ακόμη και το μεθύσι πρέπει να είναι νηφάλιο» είπε για το δαχτυλίδι από αμέθυστο της Κλεοπάτρας.Ακόμη και ο Πλάτων ο Νεότερος σε ένα από τα επιγράμματά του,αναφέρει:«Η πέτρα είναι ένας αμέθυστος αλλά εγώ, ο ανατρεπτικός Διόνυσος, λέω: «Ας με πείσει να είμαι νηφάλιος, ή να το αφήσω να μάθει το μεθύσι».
Σύμφωνα με μία εκδοχή της ελληνικής μυθολογίας, Αμέθυστος ήταν μια νεαρή παρθένα που έγινε αντικείμενο οργής του Έλληνα Θεού Διονύσου όταν μέθυσε με κόκκινο κρασί.
Όταν η Αμέθυστος φώναξε στη θεά Αφροδίτη για βοήθεια, μετέτρεψε αμέσως το κορίτσι σε μια λευκή, λαμπερή πέτρα (χαλαζία). Μόλις ο Διόνυσος συνειδητοποίησε τι είχε συμβεί και ένιωθε τύψεις για τις πράξεις του, τα δάκρυά του έσταζαν στο κύπελλο του κόκκινου κρασιού. Το κύπελλο ανατράπηκε, και το κόκκινο κρασί χύθηκε σε όλο τον άσπρο βράχο, κορέστηκε μέχρι που έγινε ο μωβ χαλαζίας που είναι τώρα γνωστός ως Αμέθυστος.
Γεωδίφης
