Αραιωμένο κρασί!

Αυτή η τοιχογραφία απεικονίζει έναν άνθρωπο που ξαπλώνει σε ένα συμπόσιο, πίνοντας από ένα κέρας. Ισως είναι από κοντά στην Πομπηία. Ρωμαϊκή περίοδος, 50-79μ.Χ. [Βρετανικό Μουσείο].

Οι Έλληνες πάντα έπιναν το κρασί τους, αραιωμένο με νερό, καθώς ήταν παχύρευστο όπως το σιρόπι. Ο ελληνικός πολιτισμός θεωρούσε ακόμη μια βάρβαρη πρακτική κανείς να καταναλώνει αδιάλυτο κρασί. Όπως οι Έλληνες, οι Ρωμαίοι πάντα έπιναν το κρασί τους αραιωμένο.

Μια μεγάλη ποικιλία κρασιών, κυρίως γλυκών και αρωματικών, αλλά και ξηρότερων ποικιλιών, παρήχθησαν στην ηπειρωτική Ελλάδα. Ένα δημοφιλές ελληνικό κρασί, το οποίο εξήχθη σε μεγάλες ποσότητες στην περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, ήταν η ποικιλία από την Μένδη στη Χαλκιδική. Αυτό το λευκό κρασί υπήρξε σε διαφορετικούς τύπους (ήπιο, ξηρό και με μέλι) και θεωρήθηκε ότι έχει θεραπευτική και καθαρτική λειτουργία. Στα νησιά, παράγονταν διαφορετικές ποικιλίες κρασιού. 

Στην Κω, για παράδειγμα, μια ευρέως εξαχθείσα παραλλαγή αναμειγνύεται με αλμυρό θαλασσινό νερό το οποίο μεταφέρθηκε μέσω θαλάσσιων διαδρομών μέχρι την Αραβία και την Ινδία.Το υψηλής ποιότητας κόκκινο κρασί από τη Χίο απολάμβανε εξαιρετική φήμη και εξήχθη στην Ελλάδα, την Ιταλία και την Αίγυπτο από την Κλασική μέχρι την Ρωμαϊκή Αυτοκρατορική περίοδο (5ο αιώνα π.Χ. -2ο αιώνα π.Χ.).

Γεωδίφης

 Πηγή-ancient.eu