Τα βουνά της τρέλας του οραματιστή Λάβκραφτ

"Για μια στιγμή, μας κόπηκε η ανάσα από το δέος...κι ύστερα ένας ακαθόριστος τρόμος πλημμύρισε την ψυχή μας " Χ.Φ.Λάβκραφτ,1930.

Ο Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ (1890-1937) ήταν Αμερικανός συγγραφέας, από τους πρώτους που έδωσε έναν τόνο επιστημονικής φαντασίας στα έργα του. Θεωρείται ένας από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς του 20ου αιώνα.

Εγκατέλειψε το σχολείο χωρίς να τελειώσει, ωστόσο στα γραπτά του, αποδεικνύει εκτενή γνώση της αρχαιολογίας, της γεωλογίας και της παλαιοντολογίας. Σύμφωνα με τον βιογράφο του S. T. Joshi, ο Λάβκραφτ από νεαρός ήταν γοητευμένος με την Ανταρκτική. Μεγάλο μέρος αυτής της γοητείας έχει ενσωματωθεί στο διάσημο μυθιστόρημά του " Βουνά της Τρέλας", γραμμένο το 1931.

Το κλασσικό αριστούργημα του αναφέρεται στις παγωμένες ερήμους της Ανταρκτικής. Άνθρωποι, ζώα, παράδοξα πλάσματα και μεταφυσικές δυνάμεις, συνθέτουν μία ιστορία που ακροβατεί στο όριο αλήθειας και εφιαλτικού ονείρου.

Το μυθιστόρημα αρχικά απορρίφθηκε από την Weird Tales  αλλά τελικά δόθηκε στη δημοσιότητα από τις εκδόσεις Astounding Stories σε σειριακή μορφή ,το 1936.

Στα "Βουνά της Τρέλας"  βλέπει τα πράγματα από την πλευρά του William Dyer, γεωλόγου από το Πανεπιστήμιο Miskatonic που πετά σε μια ανεξερεύνητη περιοχή της Ανταρκτικής. Συνοδεύεται από τον καθηγητή Βιολογίας Lake ,τον καθηγητή και μηχανικό Pabodie και μερικούς φοιτητές.Η πλοκή του μυθιστορήματος περιλαμβάνει κατεψυγμένα λείψανα από παράξενες οντότητες από το βαθύ διάστημα και τέρατα -όντα άμορφα που μπορούσαν να λάβουν οποιοδήποτε σχήμα, πολύ ευπροσάρμοστα στο υδάτινο περιβάλλον.

Η ιστορία θα μπορούσε να χωριστεί σε δύο μέρη. Το πρώτο μέρος είναι ιδιαίτερα πλούσιο, λεπτομερές και δείχνει μια εντυπωσιακή επιστημονική πολυμάθεια.

Ο Λάβκραφτ είχε επηρεαστεί από την πρώτη πτήση του Ρόμπερτ Μπερντ πάνω από το Νότιο Πόλο το 1928. Έγραψε: "Στις 6 του Γενάρη 1931,ο Lake, ο Pabodie, ο Danforth, οι έξι φοιτητές μαζί με τους τέσσερις μηχανικούς και εγώ πέταξα ακριβώς πάνω από το νότιο πόλο με δύο μεγάλα αεροπλάνα, αναγκάστηκα να κατέβω μία φορά από τους ξαφνικούς ισχυρούς ανέμους που ευτυχώς δεν εξελίχθηκαν σε μία τυπική καταιγίδα. Αυτή ήταν μία από τις πολλές πτήσεις παρατήρησης με τις οποίες προσπαθήσαμε να διακρίνουμε νέα τοπογραφικά χαρακτηριστικά σε περιοχές άγνωστες από προηγούμενους εξερευνητές." ​

Επίσης, επηρεάστηκε από τις ζωγραφιές των Ιμαλαΐων του Νίκολας Ρέριχ -τις αναφέρει συνολικά έξι φορές στη νουβέλα- από τη θεωρία της προέλευσης των ηπείρων παρασυρόμενος από τον Άλφρεντ Βέγκενερ και από τα παλαιοντολογικές εξελίξεις της εποχής του, όπως και από τα Αρχαιοκύαθα  [ζούσαν φιλτράροντας νερό όπως οι σπόγγοι] που βρέθηκαν σε βράχους οι οποίοι  χρονολογούνται από την Κάμβρια περίοδο και ανακαλύφθηκαν το 1920. Αυτό είναι σαφές στην ακόλουθη παράγραφο, όταν περιγράφει κάτι που βρήκε ο καθηγητής  Lake: " είμαι παράξενα πεπεισμένος για τον ογκώδη, άγνωστο, και ριζικά αταξινόμητο οργανισμό ότι είναι προηγμένος σε εξέλιξη, παρά το γεγονός ότι ο βράχος που έφερε ήταν της Κάμβριας Περιόδου, αν όχι της προ-Κάμβριας ώστε να αποκλείει την πιθανή ύπαρξη μιας ιδιαίτερα εξελιγμένης ζωής. Αυτά τα περίεργα θραύσματα πρέπει να είναι 500 εκατομμυρίων ετών "

Φυσικά, ένα από τα πιο συναρπαστικά μέρη του μυθιστορήματος είναι η περιγραφή των Elder: «Δεν μπορούμε ακόμη να τα καταχωρήσουμε στο ζωικό ή φυτικό βασίλειο, αλλά οι πιθανότητες ευνοούν να τα κατατάξουμε στα ζώα. Μάλλον αντιπροσωπεύουν μία απίστευτα προηγμένη εξέλιξη σε ακτινικά συμμετρικά ζώα χωρίς όμως να έχουν χάσει ορισμένα από τα πρωτόγονα χαρακτηριστικά. Υπάρχουν ομοιότητες με εχινοδερμάτα, παρά τις τοπικές αντιφατικές μαρτυρίες.Είναι πιθανόν να έχουν ζήσει σε θαλάσσιους οικότοπους… ". Σύμφωνα με τον Joshi, ο Λάβκραφτ περίγραψε τα όντα Elder επηρεασμένος από τα κρινοειδή [τάξη εχινοδέρμων που έχουν ντελικάτους κλαδωτούς βραχίονες που φαίνονται σαν ζωηρόχρωμα μπουκέτα μέσα στα καθαρά νερά ]του E. Haeckel που δημοσιεύθηκαν στο " Kunstformen der Natur."

Από τότε που ο Λάβκραφτ έγραψε το μυθιστόρημά του, αρκετές αποστολές στην Ανταρκτική έχουν βελτιώσει τις γνώσεις μας για τη λευκή ήπειρο. Για παράδειγμα, γνωρίζουμε τώρα ότι το εσωτερικό της Ανατολικής Ανταρκτικής - όπως η Ανατολική Αφρική- είναι ένα μωσαϊκό από προκάμβριες επαρχίες[4.600-541 εκ.ετών ] που επλήγησαν από τις διαδικασίες rifting με τις οποίες ανοίγει η ηπειρωτική λιθόσφαιρα. Ενώ η διάτρηση στις Λίμνες Vostok, Ellsworth, και Whillans ενισχύει την κατανόησή μας σχετικά με την ικανότητα των οργανισμών να επιβιώσουν σε χώρους με ελάχιστα θρεπτικά συστατικά και δίχως το φως του ήλιου ως πηγή ενέργειας.

Γεωδίφης

Πηγές

1.Βικιπαίδεια

2.Ένας ονειροπόλος και οραματιστής- Joshi, ST

3.paleonerdish.wordpress.com