Ο ιδιοφυής παλαιοντολόγος Melchior Neumayr
Σε προσωπικό επίπεδο, ανεπίσημα, ήδη του έχω αφιερώσει την Φοντάνα Neumayr στην Βαραβόλα. Ομως δεν φτάνει, οι τοπικές κοινωνίες πρέπει με κάθε τρόπο να τιμούν τους πρωτοπόρους και καινοτόμους, τους στυλοβάτες, αυτούς που έβαλαν τα θεμέλια της σημερινής επιστήμης.
Ο Melchior Neumayr γεννήθηκε στο Μόναχο στις 24 Οκτωβρίου 1845, αλλά πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής του ηλικίας στη Στουτγάρδη, όπου ο πατέρας του ήταν ο Βαυαρός Πρέσβης. Ως γιος μιας οικογένειας που έχει τιμηθεί το όνομα της στα χρονικά της βαυαρικής ιστορίας, ο Neumayr προοριζόταν για πολιτική καριέρα και αφότου έφυγε από το Γυμνάσιο του Μονάχου, ξεκίνησε μια σειρά νομικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο αυτής της πόλης.
Εδώ, όμως, εκδηλώθηκε ο ενθουσιασμός του για την γεωεπιστήμη που τον οδήγησε να εγκαταλείψει τη νομική για τη γεωλογία και την παλαιοντολογία, την οποία διδάχθηκε στη Χαϊδελβέργη. Αφού απέκτησε το διδακτορικό του σε αυτό το Πανεπιστήμιο, επέστρεψε στη Βαυαρία και εργάστηκε υπό τον Giimbel στη γεωλογική έρευνα.Μετά από μερικούς μήνες εκπαίδευσης εντάχθηκε το 1868 στην υπηρεσία του αυστριακού Geologische Keichsanstalt ως εθελοντής.
Την ίδια χρονιά εξέδωσε την πρώτη του εργασία με τον Δρ. Guido Stache με θέμα «Die Klippen bei Lublau und Jererabina». Μέχρι το 1872 ασχολήθηκε κυρίως με το Τιρόλο και τα Καρπάθια, και αναμφίβολα ήταν η δουλειά κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου που καθόρισε την κλίση του.
Η ιδιοφυΐα του Neumayr δεν του επέτρεψε να μείνει μόνο ως εργαστηριακός παλαιοντολόγος. Δεν ήταν αδιάφορος για τα βουνά και για χάρη τους: σύντομα έγινε δεινός ορειβάτης και ενεργητικό μέλος του Deutscher und Oesterreich Alpin Verein τη μεγαλύτερη από τις Αλπικές Λέσχες, και αποσύρθηκε μόνο όταν επέστρεψε στη Γερμανία το 1872.
Αν και τα επόμενα χρόνια οι καρδιακές παθήσεις εμπόδισαν την ενεργό συμμετοχή του στο έργο των Άλπεων, το ακολούθησε με αμείωτο ενδιαφέρον και μέχρι το τέλος ήταν ένας αρκετά τακτικός συνεργάτης στο Mittheilungen Deutscher und Oesterreich Alpin Verein.
Το επιστημονικό έργο του Neumayr εκτελέστηκε μέσα σε λίγο περισσότερο από 20 χρόνια, όμως ήταν ασυνήθιστα καρποφόρο με ενδιαφέροντα αποτελέσματα.
Από τα γραπτά του τι να πρωτοεπιλέξουμε;Το «Erddgeschichte» [1887], τις πετρογραφικές και στρωματογραφικές εργασίες του που ξεκινούν με το «Petrographischen Studien iiber mittleren und oberen Lias Wurtembergs» [1868 και 1870], ή το «Dogger und Malm in Penninischen Klippenzug» [1869]. Επίσης ιδιαίτερη αναφορά θα κάνουμε στο βορεοελλαδίτικο «Das Schiefergebirge der Halbinsel Chalkidike und der thessalische Olymp» [1876] και μια πολύτιμη σειρά που δίνει τα αποτελέσματα της περιοδείας του στο Αιγαίο και στην Κω, που δημοσιεύτηκε το 1881.
Αργότερα ακολουθεί η εργασία του «Die krystallinischen Schiefergebirge in Attika» [1884], με την οποία μας δείχνει ότι διατηρούσε πάντα το ενδιαφέρον του για τα πετρογραφικά προβλήματα. Οι εργασίες του οι πιο αυστηρά παλαιοντολογικές, σχηματίζουν έναν πολύ εκτενή κατάλογο, που αγγίζουν τις περισσότερες διαιρέσεις του Ζωικού Βασιλείου.
Ο Neumayr ενδιαφέρθηκε για την πανίδα και τη γεωλογία του Ιουρασικού και τις κλιματικές ζώνες εκείνης της περιόδου.
Η παλαιογεωγραφία ήταν άρρηκτα συνδεδεμένη με την αγαπημένη του παλαιοντολογία και το ενδιαφέρον του τον ανάγκασε να παρακολουθεί την πρόοδο σε άλλους κλάδους της γεωλογικής εργασίας.
Ο Neumayr δεν θεωρούσε την παλαιοντολογία απλώς έναν κλάδο της ζωολογίας και, όσο κι αν ήταν έντονα εξελικτικός υποστηρίζοντας με κάθε τρόπο τον Δαρβίνο, τα απολιθώματα είχαν γι' αυτόν μεγαλύτερη αξία από αυτή που κατέχουν λόγω της σχέσης τους με την προέλευση της υπάρχουσας πανίδας.
Τον έχουν περιγράψει πρόσφατα ως «παλαιογεωγράφο» και όχι ως παλαιοντολόγο, αλλά αυτό θα το θεωρούσε πιθανότατα ως περιορισμό στον αγαπημένο του κλάδο της επιστήμης.
Τα προσόντα του Neumayr για τη συζήτηση θεμάτων της φυσικής γεωγραφίας του παρελθόντος ήταν απλά μοναδικά, και μάλλον εδώ μας έχει λείψει περισσότερο.
Λαμβάνοντας υπόψη το έργο του, θα μπορούσαμε να αναμένουμε ακόμη πιο λαμπρά επιτεύγματα.Αλλά η καρδιακή νόσος που τον ταλαιπώρησε τόσο καιρό, τον έπληξε στην ακμή της ζωής του, ακριβώς όταν η δεξιοτεχνία του στην παλαιοντολογία, η πλήρης γνωριμία του με τη στρωματογραφική έρευνα και η καλή του γνώση των αρχών της φυσικής γεωλογίας, φαινόταν πιο περιζήτητη.
Πέθανε στις 29 Ιανουαρίου, 1890, σε ηλικία 45 ετών.
Γεωδίφης
Πηγή-Obituary,Melchior Neumayr -www.cambridge.org/
Den Geologischen bau der insel Kos-M.Newmair,1879
https://drive.google.com/file/d/1-SqozekQ0c6UC7OcmH5xAZ1rDvkbm523/view?usp=sharing