Οι γιγάντιες φυσαλίδες του Γαλαξία μας

Χρησιμοποιώντας δεδομένα από το Fermi Gamma της NASA- το διαστημικό τηλεσκόπιο, οι επιστήμονες ανακάλυψαν πρόσφατα μία γιγάντια, μυστηριώδη δομή στο γαλαξία μας. Αυτό το χαρακτηριστικό μοιάζει με ένα ζευγάρι φυσαλίδων που ανεβαίνει πάνω και κάτω από το κέντρο του Γαλαξία μας. Κάθε λοβός είναι 25.000 έτη φωτός ψηλά και ολόκληρη η δομή μπορεί να είναι μόνο μερικά εκατομμύρια χρόνια.

Ενας γαλαξίας αποτελείται από αστέρες, νεφελώματα και μεσοαστρική ύλη. Οι αστέρες καθενός γαλαξία είναι ήλιοι, όπως ο Ήλιος μας. Το πλήθος των αστέρων κάθε γαλαξία δεν είναι δυνατόν να καταμετρηθεί διότι λόγω της μεγάλης απόστασης των γαλαξιών δεν καθίσταται εύκαιρη η παρατήρησή τους ειδικότερα στους πυρήνες τους. Μόνο στους πλησιέστερους γαλαξίες διακρίνονται αστέρες και πάλι όχι στους πυρήνες αλλά στους βραχίονές τους που είναι και αραιότεροι.

Δια διαφόρων όμως μεθόδων οι αστρονόμοι προσδιορίζουν τους αστέρες σε κάθε γαλαξία να είναι της αριθμητικής τάξεως των δεκάδων έως εκατοντάδων δισεκατομμυρίων.

Τα νεφελώματα καθενός γαλαξία είναι ύλη νεφελώδης, σχετικά πυκνή, συνήθως σκοτεινή εκτός και αν φωτίζεται από γειτονικούς αστέρες, οπότε και φαίνεται φωτεινή. Τα νεφελώματα διακρίνονται ως σκοτεινές κηλίδες ή σκοτεινές ταινίες οι οποίες και αμαυρώνουν κατά τόπους τόσο τον πυρήνα όσο και τους βραχίονες καθενός γαλαξία.

Η μεσοαστρική ύλη είναι ύλη διάσπαρτη από αέρια και αστρική σκόνη πολύ αραιότερη από την ύλη των νεφελωμάτων η οποία επειδή πληροί το μεσοαστρικό χώρο μεταξύ των αστέρων του κάθε γαλαξία ονομάσθηκε μεσοαστρική.

Οι τυπικοί γαλαξίες αποτελούνται από 10 εκατομμύρια μέχρι 1 τρις αστέρια, τα οποία βρίσκονται σε τροχιά γύρω από ένα βαρυτικό κέντρο. Οι περισσότεροι γαλαξίες έχουν διάμετρο από μερικές χιλιάδες ως μερικές εκατοντάδες χιλιάδες έτη φωτός και βρίσκονται σε απόσταση της τάξης των χιλιάδων ετών φωτών μεταξύ τους.

Ο ακριβής αριθμός των γαλαξιών του Σύμπαντος είναι ακόμη απροσδιόριστος. Και αυτό διότι τα σύγχρονα τηλεσκόπια διεισδύουν σήμερα μέχρι σχεδόν στο ήμισυ της ακτίνας του Σύμπαντος. Δεν θα πρέπει να μας διαφεύγει ότι ένα μεγάλο μέρος από το φως των γαλαξιών που διατρέχει το διάστημα μέχρι να φθάσει στη Γη απορροφάται κατά μεγάλο μέρος από την «μεσογαλαξιακή ύλη» έτσι ώστε να καθίσταται αδύνατος ακόμη και ο αμυδρότερος εντοπισμός των πλέον μακρινών γαλαξιών και υπό τις πλέον ιδανικότερες γήινες συνθήκες παρατήρησης. Παρά ταύτα είναι δυνατόν να υπολογισθεί το πλήθος των γαλαξιών με μοναδικό όμως περιορισμό την "τάξιν" του πλήθους αυτών. Έτσι υπολογίσθηκε ότι οι γαλαξίες ανέρχονται στη τάξη των τρισεκατομμυρίων. Είναι φανερό πως σε τέτοια μεγάλα (κοινώς «αστρονομικά») μεγέθη ο καθορισμός μεγαλύτερης ακρίβειας περιττεύει.

Γεωδίφης με πληροφορίες από την ΝΑΣΑ και την Βικιπαίδεια