Με την συμπλήρωση 40 χρόνων απο τον θάνατο τού Οφθαλμιάτρου Σταμάτη Κ. Μανούση πού διετέλεσε βουλευτής Δωδεκανήσου κ υπουργός Υγείας ,τελέστηκε Τρισάγιο στο ταφικό του μνημείο στο Νέο Νεκροταφείο της Κω από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Κώου κ Νισύρου κκ Ναθαναήλ
Την μνήμη του ετίμησαν με την παρουσία τους ο Έπαρχος ΚΩ κ Ιωάννης Καμπανής και ο Αντιδήμαρχος κ Σταμάτης Καμπουράκης
Η Αναστασία κ ο Νίκος Σ. Μανούσης ευχαρίστησαν εκ μέρους της οικογενείας τον Σεβασμιώτατο για την τέλεση της δέησης κ τις ευλογημένες ευχές του κ τον κ Έπαρχο ως κ τον Αντιδήμαρχο για την παρουσία τους κ τις θερμές ευχές τους
Κατατέθηκαν λίγα λουλούδια απο την ΚΩΑΚΗ γη στο μνήμα !
Μια μικρή αναφορά στην πολυποίκιλη προσφορά και την κοινωνική κ ανθρωπιστικήσυμβολή του διατελέσαντος Υπουργού και Βουλευτή Δωδεκανήσου, οφθαλμιάτρου Σταματίου Κων. Μανούση (31 Ιανουαρίου ή 13 Φεβρουαρίου 1905 - 7 Ιουλίου 1981).
Ο Σταμάτιος Κων. Μανούσης διακρίθηκε για τη φιλοπατρία και τη φιλανθρωπική του προσφορά, κυρίως προς τους Κώους συμπατριώτες του. Συμμετείχε ενεργά σε κάθε συλλογική προσπάθεια για την απελευθέρωση των Δωδεκανήσων. Έζησε, ως γνήσιος Κώος Ιπποκρατιστής, με γνώμονα τα στοιχεία που συνθέτουν τον Ιπποκρατικό όρκο, δηλαδή τον ανθρωπισμό, την ανιδιοτέλεια, την αγάπη και την φροντίδα προς τον συνάνθρωπο.
Ενδεικτικό και επιβεβαιωτικό της πλούσιας δράσης και της ενεργού συμμετοχής του στα κοινά είναι ότι διετέλεσε:
Πρόεδρος της Δωδεκανησιακής Αδελφότητας Πειραιώς
Μέλος του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών
Μέλος της Ιατρικής Εταιρείας Αθηνών
Μέλος της Οφθαλμολογικής Εταιρείας Αθηνών
Μέλος του Δ.Σ. του Διεθνούς Ιπποκρατείου Ιδρύματος Κω (Δ.Ι.Ι. ΚΩ)
Πρόεδρος της Γενικής Ένωσης Κώων Αθηνών
Αντιπρόεδρος της Δωδεκανησιακής Νεολαίας Αθηνών
Ανταποκριτής της εφημερίδας “Δωδεκάνησος”
Μέλος του πρώτου ΔΣ της Δωδεκανησιακής Ιστορικής και Λαογραφικής Εταιρείας (ΔΙΛΕ), με
έδρα την Αθήνα
Εθελοντής έφεδρος Ανθυπίατρος στον πόλεμο του 1940-41.1
Ενεργό μέλος της Εθνικής Αντίστασης κατά τη διάρκεια της Κατοχής. 2
Ιδρυτής και Διευθυντής της Οφθαλμολογικής Κλινικής "Μανούση" στην Αθήνα, στην οδό
Νεοφύτου Βάμβα 9 (1936-1973), η οποία χαρακτηριζόταν ως «Στέγη των Κώων στην Αθήνα».3
Βουλευτής Δωδεκανήσου σε δυο εκλογικές περιόδους (1963-1964 και 1964-1967) με την Ένωση
Κέντρου.
