Ταξιδεύω στην παλιά Κω!

Στα σοκάκια της μεσαιωνικής Χώρας της Κω, δεκαετία ΄20.

Ανάμεσα στη μνήμη και τη λήθη. Η «πρόοδος» του Ανθρώπου είναι μια νεκρώσιμη πομπή είχε πει ο E.H. Looney .Ένα ταξίδι στην άγνωστη, παλιά, θαυμαστή Κω μέσα από μία πομπή ψηφιακή, ελεύθερη για όλους. Ένα άλμπουμ με τουλάχιστον 500 φωτογραφίες και γραφικά. Απολαύστε το...

Πανοραμική φωτογραφία από το παραλιακό μέτωπο της Κω , δεκαετία ΄20.

Αγάλματα που βρέθηκαν στην Οικία της Αρπαγής της Ευρώπης, δεκαετία  ΄30. Φωτογραφία του Ιταλού αρχαιολόγου L.Morricone. 

31 Μαρτίου 1947, μία ιστορική στιγμή για το νησί και τους κατοίκους του.Η Ελληνική σημαία μεταφέρεται από μαθήτριες στο Δημαρχείο για την ανύψωση της. Φωτογραφία του αείμνηστου Νικολάου Σεβαστόπουλου, πιο γνωστού με το ψευδώνυμο «Παλιαπούλιας».

Δυτική αρχαιολογική ζώνη της Κω με τις περίφημες Θέρμες, δεκαετία ΄30.

Από το αρχείο του Νίκου Σαμαρά , οι πρώτοι ταξιτζήδες της Κω, ανάμεσα στους οποίους ήταν ο πατέρας του, Ευριπίδης. Η φωτογραφία λήφθηκε πριν το 1955 στην Πλατεία Ρήγα Φερραίου.  Πίσω ήταν το Καφενείο του Β.Κουγιουμτζόγλου. Στην θέση των ταξί πριν το 1937 ήταν το Τζαμί του Λιμανιού. Δεξιά είναι δενδροφυτεμένο το λιμάνι και από τις δύο πλευρές. 

Αποκριές στην  ωραία Καρδάμαινα, δεκαετία 50/60, από το αρχείο της Παρασκευής Μάρκογλου.

Το εσωτερικό λιμάνι της Κω με τον Ταρσανά του Μαστροδημήτρη Μάρκογλου, δεκαετία του 60;

Παναγία Τσουκαλαριά, δεκαετία ΄50. Οικογένειες Γερ. Ματθαίου, Δημ.Μάρκογλου και Αλεξανδρίδη.

Πλατεία Ελευθερίας και Λ.Ιπποκράτους της πόλης Κω, γύρω στο 1950.

Η Οδός Βασ.Παύλου, η Φαρδιά Οδός-Via Larga των Ιταλών, της πόλης Κω το 1942-1943;

Το Ασκληπιείο Κω όπως το ανέσκαψε ο Γερμανός αρχαιολόγος R.Herzog, πριν από την τεχνική παρέμβαση των Ιταλών αρχαιολόγων και μηχανικών, γύρω στο 1935; 

Φωτογραφία μετασειμική ,του 36-37; από την ιταλοκρατούμενη πόλη της Κω. Μία σημαντική ιστορική τοποθεσία πριν ακόμη «πρασινίσει» και γίνει σήμερα το παρκάκι απέναντι από την Casa Romana. Η Πλατεία του Duce, του Μουσολίνι για τους Ιταλούς.

Από την Δυτική Κω , η Κέφαλος της ιταλικής περιόδου, γύρω στο 1937; 

Από κοντινό πλάνο η μεσαιωνική Πύλη του Φορου[μ] με το νεοκλασικό κτίριο που βρισκόταν ακριβώς δίπλα, φωτογραφία της δεκαετίας του 1920;

Η Λεωφόρος των Φοινίκων στα τέλη του 1943, φωτογραφημένη από Γερμανό στρατιώτη. 

Μάιος,1945. Παρέλαση μπρος από το Δημαρχείο, από το αρχείο της λαογράφου Περσεφόνης Κουτσουράδη.

Η όμορφη πόλη μας με τους αρχαιολογικούς θησαυρούς από ψηλά, δεκαετία του 80-90;

Ένα ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο: «Εις τας παραμονάς της Ενσωμάτωσεως της Δωδεκανήσου», από το φύλλο της ημερήσιας δωδεκανησιακής εφημερίδας ΧΡΟΝΟΣ της 8ης Μαρτίου 1947.

Από την Κω του 1948, μια εορταστική φωτογραφία. Από φίλο της ομάδας μας για την γιορτή της 7ης Μαρτίου!

Το λιμανάκι της Κω γύρω στο 1944, όπως το κατέγραψε Γερμανός στρατιώτης. 

Πόλη της Κω, Οδός του Σταυρού[Συνοικία του Σταυρού, σημερινή Οδό Μητροπόλεως], μωσαϊκό δαπέδου, ακουαρέλα του  Ιταλού ερευνητή H. Balducci.Κεντρικό μοτίβο με δύο παγώνια που πλαισιώνουν έναν κάνθαρο.Ο κάνθαρος είναι είδος αρχαίου ελληνικού αγγείου με σώμα σχήματος ποτηριού με κάθετη λαβή αμφίπλευρα, συνδεδεμένη με το χείλος του αγγείου και με υψηλή καμπυλωμένη λαβή στο επάνω μέρος. Ως σκεύος είναι συνδεδεμένο με την λατρεία του θεού Διονύσου, και αποτελεί σύμβολό του.Ψηφιδωτό του μέσου του 5ου αιώνα μ.Χ. Βρίσκεται σήμερα στο Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου της Ρόδου.

Προσεισμική φωτογραφία, με ιταλική σημαία το Κάστρο των Ιπποτών της πόλης Κω. Σε πρώτο πλάνο τα παγκάκια όπου σύχναζαν μεταγενέστερα οι ναυτικοί και οι συνταξιούχοι!

«Αψιδωτόν οίκημα εκ του μυκηναϊκού συνοικισμού Σεραγίων της πόλης Κω» γράφει η λεζάντα της φωτογραφίας.Προέλευση: Ι. Κοντής, Έρευνα εις Κω, 1959. Συλλογή Δεδομένων: 2064909_GR_EnATHINAIS.

Χαρούμενες στιγμές στον Ταρσανά της Κω!

Τα ερείπια από τις Θέρμες του Σταυρού [ΣΥΝΟΙΚΙΑ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ] γύρω στο 1937 στην σημερινή οδό Μητροπόλεως της πόλης Κω. Λειτούργησαν την πρωτοβυζαντινή περίοδο,την ρωμαϊκή πιθανώς και την ελληνιστική περίοδο. Καταστράφηκαν από τον σεισμό του 554μ.Χ. Φωτογραφία του αρχαιολόγου L.Morricone!

Το Μυλάρι, ήταν ο πιο μικρός από τους πολλούς μύλους στην Λάμπη του Σκανδάριου, για αυτό πήρε αυτό το όνομα!

Προσεισμική ταχυδρομική κάρτα από την Ακτή Μιαούλη της πόλης Κω!

Το ημερολόγιο έλεγε «Οκτώ Φεβρουαρίου 1926», στις 20.15 ένας χερσαίος σεισμός μικρομεσαίου μεγέθους έσεισε βίαια το νησί. Το επίκεντρο της σεισμικής δόνησης των 5,4R αυτή την φορά ήταν η περιοχή του Κιαχίτη της κοινότητας Αντιμάχειας. Μια περιοχή που βρίσκεται μόλις 600 μέτρα από το αεροδρόμιο της Κω.Ο σεισμός σκότωσε 2 άτομα και τραυμάτισε περίπου 200. Προκάλεσε σοβαρές ζημιές στα σπίτια του χωριού και είχε ως αποτέλεσμα να μετοικήσουν αρκετές οικογένειες της Αντιμάχειας -εξαιτίας των επαναλαμβανόμενων δονήσεων-σε παραλιακή τοποθεσία και να ιδρύσουν τον σημερινό οικισμό που σήμερα ονομάζεται Μαστιχάρι. Ήταν ο μεγαλύτερος σε μέγεθος γνωστός χερσαίος σεισμός του νησιού, προήλθε από το ενεργό ρήγμα του Κιαχίτη. Η φωτογραφία είναι από το μέλος της ομάδας μας-Γιαννόπουλος.Γ].

Αυτό το περίλαμπρο κτίριο κανείς από εμάς δεν το γνώρισε.Επισκοπικό συγκρότημα με θέρμες ή Επισκοπείο Κω της πρωτοβυζαντινής περιόδου- βρισκόταν στις Δυτικές Θέρμες, στην συνοικία Νέα Πόρτα, σε σχέδιο του Ιταλού αρχιτέκτονα P. Baronio. Πιθανόν καταστράφηκε το 554 μ.Χ από τον σεισμό και το τσουνάμι του Αγαθία.

To Cafe Grande της Πλατείας Πλατάνου της πόλης Κω γύρω στο 1937.

Το λιμάνι της Κω, γύρω στο 1960.

Μετά τον σεισμό του 1933 ,η Ακτή Μιαούλη της πόλης Κω κατά τη διάρκεια της οικοδόμησης του σημερινού καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος «Αμαρυλλίς» και των άλλων κτιρίων κατά μήκος μιας τοποθεσίας από την οποία περνούσε το μεσαιωνικό τείχος της πόλης.

Ο Όρμος της Κεφάλου χωρίς τα ξενοδοχεία την δεκαετία του 60;Τον αρχαίο Δήμο του Ισθμού της Κεφάλου μελέτησε ο Giovanni Pugliese Carratelli (Νάπολη, 16 Απριλίου 1911 - Ρώμη, 12 Φεβρουαρίου 2010) ένας από τους μεγαλύτερους Ιταλούς ιστορικούς  της αρχαίας ιστορίας του 20ου αιώνα.

Η σημερινή οδός Μεσολογγίου, κάποτε οδός της μεσαιωνικής Χώρας!

Η Πύλη με το ορειχάλκινο άγαλμα του Αγίου Νικολάου των Καθολικών, γύρω στο 1937 όπως φτιάχτηκε και θα έπρεπε να ήταν. Το άγαλμα παραμένει στη Ρόδο  μακριά από  την πόλη Κω. Δεν είναι ένα θρησκευτικό όπως κάποιοι πιστεύουν αλλά ένα ιστορικό μνημείο σε δημοτικό χώρο στην είσοδο του αρχαιολογικού πάρκου της αρχαίας αγοράς και της συνοικίας του λιμανιού που πρέπει άμεσα να αποκατασταθεί στο σύνολο του από τον δήμο. Φτιάχτηκε μετά από τον σεισμό του 33, σε μία δύσκολη στιγμή για τους Κώους και η επιγραφή κάτω από το ορειχάλκινο άγαλμα γράφει: «ΑΓΙΕ ΝΙΚΟΛΑΕ ΕΥΔΟΚΗΣΟΥ ΕΥΛΟΓΕΙΝ ΚΑΙ ΣΚΕΠΕΙΝ ΤΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ ΔΕΟΜΕΘΑ ΣΟΥ ΕΠΑΚΟΥΣΟΝ ΗΜΩΝ». Το μνημείο του αγνώστου στρατιώτη τοποθετήθηκε αργότερα, και αν ποτέ μάθετε το γιατί θα φρίξετε. Τα αρμόδια όργανα και φορείς αν σέβονται την ιστορία του τόπου οφείλουν να επαναφέρουν το μνημείο στην αρχική μορφή του.

Από καλό φίλο της ομάδας, μία άγνωστη ιστορική φωτογραφία χωρίς καμία πληροφορία από την Κω;

Ταχυδρομική κάρτα με την Ακτή Κουντουριώτη και το εσωτερικό λιμάνι στο Μανδράκι της Κω.

Από κοντινό πλάνο την δεκαετία του ΄30, η σημερινή Βασ.Γεωργίου της πόλης Κω με το ιατρείο του Brunetti και το καμπαναριό του Fausto.

Το Χαρμύλειο και το εκκλησάκι του Σταυρού στο Πυλί Κω,σε σκίτσο του αείμνηστου  δασκάλου και λαογράφου Νίκου Ζάρακα.

Η παλαιοβασιλική του Αγ.Γαβριήλ και τα λουτρά μετά τις ανασκαφές των Ιταλών στο δρόμο προς το Ψαλίδι, κοντά στο ρέμα του Αγ.Γιώργη της Καριδιάς. Καταστράφηκε από τον σεισμό του 554μ.Χ.

