Άκουσε τον άνεμο να ψιθυρίζει...

«Κάθισε στο πίσω μέρος και είπαν ότι ήταν ντροπαλή,»
Ηγούνταν από μπροστά και μισούσαν την υπερηφάνειά της,
Της ζήτησαν τη συμβουλή και μετά αμφισβήτησαν την καθοδήγησή της,
Την στιγμάτισαν δυνατά, μετά σοκαρίστηκαν από τη σιωπή της,
Όταν δεν είχε καμία φιλοδοξία, έλεγαν ότι ήταν λυπηρό,
Έτσι τους διηγήθηκε τα όνειρά της και εκείνοι είπαν ότι ήταν τρελή,
Της είπαν ότι θα άκουγαν, μετά κάλυψαν τα αυτιά τους,
Και την αγκάλιασαν ενώ γελούσαν με τους φόβους της,
Και τα άκουσε όλα αυτά νομίζοντας ότι έπρεπε,
Να είναι το κορίτσι που της είπαν να είναι όσο καλύτερη μπορούσε,
Αλλά μια μέρα ρώτησε τι ήταν καλύτερο για την ίδια,
Αντί να προσπαθείς να ευχαριστήσεις τους άλλους,
Έτσι περπάτησε μέχρι το δάσος και στάθηκε δίπλα στα δέντρα,
Άκουσε τον άνεμο να ψιθυρίζει και να χορεύει με τα φύλλα,
Μίλησε στην ιτιά, στη φτελιά και στο πεύκο,
Και τους είπε αυτά που της είχαν πει ξανά και ξανά,
Τους είπε ότι ένιωθε πως ποτέ δεν ήταν αρκετή,
Ήταν είτε πολύ μικρή είτε πάρα πολύ υπερβολική,
Πολύ δυνατή ή πολύ ήσυχη πολύ άγρια ​​ή πολύ αδύναμη,
Πολύ σοφή ή πολύ ανόητη, πολύ τολμηρή ή πολύ πράα,
Τότε βρήκε ένα μικρό ξέφωτο περιτριγυρισμένο από έλατα,
Και σταμάτησε... και άκουσε τι της έλεγαν τα δέντρα,
Και κάθισε εκεί για ώρες μη θέλοντας να φύγει,
Γιατί το δάσος δεν είπε τίποτα, απλώς την άφησε να αναπνεύσει...

Άγνωστος

SubRosa @SubRosaMagick

https://x.com/SubRosaMagick/status/1994507044162793840?s=20