Ο κίτρινος χρυσός της Νισύρου

Η κίσσηρις,οι ιαματικές πηγές και το θειάφι αποτελούσαν πάντα πηγή πλούτου και ευημερίας της Νισύρου. 

Το θειάφι του ηφαιστείoυ λόγω της αφθονίας του αλλά και του σκοπού που απέβλεπε, στη χρησιμοποίησή του για τα χιλιάδες στρέμματα των αμπελώνων της Ελλάδος, της Μέσης Ανατολής και της Ευρώπης ήταν  μια σπουδαία πλουτοπαραγωγική πηγή του νησιού. 

Η πρώτη περίοδος εκμετάλλευσης έγινε μεταξύ 1879-1883. Τα εργοστάσια όμως έκλεισαν το 1883 και από τότε παραμελήθηκαν και σιγά - σιγά κατεδαφίσθηκαν. 

Κατά τη περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και λίγο μετά τη λήξη οι εργαταγωγιάτες του κίτρινου χρυσού, έσωσαν από πείνα τους κατοίκους της Νισύρου και τα απέναντι χωριά της Κω[Καρδάμαινα,Κέφαλος]. 

Με εκατοντάδες μουλάρια μετέφεραν το θειάφι. Τόσο η πρώτη όσο και η δεύτερη περίοδος [1943-1946] της εξόρυξης και εμπορίας του θειαφιού, προσφέρανε απασχόληση στο άνεργο εργατικό δυναμικό της Νισύρου και της Κω. 

Σήμερα κανείς δεν ασχολείται πια με το θειάφι της Νισύρου, ωστόσο η ζήτηση υπάρχει. 

Γεωδίφης

Πηγή-Γ.Κουμέντος/Δωδεκανησιακά Χρονικά