Το εσωτερικό λιμανάκι  στο Μανδράκι με τον Ταρσανά της Κω , δεκαετία του '40.

Από ψηλά σε ταχτδρομική κάρτα η πόλη της Κω, δεκαετία 90;

Μια παλιά φωτογραφία από την Αποβάθρα της σημερινής Ακτής Μιαούλη γύρω στο 1893.Εδώ ήταν το λιμάνι της Κω στα τέλη του 19ου αιώνα, επί οθωμανικής περιόδου. Στο βάθος μέσα από τα κατάρτια διακρίνεται το «Αυγό» εκεί όπου βρισκόταν η βυζαντινή Στρόβιλος μέχρι τον 15ο αιώνα. Από φίλο της ομάδας μας!

Via Larga, η τωρινή Βασ.Παύλου τη δεκαετία του 40. Μία σημαντική οδός για την βυζαντική, ρωμαϊκή και ελληνιστική περίοδο της πόλης Κω, μέσα στο αρχαίο τείχος του 4ου αιώνα π.Χ. Δεξιά της οδού ήταν η μαρμάρινη μεγαλοπρεπής Ανατολική Στοά που οδηγούσε στον Ναό του Διόνυσου τον 2ο αιώνα π.Χ.Λίγα μέτρα πιο δεξιά βρισκόταν ο θόλος της Τύχης, ίσως ο ναός της Ελπίδας κά, όπως και τα περίφημα και προηγμένα εργαστήρια παραγωγής χρωμάτων της πόλης!

Εορταστική ατμόσφαιρα στην προσεισμική Λ.Φοινίκων της πόλης Κω, λόγω της επίσημης επίσκεψης του ιταλικού βασιλικού ζεύγους τη δεκαετία του ΄20. Οι αρχαίοι βωμοί σε πρώτη θέα!

Από την ωραία μας Κέφαλο την πατρίδα των Ασκληπιάδων, μια φωτογραφία από την δεκαετία του ΄30!

Λεωφόρος Φοινίκων, το σήμα κατατεθέν της Κω, σε ταχυδρομική κάρα της δεκαετίας του '90.

Το λιμάνι της Κω γύρω στο 1916, σε φωτογραφία του Ιταλού ερευνητή,  G.Gerola.

Η διάσημη μουριά στην σημερινή διασταύρωση της Λ.Ιπποκράτους με την Ακτή Μιαούλη επι ιταλοκρατίας, κάποτε εδώ ήταν το τέλος της Χαντάκας και τα Πιθαράκια!

Από κοντινό πλάνο οι πύργοι της γέφυρας Λ.Φοινίκων, το οθωμανικό νεκροταφείο και τμήμα από τον παλαιοβυζαντινό δρόμο που περνούσε δυτικά από τον Αγ.Γεώργιο του λιμανιου τον 6ο αιώνα μ.Χ και οδηγούσε από το λιμάνι στις Θέρμες του Σταυρού. Η φωτογραφία λήφθηκε αρχές του προηγούμενου αιώνα.

Tο λιμανάκι σε φωτογραφία της δεκαετίας του ΄40 με το Τζαμί του Λιμανιού. Αν πηγαίναμε πιο πίσω στον χρόνο, από τα σκαλάκια περνούσε το εντυπωσιακό αρχαίο τείχος της πόλης του 4ου αιώνα π.Χ με πάχος 5 μ. και ύψος τουλάχιστον 15μ. Κάποιοι αντιδρούν όταν μιλάμε για την οθωμανική περίοδο του νησιού. Αδέλφια, δεν μπορούμε να την διαγράψουμε από τα αρχεία του νησιού. Οπως δεν μπορούμε να διαγράψουμε την μεγαλειώδη πόλη της πρωτοβυζαντινής περιόδου, την πάμπλουτη πόλη του 2ου αιώνα π.Χ ή την ρωμαική ή την πτολεμαϊκή ή την ελληνιστική 4ου αιώνα π.Χ ή ακόμη  τη παλαιότερη Κω Μεροπίδα. Δυστυχώς οι φωτογραφίες μας πάνε πίσω μόνο μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα. 

Ακρωτήρι Σκανδάριο της πόλης Κω, ανεμόμυλος με επαναχρησιμοποιούμενα αρχαία αρχιτεκτονικά στοιχεία. Από το Πανεπιστήμιο της Μπολόνιας.

Το εσωτερικό του Κάστρου των Ιπποτών της πόλης Κω, δεκαετία του '60. Φωτογραφία του φωτογράφου Δ.Κανάρη.

Αεροφωτογραφία από την πόλη Κω, δεκαετία του '60;

Η Δημοτική Αγορά στην Β.Παύλου της πόλης Κω, γύρω στο 1979. Από φίλο της ομάδας μας.

Σε προσεισμική φωτογραφία του 1905, η Ακτή του Γιαλού και το Κάστρο των Ιωαννιτών.

Η πόλη της Κω σε ταχυδρομική κάρτα της 13ης Μαρτίου του 1913.

Σε πίνακα η Λάμπη την 12η Ιουνίου 1803. Τα σχέδιo στο σκίτσο αποτελούσε μέρος μιας μεγάλης συλλογής τοπογραφικών σχεδίων που άφησε ο W. Gell στον φίλο του Keppel Craven. Ο Gell [1777-1836] υπήρξε Βρετανός αρχαιολόγος.Περιηγήθηκε την Ελλάδα και τα νησιά της όπως και την Κω , μελέτησε τις αρχαιότητες της Ολυμπίας, του ναού του Απόλλωνα και της Αίγινας. Συνέχισε την περιήγησή του στην Μικρά Ασία. Το 1814 συνόδευσε την περιήγηση της πριγκίπισσας Καρολίνας στην Ιταλία και τον ίδιο χρόνο αναγορεύτηκε σε ιππότη. Ο πίνακας σήμερα βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο.

Ανδρικές φορεσιές από την Κω και την Κάρπαθο με μπότες. Ημερομηνία Δημιουργίας: 1880/1899.Συλλέκτης: Peloponnesian Folklore Foundation.

Φωτογραφία προσεισμική από την μεσαιωνική Χώρα της Κω, η περιοχή που πλήγηκε περισσότερο από τον σεισμό του ΄33.

Ακρωτήριο Σκανδάριο Κω, ανεμόμυλος με επαναχρησιμοποιούμενα αρχιτεκτονικά στοιχεία από παλαιοβυζαντινό ναό. Φωτογραφία από το Πανεπιστήμιο της Μπολόνιας.

Από τον Αβραάμ Ορτέλιους (1527-1598) έγχρωμος χάρτης με την Κω, Νίσυρο, Κάλυμνο, Λέρο, Σύμη, Κάρπαθο και τον Κεραμεικό Κόλπο. Τυπώθηκε στην Αμβέρσα το έτος 1592. Φλαμανδού χαρτογράφου και γεωγράφου, ο οποίος αναγνωρίζεται ως δημιουργός του πρώτου σύγχρονου άτλαντα, του Theatrum Orbis Terrarum (Θέατρο του Κόσμου).Οι αυθεντικοί χάρτες του αποτελούν δημοφιλή αντικείμενα για τους συλλέκτες και πωλούνται για δεκάδες χιλιάδες δολάρια. Στο έργο του Thesaurus Geographicus πρότεινε ότι η Βόρεια και η Νότια Αμερική είχαν «απομακρυνθεί από την Ευρώπη και την Αφρική ... μετά από σεισμούς και πλημμύρες» και συνέχισε λέγοντας: «Τα απομεινάρια της ρήξης αποκαλύπτονται εάν κάποιος παρουσιάσει έναν χάρτη του κόσμου και εξετάσει προσεκτικά τις ακτές αυτών των τριών ηπείρων».

Μια σπουδαία περιοχή της πόλης κατά την ιταλική περίοδο και όχι μόνο. Διασταύρωση της Οδού Μεγάλου Αλεξάνδρου και Ακτής Κουντουριώτη σήμερα,Οδός Εξοχής [via della Campagna] και Via del Impero[Οδός της Αυτοκρατορίας] για τους Ιταλούς, στην τοποθεσία Χαλάσματα[Πουζουκτά] των Οθωμανών. Μία σημαντική συνοικία για τους Βυζαντινούς, Ρωμαίους και τους αρχαίους Έλληνες. Εδω βρίσκονταν τα αρχαία νεώρια λίγο πιο πάνω οι ναοί και το αρχαίο Στάδιο του 4ου αιώνα π.Χ. Από εδω περνούσε το βόρειο τμήμα από το αρχαίο τείχος της πόλης που καταστράφηκε το 139μ.Χ, άρα κάπου εδώ πρέπει να βρισκόταν μία σημαντική πύλη της αρχαίας περιτειχισμενης πόλης.

Ο σκληρός Cesare Maria De Vecchi[1884-1959] στην Ακτή Μιαούλη της Κω,δεκαετία του '40. Σπούδασε νομική και εργάστηκε ως δικηγόρος. Πρωτοστάτησε στη δημιουργία των Μελανοχιτώνων, εξελέγη βουλευτής στις εκλογές του 1921 και αναρριχήθηκε στην τετραρχία του Φασιστικού Κόμματος, η οποία οργάνωσε το 1922 την πορεία προς τη Ρώμη που οδήγησε στην εξουσία τον Μπενίτο Μουσολίνι.Ως κυβερνήτης των Δωδεκανήσων επέβαλε σκληρή πολιτική για τον γοργό εξιταλισμό των Ελλήνων της επικράτειάς του, θεωρώντας τις ενέργειες του προκατόχου του Mario Lago ανεπαρκείς. Στην ψηφοφορία της 25ης Ιουλίου του 1943 ήταν μεταξύ εκείνων που υπερψήφισαν την αποπομπή του Μουσολίνι από την εξουσία. Διέφυγε στην Αργεντινή από την οποία επέστρεψε το 1949.

«Καλλιέργεια αλεξανδρινού τριφυλλιού στην Κω» από το φύλλο 1889 της εφημερίδας Δωδεκανησιακής Προόδου, 20 Ιουλίου 1955 .

Από κοντινό πλάνο η μεσαιωνική Χώρα της Κω στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Αυτή την πόλη ισοπέδωσε ο Εγκέλαδος το 1933 και η αιτία πρέπει να αναζητηθεί στα χαλαρά εδάφη, στη γεωμετρία του εμπλεκόμενου ρήγματος και στις πέτρινες κατασκευές χωρίς τις απαιτούμενες, κατάλληλες  προδιαγραφές!

Ερμαφρόδιτοι, άγνωστα μαρμάρινα γλυπτά από την Κω. Από το Deutsches Archäologisches Institut.

Όμορφη πόλη, απέραντοι δρόμοι κλεμμένες ματιές! Ακτή Μιαούλη μετά από τον Μεγάλο Σεισμό , τέλη δεκαετίας ΄30.

Χρυσά σκουλαρίκια με συρματερή τεχνική, από την Κω. Συντίθενται από έναν οκταπέταλο ρόδακα, ένα φιόγκο, ένα καρδιόσχημο και τρία αχλαδόσχημα στοιχεία, που συγκρατούν μικρά μαργαριτάρια. Αν και ο διάκοσμός τους είναι πιο απλός σχετίζονται τεχνοτροπικά με τις «καμπάνες της Κω». Β' μισό 18ου αιώνα, Ύψ. 0,14 μ. Από το Μπενάκειο Μουσείο.

Από την προσεισμική εξοχή της Καρδάμαινας , τοποθεσία  Μίας κατά την ιταλική περίοδο.

Σκηνή μάχης με δύο μονομάχους τον Κρίτο και τον Μαρίσκο. Μαρμάρινη επιγραφή από την Κω της ρωμαϊκής περιόδου, γράφει σε τρεις γραμμές στο βάθρο του Κρίτου. [---]α̣ Kριτος / Μαρίσκος // ἀπελύθη / ἐξω / λούδου. Βρίσκεται στο Museo d’Antichità J.J. Winckelmann, Trieste[Τεργέστη].

«Κηπουρός σε πάρκο της Κω», υδατογραφία του 1975 του Δανού Karl Adser[1912-1995]. Το πάρκο είναι το γνωστό απέναντι από το ξενοδοχείο Κως Ακτή, πρώην Ξενία.

