Έδαφος και μετάσταση του καρκίνου
Mη φυσιολογική και υψηλή ακτινοβολία ραδιενεργού υλικού αυξάνει το επίπεδο ραδονίου και αναμένεται να προκαλέσει καρκίνο του πνεύμονα.
«Οι σπόροι ενός φυτού μεταφέρονται προς όλες τις κατευθύνσεις αλλά μπορούν μόνο να ζήσουν και να μεγαλώσουν, αν πέσουν στο έδαφος ... Ενώ πολλοί ερευνητές έχουν μελετήσει τους σπόρους, οι ιδιότητες των εδαφών μπορεί να αποκαλύψουν πολύτιμες γνώσεις σχετικά με τις μεταστατικές ιδιαιτερότητες κάποιων περιπτώσεων καρκίνου.» Stephen Paget,1889
Η Κεράλα βρίσκεται στο νοτιοδυτικό τμήμα της Ινδίας αποτελεί μία από τις 28 ομόσπονδες πολιτείες. Πρόκειται για μία περιοχή 38.863 km² με πληθυσμό περίπου 31.842.000. Στο νότιο τμήμα της μία περιοχή επίσης γνωστή ως Malabar είναι το καλύτερο μέρος για να κατανοήσουμε την στενή σχέση μεταξύ της γεωλογίας μιας περιοχής και της εμφάνισης καρκίνου στον ντόπιο πληθυσμό.
Έρευνα για την χωροταξική κατανομή του καρκίνου στην Malabar, έδειξε ότι η ένταση του καρκίνου ήταν υψηλή σε ότι αφορά τις γαστρεντερικές εκδηλώσεις της λευχαιμίας, του παχέος εντέρου, του στομάχου και του λάρυγγα. Ωστόσο, ο ρυθμός εμφάνισης του καρκίνου του θυρεοειδούς ήταν ο υψηλότερος στην περιοχή αυτή σε σύγκριση με τη μητροπολιτική περιφέρεια της Μουμπάι (πρώην Βομβάη) και το Δελχί.
Ο J.C. Paymaster ο οποίος δημοσίευσε μία εργασία το 1964 σχετικά με την κατανομή του καρκίνου στην Ινδία, παρατήρησε την εμφάνιση του καρκίνου του θυρεοειδούς στην Κεράλα, χωρίς όμως να είναι σε θέση να εξηγήσει τους λόγους για την εμφάνισή του. Στο πλαίσιο της ιστορίας, ο I.M.Orrr σε μία δημοσιευμένη εργασία του το 1933 ερεύνησε τη συχνότητα του καρκίνου του στόματος στις δυτικές παράκτιες περιοχές της Κεράλα. Ο Orr υποστήριξε ότι η διατροφή των ανθρώπων στο Βασίλειο της Travancore- περιοχή που κάλυπτε το μεγαλύτερο μέρος της σημερινής κεντρικής και νότιας Κεράλα- αποτελείτο εξ’ολοκλήρου από ρύζι και ταπιόκα (μανιόκα ή γιούκα) και ήταν ανεπαρκής σε πρωτεΐνες και βιταμίνες.
Η ταπιόκα, είναι τροπικό φυτό που καλλιεργείται σε θερμές χώρες και είναι κυριολεκτικά καθαρό άμυλο. Οι ρίζες μερικών ποικιλιών περιέχουν χημικές ενώσεις τοξικού κυανίου που βρίσκονται στα κύτταρα του φυτού και αποσυντίθενται μέσα στο χυμό. Πολλοί άνθρωποι έχουν μείνει μόνιμα ανάπηροι από το δηλητήριο.
Έρευνα έχει αποκαλύψει ότι η ταπιόκα περιέχει ένα γλυκοζίδιο κυανογόνους( limarin cynogenic) που συναντάται στα φύλλα και τις ρίζες των φυτών, όταν ενεργοποιείται από ένζυμο που περιέχεται στο φυτό, σχηματίζει κυανίδιο, το οποίο στον άνθρωπο μετατρέπεται κυρίως σε θειοκυανικό, ένα γνωστό goitrogenic παράγοντα δηλαδή μία ουσία (είτε σε φάρμακα, χημικές ουσίες, ή τα τρόφιμα) η οποία διαταράσσει την παραγωγή των ορμονών του θυρεοειδούς παρεμβαίνοντας με την πρόσληψη ιωδίου στον θυρεοειδή αδένα. Το ιώδιο είναι βασικό συστατικό των ορμονών του θυρεοειδή.
Με βάση την ανάλυση ιχνοστοιχείων και τα πρόσφατα δεδομένα που προέκυψαν για τον καρκίνο του θυρεοειδούς, μία νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι η καλλιέργεια της ταπιόκα σε εδάφη πλούσια σε ραδιενεργά στοιχεία, και η κατανάλωση της, οδηγεί σε πολύ υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης του καρκίνου του θυρεοειδούς στην Κεράλα σε σύγκριση με άλλες περιοχές της χώρας.
