Ο μύθος περί τις άκρας έχει της Χελώνης

Από την καλδέρα του Παράδεισου το Ακρωτήριο Χελώνη,2013.

Σε απόσταση  22 χιλιομέτρων από την πόλη της Κω στην νότια πλευρά του νησιού και απέναντι από το Γυαλί βρίσκεται η περιοχή του Γουρνιάτη Καρδάμαινας.

Κατά τον Παυσανία το ακρωτήριο εξαιτίας του σχήματος που έχει ονομάζεται «Χελώνα».

Σύμφωνα με την πανέμορφη μυθολογία μας στη θάλασσα απέναντι από αυτή την  τοποθεσία κάποτε έγινε μία απίστευτη  σύγκρουση. Κατά την διάρκεια της μάχης  τεράστια κύματα σηκώθηκαν και κόντευαν να φτάσουν στο βασίλειο του Ουρανού, εκεί ψηλά στον Αιθέρα. Όμως ο Ποσειδώνας  παραμόνευε κρυμμένος στην θάλασσα της Χελώνας  και βρισκόταν στο δικό του χώρο, μέσα στα υδάτινα του παλάτια. Με το όπλο που του είχαν χαρίσει οι Κύκλωπες, την πασίγνωστη τρίαινα, κατάφερε να τρυπήσει πολλές φορές το κορμί του γίγαντα, Πολυβώτη. Το αίμα του κυλούσε και κοκκίνισε ολόκληρη τη θάλασσα, αυτός μη μπορώντας να τα βγάλει πέρα τράπηκε σε φυγή.

Ο Ποσειδώνας όμως άρπαξε ένα κομμάτι από το ακρωτήρι της Χελώνας, το πέταξε με μεγάλη δύναμη στον Πολυβώτη και τον πλάκωσε. Στη Γιγαντομαχία λέγεται ότι έλαβε μέρος και ο Απόλλωνας, ο γιος του Δία. Το κομμάτι της Κω που καταπλάκωσε το γίγαντα δεν είναι άλλο από το γειτονικό μας νησί της Νισύρου.

Ο πανέμορφος αυτός μύθος δείχνει ότι οι αρχαίοι Έλληνες διαισθάνονταν την στενή σχέση, που είχε η Νίσυρος με την Κω. Γνώριζαν ότι όλες οι φυσικές διεργασίες του νησιού προέρχονταν από αυτό τον μοναδικό υποθαλάσσιο χώρο που βρίσκεται στα ανοιχτά του ακρωτηρίου της Χελώνας. Ίσως να γνώριζαν ότι τα πετρώματά της είναι παρόμοια με αυτά της δυτικής Κω. Ο στεναγμός του Πολυβώτη αποκαλύπτει την πίεση του νησιού από την εγκλωβισμένη ενέργεια του μάγματος δηλαδή του λιωμένου πετρώματος. Μπορεί ,η πρώτη κορυφή της Νισύρου να  χρειάστηκε χιλιάδες χρόνια υποθαλάσσιας, ηφαιστειακής δράσης για να αναδυθεί από τα νερά του νοτιανατολικού Αιγαίου, όμως σε καμιά περίπτωση το νησί της Νισύρου δεν προήλθε από την Κω, όπως κάποιοι πιστεύουν. Το νησί της Νισύρου έχει ηλικία περίπου 160.000 χρόνων και είναι κατά πολύ νεώτερο από το νησί της Κω.

Ο μύθος του Πολυβώτη κάθε φορά που επισκέπτομαι την περιοχή με συντροφεύει.Οι μύθοι περιέχουν αλήθειες που σχετίζονται και με το περιβάλλον.Ωστόσο η περιοχή εδώ και χρόνια έχει παραδοθεί  σε μία αλόγιστη τουριστική εκμετάλλευση. 

Τίποτα δεν έχει γίνει για να αναδειχτεί αυτός ο πανέμορφος παγκόσμιος μύθος .Ενα γλυπτό αφιερώμένο στον μύθο ίσως να έδινε μία νέα διάσταση και να περιόριζε την ξέφρενη ανάπτυξη της περιοχής .Είναι θέμα χρόνου  να χαθεί και το σχήμα της χελώνας από το ακρωτήρι. 

Ο μύθος του γίγαντα Πολυβώτη δεν χωρά στο νησί που τον γέννησε. Τι κρίμα;

Γεωδίφης