Στο έλεος των κυμάτων και του ανέμου!
Οι Αμαζόνες πολεμούν τους Έλληνες [με επικεφαλής τον Ηρακλή], ζωφόρος από την ανατολική πλευρά του ναού του Επικούριου Απόλλωνα στις Βάσσες, Μεσσηνία[τώρα στο Βρετανικό Μουσείο, Λονδίνο].
Ο Ηρόδοτος « ο περίεργος ταξιδιώτης του κόσμου» που «λάτρευε να πετάει τις θαυμαστές εμπειρίες από τα μακρινά του ταξίδια δεξιά και αριστερά για να εκραγεί το μυαλό του κοινού του».
Η ζωντάνια των αφηγήσεων του Ηροδότου, η προθυμία του να παραδεχτεί ότι μπορεί να κάνει λάθος και η περιέργειά του για τον κόσμο είναι τα συστατικά που κάνουν τις έρευνες του [γιατί αυτό είναι οι «Ιστορίες» του] μεγάλη ευχαρίστηση για την ανάγνωση, ακόμη και περίπου 2.500 χρόνια μετά τη συγγραφή τους: Όπως επισημαίνει ένας από τους μεταφραστές του, ο Τομ Χόλαντ, «ο Ηρόδοτος κατάλαβε… ότι ζούσε σε μια παγκοσμιοποιημένη εποχή». Το ίδιο και εμείς, φυσικά, αν ίσως έχουμε παγκοσμιοποιηθεί με διαφορετικό τρόπο. Αυτός είναι ίσως ο λόγος που τα αγαπημένα επεισόδια στις Ιστορίες του Ηροδότου είναι εκείνα όπου μιλάει για μακρινές χώρες και λαούς, ιδιαίτερα για τους κοσμοπολίτες, διαρκώς ταξιδιώτες Σκύθες.
Στο Βιβλίο 4 των Ιστοριών του, ο Ηρόδοτος μας λέει κάτι που συνέβη κατά τη διάρκεια «του πολέμου μεταξύ των Ελλήνων και των Αμαζόνων»: αφού οι Έλληνες, με επικεφαλής τον μυθικό ήρωα Ηρακλή, κέρδισαν μια μάχη κατά των Αμαζόνων στις εκβολές του ποταμού Θερμωδώνα , απέπλευσαν με τρία πλοία, παίρνοντας μαζί τους τις Αμαζόνες που επέζησαν για να υπηρετήσουν ως σκλάβες τους.
Ωστόσο, οι Αμαζόνες δεν ήθελαν να ζήσουν μια ζωή σκλαβιάς και ως παλλακίδες. Ενώ τα πλοία ήταν έξω στη θάλασσα, ξεκίνησαν μια ανταρσία. Ξεσηκώθηκαν εναντίον των Ελλήνων, και πήραν τον έλεγχο των πλοίων. Δυστυχώς, υπήρχε ένα πράγμα που οι Αμαζόνες δεν είχαν σκεφτεί: ότι δεν είχαν ιδέα πώς να διευθύνουν ένα πλοίο. Ήταν τοξότες αλόγων, όχι ναύτες. Εκεί ήταν, εγκλωβισμένες στη Μαύρη Θάλασσα, φυλακισμένες σε ένα πλοίο που δεν είχαν ιδέα πώς να ελέγξουν. Ήταν, με τα λόγια του Ηροδότου, στο «έλεος των κυμάτων και του ανέμου».
Ίσως θυμάστε τι συνέβη όταν ένας άλλος στόλος πλοίων βρέθηκε στο έλεος των κυμάτων, των ανέμων και των θεών του καιρού. Όταν ο Έλληνας πολεμιστής Οδυσσέας προσπάθησε να επιστρέψει στην Ιθάκη μετά τον Τρωικό πόλεμο, οι θεοί της θάλασσας φρόντισαν να του πάρει 10 χρόνια για να φτάσει στην ασφάλεια του σπιτιού του, παρά την μαεστρία του στην ιστιοπλοΐα.
