Περι αθανασίας...

Παρά τον θρήνο του Πίνδαρου ότι οι άνθρωποι είναι μόνο «πλάσματα μιας ημέρας ... το όνειρο μιας σκιάς» οι αρχαίοι Έλληνες αγωνίζονταν να μοιάσουν με τους θεούς και να αναστείλουν στιγμιαία την θανάσιμη προκαταδίκη τους, ξεπερνώντας τον άνισο αγώνα με τόλμη , αρετή και κλέος(δόξα). 

Αυτός είναι ο λεγόμενος «Δισκοβόλος Lancellotti» του 2ου αιώνα μ.Χ. από παριανό μάρμαρο. 

Ρωμαϊκό αντίγραφο μετά το χαμένο χάλκινο πρωτότυπο από τον 5ο αιώνα π.Χ. του Έλληνα γλύπτη Μύρωνα. Βρίσκεται στο Παλάτσο Μάσιμο της Ρώμης.

Ο Χίτλερ όταν είδε το άγαλμα κατά την επίσκεψή του στην Ρώμη αποφάσισε ότι έπρεπε να αποτελέσει μέρος των πολιτιστικών αγαθών της χώρας του.

Η «υποχρεωτική πώληση» πραγματοποιήθηκε, παρά την αντίθετη γνώμη του τότε Ιταλού υπουργού Παιδείας και του Ιταλικού Ανώτατου Συμβουλίου Τεχνών και Επιστημών.

Ο Δισκόβολος είχε ήδη μετατραπεί σε ένα από τα σύμβολα της ναζιστικής προπαγάνδας, με τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου, το 1936.

Μετά τη λήξη του πολέμου, το 1948, η ιταλική κυβέρνηση κατάφερε να συμπεριλάβει τον Δισκοβόλο Λαντσελότι στον κατάλογο έργων που είχαν εξαχθεί παράνομα από τη χώρα και να πετύχει την επιστροφή του στην Ρώμη.

Τώρα, οι Γερμανοί υποστηρίζουν ότι η επιστροφή αυτή στην Ιταλία, κατά την άποψη του μουσείου και του κρατιδίου της Βαυαρίας, παραβίασε τον νόμο και ότι οι ιταλικές αρχές είχαν εγκρίνει τη μεταφορά του αγάλματος στην Γερμανία. Έτσι ζητάνε την επιστροφή του Δισκοβόλου Λαντσελότι.

Τι κι αν αφαίρεσαν παράνομα από την Ιταλία και όχι μόνο πολλά αριστουργήματα της τέχνης, με εντολές του Χίτλερ, του Χέρμαν Γκέρινγκ και άλλων ισχυρών ονομάτων του ναζιστικού καθεστώτος.

Γεωδίφης