Το εντυπωσιακό ιατρείο του Antonio Brunetti στην παραλιακή Οδό Bella Vista [σημερινή Β.Γεωργίου Β΄], δεκαετία του '30, μέσα στο χώρο του ξενοδοχείου Kos Aktis Art Hotel. Πριν στη θέση του υπήρχε καφενείο με συντριβάνι. Ο Antonio ήταν δευτερότοκος γιος του Alessandro Brunetti. Ηταν γυναικολόγος και ασκούσε τον υγειονομικό έλεγχο των εκδιδομένων γυναικών. Διετέλεσε διευθυντής του Νοσοκομείου Κω από το 1930-1938; Από το 1950 έζησε στην Αθήνα όπου πέθανε το 1953. Με πληροφορίες από τον γιατρό Τίμο Κουτσουράδη.

Αυτά συνέβαιναν στην Κω του 1943, από το γερμανικό περιοδικό Der Adler.Είναι Άγγλοι αιχμάλωτοι σε αγγαρείες σχετικά υποφερτές, γιατί οι αντίστοιχοι Ιταλοί στη καλύτερή τους είχαν γενναίο ξυλοφόρτωμα για ψύλλου πήδημα. Όποιος δε βαρυγκωμούσε εκτελείτο αμέσως.

Ο Mario Lago, διοικητής της ιταλοκρατούμενης Δωδεκανήσου με την εκλεκτή κουστωδία του επιστρέφει από το Ασφενδιού της Κω, δεκαετία του ΄30.

Λαικές κατοικίες, οι βίλες των φτωχών της Οδού Πίνδου, σε σχέδιο του Μάριο Παολίνι, δεκαετία ΄30.

Πίνακας: «Βάρκα στην παραλία από την Κω»,1975; Από την Βασ.Γεωργίου ΄Β.Ο Karl Adser ήταν ένας Δανός καλλιτέχνης που γεννήθηκε το 1912. Το πρώτο έργο τέχνης του Karl Adser, που προσφέρθηκε σε δημοπρασία, ήταν το κορίτσι στην παραλία του Romsö στο Στρατηγικό Στάχλ το 2011.Ο καλλιτέχνης πέθανε το 1995.

Ψηφιδωτά από την Συνοικία του Λιμανιού της πόλης Κω, κοντά στο Χαμάμ, στον αρχαιολογικό χώρο που οι Ιταλοί έλεγαν Piccola Roma, κατά την διάρκεια της ιταλοκρατίας!

Το οθωμανικό νεκροταφείο στις παρυφές της Χώρας, το εσωτερικό λιμάνι στο Μανδράκι Κω και ο Ταρσανάς το 1912, αρχές ιταλοκρατίας.

Η Κως σε χάρτη του I.Laurenbergio, 1650. Από Archipelagi Meridionalis seu Cycladum.

Στις ομορφιές της η Νυμφαία μας! Ακτή Μιαούλη, στα τέλη δεκαετίας ΄30 μετά από τον Μεγάλο Σεισμό, στη θέση όπου βρισκόταν το Καζίνο της Κω.

Σε ταχυδρομική κάρτα το Κάστρο των ιπποτών τη πόλης Κω, με ιταλική σημαία. Αρχές της ιταλικής περιόδου!

Προσεισμική  ταχυδρομική κάρτα με την Ακτή Μιαούλη και το Διοικητήριο του Fausto της πόλης Κω, φτιαγμένο πάνω σε πρώην τμήμα του μεσαιωνικού τείχους.

«Αγροτολέσχη στην Κέφαλο Κω» από το φύλλο 1889 της εφημερίδας «Δωδεκανησιακή Πρόοδος», 20 Ιουλίου 1955 .

Η Πλατεία Πλατάνου του Ιπποκράτη με την μαυριτανική κρήνη του Paolini, την δεκαετία του ΄40.

Ένα από τα αρχιτεκτονικά σχέδια σε κλίμακα 1/100 του διώροφου Αρχαιολογικού Μουσείου Κω. Δυστυχώς χωρίς την υπογραφή του σχεδιαστή, χονολογούμενα από το 1934 έως το 1936. Το Μουσείο ολοκληρώθηκε το 1936 και είναι ένα ακόμη έργο του Ιταλού αρχιτέκτονα Rodolfo Petracco!

«Μεμέτης ο Ερωτας» ο αγαπητός σε όλους μας Μεμέτης, ο Έρωτας σε ένα παλιό άρθρο του Βήματος της Κω. Αρθρογραφεί ο Βησσαρίων Χατζηδαυίδ. Από τον Σταμάτη Κλωνάρη, τον ευχαριστούμε!

Το κεντρικό τμήμα του νησιού της Κω σε χάρτη του αρχαιολόγου Charles Newton,1862.Ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα αρχαιολογικά ευρήματα βόρεια του Πυλιού με τον Αρχαίο Ναό,[temple] τα αρχαία ελληνικά τείχη[Hellenic walls] και τα μεσαιωνικά τείχη[medieval walls] ,τον αρχαίο μόλο κά που σημειώνονται σε αυτόν τον χάρτη του 19ου αιώνα. Αραγε τι έγιναν όλα αυτά;

Το εσωτερικό λιμάνι της στο Μανδράκι της Κω ,δεκαετία του 50-60.

Από φίλο της ομάδας μας η Καρδάμαινα,7/8/1961, φωτογραφία από το διαδίκτυο.Με αφορμή αυτή την υπέροχη φωτογραφία μπορούμε να πούμε ότι η σκάλα της Καρδάμαινας για χρόνια κρατούσε ζωντανές τις αμμώδεις παραλίες της κοινότητας. Οσο η η ξύλινη σκάλα ήταν εκεί, οι παραλίες της Καρδάμαινας ήταν πλούσιες σε άμμο και όλοι τις απολαμβάναμε. Μόλις ξυλώθηκε και έγινε η νέα κατασκευή τότε άρχισαν τα προβλήματα που δυστυχώς συνεχίζονται μέχρι τις μέρες μας.

Παγκόσμια Ημέρα Υγροτόπων, γιορτάζουν οι υγρότοποι της Κω, μεταξύ αυτών η Λάμπη του Τιγκακίου . Πιο γνωστή ως Αλυκή, φαίνεται από τον Δίκαιο, σε φωτογραφία της δεκαετίας ΄30. Καμία ουσιαστική προσπάθεια για την ανάδειξη της μέχρι σήμερα. Υγρότοποι μόνο στα χαρτιά! Στην σπάνια φωτογραφία διακρίνεται το Ασφενδιού, η Ψέριμος με την Καλόλιμνο πίσω και αριστερά η Πλάτη με την Κάλυμνο!

Φύλλο 2193, από την εφημερίδα ΠΡΟΟΔΟΣ ΤΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ,11 Ιουλίου 1956.Διάφορες ειδήσεις από την Κω μιας άλλης εποχής.

Το εσωτερικό λιμανάκι της Κω, δεκαετία '50.Φωτογραφία του Robert McCabe.

Εργάτες και συνεργεία με βαγονέτα απομακρύνουν υλικά ανασκαφών και συντρίμμια κτιρίων που γκρεμίστηκαν ή αφαιρέθηκαν μετά από τον σεισμό του 1933. Οι ανασκαφές σε ορισμένες θέσεις στην Αρχαία Αγορά και στην Δυτική Αρχαιολογική ζώνη έφτασαν τα 5μ. Πολύ δύσκολο και σημαντικό το έργο των εμπλεκομένων φορέων.

Ο Γιαλός, η σημερινή Ακτή Μιαούλη, και μέρος από το λιμάνι πριν από το 1933. Ηταν το πιο πολυσύχναστο μέρος της προσεισμικής πόλης. Διακρίνεται το Κάστρο, το Οθωμανικό Νεκροταφείο που έφτανε κοντά στην θάλασσα και κτίρια του παραλιακού μετώπου πριν ακόμη φτιαχτεί το Διοικητήριο του Fausto, το 1928. 

Από το φύλλο της 1ης Οκτωβρίου 1934 της Δωδεκανησιακής Αυγής. Άρθρο που δημοσιεύθηκε μετά τον σεισμό του 1933 με τίτλο «ο Μητροπολιτικός Ναός του Αγ.Νικολάου της πόλης Κω», από την επιτροπή της ανοικοδομήσεως του ναού!

Συνοικία Porta Nuova. Η Νέα Πόρτα της πόλης Κω, κοντά στην σημερινή Γρηγορίου 'Ε, νότια από τις Θέρμες.Στο εσωτερικό ενός domus της ελληνιστικής περιόδου που ίσως καταστράφηκε το 198/199 π.Χ από σεισμό και είχε επίκεντρο νότια της Ρόδου. Η φωτογραφία λήφθηκε τον Αύγουστο του 1936, είναι από το αρχείο του L.Morricone.

Σαν σήμερα 31 Ιανουαρίου 1996 συνέβη το πιο τραγικό επεισόδιο στη Κρίση των Ιμίων: Στις 05:30, ελικόπτερο του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού, που απονηώθηκε από τη Φρεγάτα Ναβαρίνον για να διαπιστώσει την παρουσία των Τούρκων στη βραχονησίδα κατέπεσε; και τα τρία μέλη του πληρώματος, υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός, σκοτώθηκαν, την ώρα που ντυμένος στο χακί μαζί με άλλους συμπατριώτες, όχι όλους αφού κάποιοι την είχαν κάνει,περίμεναμε την κήρυξη πολέμου που ποτέ δεν έφτασε. Φωτογραφία από το διαδίκτυο.

31/2/2020, σήμερα είναι η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Λέπρας. Είχαμε Λεπροκομείο στην Κω στο Ψαλίδι, λειτούργησε από τα ρωμαικά χρόνια, κατά διαστήματα μέχρι τις αρχές του προηγούμενου αιώνα! 

Η προσεισμική οδός Bellavista-Ωραία Θέα της πόλης Κω δηλαδή η σημερινή Βασ. Γεωργίου επί ιταλοκρατίας, δεκαετία του ΄30.

Φωτογραφία της Ιταλικής Αρχαιολογικής Υπηρεσίας από τις ανασκαφές των Ιταλών αρχαιολόγων στην Συνοικία του Λιμανιού της πόλης Κω την δεκαετία του 40!

Από το φύλλο της 5ης Οκτωβρίου 1917 της Ροδιακής σχετικά με την Διαθήκη της μεγάλης ευεργέτιδας Θάλειας Μ.Παρθενιάδου, ένα φλέγον θέμα που απασχόλησε την τότε κωακή κοινωνία!

Φωτογραφία γύρω στο 1936 από τον Λινοπότι με τους Ιταλούς εποίκους «επί τω έργω»,  περίοδος ιταλοκρατίας.

Αεροφωτογραφία της πόλης Κω, δεκαετία του 90;

Το εσωτερικό λιμάνι στο Μανδράκι της Κω, σε ταχυδρομική κάρτα του 1913.

Απο το φύλλο της 17ης Ιανουαρίου 1969 της εφημερίδας ΡΟΔΙΑΚΗΣ, 30000 τόνοι περλίτη εξήχθησαν το 1968 απο τα ορυχεία της Κω.

Ταχυδρομική κάρτα από την ωραία μας Καρδάμαινα , δεκαετία του 90;

Κοντινό πλάνο από την επισκευή της γέφυρας της Λεωφόρου Φοινίκων,γύρω στο 1920,από τους Ιταλούς μηχανικούς.

Απο την επίσκεψη Ιταλών ανώτατων αξιωματούχων στην πόλη της Κω, δεκαετία του 30. Αποβάθρα, στην σημερινή Ακτή Μιαούλη., μπροστά από την Σκάλα του Πολεμικού.

Ιταλικός Χάρτης της Κω και των γύρω νησιών ,1929 [Κλίμακα,1/400000]. Σημειώνεται η Ε.Θέρμη και η θέση του Ασκληπιείου Κω, το Πρασονήσι του Λιμιώνα. Περιέχει την Ψέριμο, το Γυαλί , Στρογγυλή και την Νότια Κάλυμνο.

Από μέλος της ομάδας μας. Το ΚΕΝΤΡΙΚΟ , ο θερινός κινηματογράφος της καρδιάς μας. 

Το εσωτερικό λιμάνι της πόλης Κω με τον Ταρσανά την δεκαετία του 40!

Τέλη της δεκαετίας του ΄30, σε κοντινό πλάνο ένα από τα ωραία κτίρια της πόλης Κω, η βίλα Βασιλειάδη που δυστυχώς γκρεμίστηκε!

Από την πατρίδα του Επιχάρμου, η μαγευτική Κέφαλος της δεκαετίας του '30.

Τετάρτη, στις 29 Σεπτεμβρίου 1948. Από την ροδιακή εφημερίδα ΕΘΝΙΚΗ ΦΩΝΗ σχετικά με την προσάραξη του Α/Π ΗΛΙΟΥΠΟΛΙΣ μεταξύ Ψερίμου και Τιγκακίου Κω. Γιατί προσάραξε στα αβαθή ύδατα;

Ο Πλάτανος του Ιπποκράτη γύρω στο 1913.

