Η εφεύρεση της νάρκωσης;

Hans Biedermann-Medicina Magica. Μεταφυσικές θεραπευτικές μέθοδοι σε χειρόγραφα ύστερης αρχαιότητας και μεσαιωνικά.Εικονογράφηση, περίπου 1250.Η εικόνα δείχνει τη μυθική συγκομιδή μιας ρίζας μανδραγόρα.

Λέγεται ότι η πρώτη γνωστή νάρκωση έγινε από τον γιο του Ασκληπιού, Μαχάονα-στρατηγό στη Τροία και εξαιρετικό τραυματολόγο.

Ο Μαχάων έβαλε ένα φυτό στην πληγή του Φιλοκτήτη που τον έκανε να κοιμηθεί [Όμηρος].

Ο Φιλοκτήτης είναι αυτός που του χάρισε το ξακουστό του τόξο ο Ηρακλής, ο οποίος πέθαινε, με τα θανατηφόρα βέλη για το χρησιμοποιήσει στη Τροία. Τον Φιλοκτήτη δάγκωσε φίδι πριν πάει στην Τροία και οι συμπολεμιστές του ήθελαν να τον αφήσουν στη Λήμνο. Όμως τον πήραν μαζί τους επειδή είχε στην κατοχή του το διάσημο τόξο του ημίθεου, χωρίς αυτό είχε πει το μαντείο ότι δεν θα τα κατάφερναν να νικήσουν στην Τροία. 

Τις θεραπευτικές γνώσεις για φυτά με μοναδικές ιδιότητες σε νάρκωση, έφεραν στην Κω ,από την μικρασιατική Σύρνα, οι απόγονοι του Ποδαλειρίου, μετά τον 12ο αιώνα π.Χ. Οπιούχα καταπληκτικά φυτά έχω συναντήσει στην χλωρίδα της Δυτικής Κω, ιδίως στο Καστέλλι.

Την ρωμαϊκή εποχή, ιδίως κατά την περίοδο του Γάιου Στερτίνιου Ξενοφώντα οι ασθενείς μασούσαν ρίζα από μανδραγόρα [mandragora officinalis] ή χυμό της ρίζας του κατά την ώρα της εγχείρησης και αμέσως έπεφταν σε ύπνο. Συνήθως έδεναν τον ασθενή σε κρεβάτι. Αυτό συνέβαινε μέχρι το 1846 έως ότου ανακαλύφθηκε ο αιθέρας. Όμως η πρώτη καταγεγραμμένη γενική αναισθησία έγινε από τον Crawford W.Long το 1842. Δυστυχώς για τον Long, δεν δημοσίευσε τις επιτυχίες του με τη χρήση αιθέρα κάτι το οποίο έκανε μεταγενέστερα ο William T.G. Morton. 

Η αιθανόλη είναι ένα από τα παλαιότερα γνωστά κατασταλτικά και χρησιμοποιήθηκε στην αρχαία Μεσοποταμία .Οι Σουμέριοι λέγεται ότι καλλιέργησαν και παρήγαγαν την «Μήκωνα την υπνοφόρο» [Papaver somniferum], ένα είδος παπαρούνας από το οποίο παρασκευάζεται το όπιο, ήδη το 3400 π.Χ. Η παρασκευή και η χρήση του οποίου ήταν γνωστή στους αρχαίους Μινωίτες. Ο χυμός του αργότερα ονομάστηκε όπιον από τους αρχαίους Έλληνες. 

Στοιχεία της πρώιμης εξημέρωσης της παπαρούνας οπίου έχουν ανακαλυφθεί μέσω μικρών βοτανικών υπολειμμάτων που βρέθηκαν σε περιοχές της Μεσογείου και δυτικά του Ρήνου, που χρονολογούνται περίπου το 5000 π.Χ.Αυτά τα δείγματα που βρέθηκαν σε διάφορες νεολιθικές τοποθεσίες δείχνουν την απίστευτα πρώιμη καλλιέργεια και τη φυσική εξάπλωση του φυτού σε όλη τη δυτική Ευρώπη.

Γεωδίφης