Χημεία των μανιταριών πολύτιμο εργαλείο για την αρχαιολογία και το περιβάλλον

Το εδώδιμο μανιτάρι Pleurotus ostreatus.

Τα μανιτάρια είναι ένα κοινό μέρος της σύγχρονης ανθρώπινης διατροφής, αλλά σπάνια ενδιαφέρουν την αρχαιολογική άποψη. Όπως το μαλακό μέρος του οργανισμού τους εύκολα σαπίζει, έτσι είναι πολύ σπάνιο να βρίσκονται σε αρχαιολογικούς χώρους. Εάν αναζητήσετε επιστημονικές εργασίες σχετικά με την αρχαιολογία θα βρείτε άρθρα για το πώς οι μικροσκοπικοί μύκητες τρώνε τοιχογραφίες και έργα τέχνης, και υπάρχουν πολύ λίγα παραδείγματα μανιταριών σε σχέση με τη διατροφή. 

Το πιο διάσημο παράδειγμα είναι ο Ότζι, ο άνθρωπος των πάγων, η αρχαιότερη μούμια της Ευρώπης [ βρέθηκε μέσα σε έναν παγετώνα στις Άλπεις] και ο οποίος την εποχή του χαλκού της Ιταλίας είχε δύο είδη μυκήτων στην κατοχή του. Κανένα από αυτά δεν είναι κάτι το εξαιρετικό για φαγώσιμο αλλά θα μπορούσε κανείς να το έχει καταναλώσει ως ανθελμινθικό (για να σκοτώσει παρασιτικά σκουλήκια), όμως και τα δύο μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως προσάναμμα για φωτιές.

Μια νέα συνεργασία μεταξύ του Δρ. Χάνα O'Regan από το Τμήμα Αρχαιολογίας (Πανεπιστήμιο του Nottingham), Δρ. Angela Lamb ( Κέντρο Περιβαλλοντικής Γεωχημείας / British Geological Survey ) και ο Δρ. David Wilkinson, (Liverpool John Moores University) έθεσε ως στόχο να εξετάσει αυτήν την έλλειψη μανιταριών από μια άλλη οπτική γωνία - όπως είναι κατασκευασμένα από πρωτεΐνη, για να βρουν αποδείξεις από την κατανάλωση μύκητα κοιτάζοντας την σύνθεση των σταθερών ισοτόπων των ανθρώπων στο παρελθόν.

Τα σταθερά ισότοπα είναι μια σειρά από στοιχεία που χρησιμοποιούνται ευρέως στην αρχαιολογία και την οικολογία για να εκτιμηθεί η πηγή τροφής που χρησιμοποιείται από έναν οργανισμό - για παράδειγμα φυτά, φυτοφάγα και σαρκοφάγα τείνουν να εμφανίζουν διαφορετικές σταθερές χημείες ισοτόπων. Βρήκαν ότι πολύ λίγες μελέτες έχουν πραγματοποιηθεί ειδικά για τα βρώσιμα μανιτάρια, έτσι ώστε συνέλεξαν και ανέλυσαν  μύκητες από το φυσικό τους περιβάλλον στη Βορειοδυτική Αγγλία . 

Ερευνητές συνδύασαν τα αποτελέσματά με τα δημοσιευμένα δεδομένα για να δούν πώς τα μεταβλητά ισότοπα του άνθρακα και ιδιαίτερα του αζώτου μπορεί να είναι. Αποδείχθηκε ότι οι μύκητες είναι εξαιρετικά μεταβλητοί, σε τιμές αζώτου που κυμαίνονται από εκείνες που μπορείτε να βρείτε στα όσπρια έως εκείνες που θα βλέπατε σε μια πολική αρκούδα ! Εδώδιμα μανιτάρια είχαν ένα μικρότερο εύρος, αλλά ήταν ακόμα πολύ πλούσια. 

Αυτό σημαίνει ότι ένας άνθρωπος - ή άλλο ζώο - που τρέφεται με πολλά μανιτάρια θα μπορούσε, ανάλογα με ποια είδη τρώει, να έχει μια χημεία των οστών που θα μπορούσε να οδηγήσει τους ανθρώπους να νομίζουν ότι είναι σαρκοφάγα. Αλλά το κύριο πράγμα στο έργο αυτό έδειξε πόσο λίγα γνωρίζουμε για τους μύκητες και το αρχαιολογικό αρχείο. 

Υπάρχουν ακόμη πολλά να μάθουμε!

​Γεωδίφης

Πηγή-​britgeopeople.blogspot