Από την ροδιακή εφημερίδα ΠΡΩΙΑ ΤΗΣ ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΟΥ, φύλλο 7ης Σεπτεμβρίου 1953. Οι κάτοικοι της Κω ζητούν να δοθούν οι ιταλικές κατοικίες της Καζέρμας.

Από το Κάστρο, αρχές της δεκαετίας του 20, η σημερινή Λ.Φοινίκων. Διακρίνεται η γέφυρα , η τάφρος, η Πλατεία Πλατάνου του Ιπποκράτη και μερος από το δυτικό μεσαιωνικό τείχος του 16ου αιώνα της πόλης.

10η Ιουλίου 1956, διαβάζουμε ειδήσεις από το φύλλο της εφημερίδας, της Δωδεκανησιακής Προόδου!

Η τάφρος, η σημερινή Λ.Φοινίκων, η γέφυρα με τους πύργους και τα οθωμανικά κτίσματα από κοντινό πλάνο, αρχές της ιταλικής περιόδου!

Tο αυτοκόλλητο για την Μακεδονία που τύπωσε με οικονομική στήριξη του Επαρχείου,το Λύκειο των Ελληνίδων υπό την προεδρία της Περσεφόνης Κουτσουράδη ,το 1990. Από τον Αχιλλέα Κουτσουράδη.

Το εσωτερικό του μεσαιωνικού Κάστρου των Ιπποτών της πόλης Κω, την ιταλική περίοδο.

Η βασιλική, ή καλύτερα οι βασιλικές του Αγ.Στεφάνου της Κεφάλου επι ιταλοκρατίας. Καταστράφηκαν το 469 μ.Χ από σεισμό 6.6 βαθμών από το γειτονικό ρήγμα της Κνίδου και το 554 μ. Χ από το μέγιστο σεισμικό του Ρήγματος της Κω με μέγεθος 7 βαθμούς και κάτι.

Το πέτρινο κτίσμα στην Λότζια της Πλατείας Πλατάνου του Ιπποκράτη, απέναντι από το τζαμί την προσεισμική περίοδο, σήμερα είναι το τουριστικό κατάστημα που ανήκει στον Δήμο.

Ταχυδρομική κάρτα εποχής, ενθύμιο [ricordo] από την Κω της ιταλικής περιόδου!

Το καμπαναριό της εκκλησίας Ευαγγελίστριας του Ασφενδιού, την περίοδο της ιταλοκρατίας και σήμερα.

Από τον τοίχο του Δημαρχείου το έμβλημα της Κω, σε ιστορική φωτογραφία, όπως ήταν αρχικά.Το φίδια της αρχαίας Φιδούσας[ έτσι την ονόμαζαν οι παλιοί λόγω των πολλών φιδιών], το ξακουστό σταφύλι της ηφαιστειογενούς κατά 2/3 Κω με το κηρύκειο του Ερμή που τιμούσαν οι αρχαίοι Κώοι πριν ακόμη μπει στην καρδιά τους ο Ασκληπιός.Ολα έχουν σχέση με το ένδοξο παρελθόν του νησιού.Στο έμβλημα κατά κάποιο τρόπο αποτυπώνεται η ιδιαίτερη, πλούσια γεωλογία του νησιού που τόσο επηρέασε τον πολιτισμό και τα έργα των προγόνων μας.

Ο πληγωμένος ναός του Αγίου Νικολάου της πόλης Κω από τον σεισμό του 2017, σε κάρτα εποχής της 7ης Ιανουαρίου 1940.

Η παμπάλαιη πηγή του Αχτενιά νότια του Ασκληπιείου σύμφωνα με τον Ιάκωβο Ζαρράφτη. Συναντάται πάνω στο ενεργό ρήγμα του Κοκκινόνερου. Πρόσφατα έμαθα ότι είναι με τη βούλα ιδιωτική και ότι ανήκει σε αγροτεμάχιο που πωλείται!

Ταχυδρομική κάρτα εποχής με την ανάπλαση της Λ.Φοινίκων και του παραλιακού μετώπου της πόλης από τους Ιταλούς μηχανικούς, δεκαετία του '30. Αριστερά διακρίνεται το πέτρινο τοιχίο από το Οθωμανικό νεκροταφείο της Λότζιας, από εδώ περνούσε το βορειοδυτικό μεσαιωνικό τείχος του 16ου αιώνα.

Μία πασίγνωστη και πλούσια σε ιστορίες οθωμανική κρήνη της Κω. Σε προσεισμική φωτογραφία επί ιταλοκρατίας. Η «Κρήνη Κχού», πριν τον σεισμό του 1933, κοντά στο πέτρινο Μαυσωλείο με την σαρκοφάγο του Χατζή Πασά του 16ου αιώνα. Κχού την αναφέρει ο ιστορικός Βασίλης Χατζηβασιλείου στην «Ιστορία της Ν.Κω», επειδή ο δερβίσης όταν προσευχόταν επαναλάμβανε την φράση «Κχου Αλλάχ, Κχου Μουχαμέτ». Ηταν μέρος ενός τεκέ. Συναντάται στην Λ.Ιπποκράτους, δίπλα στο Ανθοπωλείο της αγαπητής Αμαλίας.

Μία φωτογραφία που λήφθηκε στις 26 Ιανουαρίου 1937,από την εξοχή του Πυλιού, Κω με ένα στρογγυλό βωμό!Από το αρχείο του L.Morricone.

Απο το φύλλο 1885, της 20ης Ιουλίου 1955 της δωδεκανησιακής εφημερίδας  Προόδου,διαβάζουμε «βρέθηκε στον Αγ.Στέφανο Κεφάλου, χάλκινος βυζαντινοστατήρας».

Η Πλατεία Πλατάνου του Ιπποκράτη , με την κρήνη την δεκαετία του 40;

Μία σπάνια φωτογραφία του 1890;, από φίλο της ομάδας μας. Από τις παλαιότερες φωτογραφίες που έχουμε δει στην σελίδα.Μας λέει ότι πρόκειται για οθωμανό στρατιώτη που ίσως βρίσκεται στο Κάστρο. Ενδιαφέρον είναι το «χερμ» με το αρχαίο αναγλύφο που φαίνεται πίσω του.

 

Το Διοικητήριο της πόλης Κω γύρω στο 1928 κατά την διάρκεια της ανάπλασης της σημερινής Ακτής Μιαούλη.

Ενα άτοπο της 20ης Ιουλίου 1955. Αναστατώνουν την Κω τα σφυρίγματα των πλοίων! Από το φύλλο της δωδεκανησιακής εφημερίδας «Πρόοδος» [1949-1975].

Το εσωτερικό λιμάνι της Κω με ιστιοφόρα το 1912, στις αρχές της ιταλοκρατίας. Αριστερά της φωτογραφίας διακρίνεται το μεγάλο Οθωμανικό Νεκροταφείο των Εφέντηδων , το οποίο σήμερα δεν υπάρχει!

Ο Mario Lago ,ο διοικητής των ιταλοκρατούμενων Δωδεκανήσων στην Σκάλα του Πολεμικού της Κω, δεκαετία του 30!

Ξένοιαστες και ωραίες στιγμές στην Κέφαλο της δεκαετίας του ΄30, μας λέει καλός φίλος της ομάδας μας!

Στις 12 Ιουνίου 1926 κυκλοφορεί για πρώτη φορά η εφημερίδα ΝΕΑ ΚΩΣ [απόσπασμα από την Ροδιακή εφημερίδα]!

Η διασταύρωση της σημερινής Μητροπόλεως με την Ιπποκράτους της πόλης Κω. Μαυσωλείο του γέροντα Χατζηπασα  [ Γαζή Χασάν του 16oυ αιώνα] και το κτίριο του Βακούφ στην προσεισμική ιταλοκρατούμενη Κω επί της σημερινής Λ.Ιπποκράτους,τότε Viale dei Fossati! 

Αναμνηστική ταχυδρομική κάρτα από την Κω της δεκαετίας του 30.

Τον 3ο αιώνα π.Χ η Κως και η Κάλυμνος είχαν ενωθεί πολιτικά και η Κάλυμνος είχε γίνει ένας από τους δήμους της Κωακής πολιτείας.Απόσπασμα από το βιβλίο « Καλύμνα Της Ιστορίας» του 1980, του αείμνηστου Καλυμνίου γυμνασιάρχη Γιώργη.Ν.Κουκούλη.

Λ.Φοινίκων και οι Δημόσιοι Κήποι την δεκαετία του 40, μετά τις τεχνικές παρεμβάσεις των Ιταλών μηχανικών!

Το Κουβούκλιο στη Ζια, η παλιά εκκλησία ,Αύγουστος του 1946, από την λαογράφο Αθηνά Ταρσούλη.

Από το φύλλο της 29ης Νοεμβρίου 1960, της εφημερίδας Ροδιακής. Ο δρόμος προς την Ε.Θέρμη της πόλης Κω και το ορυχείο περλίτη της Κεφάλου.

Κάρτα ιταλικής περιόδου με το ξενοδοχείο Gelsomino [από λάθος αναφέρεται ως Selssomino].

Η μεσαιωνική Χώρα της Κω, γύρω στο 1920!

«Η σοφία δεν υπάρχει σε ένα αλλά σε όλα τα ζωντανά. Ολα έχουν αντίληψη» Πορτρέτο του Επιχάρμου του Κώου,από την βιβλιοθήκη Österreichische Nationalbibliothek - Austrian National Library.

Η πρώην Αγροτική Τράπεζα,το Γυμναστήριο Balilla της ιταλικής περιόδου,η σημερινή Τράπεζα Πειραιώς, σχεδιάστηκε στις 28 Οκτώβρη 1934 από τον αρχιτέκτονα Armando Bernabiti και παραδόθηκε το 1936.Η γεωμετρία και η μορφή της έμπνευσης αντανακλά εν μέρει εκείνη των  εγκαταστάσεων κολύμβησης και των θαλάσσιων ιταλικών αποικιών.Το εσωτερικό του ήταν χωρισμένο σε 8 δωμάτια, το μισό του οποίου κατελάμβανε το γυμναστήριο,το οποίο αναπτύσσεται σε μεγαλύτερο ύψος και βρίσκεται στο μεσαίο μπροστινό τμήμα του κτιρίου. Το κτίριο έχει ειδικές και πρόσθετες αντισεισμικές προδιαγραφές καθώς φτιάχτηκε μετά τον σεισμό του 1933.

Κυκλοφόρησε ο 11ος τόμος του Δωδεκανησιακού Αρχείου (490 σελ.),που αφιερωμένος στη μνήμη της λαογράφου Περσεφόνης Κουτσουράδη. Πρόκειται για μεγάλη τιμή για το νησί μας ,γιατί είναι η πρώτη φορά που η Δωδεκανησιακή Ιστορική και Λαογραφική Εταιρία (Το αρχαιότερο δωδεκανησιακό επιστημονικό σωματείο,έτος ίδρυσης 1948),τιμά με αυτόν τον τρόπο μια Κώτισσα για το δωδεκανησιακής εμβέλειας έργο της.Μέχρι τώρα,τιμήθηκε με τον πρώτο τόμο, πριν από 60 περίπου χρόνια,ο εκ Καρπάθου λαογράφος Μιχαήλ Μιχαηλίδης.Ο τόμος,με πλήθος αξιόλογων μελετών Κώων και λοιπών Δωδεκανησίων και όχι μόνο, πνευματικών ανθρώπων, διατίθεται από τις εκδόσεις ΚΑΜΕΙΡΟΣ,τηλ:210 2818842.

Να πάμε λίγο στην μοναδική, αξιόλογη ύπαιθρο του νησιού. Σπάνια προσεισμική φωτογραφία της δεκαετίας του 1930, από την ορεινή Κω. Από την κοινότητα του Ασφενδιού, το αρχαιότερο χωριό της Ελλάδας σύμφωνα με τις απολιθωμένες μορφές ζωής που έχουν βρεθεί, διακρίνεται η Αλυκή του Τιγκακίου, απέναντι η Ψέριμος με το Ακρ. Ρούσσα και η Καλόλιμνος.

