Στα ριμίδια του Λαγκαδιού

Σοκάκια με κληματαριές και γλάστρες στο Μανδράκι Νισύρου, σε σκίτσο της αείμνηστης λαογράφου Αθηνάς Ταρσούλη,1947. Η λογική, εφικτή πρόταση των Νισυρίων απέναντι στη «πράσινη», άχρωμη τεχνολογική υστερία.Τα Δωδεκάνησα έχουν μια σιωπή που ακούγεται, σε μία Μεσόγειο που οι ωκεανοί της θερμαίνονται άνευ προηγουμένου...

Στενό σοκάκι, δρομάκι, το ριμίδι της Νισύρου, φωτογραφία χρωματισμένη της δεκαετίας του ΄30. 

Από την ιταλική γεωγραφική υπηρεσία ,όταν ο πληθυσμός της  Νισύρου ανερχόταν σε 3404 κατοίκους. 

Ο πληθυσμός της Νισύρου το 1821 αριθμούσε 3300 κατοίκους.Το 1912 με τον ερχομό των Ιταλών έφτανε τους 5000.Το 1950 αριθμούσε 2.516 κατοίκους και το 1971 ήταν γύρω στους 1289. Το πρώτο μεταναστευτικό ρεύμα της Νισύρου άρχισε μετά την επανάσταση του 1821 με τους ντόπιους να εγκαθίστανται σε πόλεις με αξιόλογες ελληνικές κοινότητες [Κων/πολη, Σμύρνη, Αλεξάνδρεια,Οδησσός κά]. 

Στα τέλη του 19ου αιώνα έχουμε την μετανάστευση προς τις ΗΠΑ που κορυφώνεται το διάστημα 1908-1912 όταν έπρεπε να υπηρετήσουν υποχρεωτικά στον τουρκικό στρατό.

Τον  Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο συνεχίζεται η συρρίκνωση κυρίως προς ΗΠΑ και Αυστραλία. Σήμερα στην Ν.Υόρκη εκτιμάται ότι ζουν πάνω από 5000 άτομα νισυριακης καταγωγής.

Κατά την τελευταία απογραφή [2011], ο πληθυσμός της ανερχόταν στους 987 κατοίκους με το 9% να αποτελείται από οικονομικούς μετανάστες.

Γεωδίφης

Πέντε πόδια από το Τείχος

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ

Στα Δωδεκάνησα, τις Νότιες Σποράδες του Νότιου Αιγαίου, τη δεκαετία του ΄20/΄30, ριμίδι του Λαγκαδιού, της Νισύρου.Να μην ξεχνάς φίλε μου τον γιο της Παρθενόπης, Totò: Τα χρήματα σε κάνουν πλούσιο... Όμως είναι ο σεβασμός και η ταπεινοφροσύνη που σε κάνουν «Κύριο». Αν δεν τα έχεις, είσαι πάντα απλά ένας ζητιάνος....

Από τη μαγευτική και πανέμορφη Νίσυρο. Σοκάκια, τα ριμίδια από τους οικισμούς στα μέσα της δεκαετίας του 30, τότε που όλο το νησί αριθμούσε περίπου 3400 κατοίκους. Φωτογραφίες [Λαγκάδια, Αγ.Αικατερίνη στο Μανδράκι] από την Ιταλική Γεωγραφική Υπηρεσία.