Βράχοι από τρεις ηπείρους αποδίδονται στην ίδια στήλη λάβας

Οι ροές λάβας Sylhet και της Shillong βρίσκονται σε οροπέδιο στη βορειοανατολική Ινδία περίπου 340 μίλια ανατολικά των Rajmahal Traps -κοντά στον ποταμό Γάγγη εκεί όπου ρέει νότια έως τον κόλπο της Βεγγάλης. 

Σχεδόν 1.000 μίλια προς το νότο παρουσιάζεται η υποθαλάσσια ράχη Ninetyeast που αυξάνεται ένα μίλι πάνω από τον γύρω Ινδικό ωκεανό, και βρίσκεται ακόμα κάτω από το θαλασσινό νερό. Στα ανατολικά από το νότιο άκρο αυτής της κορυφογραμμής, περίπου 1.600 μίλια μακριά βρίσκεται η άκρη της δυτικής Αυστραλίας. Και, τέλος, 2.500 μίλια στο νοτιοδυτικό σημείο υπάρχει το υποθαλάσσιο Οροπέδιο Kerguelen, ακριβώς έξω από την Ανταρκτική.

Παρά τις τεράστιες αποστάσεις, η έρευνα από το Πανεπιστήμιο του Ρότσεστερ του Καθηγητή Γεωχημείας - Asish Basu παρουσιάζει μεγάλες ομοιότητες στη χημική και ισοτοπική υπογραφή της λάβας στα δείγματα πετρωμάτων από όλες αυτές τις περιοχές.

Ο Basu, στα αποτελέσματα της έρευνας του ,η οποία δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο περιοδικό Earth and Planetary Science Letters , λέει ότι τα δείγματα προέρχονταν από τις ίδιες στήλες λάβας που φαίνεται να έχουν προέλθει από το σπάσιμο της  υπερηπείρου- Gondwana που σχηματίστηκε περίπου 500 εκατομμύρια χρόνια πριν από τη συγχώνευση της ηπειρωτικής ξηράς της Ανταρκτικής, της Νότιας Αμερικής, της Αφρικής, της Μαδαγασκάρης, της Αυστραλίας, της Αραβικής Χερσονήσου, και της ινδικής υποηπείρου. Ο Basu ισχυρίζεται ότι τα ευρήματά του επιβεβαιώνουν το σπάσιμο της υπερηπείρου Gondwana.

Ο κατακερματισμός της Gondwana ξεκίνησε όταν τρεις στήλες λάβας-η Kerguelen, η Marion, και της Reunion, θέρμαιναν τη λιθόσφαιρα (φλοιό της γης και ανώτερος μανδύας). Η στήλη Kerguelen ξεκίνησε να θερμαίνει βαθιά πετρώματα του μανδύα, τα οποία αυξήθηκαν 1.800 μίλια από τον πυρήνα του μανδύα και απλώθηκαν κοντά στην επιφάνεια της Γης. Καθώς οι τεκτονικές πλάκες μετακινούνταν βόρεια, η κεφαλή της στήλης παρέμεινε συνδεδεμένη με τον πυρήνα με ένα κορμό του, ενώ μία ουρά στήλης από βορρά προς νότο είχε αναπτυχθεί, που ακολούθησε την κίνηση προς βορρά της ινδικής πλάκας. Η έρευνα του Basu δείχνει ότι η πλάκα πήρε μαζί της  μέρος από την κεφαλή της στήλης, η οποία κατέληξε ως θραύσματα στους πρόποδες των Ιμαλαΐων, στα Rajmahal Hills και στο Οροπέδιο Shillong, καθώς και κάτω από τη λεκάνη της Βεγγάλης, όλα στο βορειοανατολική τμήμα της Ινδίας.

Το υπόλοιπο από  την κεφαλή της στήλης μπορεί να βρεθεί στην Αυστραλία, την  Ανταρκτική, και το Οροπέδιο Kerguelen. Τα ευρήματα Basu του βασίζονται στη λεπτομερή χημική και ισοτοπική ανάλυση των δειγμάτων βράχου λάβας από όλες τις τοποθεσίες, οι οποίες δείχνουν παρόμοιες γεωχημικές συγκεντρώσεις από 25 ιχνοστοιχεία, καθώς και ισότοπα του στροντίου, νεοδυμίου και μόλυβδου.

«Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι μεγάλες περιφέρειες από  πυριγενή πετρώματα επειδή συχνά σπάνε οι ήπειροι , μερικές φορές σχετίζονται με τις περιβαλλοντικές καταστροφές, όπως οι μαζικές εξαφανίσεις». δήλωσε ο Basu

Ο Basu, λέει ότι τόσο η υποθαλάσσια ράχη Ninetyeast Ridge, η οποία βρίσκεται σε ΒΝ κατεύθυνση όσο και οι  Sylhet και Rajmahal Traps, δείχνουν την κατεύθυνση της κίνησης της πλάκας που έσπασε την υπερήπειρο.

Γεωδίφης με πληροφορίες από το Πανεπιστήμιο του Ρότσεστερ