Πλάτανος του Ιπποκράτη και η κρήνη από μάρμαρο ντόπιο με την οθωμανική επιγραφή την δεκαετία του 50-60.«Με το θέλημα του Θεού, ο Γαζή Χασάν Πασάς αποκατέστησε τη βρύση, από την οποία ρέει νερό από την πηγή του Ιπποκράτη, το έτος Εγίρας 1200 (1786 μ.Χ.)».Η επιγραφή αναφέρει ότι ρέει νερό από την Πηγή του Ιπποκράτη. Ποιά πηγή;Προφανώς η Πηγή του Ιπποκράτη που αναφέρεται στην επιγραφή σχετίζεται με την Ιπποκρατ Σογιού, την ιστορική πηγή της Πλατείας Ρ.Φεραίου, αν λάβουμε υπόψη τον δρόμο τροφοδοσίας του νερού προς το Κάστρο της Νεραντζιάς κατά την οθωμανική περίοδο. Και οι δύο κρήνες τροφοδοτούνταν από τη Βουρίνα, το νερό έφτανε αρχικά στην Ιπποκράτ Σογιού και μετά ένας κλάδος που κατευθυνόταν στο Κάστρο το οδηγούσε στην Πλατεία Πλατάνου.

Επιτροπή του Ναού της Αγίας Παρασκευής το 1946, έξω απο την Πνευματική Εστία. Καθιστοί ο π. Θ.Μουζουράκης, ο αρχιμ. Φιλήμων , ο Ευστ.Παπαχαρτοφύλης και ο ταρσανιέρης Δ.Μάρκογλου. Από το αρχείο της κόρης του Παρακευής Ιερομνήμωνος Μάρκογλου.

«Θα σωθούν οι πλαζ άμμου του νησιού, μετά την λειτουργία νέου λατομείου». Από το φύλλο της Ροδιακής εφημερίδας  της 8η Δεκεμβρίου 1968. Σχετικά με την λειτουργία του λατομείου της Ζιάς στον Κόκκινο Γκρεμό, κοινότητα Ασφενδιού.

Μοναδική προσεισμική ιστορική φωτογραφία, η Χώρα της Κω με τα σοκάκια της επι ιταλοκρατίας, πριν από τον σεισμό του 1933.Διακρίνεται η Παναγία του Φόρου και τα τρία Τζαμιά της πόλης!

Η έναρξη του εργοστασίου της ΑΒΙΚΩ,  από τη Ροδιακή εφημερίδα.

Τα λιθόκτιστα της Καρδάμαινας του 1935, όταν οι πόρτες των σπιτιών ήταν ακόμη ανοιχτές!

Οι λιμενοβραχίονες του αρχαίου αμυντικού τείχους της πόλης Κω, του 4ου αιώνα π.Χ.

Τον Ιπποκράτη όλοι τον τίμησαν και τον σεβάστηκαν, εχθροί και φίλοι. Ρωμαίοι, Βυζαντινοί, Οθωμανοί και Ιταλοί με κάθε τρόπο προσπαθούσαν να αναδείξουν μία από τις πιο εξέχουσες προσωπικότητες στην ιστορία της ιατρικής. Αναγνώρισαν την συνεισφορά του πατέρα της σύγχρονης ιατρικής και του ιδρυτή της Ιπποκρατικής Ιατρικής Σχολής. Από τον Πλατεία Πλατάνου η επιγραφή με τον όρκο στα ιταλικά και το άγαλμα του Ιπποκράτη την δεκαετία του '30!

Τα θρυλικά Τσάταλια[αριστερά] και η καλδέρα της Αλικαρνασσού[δεξιά] από τον Αγ.Μάμμα, φωτογραφία του 2010. Αλήθεια, γνωρίζετε που είναι η κοντινότερη ξηρά από το νησί της Κω;Η κοντινότερη ξηρά από το νησί της Κω είναι το Ακρ.Ρούσσα της Ψερίμου, μόλις 3117μ., αν θυμάμαι καλά, από την Αλυκή του Τιγκακίου!Η νησίδα Καστρί της Κεφάλου απέχει 1,8 χλμ. από τον Αγ.Στέφανο.Επειδή είναι μέσα στον Όρμο της Κεφάλου, γεωμορφολογικά ανήκει σε συστάδες βράχων του νησιού, όπως τα Προκονήσια του Λιμιώνα και οι βράχοι του Τρίοπα.

Ακτή Κουντουριώτη της πόλης Κω με τον Ταρσανά την δεκαετία του ΄40.

Γεωμορφολογικό σκίτσο Κω, δεκαετία του 30,του Ιταλού γεωλόγου,γεωγράφου και εξερευνητή Ardito Desio! Ο παππούς Desio, ο «αιώνιος έφηβος ορειβάτης» πέθανε 12 Δεκεμβρίου, 2001 σε ηλικία 104 χρόνων, αφού προηγουμένως είχε υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση εξαιτίας του κατάγματος που υπέστη στο μηριαίο οστό μετά από τυχαία πτώση που σημειώθηκε στο Orbetello της Τοσκάνης, όπου βρισκόταν σε διακοπές.

Το λιμανάκι μας στο Μανδράκι Κω, γύρω στο 1936-1937.

Φωτογραφία από τις ιταλικές τεχνικές παρεμβάσεις και εργασίες ανάπλασης των Δημόσιων Κήπων της Λ.Φοινίκων ,γύρω στο 1928;

Το Διοικητήριο του F.Fausto την δεκαετία του ΄50;

Ταχυδρομική κάρτα του 1929, Ricordo da Coo[Egeo], ενθύμιο από την Κω. Moschea Gazi Hussan Pascia detta della Loggia [τζαμί της Λότζιας], Panorama και 2 Μύλοι επί της Πλατείας 7ης Μαρτίου.

«Σουβενίρ» του 1929 από το ωραίο νησάκι μας! Από καλό φίλο της ομάδας, μας εύχεται χρόνια πολλά.

Το τζαμί Defterdar σε σχέδιο της λαογράφου και ερευνήτριας Αθηνάς Ταρσούλη,το 1947.

Γύρω στο 1936-1937, Locanda [πανδοχείο] και spaccio [κατάστημα] από το δημιούργημα του Rodolfo Petracco στον Λινοπότι,Κω.

Χθες η Ακτή του Γιαλού, σημερινή Ακτή Μιαούλη, είχε την τιμητική της λόγω του αγιασμού των υδάτων. Όμως, ας πάμε πίσω πριν από περίπου 93 χρόνια. Τότε φτιαχνόταν το Διοικητήριο και το παραλιακό μέτωπο ήταν η πιο επισκέψιμη παραθαλάσσια τοποθεσία των Κώων.Όλα αυτά συνέβαιναν πριν από τον σεισμό του 1933.

«Του Μεγάλου Ιπποκράτους πάντων των ιατρών κορυφαίου τα ευρισκόμενα» Magni Hippocratis medicorum omnium facile principis, opera omnia quae extant, 1657[ Apud Andreae Wecheli heredes].

Το νησάκι Καστρί στο Καμάρι Κεφάλου της Δυτικής Κω ,τη δεκαετία '40; Ο όρμος της Κεφάλου δεν είναι άλλο από μία καλδέρα που δημιουργήθηκε μετά από μία τεράστια υποθαλάσσια έκρηξη πριν από 540-550 χιλ.χρόνα. Ο κρατήρας της έκρηξης δεν είναι ορατός επειδή είναι κάτω από τα καταγάλανα νερά του όρμου. Από «ποσειδώνιες» δυνάμεις γεννήθηκε η πατρίδα του Ιπποκράτη και του Επιχάρμου.

Κάλαντα Θεοφανείων στη Κω, από το βιβλίο του 1993 με τίτλο «Κως, λαογραφικές σελίδες» της αειμνήστου λαογράφου Περσεφόνης Κουτσουράδη.

Σκάλα του Πολεμικού στην Ακτή του Γιαλού της πόλης Κω, δεκαετία του '40. Την παραμονή των Θεοφανείων τα παιδιά τραγουδούν τα Κάλαντα των Φώτων και οι αγρότες φτιάχνουν τους μαρμαρίτες δηλαδή τηγανίτες πάνω στο ζεστό μάρμαρο. Την ημέρα των Θεοφανείων οι Κώοι μετά από την εκκλησία παίρνουν το μικρό αγιασμό και ένα κλαδί ελιάς και ραντίζουν τα σπίτια, αυλές, αγρούς κά. Στην Σκάλα από παλιά γινόταν η κατάδυση του Τιμίου Σταυρού για να αγιαστούν τα νερά. Οι νεαροί πέφτουν στα κρύα νερά για να πιάσουν τον Σταυρό, ενώ 3 λευκά περιστέρια αφήνονται να πετάξουν στον χώρο της τελετής.

Στις 6 Ιανουαρίου1961, Θεοφάνεια στην Κω. Στη Σκάλα του Πολεμικού τον Τ.Σταυρό έπιασε ο Γ.Ν.Δρόσος- [Πηγή εφημερίδα Κως/Ιερά Μητρόπολις Κώου και Νισύρου παρελθόν και παρόν-Ανδρέας Χατζημιχαήλ].

«Τα Θεοφάνεια του 1913». Από την Ροδιακή εφημερίδα, πρωτοσέλιδο της 6ης Ιανουαρίου 1949. 

Από φίλο της ομάδας, που αναφέρει ότι πρόκειται για φωτογραφία από την τελετή των Επιφανείων στην Κω, με γραμματόσημο 20/11/1936.Ομως στην φωτογραφία διακρίνεται η καθολική ηγουμένη Madre Superiore [αδελφές Suore Carmelitane;].Ισως πρόκειται για τελετή της 1ης κοινωνίας ,της ιταλικής καθολικής παροικίας.

Το εσωτερικό λιμάνι της Κω με ιστιοφόρα ,τέλη της δεκαετίας του '40;

Καφε μπαρ Αίγλη και Καφεζαχαροπλαστείο Πανελλήνιο στην Πλατεία Ελευθερίας,1950;

Πίνακας με την Αρχαία Αγορά και τον Κυπάρισσο του Φόρου[Δημήτρης Κουρτεσιώτης].Εκπρόσωπος του συμβολικού ρεαλισμού είναι ο ζωγράφος Δημήτρης Κουρτεσιώτης.Ζωγραφίζει 20 χρόνια,με κύρια θέματα του τα ερεθίσματα που παίρνει απ το Αιγαιοπελαγίτικο σκηνικό. Από τον Αχιλλέα Κουτσουράδη.

Από την Κω του 18ου αιώνα, κουρτίνα από μετάξι σε λινό. Διαστάσεις:248,9 x 172,7 cm. Κληροδότημα του Richard B. Seager, 1926. Βρίσκεται στο MetMuseum.

Η αρχική ονομασία του ήταν «ΜΕΡΟΠΙΣ», ιδρύθηκε το 1924 από τον τοπικό ιερέα και τον Mario Lago τότε διοικητή της Δωδεκανήσου. Μετονομάστηκε το 1952 και το 1969 έγινε συγχώνευση με το τότε ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ Κω σε Π.Α.Σ. ΑΝΤΑΓΟΡΑΣ. Ο Παγκωακός Αθλητικός Σύλλογος Ανταγόρας Κω, είναι αθλητικό σωματείο με έδρα την πόλη της Κω. Επίσημο έτος ίδρυσης του σωματείου είναι το 1952, έχει χρώματα το πράσινο και το λευκό και έμβλημα τον Ανταγόρα, το όνομα του οποίου φέρει και η ονομασία του σωματείου. Διατηρεί τμήμα ποδοσφαίρου και άρσης βαρών, ενώ στο παρελθόν διέθετε και τμήματα καλαθοσφαίρισης ανδρών και γυναικών. 

Ο Φόρος το κέντρο της πόλης του προηγούμενου αιώνα.Δεξιά είναι η μεσαιωνική Πύλη του Φόρουμ [Αγορά].Την ελληνιστική περίοδο αυτό το τμήμα ήταν έξω από τον αρχαίο αμυντικό τείχος του 4ου αιώνα π.Χ.Την ρωμαϊκή περίοδο εδώ υπήρχαν ναοί.Την ιπποτική περίοδο ήταν έξω από το μεσαιωνικό τείχος του 16ου αιώνα. Τέλος της οθωμανικής περιόδου η συνοικία λεγόταν Κοντοπόδη και Τσαρσί για τους οθωμανούς. Στην φωτογραφία η σημερινή πλατεία Καζούλη πριν από τον σεισμό του 1933, επι ιταλοκρατίας. Ο δρόμος προς την θάλασσα ονομάστηκε Via del Mercato [Οδος της Αγοράς] κατά την ιταλική περίοδο. Αργότερα έγινε Βασ.Παύλου, ένα όνομα που παραμένει μέχρι τις μέρες μας.