Ο Stephen Paget (1855 -1926), ένας άγγλος χειρουργός και παθολόγος, ήταν ο πρώτος που τεκμηρίωσε ότι η μετάσταση καρκίνου δεν συμβαίνει τυχαία. Μετάσταση, δηλαδή η εξάπλωση των κυττάρων του πρωτογενούς όγκου σε ένα δευτερεύον όργανο, είναι υπεύθυνη για περίπου 90% των θανάτων από καρκίνο. Η μελέτη του που δημοσιεύτηκε στο πρώτο τεύχος του The Lancet, ένα από τα πιο έγκυρα αγγλικά ιατρικά περιοδικά , έδειξε ότι οι μεταστάσεις μπορούν να αναπτυχθούν μόνο όταν ο σπόρος και το έδαφος είναι συμβατά. Η Θεωρία του Paget παρέμεινε στα ράφια των βιβλιοθηκών μέχρι να αμφισβητηθεί το 1928 από τον James Ewing, ένας Αμερικανό παθολόγο. Ο Ewing υπέθεσε ότι ο καρκίνος εξαπλώνεται με καθαρά μηχανικούς παράγοντες ως αποτέλεσμα του κυκλοφορικού συστήματος. Η Θεωρία Ewing παρέμεινε η κυρίαρχη εξήγηση για περισσότερα από 50 χρόνια, μέχρι το 1984, όταν πλέον διαψεύσθηκε.
Είναι σαφές ότι ορισμένα όργανα είναι δεκτικά σε μετάσταση και κάποια άλλα δεν είναι. Λαμβάνοντας υπόψη τη θεωρία του Paget, αν ένας κατάλληλος σπόρος πέφτει σε άγονο έδαφος, η βλάστηση δεν θα συμβεί. Αλλά μήπως η αναλογία ισχύει επίσης για τα κύτταρα όγκων στους ανθρώπους; Ο προσδιορισμός του ρόλου του εδάφους, είναι πλέον γνωστός ως το μικροπεριβάλλον «υποδοχής», δείχνει ότι η βιολογία και η γεωλογία δεν είναι ποτέ τυχαία.
Οι όγκοι αποτελούνται από ετερογενείς κυτταρικούς πληθυσμούς και οι μεταστάσεις είναι μη-τυχαίες βιολογικές εκδηλώσεις των οποίων το αποτέλεσμα εξαρτάται από την αλληλεπίδραση μεταξύ των μοναδικών καρκινικών κυττάρων με τα μοναδικά μικροπεριβάλλοντα οργάνων. Με την αποκάλυψη της πολύπλοκης λειτουργίας αυτών των βιολογικών διεργασιών, οι επιστήμονες είδαν ότι δεν είναι τυχαίος μηχανισμός, αλλά ότι απλά αδυνατούσαν να τον κατανοήσουν επαρκώς. Παρόμοια με τα φυτά, οι όγκοι παράγουν μια υπεραφθονία «σπόρων», ρίχνοντας περίπου τέσσερα εκατομμύρια κύτταρα ανά γραμμάριο όγκου κάθε ημέρα. Παρά το γεγονός αυτό, πολύ λίγα κύτταρα όγκου αποικίζουν νέες περιοχές του σώματος. Αυτό το εύρημα κατέδειξε ότι κατά τη διαδικασία της μετάστασης το έδαφος του μικροπεριβάλλοντος ξενιστή είναι εξίσου σημαντική με τον σπόρο του κυττάρου όγκου. Η επιτυχημένη μετάσταση απαιτεί πολλά βήματα, και εμπλέκονται πολλοί παράγοντες τόσο από τον ξενιστή όσο και τον όγκο.
Η ιατρική γεωλογία είναι ένας σχετικά νέος διεπιστημονικός τομέας που μελετά τη σχέση μεταξύ των φυσικών γεωλογικών παραγόντων και τις επιπτώσεις τους στην υγεία των ανθρώπων και των ζώων. Η Επιτροπή Γεωλογικών Επιστημών Περιβαλλοντικού Σχεδιασμού ορίζει την ιατρική γεωλογία, ως την, «Επιστήμη που ασχολείται με την επίδραση των κοινών περιβαλλοντικών παραγόντων και την γεωγραφική κατανομή των προβλημάτων υγείας στον άνθρωπο και τα ζώα». Η ιατρική γεωλογία έχει αναγνωρίσει έναν αριθμό δυνητικά τοξικών στοιχείων όπως το αρσενικό, το κοβάλτιο, το χρώμιο, το χαλκό, το νικέλιο, το μόλυβδο, το βανάδιο, το ουράνιο και το ψευδάργυρο, που είναι γνωστό ότι επηρεάζουν την ανθρώπινη υγεία.
Καθώς ο αντίκτυπος των λοιμωδών νοσημάτων έχει μειωθεί και ο πληθυσμός γερνάει, ο καρκίνος έχει γίνει η πιο κοινή αιτία θανάτου στις ανεπτυγμένες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της χώρας μας. Η σχέση μεταξύ της περιβαλλοντικής έκθεσης σε δυνητικά τοξικά στοιχεία στο έδαφος και της ασθένειας του καρκίνου δείχνει την ανάπτυξη διαφορετικών τύπων καρκίνου (πνεύμονα, του στομάχου, λευχαιμία, του οισοφάγου, του παχέος εντέρου, της κύστης, του νεφρού, του μαστού, μεσοθηλίωμα, του καρκίνου του δέρματος κά). Μια τοπική έρευνα, με τοπικά γεωγραφικά κριτήρια και ιδιατερότητες είναι σε θέση να διερευνήσει τη σχέση μεταξύ της περιβαλλοντικής έκθεσης και της νόσου του καρκίνου για κάθε τόπο, και θα μπορούσε να περιορίσει τις επιπτώσεις για την υγεία των κατοίκων και των ζώων.
Γεωδίφης
Πηγές
1.Rais Akhtar-Πανεπιστήμιο Jawaharlal Nehru
2.mdanderson.org
3.Βικιπαίδεια
4.Γεωλογικό Ινστιτούτο του Ιράν
