Ἡ γιορτὴ τῆς Αφάλλειας

«Αξίζει να σημειώσουμε ἐδῶ καὶ μιὰν ἄλλη γιορτὴ τῶν Ασφενδιανῶν τὴ Δευτέρα του Πάσχα. Γίνονταν μεγάλη διασκέδαση καὶ γλέν τι τρικούβερτο στὴν αὐλὴ τοῦ ᾿Ασώματου καὶ λεγόταν ἡ γιορτή της Αφάλλειας. 

Τὴν ἡμέρα τοῦ Πάσχα ὁ καντηλανάφτης τῆς ἐκκλησίας μὲ μερικούς μαθητάς γύριζαν στα σπίτια καὶ τοὺς ἔδιναν οι νοικοκυρές κρέας ψητό, αυγά, τυριά, λαμπρόπιτες καὶ ἄλλους μεζέδες καὶ τὴ Δευτέρα τοῦ Πάσχα, μετὰ τὴν ἐκκλησία, νέοι καὶ νέες μὰ καὶ οἱ μεγάλοι ἄρχιζαν νὰ τρῶνε καὶ νὰ πίνουν ὅλοι ἀφθονο ρακί ἡ κρασὶ ἀπὸ τὴν κάθα τοῦ μοναστηριοῦ καὶ στηνότανε ὁ χορὸς στὸ ἅψε - σβήσε. Το γλέντι άναβε καὶ ἡ εὐθυμία που δημιουργοῦσε τὸ πιστὸ σὲ ἄντρες καὶ γυναίκες κρατοῦσε ὅλη μέρα και συνεχιζότανε ὡς ἀργὰ τὴ νύχτα, μὲ τραγούδια, πειράγματα καὶ ἀστεία διφορούμενα ποὺ δημιουργοῦσαν μιὰν ἀτμόσφαι τα ευχάριστη καὶ τρελή.

Ἡ γιορτὴ αὐτὴ ἦταν ὠχρὸ ἀπομεινάρι τῶν ἀρχαίων «Φαλλείων». «Τὰ ψάλλεια» όπως λέγονταν, (μὲ τὴν πάροδο του χρόνου ἡ λέξη παι ραφθάρηκε κι ἔγινε «Αφάλλεια»), ήτανε μια γιορτὴ πρὸς τιμὴ τοῦ Διονύσου, τοῦ θεοῦ τῆς δημιουργίας καὶ τῆς ζωτικότητας. "Ανδρες με κρεμασμένα ἀπὸ τὴ μέση τους ὁμοιώματα τοῦ ἀνδρικοῦ φαλλού (γι' αὐτὸ καὶ φάλλεια), καὶ γυναῖκες ἐπιδίδονταν σὲ ὄργια ερωτισμού. Τὰ Φάλλεια εἶχαν ξεκινήσει ἀπὸ τὰ Ὀρφικὰ τῆς Θράκης, έφτασαν στην ἀρχαία Κνίδο ὡς γιορτὲς τοῦ θεοῦ τῆς ἀμπέλου καὶ τοῦ κρασιού, ποὺ λέγονταν καὶ βακχικὲς καὶ ἀπὸ τὴν Κνίδο ἁπλώθηκαν στὰ γύρω νησιά.

Κατάλοιπο τῆς γιορτῆς ἐκείνης εἶναι αὐτὲς οἱ γιορτὲς ποὺδια τηρούνται μέχρι σήμερα, ἀλλὰ μὲ τὴν ἐπίδραση τοῦ χριστιανισμοῦ ἐν χουν ἀποβάλει τὸν ἀρχαῖο οργιαστικό χαρακτήρα τους.

Την επόμενη μέρα από το Πάσχα, την Δευτέρα, στον ορεινό Ασώματο του Ασφενδιού Κω είχε την τιμητική του ένα ξεχωριστό και παλιό έθιμο».

Ηρακλής Καραναστάσης, Λαογραφικά Κω.

Η γιορτή της «Αφαλλίας» με γλέντι, χορό και ποτό που κρατούσε μέχρι το πρωί.Το έθιμο προερχόταν από τα διονυσιακά «Φαλλεία» των Κώων.

Περισσότερα, 

https://geogeodifhs.blogspot.com/2020/04/blog-post_20.html

Γεωδίφης