Αιωνία σου η μνήμη κυρά Αφρούλα!

Την δεκαετία του ΄70 η ροκ μουσική ήταν στα πάνω της. Εμείς σαν μαθητές εκτονωνόσασταν με αυτό το είδος το οποίο συχνά περιείχε άγριες φωνές και σκληρούς ήχους. Για τους μεγαλύτερους ήταν μια μουσική που δεν την καταλάβαιναν. Θυμάμαι την αείμνηστη καθηγήτρια μας Αφρούλα στην αίθουσα που μας έλεγε: «Βρε παιδιά,πως την ακούτε αυτή την μουσική. Ο γιος μου[Σεβαστιανός] όλη την ωρα αυτή ακούει, με έχει ξεκουφάνει. Δεν σας καταλαβαίνω». Αυτό μας το επαναλάμβανε, συχνά θα έλεγα. Ωστόσο θυμάμαι ότι πήγε στο Λονδίνο για ταξίδι αναψυχής μαζί με τον άνδρα της Χρήστο. Ολως τυχαία επισκέφθηκε μία ροκ όπερα, τότε ήταν τα μιούζικαλ τα οποία κυριαρχούσαν στην λονδρέζικη πρωτεύουσα. Οταν επέστρεψε, μόλις μπήκε στην αίθουσα, μας είπε:« Τώρα σας καταλαβαίνω παιδιά. Τώρα έμαθα την ροκ. Πήγα σε μια ροκ οπερα το Jesus Christ Superstar και έμεινα άφωνη. Τι υποκριτική, τι ταλέντο ,τι παράσταση; Η μουσική ήταν τέλεια». Αυτή ήταν η καθηγήτρια μας η κυρά Αφρούλα συνεχώς ανοιχτόμυαλη και κοντά πάντα στους νέους.Ηταν ικανή να δεχτεί απόψεις που είναι αντίθετες από αυτά που πιστεύει, είχε ευρύτητα σκέψης και πάνω από όλα ανθρωπιά. Αιωνία σου η μνήμη κυρά Αφρούλα!

Γεωδίφης