Υπουργός Υγιεινής στην κυβέρνηση Στέφανου Στεφανόπουλου(17 Σεπτεμβρίου 1965 - 11 Μαΐου
1966) και Άνευ Χαρτοφυλακίου (11 Μαΐου 1966 - 22 Δεκεμβρίου 1966),
Στο σημείο αυτό θα θέλαμε να υπενθυμίσουμε ότι κατά τη διάρκεια της πολιτικής του σταδιοδρομίας:
Θεμελίωσε τον Οικισμό «Σοφοκλή Βενιζέλου»για τη στέγαση 62 οικογενειών οι οποίες μέχρι τότε ζούσαν σε παραπήγματα. ••Εξασφάλισε την κατασκευή του Λιμένος της Κω ώστε να προσεγγίζουν πλέον τα καράβια, δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη του τουρισμού και του εμπορίου ,που μέχρι τότε χρησιμοποιούσαν τις λεμβους μεταφοράς
τις «λάντζες»
Συνέβαλε τα μέγιστα στον εκσυγχρονισμό του Κρατικού Νοσοκομείου Κω, (μετά την άρνηση ουσιαστικά του Προέδρου κ του Δ.Σ. για την κατασκευή καινούργιου με εγκεκριμένα κονδύλια τοποθεσία κ σχέδια).
1 Έλαβε παράσημο από το Δήμο της Ιεράς Πόλεως του Μεσολογγίου για τη πατριωτική δράση κ την ιατρική προσφορά του.
2 Διέθεσε την κλινική του ως τόπο συνεδριάσεων των Κώων αγωνιστών της εθνικης αντίστασης διακινδυνεύοντας ακόμα και τη ζωή του, δράση εξαιρετικά ριψοκίνδυνη αν ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι ακριβώς απέναντι από την κλινική του έδρευε τότε τό γερμανικό φρουραρχείο (Kommandantur). Η δράση του αυτή αναγνωρίσθηκε από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας ως μέλος του ΕΑΜ.
3 Παρείχε δωρεάν ιατρική εξέταση, περίθαλψη, νοσηλεία και φροντίδα σε όλους απόρους και μη συμπατριώτες του επί σειρά ετών, ενώ κοντά του, στην κλινική και στο σπίτι του, έμεναν και σπούδασαν πολλά παιδιά από την Κω ιατρική και άλλες επιστήμες.
Εγκαινίασε την επέκταση του αερολιμένα.
Προέβη στην επέκταση του ηλεκτροφωτισμού της πόλεως κ των χωριών της νήσου καθώς
και στην κτιριακή αποπεράτωση του Διεθνούς Ιπποκρατείου Ιδρύματος Κω (Δ.Ι.Ι.Κω). Ως πολιτικό πρόσωπο ήταν φορέας πραγματικής ελπίδας για ουσιαστική κοινωνική και πολιτική αλλαγή στον τόπο μας, την δεκαετία του ‘60.
Είναι γεγονός ότι η ιστορική του μνήμη έχει επιβαρυνθεί με την συμμετοχή του στην Κυβέρνηση Στέφανου Στεφανόπουλου (υπήρξε η 3η Κυβέρνηση αποστατών με κοινοβουλευτική πλειοψηφία). Ωστόσο υπάρχει ισχυρός αντίλογος σε όλο αυτό καθώς τα κίνητρα του ήταν βαθιά πατριωτικά και ηθικά, καθώς απέβλεπαν αποκλειστικά στην πραγματοποίηση έργων στην Κω και στην στήριξη των κατοίκων της. Η απόφαση του ήταν μια θυσία, με προσωπικό πολιτικό κόστος, αποκλειστικά και μόνο για την ιδιαίτερη πατρίδα του.Απεβίωσε λίγα χρόνια μετά απο το κλείσιμο της Κλινικής του απο την Χούντα των συνταγματαρχών που τον οδήγησε σε ρευστοποίηση κ υποθήκευση όλων των περιουσιακών στοιχείων της οικογένειας .
Επιμέλεια
Νίκος Στ. Μανούσης