«Η ανθρώπινη ζωή είναι σύντομη, η επιστήμη ατέλειωτη, ο χρόνος λίγος, η πείρα λαθεμένη και η απόφαση γεμάτη ευθύνες».Ὁ βίος βραχὺς, ἡ δὲ τέχνη μακρὴ, ὁ δὲ καιρὸς ὀξὺς, ἡ δὲ πεῖρα σφαλερὴ, ἡ δὲ κρίσις χαλεπή. Δεῖ δὲ οὐ μόνον ἑαυτὸν παρέχειν τὰ δέοντα ποιoῦντα, ἀλλὰ καὶ τὸν νοσέοντα, καὶ τοὺς παρεόντας, καὶ τὰ ἔξωθεν. Το άγαλμα του φερόμενου Ιπποκράτη (460-370 π.Χ) σε φωτογραφία της δεκαετίας του ΄30.

Το προσκυνητάρι της Αγ.Παρασκευής το 1937, από τον L.Morricone.

Προσεισμική φωτογραφία με τα πέτρινα κτίσματα της Χώρας, τον Άγιο Νικόλαο και το καμπαναριό του Fausto. Το περισσότερα κτίρια της φωτογραφίας δεν υπάρχουν καθώς καταστράφηκαν από τον σεισμό του 1933!

Πόλη της Κω,δεκαετία του ΄40. Διακρίνεται το Gelsomino με μία θαλάσσια καμπίνα μπροστά του και το μεγαλοπρεπές καμπαναριό του Fausto που σήμερα δεν υπάρχει, λόγω του στρατηγού Γ. Κουρουκλή. Δεν άντεχε τον ήχο των καμπάνων του καθεδρικού ναού και αποφάσισε να αφαιρέσει για πάντα το μεγαλοπρεπές καμπαναριό από την πολιτιστική κληρονομιά του τόπου.

Σε φωτογραφία της δεκαετίας του ΄30 η μαυριτανική κρήνη του Ιταλού Παρθενοπαίου αρχιτέκτονα Mario Paolini, Πλατεία Πλατάνου. 

Το ορεινό Ασφενδιού, σε σκίτσο του 1936.Από τον Ιταλό αρχιτέκτονα M.Paolini,δημιουργό των Βιλών των Πτωχών και των 2 μαυριτανικών κρηνών της πόλης που έχουν καταστραφεί από τον σεισμό του 2017.

Η πόλη Κω στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, γύρω στο 1903-1905 κατά την οθωμανική περίοδο. Διακρίνονται τα νεκροταφεία [4 οθωμανικά, 1 χριστιανικό], ο οικισμός των Κρητικών, το κεντρικό λιμάνι [Αποβάθρα] και η μεσαιωνική Χώρα, η Άσπα και το κέντρο της πόλης ο Φόρος. Από τον χάρτη του  Γερμανού αρχαιολόγου R.Herzog, δημοσιευμένο το 1932. 

Από καλό φίλο της σελίδας, το εσωτερικό λιμάνι της Κω με αλμιρίκια, τους προστάτες των ακτών και όχι μόνο, την δεκαετία του ΄60. 

Το ασβεστολιθικό σπήλαιο του Πάνα στην Άσπρη Πέτρα [Κέφαλο], όπως το αποτύπωσαν οι Ιταλοί αρχαιολόγοι Doro Levi και Della Setta, την δεκαετία του ΄20.

Ακταίο, το ξενοδοχείο Gelsomino του Rodolfo Petracco, ευχές και χρόνια πολλά στην ομάδα μας από τον Αχιλλέα Κουτσουράδη! 

Παραδοσιακό είδος πρωτοχρονιάτικου μπισκότου με ειδική σφραγίδα που απεικονίζει τον δικέφαλο αετό. Το έφτιαχναν οι νοικοκυρές της Κω μαζί με τους σαρμουσάδες [μπακλαβας με σησάμι]. Από το βιβλίο του Ανδρέα Χατζημιχαήλ.

Από την Άκρα του Σκανδάριου του Στράβωνα το ηλιοβασίλεμα στην Γη του Τέρμερου, γύρω στο 2010. Ευτυχισμένο το 2020!

«Οι νέοι ψάλλουν τα Κάλαντα την παραμονή της Πρωτοχρονιάς κρατώντας μεγάλα ομοιώματα εκλησσιάς ή καραβιού, κατάλληλα στολισμένα και φωτισμένα». Απόσπασμα από το βιβλίο «Ιστορία της Νήσου Κω» του Βασίλη Χατζηβασιλείου.

Ο δρόμος μπροστά από την Αύρα της πόλης Κω, στην Viale Grande, επί ιταλοκρατίας.

Το «τόμπολο» της Καμήλας Κεφάλου στις 14 Δεκεμβρίου 2012, ήταν ακόμη ζωντανό. Είναι μια λωρίδα γης, ένας αμμώδης ισθμός με την οποία μία νησίδα συνδέεται με την στεριά.Τα τομπόλο δείχνουν την ευαισθησία των ακτογραμμών. Είναι από τις πιο επιρρεπείς δομές σε φυσικές διακυμάνσεις, ως αποτέλεσμα της παλίρροιας και των ακραίων  καιρικών  φαινομένων  που συμβαίνουν σε μία παραλία. Πάνω σε αυτές τις ξέρες πρωτοκατοίκησαν και ίδρυσαν οικισμούς οι πρόγονοι μας στο Ακρ.Σκανδάριο,Κάβο Κριός, Αλικαρνασσό, Μύνδο ,Διαπόρια [Γλαρονήσια] νησιά της Καλύμνου -Λέρου κά.

Πριν από περίπου 90 χρόνια, ο σημερινός επαρχειακός δρόμος με τα μέσα της εποχής!

Ποτέ μην υποτιμάτε τη νοημοσύνη του δέντρου. Επικοινωνεί, τρέφει τους σπόρους του, νιώθει το στρες και αντιδρά. Root wedging από τον Αβράμιθα της Οδού Μεροπίδος του Ασώματου, στο Ασφενδιού.

Ο Ιάκωβος Ζαρράφτης στο πολυαγαπημένο του Ασκληπιείο, από το βιβλίο του  R.Herzog, «Κως» δημοσιευμένο από το 1932!

Τα Πρασονήσια του Ζαρράφτη στον μαγευτικό Λιμνιώνα της Κεφάλου Κω! Σωστά είχε πει ο Ιάκωβος ότι ήταν δύο και όχι μία νησίδα!

Από την Κω της δεκαετίας του 60 σύμφωνα με αναγνώστη της σελίδας!

Ο χάρτης της Κω,με τοπωνύμια στα ελληνικά, από τον αρχαιολόγο M.O. Rayet,1871.Από την Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας.

Το κέντρο της πόλης πριν ακόμη φτιαχτεί η Δημοτική Αγορά,το Μουσείο,η Αίγλη και η Πλατεία Ελευθερίας βρισκόταν στην λιθόστρωτη πλατεία της φωτογραφίας που αντί να ονομάζεται Αγορά λεγόταν Φόρος [σύμφωνα με τον Ζαρράφτη].Η σημερινή Πλατεία Καζούλη [συνοικία Κοντοπόδη] έπαψε να είναι το κεντρικότερο μέρος της πόλης μετά τις αναπλάσεις των Ιταλών που ακολούθησαν μετά τον σεισμό του 1933.Στην προσεισμική φωτογραφία διακρίνεται το τέμενος Defterdar με τα καταστήματα και καταγράφονται στιγμές από την καθημερινότητα των Κώων του προηγούμενου αιώνα, στον Φόρο.

Από το Gelsomino, μας στέλνει τις ευχές του και μας εύχεται χαρούμενο 2020 φίλος της σελίδας. Τον ευχαριστούμε!

Η πλατεία Ρήγα Φεραίου με τα σκαλάκια προς τις αρχαίες Θέρμες, το Τζαμί του Λιμανιού και το λιμανάκι της πόλης με τα ιστιοφόρα την δεκαετία του ΄40.

Μάρμαρα του Δίκαιου, στο ορεινό Ασφενδιού .

Δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο γερμανικό περιοδικό Der Adler στις 9 Νοεμβρίου 1943 - Jahrgang 1943 - Heft 23 - 09. November 1943. Άκτή Μαρμάρι, 200 μ. ανατολικά του ξενοδοχείου «Καράβια» περίπου εκεί που είναι τα υπολλέιματα του F-131. Είναι 3 Οκτωβρίου 1943, ώρα 10:00 περίπου. Αποβιβάζεται το 440 τάγμα γρεναδιέρων σαν β' κύμα αποβάσεως, είχε προηγηθεί άλλο ένα τάγμα σαν α' κύμα περίπου 06:30 η ώρα.Λόγω απουσίας αντιστάσεως έγινε απλή αποβίβαση.

Το εσωτερικό από το αρχαιολογικό μουσείο της πόλης Κω.

Το εσωτερικό λιμανάκι στο Μανδράκι, δεκαετία του 50-60 σύμφωνα με φίλο της σελίδας. Τον ευχαριστούμε! 

Από την Κω της δεκαετίας του ΄30 ,φωτογραφία του Ιταλού γεωγράφου Enio Migliorini.

Το Ασκληπιείο Κω στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, όπως το έφερε στο φως ο Γερμανός αρχαιολόγος R.Herzog, πριν ακόμη αποκατασταθεί από τους Ιταλούς!

Η διάσημη σκηνή με τον Γερμανό στρατιώτη εξελίσσεται στο τωρινό πάρκο της Αγ.Παρασκευής, στις 9 Νοεμβρίου 1943. Διακρίνεται η Στήλη της Αγ.Παρασκευής, η Δημοτική Αγορά και το Defterdar στο βάθος. Αριστερά του βρέθηκε το διάσημο ψηφιδωτοό που στολίζει σήμερα την κεντρική αίθουσα του Αρχ.Μουσείου της πόλης με τον ερχομό του Ασκληπιού στην Κω .Η φωτογραφία πρωτοδημοσιεύθηκε στο γερμανικό περιοδικό Der Adler.

Ο Καιρός, η Ακμή και η Χάρις, ψηφιδωτό το οποίο αποτελεί αναπαραγωγή έργου του Απελλή του Κώου. Βρίσκεται στο Museo Nazionale, Beirut.

Από το αρχείο ενός καλού φίλου της σελίδας μια φωτογραφία από την οθωμανική περίοδο του νησιού. Η πόλη Κω γύρω στο 1900; με το οθωμανικό νεκροταφείο που έφτανε εως την Ακτή του Γιαλού, και πέτρινα κτίσματα [αριστερά] προφανώς εναπομείναντα από το Μεσαιωνικό τείχος της πόλης. Διακρίνονται τα οθωμανικά κτίσματα στο Κάστρο και η χαλικώδης παραλία.Στα μέσα της δεκαετίας του 20 άρχισε η ανάπλαση του παραλιακού μετώπου από τους Ιταλούς , στην θέση του νεκροταφείου οικοδομήθηκε το Διοικητήριο ενώ αργότερα μετά τον σεισμό του 1933 πήρε την σημερινή της όψη η Λεωφόρος των Φοινίκων.Με βότσαλα και πέτρες απο την χαλικώδη παραλία του Γιαλού φτιάχτηκαν τα βοτσαλωτά της Πλατείας Πλατάνου και του Κυβερνείου του Fausto. 

Οι παραλίες που χάσαμε και κανείς πλέον δεν ενδιαφέρεται μας λέει φίλος της σελίδας μας! Είναι δυνατόν να διαφωνήσουμε με την άποψη του. Πρόκειται για την χαλικώδη παραλία του Foro Italico στην τωρινή Βασ.Γεωργίου, τέλη της δεκαετίας του 30.

Σπάνια ιστορική φωτογραφία του 1903, από τις ανασκαφικές εργασίες στο πρώτο άνδηρο του Ασκληπιείου, όπου εικονίζεται ο ίδιος ο Rudolf Herzog.

Ωραίες στιγμές με λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο από την παλιά Κω, μαζί με τις ευχές του μας στέλνει αναγνώστης. Καζέρμα, Κω.

Πανόραμα της Κω, αρχές προηγούμενου αιώνα γύρω στο 1900. Φαίνεται η Χώρα,το οθωμανικό νεκροταφείο που ήταν στην θέση του Διοικητηρίου και το παραλιακό μέτωπο πριν από το Gelsomino. 

