Στο εργαστήριο της φύσης της Νισύρου

Αναμεταξὺ δὲ τῶν λάκκων τούτων ὑψοῦνται λόφοι ζωηρῶν χρωμάτων, ιδίως κιτρίνων, λευκῶν καὶ ἐρυθρῶν, σχηματισθέντες ἐπίσης κατὰ τὴν μεγάλην έκρηξιν τῆς 22 Μαΐου 1872, καθ' ἣν ἐπὶ 30 ὥρας ἐκ τοῦ Πολυβώτου ανερριπίζετο γιγαντιαῖος πίδας κοχλάζοντος ὕδατος. μετὰ ἴλύος καὶ ὀγκωδῶν πετρῶν, τὴν νύκτα δὲ ὑψηλὴ νεφέλη ἀτμου. καταυγάζετο ὑπὸ τῶν φλογῶν τοῦ Πλούτωνος, ὡς μαρτυροῦσι πολλοί. αὐτόπται, μετοχετεύσαντες οὐχὶ χωρὶς, κινδύνου τὴν πλήμμυραν τῶν ὑδάτων εἰς τὸν λάκκον ᾿Αλώνι, δίδοντα αὐτοῖς διέξοδον εἰς τὰ ἔγκατα τῆς γῆς, ὅπερ καὶ ἔπραξαν κατὰ τὴν μικροτέραν ἔκρηξιν τοῦ 1887. Εἰς · πλεῖστα δὲ σημεῖα μεταξὺ τῶν λόφων καὶ λάκκων τούτων ἀνοίγονται. · ἐν τοῖς θερμοῖς βράχοις ἀναρίθμητα μικρά στόμια σωλήνων μακρῶν, δι' ὧν ἐξέρχεται ζεστὶς ἀτμὸς καὶ ἀποκρυσταλλοῦται ἄφθονον θεῖον, σχεματίζον πολλαχοῦ παχέα στρώματα. Είμεθα εἰς αὐτὸ τὸ ἐργαστήριον, τῆς φύσεως, τῆς παρεχούσης ἡμῖν θεία σοφίᾳ καὶ οἰκονομίᾳ τόσα ἀγαθὰ. παρ' ὅλον τὸ ἐνίοτε φρικτὸν μεγαλεῖον αὐτῆς, Βεβαίως δὲ ἐξ ὁλοκλήρου ἀπροσπέλαστον ἦν τῷ ἀνθρώπῳ τὸ ἠφαίστειον τοῦτο, ὅτε εἰς αἰῶνας προϊστορικούς διετέλει ἔτι ἐν τῇ ἀκμῇ τῆς ἐνεργείας αὐτοῦ, φλόγας ἐξε ρευγόμενον, πέτρας ἐκσφενδονίζον, λάβαν δὲ καὶ κίσηριν καὶ ἰλὺν εἰς γῆν καὶ θάλασσαν ἐκχέον, ὅτε τὸ ἔδαφος ἐσείετο, ἡ θάλασσα έβραζε καὶ ἐκ τοῦ εὐρυτάτου στόματος του διατρήτου κώνου αὐτοῦ οὐρανομή κεῖς ἀνεπέμποντο νεφέλαι ζεστοῦ ἀτμοῦ, ὅστις νῦν, ἐξερχόμενος διὰ στενών ρωγμῶν καὶ σωλήνων, ἀποκρυσταλλοῖ τὸ θεῖον....

Κάρολος Φλέγελ, 1899. 

[Η νήσος Νίσυρος και οι θέρμες της]

Γεωδίφης