Ενδυμίωνας

Ο Ενδυμίωνας, ένας βοσκός από την Καρία με εκθαμβωτική ομορφιά, έβοσκε το κοπάδι του στα υψώματα του όρους Λάτμου. Ένα απόγευμα μόλις άρχισε να σουρουπώνει εκείνος αφού τακτοποίησε το κοπάδι του σε απάνεμο μέρος βρήκε μια σπηλιά και έγειρε, κουρασμένος όπως ήταν, να κοιμηθεί.

Πέρασαν λίγες ώρες και πρόβαλε από την κορφή του βουνού η Σελήνη, σκορπώντας το φως της στις γύρω πλαγιές.

Όταν πέρασε έξω από τη σπηλιά, μέσα από τις φυλλωσιές, είδε τον ωραίο βοσκό να κοιμάται. Αμέσως ένοιωσε μια ανατριχίλα σε όλο της το κορμί. Τα βέλη του έρωτα την χτύπησαν κατάκαρδα. Χωρίς να χάσει χρόνο μπήκε αθόρυβα στη σπηλιά και πλάγιασε δίπλα του. Τον αγκάλιασε και τον έσφιξε με πάθος πάνω της. Από τότε κάθε βράδυ, μόλις σκοτείνιαζε πήγαινε στη σπηλιά και πλάγιαζε μαζί του.

Η Σελήνη ήταν τόσο ερωτευμένη μαζί του που σκέφτηκε ότι επειδή ο Ενδυμίωνας ήταν θνητός κάποτε θα γερνούσε και θα έχανε την ομορφιά του. Εκείνη όμως τον ήθελε νέο με την πανέμορφη κορμοστασιά του. Πήγε λοιπόν στον Όλυμπο και παρακάλεσε το Δία να τον αφήσει να κοιμάται για πάντα τον ύπνο που δε φέρνει τα γερατειά. Έτσι η Σελήνη θα τον είχε για πάντα.

Η Μυθολογία μας λέει ότι η Σελήνη απέκτησε μαζί του 50 κόρες που συμβολίζουν τους μήνες που αποτελούν τα χρόνια μετά τα οποία γινόταν μια ολυμπιάδα.

Υπάρχει όμως ακόμα μια πληροφορία. Στην πόλη Ηράκλεια που βρισκόταν στους πρόποδες του Λάτμου, ο Ενδυμίωνας λατρευόταν ως ιδρυτής της πόλης και οι κάτοικοι της είχαν χτίσει ναό για τη λατρεία του και τον τιμούσαν με μεγαλοπρεπείς γιορτές.

Που ξέρεις, αν βρεθούμε καμιά φορά στο όρος αυτό, ας ψάξουμε να βρούμε τη σπηλιά του πανέμορφου βοσκού. Ίσως, αν είναι και βράδυ, να τον βρούμε να κοιμάται στην αγκαλιά της Σελήνης.  

 Θεοδόσης Διακογιάννης

Φωτογραφία ο μύθος του Ενδυμίωνα σε μαρμάρινο ανάγλυφο