Από τον Ερημίτη το ξωκλήσι του Αγ.Ζαχαρία στο Μαμμάλι, χτίστηκε το 2009, σε ένα τοπίο με άγρια φυσική ομορφιά. Κοντά στου Χαβάρου λέει η παράδοση μας ότι υπήρχε παλαιότερο ερειπωμένο εκκλησάκι του Αγ.Ζαχαρία. Φωτογραφία του 2013.

Σε σκίτσο η Δημοτική Αγορά όπως την οραματίστηκε ο Ιταλός αρχιτέκτονας F.Fausto γύρω στο 1925. Τελικά το κτίριο έγινε σε σχέδιο του Petracco.Η περιοχή που επιλέχθηκε είναι η κεντρική πλατεία, όπου προβλέφθηκε επίσης η κατασκευή της Casa del Fascio [Αίγλη].Το έργο ξεκίνησε το 1934 και σύμφωνα με την Messaggero dì Rodi στις 9 Απριλίου 1935 άρχισε να λειτουργεί η νέα αγορά της πόλης στην Πλατεία Ελευθερίας. 

Αναγνώστης της σελίδας μας ταξιδεύει στο λιμάνι της πόλης του 1900; Τον ευχαριστούμε!

Οι εργασίες στα άνδηρα με τις σκάλες ολοκληρώνονται στο Ασκληπιείο Κω από τους Ιταλούς μηχανικούς,δεκαετία του 40;

«Πρέπει να έχετε θάρρος, γιατί το αύριο ίσως είναι καλύτερο» λέει ο Θεόκριτος μας.Καλές γιορτές σε όλους/ες!

Aλμυρίκι στην τοποθεσία Αβραμύθι [Μαστιχάρι, Τρούλος], εξαιρετικά ανθεκτικό με δυνατό ριζικό σύστημα ,12 Μαίου2013. Απέναντι η Κάλυμνος και Πλάτη δίπλα στην Ψέριμο!

Τότε που τα πράγματα πήγαιναν πολύ αργά στο νησί, από την Κω του 1936. 

Το αναστηλωμένο τμήμα της ανατολικής κιονοστοιχίας της πόλης του 2ου αιώνα π.X , γύρω στο 1938. Αριστερά ο ναός του Αγ.Κωνσταντίνου.

Φίλοι γνωστοί και άγνωστοι με κάθε τρόπο στηρίζουν την προσπάθεια μας. Από την μαγευτική, την ηφαιστειακή μας Κέφαλο, οι σπηλιές από πυροκλαστικά υλικά σε άλλη μία φωτογραφία που λήφθηκε αρχές του προηγούμενου αιώνα! Ευχόμαστε καλές γιορτές σε όλους τους Κεφαλιανούς/ες.

Cos[Turquie] ταχυδρομική κάρτα τυπωμένη στην Κωνσταντινούπολη με πανόραμα του λιμανιού της πόλης, από την οθωμανική περίοδο του νησιού, αρχές του προηγούμενου αιώνα; Ευχαριστούμε τον φίλο μας που μοιράστηκε μαζί μας αυτή την σπάνια και πολύ ωραία φωτογραφία.

Εργασίες σε ωραίο και γνωστό κτίριο της πόλης λίγο μετά τον σεισμό του 1933. Στην Ακτή Μιαούλη, το κτίριο ακριβώς δίπλα στην Πύλη του Αγ.Νικολάου.

Σε χάρτη η περίφημη Viale Delle Palme, Λεωφόρος Φοινίκων επί Ιταλοκρατίας. 

«Λεξικόν Των Αρχαίων Μυθολογικών, Ιστορικών Και Γεωγραφικών Κυρίων Ονομάτων».Στην εποχή του -πρωτοκυκλοφόρησε το 1837 στη Βιέννη- το λεξικό του Νικ. Λωρεντή ήταν ένα άριστο βοήθημα για κάθε αναγνώστη και μελετητή των αρχαίων γραμμάτων, της ιστορίας και της μυθολογίας. Συγκροτήθηκε ύστερα από παραγγελία των ίδιων εκδοτών που είχαν φροντίσει για την έκδοση του τρίτομου «Λεξικού της Ελληνικής Γλώσσης» του Ανθιμου Γαζή.  Το λήμμα Κως...

Σούδα ή Σουίδα θεωρείται ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά λεξικά ή εγκυκλοπαίδειες του 10ου αιώνα. Περιέχει 30.000 λήμματα, πολλά από τα οποία περιέχουν στοιχεία από πηγές που διαφορετικά θα είχαν χαθεί στον καιρό μας.Τίποτα δεν είναι γνωστό για τον ίδιο τον Σουίδα, τον συντάχτη του, εκτός από το ότι έζησε στα μέσα του 10ου αιώνα, προφανώς στην Κωνσταντινούπολη, και ότι ήταν πιθανώς ένα εκκλησιαστικό πρόσωπο που αφιερώθηκε στις λογοτεχνικές μελέτες.Για την Κω αναφέρει τα παραπάνω.

Η Πλατεία Ελευθερίας, το Αρχαιολογικό Μουσείο και οι καμάρες της Δημοτικής Αγοράς κατά την ιταλική περίοδο!

 Το ηφιαστειακοιζηματογενές Καστρί της Κεφάλου και η γεωιστροία του! Από τα ωραιότερα και πιο φωτογραφημένα μέρη της χώρας μας!

Ακτή του Γιαλού της πόλης Κω στις αρχές του προηγούμενου αιώνα,ίσως γύρω στο 1920, από φίλο της ομάδας μας. Διακρίνονται κτίρια που καταστράφηκαν από τον σεισμό του 1933. Όσα άντεξαν επίσης γκρεμίστηκαν στο πλαίσιο ανάπλασης του παραλιακού μετώπου της σημερινής Ακτής Μιαούλη από τους Ιταλούς μηχανικούς. Δεξιά της φωτογραφίας τα πέτρινα κτίσματα είναι ότι έχει απομείνει από το βόρειο τείχος της μεσαιωνικής Χώρας του 15ου αιώνα μ.Χ, αυτά πρέπει να καταστράφηκαν από τον σεισμό του 1933. 

Η είσοδος του κάστρου των Ιπποτών γύρω στο 1912.

Οδός Αρίστωνος , προς το Κακό Πρινάρι Κω.Ο Αρίστων ο Κώος ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος του 3ου αιώνα π.Χ.Καταγόταν από τη Κω εξ ου και η επονομασία του. Κατατάσσεται στους περιπατητικούς φιλοσόφους της αρχαιότητας και υπήρξε μαθητής του φιλόσοφου Αρίστωνα του Κείου συγγραφέα έργων εξαίρετης καλλιλογίας όπως ο «Λύκων», το «Περί γήρως» κ.ά.

Ο Απελλής μας, φιλοτέχνησε την πιο γνωστή εικόνα του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ο οποίος έμοιαζε με τον Δία Κεραυνοφόρο. Είχε τοποθετηθεί στο μεγάλο ναό της Αρτέμιδος στην Έφεσο. Ο Πλίνιος αναφέρει ότι τα δάχτυλα φαίνονταν να προεξέχουν και ο κεραυνός να βγαίνει από τον πίνακα. Ο Αλέξανδρος απεικονιζόταν καθιστός και το αρχέτυπο πιθανόν ανάγεται στη φειδιακή πλαστική εικόνα του Δία στην Ολυμπία. Στην φωτογραφία μία τοιχογραφία του 1ου αιώνα μ.Χ. από την οικία των Vettii στην Πομπηία που ίσως απηχεί τον πίνακα του Απελλή. Από Soprintendenza Archeologica di Pompei.

H είσοδος προς το εσωτερικό λιμάνι,το Μανδράκι την ιταλική περίοδο. Εδώ βρισκόταν το αρχαίο λιμάνι του 4ου αιώνα π.Χ που ρημάχτηκε στην κυριολεξία από τον Υπερμέγιστο του Κεραμεικού το 554 μ.Χ. Για τουλάχιστον 14 αιώνες έπεσε σε αχρηστία μέχρι που έφτασε η διοίκηση του Mario Lago και αποφάσισε να το φτιάξει ξανά!

Το αρχαίο αμυντικό τείχος της πόλης Κω, του 4ου αιώνα π.Χ.

Οι κιονοστοιχίες της Δυτικής Αρχαιολογικής ζώνης της πόλης κατά την ιταλική περίοδο, που έχουν πέσει από το 2017 και ακόμη παραμένουν στο έδαφος!

Τα χερσαία ηφαίστεια της Κεφάλου  και της Δυτικής Κω και πότε δημιουργήθηκαν. Από το βιβλίο: «Ο μύθος των Κώων για το ακρωτήριο Χελώνη».

Το αρχαίο κωακό ημερολόγιο σύμφωνα με τον Paton, από το βιβλίο του: The inscriptions of Cos (Οι επιγραφές της Κω) δημοσιευμένο μαζί με τον E.L. Hicks, το 1891.Ο  Σκωτσέζος Γουίλιαμ Ρότζερ Πάτον (Αμπερντήν, 9 Φεβρουαρίου 1857 - Βαθύ, Σάμος, 21 Απριλίου 1921) ήταν επιγραφολόγος, συγγραφέας και μεταφραστής αρχαίων ελληνικών κειμένων.Παντρεύτηκε το 1885 με την Ειρήνη Εμμ. Ολυμπίτη (1869/70-1908, κόρη του δημάρχου της Καλύμνου), μια γυναίκα από το νησί της Καλύμνου που είχε ένα σπίτι και περιουσία στη Μύνδο (Gümüşlük) επίσης, αλλά αργότερα μετακόμισε στη Χίο και τη Λέσβο.

Ο Ευαγγελισμός με γκρεμισμένο το καμπαναριό.Λένε ότι είχε βομβαρδιστεί με οβίδα από καράβι που άφησε μια τρύπα. όμως τα πράγματα έχουν ως εξής: Το κατεδάφισε ο πρώτος Έλληνας στρατιωτικός διοικητής με το όνομα Γ.Κουρουκλής, θείος της ηθοποιού Ζ.Λάσκαρη, η οποία φοίτησε τις τελευταίες δύο τάξεις του γυμνασίου στην Κω, μετά την απελευθέρωση!Με την στολή ειναι ο Ταγματάρχης.

Αλλα 3 έργα του Γερμανού στρατιώτη Walter Stiller το 1944,όλα εμπνευσμένα από το Πυλί Κω,όπου μάλλον υπηρετούσε. Έργο του ίδιου είναι και η ακουαρέλλα με τίτλο,γραμμένα μάλιστα με μολύβι στα Ελληνικά: Ηλιοβασίλεμα στο Πυλί. Από τον Αχιλλέα Κουτσουράδη.

Χάρτης Δωδεκανήσου και νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, οθωμανικής περιοδου, 18??.

Ασημένιο πιάτο, από αγροτική σκηνή που πιθανώς αντιπροσωπεύει τον Θεόκριτο, στα τέλη της ελληνιστικής περιόδου (323 π.Χ- 146 π.Χ).Μουσείο Ερμιτάζ , Αγία Πετρούπολη.

Το λιμάνι Κω ,από τα σημερινά Βοτσαλάκια, με τους δύο φάρους κατά την ιταλική περίοδο.

Το Κάστρο των Ιπποτών γύρω στο 1900, με κτίσματα οθωμανικής περιόδου. Δεν κατασκευάστηκε πάνω σε νησίδα ,όπως πολλοί πιστεύουν, σύμφωνα με την γεωλογία και την τοπογραφία της ακτής. Ήταν ένα μεγάλο τεχνικό έργο που σχεδιάστηκε και εκπονήθηκε από τους αρχαίους προγόνους μας. Πάνω στην αρχαία τεχνητή πλατφόρμα θεμελιώθηκε ο εσωτερικός περίβολος του 14ου αιώνα, ενώ ακόμη παλαιότερα από εκεί περνούσε ο πέτρινος ανατολικός αμυντικός λιμενοβραχίονας της αρχαίας πόλης του 4ου αιώνα π.Χ.

Σχεδιαστική απεικόνιση του Μουσείου Κω του R.Petracco .Η λέξη «μουσείο» προέρχεται από την αρχαιοελληνική, σημαίνει «Ίδρυμα των Μουσών». Στην αρχαιότητα ήταν τέμενος αφιερωμένο στη λατρεία των Μουσών δηλαδή ήταν χώρος όπου καλλιεργούνταν γράμματα, τέχνες, μουσική, ποίηση, φιλοσοφία και χορός. Την ρωμαική περίοδο είναι χώροι όπου διεξάγονται φιλοσοφικές συζητήσεις. Στην Αναγέννηση απευθύνεται στις ιδιωτικές συλλογές της ευρωπαϊκής αριστοκρατίας. Στον 17ο αιώνα αρχίζει να μοιάζει με αυτό που γνωρίζουμε σήμερα.