Είναι ενδιαφέρον ότι οι θεοί και τα στοιχεία που επέλεξαν να είναι τόσο ενοχλητικά για τον Οδυσσέα αποφάσισαν ότι θα ήταν πολύ πιο ευγενικοί με τις Αμαζόνες στα πλοία των απαγωγέων τους: ο άνεμος και τα κύματα τις έφεραν απευθείας σε μια φιλική ακτή, που συνορεύει με τη λίμνη Maeetis στη χώρα με τους «Ελεύθερους Σκύθες». Ακόμη περισσότερο από αυτό: «Το πρώτο πράγμα που συνάντησαν ήταν ένα κοπάδι αλόγων, το οποίο άρπαξαν αμέσως, και το χρησιμοποίησαν για να λεηλατήσουν ό,τι μπορούσαν από τους Σκύθες».
Σε αυτό το στάδιο, σίγουρα, θα ήταν καιρός ο Ηρόδοτος να τιμωρήσει αυτές τις γυναίκες, που σκοτώνουν Έλληνες σκλάβους και μετά κλέβουν άλογα και τρόφιμα από τους Σκύθες.Αν αυτό ήταν ελληνικός μύθος, υποπτεύομαι ότι όλοι τους σε αυτό το σημείο θα μετατρέπονταν σε λέαινες, ή ίσως σε κάποιο ζώο με το οποίο ο Δίας θα μπορούσε να έχει το δρόμο του χωρίς να το αντιληφθεί η γυναίκα του. Όχι στον Ηρόδοτο όμως. Αντίθετα, μας λέει πώς αντιδρούν ορισμένοι από τους Σκύθες στην εμφάνιση αυτών των πειρατών Αμαζόνων. Εντελώς απροσδόκητα, αποφασίζουν να προσφερθούν ως πρόθυμοι σεξουαλικοί σύντροφοι. Αυτοί οι νεαροί έριξαν μια ματιά στις Αμαζόνες και προφανώς αποφάσισαν ότι εδώ ήταν οι μελλοντικές μητέρες των παιδιών τους.
Οι Αμαζόνες αποδείχθηκαν πολύ ενθουσιώδεις με αυτήν την ιδέα.Πολύ σύντομα, τα δύο στρατόπεδα ενώθηκαν σε ένα και οι Σκύθες πρότειναν να παντρευτούν τις Αμαζόνες, να τις επιστρέψουν στους οικισμούς τους και να κάνουν παιδιά μαζί: «έχουμε γονείς και έχουμε τα υπάρχοντά μας».Πειρατές Αμαζόνες, που ζουν ως Σκύθες νοικοκυρές; «Δεν θα μπορούσαμε ποτέ να συμπλεύσουμε με τις γυναίκες σας… Πετάμε βέλη, πετάμε ακόντια, καβαλάμε άλογα. Τι κάνουν όμως οι γυναίκες σας;» Οι Αμαζόνες έκαναν μια εναλλακτική πρόταση: «Αν πραγματικά θέλετε να είμαστε γυναίκες σας και να σας δουν να συμπεριφερόμαστε με απόλυτη τιμή, πηγαίνετε στους γονείς σας και πάρτε το μερίδιο που αναλογεί στα υπάρχοντά σας. Στη συνέχεια, κατά την επιστροφή σας, μπορούμε να πάμε και να στήσουμε μαζί ένα δικό μας σπίτι».
Οι νέοι συμφώνησαν, πήγαν και πήραν τα πράγματά τους, μετά εγκαταστάθηκαν σε ένα νέο μέρος με τις νύφες τους.Και έτσι οι Πειρατές Αμαζόνες έζησαν ευτυχισμένες για πάντα, μας λέει ο Ηρόδοτος. «Και από εκείνη την εποχή μέχρι σήμερα, οι γυναίκες της Σαυροματίας κράτησαν τον αρχέγονο τρόπο ζωής τους: βγαίνουν για κυνήγι, είτε είναι μαζί τους ο άντρας τους είτε όχι, πηγαίνουν στον πόλεμο και ντύνονται ακριβώς όπως οι άνδρες». Πηγή-Antigone Journal
Γεωδίφης