Στην μνήμη του Γιώργου Γιωργαλλή....
«Το 1933 ανήμερα Αγίου Γεωργίου ο παππούς πήρε εμένα [τότε 5 χρονών] και τον αδελφό μου στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου, εκεί που είναι τώρα η Παλιά Μητρόπολη. Γύρω στις 8 την ώρα του Πάτερ Ημών βλέπω μία ολόκληρη ρότσια [πέτρα] να πέφτει μπροστά στα πόδια μας. Εγώ φοβήθηκα, τρόμαξα, ρωτάω τον παππού μου τι είναι αυτό; Παιδί μου είναι σεισμός μην κινηθείς μου απαντάει.Τι είναι σεισμός; Θα σου εξηγήσω αργότερα μου λέει.Ο σεισμός με βρήκε καθιστό στο στασίδι, μετά σηκώθηκα. Ο κόσμος πανικοβλήθηκε, άκουσα φωνές. Αμέσως φύγαμε και πήγαμε στο σπίτι μας το οποίο ήταν κοντά στην σημερινή εκκλησία του Αγίου Νικολάου.Στην περιοχή υπήρχε ένα τεράστιο περιβόλι στο οποίο ο πατέρας μου, εργολάβος δημοσίων έργων, είχε ξυλεία και μία παράγκα όπου φιλοξενήσαμε 70 άτομα. Ευτυχώς ο καιρός ήταν καλός, δεν είχαμε κρύα ή βροχές. Παραμείναμε για κάποιες εβδομάδες εκεί, φιλοξενούμενοι, φίλοι και συγγενείς.Τον σεισμό του 2017 τον έζησα στον πρώτο όροφο του σπιτιού μου στο κρεβάτι, εγώ δεν σηκώθηκα από το κρεβάτι. Τον ένιωσα ήταν δυνατός αλλά μου είχανε πει από παιδί, να μην κουνηθώ εφόσον είμαι σε καλό σπίτι και δεν σηκώθηκα. Η γυναίκα μου κινήθηκε προς την σκάλα του σπιτιού. Ο σεισμός του 2017 ήταν εξίσου έντονος με το 1933, έτσι τον αντιλήφθηκα.Μετά πήγα στο πάρκο, όμως αργότερα ξανανέβηκα και έμεινα όλη τη νύκτα στο σπίτι» έτσι έζησε τα τελευταία δύο πιο σημαντικά σεισμικά περιστατικά του νησιού ο συνταξιούχος Γιώργος Γιωργαλλής, πρώην διευθυντής Αγροτικής Τράπεζας του υποκαταστήματος Κω.Ο σεισμός του 1933 τον βρήκε ως επισκέπτη στην Χώρα ένα μέρος με χαλαρά εδάφη που πλήγηκε ιδιαίτερα.Την τελευταία δοκιμασία αντιμετώπισε σε καλή κατασκευή στην Άσπα,μία συνοικία με βραχώδες έδαφος και με καλές αντισεισμικές προδιαγραφές.
Απόσπασμα από το e-book «Ημερολόγιο Ενός Προαναγγελθέντος Σεισμού»,2017
Γεωδίφης