Τα Μετέωρα,1942-1944

Η φωτογραφία είναι της Ιταλικής Γεωγραφικής Υπηρεσίας.

Πριν από 33,9-22,3 εκ.χρόνια άρχισε το ταξίδι των βράχων όπου θα θεμελιωθεί το δεύτερο πιο σημαντικό μοναστικό συγκρότημα της χώρας, ύστερα από το Άγιο Όρος. 

Την εποχή που επεκτείνονταν τα παγκόσμια λιβάδια και υποχωρούσαν τα τροπικά δάση στην ισημερινή ζώνη, τότε γεννιούνταν οι πρώτοι κοκκοι των βράχων των Μετεώρων.

Στο νότιο άκρο της Μεσοελληνικής Λεκάνης, ενός τεκτονικού βυθίσματος το οποίο εκτείνεται από την Αλβανία μέχρι τη Θεσσαλία η λεκάνη γέμισε με ιζήματα που μετέφεραν ποταμοί ή θαλάσσια ιζήματα.

Τα Μετέωρα αποτελούνται από σκούρους βράχους από ψαμμίτη οι οποίοι υψώνονται έξω από την Καλαμπάκα, κοντά στα πρώτα υψώματα της Πίνδου και των Χασίων. Τα στρώματα ψαμμίτη είναι αποθέσεις ενός αρχαίου δέλτα ποταμού που φτάνει τα 300μ .

Κανάλια δημιούργησαν εγκοπές στα ιζήματα, οι οποίες διακρίνονται μέχρι σήμερα. Τα κανάλια αυτά πιθανόν δημιουργήθηκαν όταν η περιοχή ανυψώθηκε ή έπεσε η στάθμη της θάλασσας. Το συνολικό πάχος των αποθέσεων του δέλτα φτάνει τα 300 μ.Το μέσο υψόμετρο των σχηματισμών των Μετεώρων είναι 313 μ. 

Η γεωλογία της περιοχής αποτέλεσε τον μαγνήτη που τράβηξε τους χριστιανούς ασκητές οι οποίοι βρήκαν καταφύγιο ίσως από τον 10ο αιώνα.

Από τα 30 μοναστήρια των Μετεώρων, που είναι χτισμένα στις κορυφές κάποιων από τους βράχους σήμερα λειτουργούν μόνον έξι.Ελαβαν το όνομα τους από τον κτήτορα της μονής Μεγάλου Μετεώρου, τον Άγιο Αθανάσιο τον Μετεωρίτη, ο οποίος ονόμασε «Μετέωρο» τον Πλατύ Λίθο στον οποίο ανέβηκε πρώτη φορά το 1344. 

Γεωδίφης

Τα μοναστήρια των Μετεώρων τον 19ο αιώνα.

Μετέωρα γύρω στο 1900, φωτογραφία του Dainelli  Giotto

Μετέωρα-Ιερά Μονή 13ου-14ου αιώνα, της Αγίας Βαρβάρας ή Ρουσάνου.Το όνομα μπορεί να προέρχεται από τη λατινική λέξη russus=κόκκινο, που σημαίνει κοκκινωπό ή ροδοκόκκινο, το χρώμα του ίδιου βράχου του ψαμμίτη, ειδικά όταν το βλέπουμε από ορισμένες οπτικές γωνίες κατά τη διάρκεια της ημέρας.