Ακτή του Γιαλού[Μιαούλη],δεκαετία '30. Ενα απο τα αγαπημένα μαγαζιά των Κώων είναι αριστερά με τις καμάρες, το Καζίνο των αδελφών Παντελίκιζη που καταστράφηκε από τον σεισμό του 1933.Πιο πάνω είναι το Χαμάμ του Γιαλού. Δίπλα είναι το Κυβερνείο του Fausto, όμως πριν το 1926 βρισκόταν το Οθωμανικό Νεκροταφείο και ακόμη παλαιότερα τον 15ο αιώνα βρισκόταν η Πύλη για την μεσαιωνική Χώρα.Σε αυτό το σημείο δηλαδή στην Σκάλα του Πολεμικού ήθελαν να φτιάξουν οι Ιταλοί το νέο λιμάνι της πόλης. Είχαν από νωρίς διαγνώσει τις αδυναμίες του παλιού λιμανιού. Όμως δεν πρόλαβαν.

Η Ακτή Μιαούλη της πόλης Κω κατά την δεκαετία του ΄40.

Nulla dies sine linea -Ούτε μέρα χωρίς γραμμή- είχε πει ο δικός μας Απελλής. Εδώ είναι ο μεγάλος ζωγράφος σε φορμέλα του 14ου αιώνα του Ιταλού γλύπτη Nino Pisano [1349-1368].

Είσοδος της Καζέρμας επί της Οδού Αρτεμισίας, επι ιταλοκρατίας. 

Μνημείο ή όχι , παλιά ή νέα- τμήμα της ΑΒΙΚΩ που χάθηκε, το 2018.

Το ρωμαϊκό και πίσω του το ιταλικό υδραγωγείο του Λινοποτι!

Το σινεμά Άστρον της οικογένειας Αδαμαντίδη ,αριστερά του το σινεμά Rex και δεξιά η Ανωτέρα του Brunetti ,στο λιμάνι σε ένα εκπληκτικό και ρομαντικό στιγμιότυπο από το Κάστρο!Από την ταινία του Werner Herzog ,1968.

Μία ακόμη φωτογραφία από την οθωμανική περίοδο του νησιού. Το Κάστρο των Ιπποτών της Κω,γύρω στο 1890; Από φίλ της σελίδας μας.Τον ευχαριστούμε!

Που βρισκόταν το σχήμα με το βασιλικό στέμμα της φωτογραφίας; Από την ταινία Lebenszeichen / Signs of Life / Σημάδια Ζωής που ο Werner Herzog γύρισε το καλοκαίρι του 1968 στην Κω. «Πιστεύω ότι δεν πρόκειται για τον Προφητη Ηλία στην Μινιέρα αλλά για τον γνωστό μας Ερημίτη στο Συμπετρο που επισκέπτομαι ουκ ολίγες φορές». [Konstantinos Kostoglakis].

                      

Κεφαλιανές με άσπρο μαντίλι ,τραβήχτηκε από Ιταλούς κατά την επίσκεψη του Mario Lago στις αρχές της δεκαετίας του 1930. Από τον φίλο της ομάδας μας νομικό/πανεπιστημιακό Αχιλλέα Κουτσουράδη!Άσπρη μαντίλα φορούσαν όλες όσες δεν θρηνούν νεκρούς, ή φορούν το προσεψι (μαντήλα πιο χοντρή για εργασίες ιδιαίτερα στο χωράφι για προστασία από τον ήλιο ) και η μαύρη μαντίλα υποδηλώνει πένθος , κάποιο αγαπητό πρόσωπο έχει φύγει από την ζωή[Antonios Billis].

Ο «Ελβις» του 3ου αιώνα π.Χ πριν τελικά βρει την ηρεμία του στο Αρχ.Μουσείο της πόλης περιφερόταν εδώ και κει. Άρεσε στους Ιταλούς βλέπετε το γλυπτό από ντόπιο μάρμαρο που βρέθηκε κοντά στο Αρχαίο Θέατρο της πόλης.Σήμερα στο Μουσείο οι ξένοι το περνάνε για τον Ελβις. Όμως πρόκειται για αθλητή με καταγωγή από τα Δαίδαλα της Λυκίας στην απέναντι από την Κω μικρασιατική ακτή,που αποτελούσε τμήμα της ροδιακής Περαίας από τα μέσα του 4ου αιώνα π.Χ. Η φωτογραφία είναι του 1937;

Ο Έλληνας συγγραφέας  Στέφανος Βυζάντιο έζησε στα τέλη του 5ου αιώνα και συνέγραψε το σημαντικό γεωγραφικό λεξικό με τον τίτλο «Εθνικά».Από αυτό το έργο σώζονται μόνο ορισμένα αποσπάσματα και μια επιτομή που συντάχθηκε από κάποιον Ερμόλαο. Αυτό το γεωγραφικό λεξικό θεωρείται ότι είναι πιθανώς το πρώτο που γράφτηκε. Για τον γεωγραφικό όρο «Κως» αναφέρει μεταξύ άλλων:«Κώος ως Μινώος»!Σκοπός του έργου δεν ήταν η θεωρούμενη ως προφανής, εκδοχή δημιουργίας ενός γεωγραφικού λεξικού, αλλά ενός οδηγού γραμματικής, με απόδοση των γεωγραφικών και εθνικών όρων.Η χρήση του τίτλου «Εθνικά» για το έργο του, αποτελεί ένδειξη της επιδίωξής του για την απόδοση των εθνικών προσδιορισμών που ήθελε να δώσει.

Μια πολύ ωραία και άγνωστη φωτογραφία από την Κω του 1920, ίσως λίγο παλαιότερη, όμως ιταλικής περιόδου!Ευχαριστούμε τον φίλο της σελίδας μας!

Η  «Κώα Θηλάζουσα» του 1ου αιώνα π.Χ.Επιτύμβια μαρμάρινη στήλη με νεαρή Κώα που θηλάζει το βρέφος της! Η στήλη επαναχρησιμοποίθηκε τον 1ο αιώνα μ.Χ. Η αρχική της επιγραφή σβήστηκε και μία νέα χαράχθηκε πάνω στην παλιά με τα ρωμαϊκά ονόματα 2 νεκρών, της Επιγόνης και της Φαούστας. Από την νεκρόπολη της πόλης Κω όπως αναφέρεται στο Αρχ.Μουσείο Κω.

Το αρχιτεκτονικό σχέδιο για το συντριβάνι στη μικρή πλατεία στο λιμάνι, απέναντι από το Δημαρχείο της πόλης. Στην Piazza del Mandracchio δηλαδή Πλατεία Μανδρακίου [ Πλατεία του Δημαρχείου] που κατασκευάστηκε το 1936 σε σχέδια του Ιταλού αρχιτέκτονα Mario Paolini.Πόσο ωραιότερη θα ήταν αν το έργο του Paolini αναδεικνυόταν ξανά και έτρεχε πάλι το νερό της κρήνης! Ένα έργο τέχνης που «χάθηκε από τις χαζομάρες μας»!

Αυτή είναι η Ακτή του Γιαλού, σήμερα Ακτή Μιαούλη, πριν από τον Μεγάλο Σεισμό του 1933, επι ιταλοκρατίας.

«Χριστούγεννα πρωτούγεννα πρώτη γιορτή του χρόνου...» Από το βιβλίο «Ιερά Μητρόπολις Κώου και Νισύρου παρελθόν και παρόν» του Ανδρέα Ιωσήφ Χατζημιχαήλ,2016 . Από μέλος της ομάδας μας!

«15 Σεπτεμβρίου 1945», για τον αλησμόνητο Μιχάλη Κονταξή ιερολοχίτη χωρίς κανένα άλλο σχόλιο για τον παιδονόμο μας λέει ο φίλος της ομάδας  Αχιλλέας Κουτσουράδης!

Η πλατεία της Αποβάθρας το 1912 με σπίτια, το Τελωνείο και το Καζίνο πριν από τον σεισμό του 1933. Δεξιά της φωτογραφίας είναι η Σκάλα του Πολεμικού. Αποτέλεσε την αποβάθρα του λιμανιού για πάρα πολλά χρόνια δηλαδή έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο να γίνεται πιο εύκολα η αποβίβαση/επιβίβαση επιβατών, καθώς και η φόρτωση - εκφόρτωση εμπορευμάτων.

Φωτογραφία από την προσεισμική πόλη της Κω, ένα αγαπημένο μας μέρος μακριά από το λιμάνι. Από το «θεατράκι», το Ωδείο γύρω στο 1928!

Το έθιμο των κώτικων καλάντων.Οι νέοι/ες ξεχύνονται στους δρόμους και τα σπίτια από το πρωί των Χριστουγέννων για να τραγουδήσουν το παρακάτω βυζαντινό μέλος. Από το βιβλίο « Ιστορία της Νήσου Κω», του Βασίλη Χατζηβασιλείου! 

Φωτογραφία από την πιο διάσημη Πλατεία της Κω και μία από τις γνωστότερες στον κόσμο, κατά την ιταλική περίοδο πριν ακόμη αρχίσουν οι αναπλάσεις των Ιταλών μηχανικών!

Πανόραμα Μανδράκι Κω, πριν τον μεγάλο σεισμό του 1933. Διακρίνεται η Χώρα με τον Αγ.Νικόλαο, ο Ταρσανάς,τα κτίρια της παραλίας και το Δημαρχείο.

Παλαιοχριστιανική του Αγ.Στεφάνου στην Κέφαλο, με τα πανέμορφα ψηφιδωτά της ,το 1937 σε φωτογραφία του L.Morricone.

Το Gelsomino του Rodolfo Petracco κατά την ιταλική περίοδο!Ο πρώην ξενώνας για τους Ιταλούς αξιωματούχους σήμερα στολιζει το παραλιακό μέτωπο της πόλης μας, υπό την καθοδήγηση του φίλου και συμπατριώτη μας Γιώργου Κουτσού.

Ο γεννηθείς στην Κω το 309 π.Χ Πτολεμαίος ο Φιλάδελφος, βασιλιάς της Αιγύπτου από το 283 έως το 245 π.Χ, απελευθερώνει τους Ιουδαίους φυλακισμένους ως ανταμοιβή για τη μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης στα ελληνικά. Μεσαιωνικό χειρόγραφο, 15ος αιώνας μ.Χ.

Ο «ποδηλατόδρομος» της δεκαετίας του ΄30 στο λιμανάκι της πόλης Κω, σε υψηλή ανάλυση. Πριν ακόμη αρχίσουν οι τεχνικές παρεμβάσεις των Ιταλών στο παραλιακό μέτωπο.Αργότερα μπροστά από τον μεγάλο φοίνικα, το 1928, κατασκευάστηκε το Δημαρχείο.

Ακτή Μιαούλη με το Διοικητήριο και τις σημαίες,πίνακας σε ταχυδρομική κάρτα.

Από την Λεωφόρο Φοινίκων της δεκαετίας του ΄30.

Από τον πάπυρο του Ηρώνδα[E. Scott - E. Scott, Herodas: Facsimile of Papyrus CXXXV in the British Museum,London, 1892]. Ο Ηρώνδας ήταν Κώος μιμογράφος που έζησε στο νησί μας τον 3ο αιώνα π.Χ. Το έργο του ήταν ελάχιστα γνωστό μέχρι την ανακάλυψη 7 ποιημάτων το 1891 στο Βρετανικό Μουσείο.Η δημοσίευση αυτή στάθηκε η αφορμή για το ποίημα του Καβάφη «Οι μιμίαμβοι του Ηρώδου».Το συγγραφικό έργο του τοποθετείται μεταξύ 275 και 245 π.Χ. Οι μίμοι του είναι σε ιωνική διάλεκτο,αποκαλύπτουν την προτίμησή του για την απεικόνιση μιας άθλιας και ακόλαστης ζωής, περίπτωση ήδη γνωστή από την ποίηση του Ιππώνακτα. Οι μίμοι αυτοί θεωρήθηκαν υποδειγματικά πρότυπα ρεαλιστικών σκίτσων, ενώ πρόκειται για ψυχρά φιλολογικά ντοκουμέντα, μέσα στα οποία κινούνται πρόσωπα χωρίς ατομικότητα. Χάρη σε μίμο του Ηρώνδα που βρέθηκε στις Μοίρες της Αιγύπτου βρέθηκε το Ασκληπιείο της Κω από τον Γερμανό αρχαιολόγο Rudolf Herzog.

Το μέλος της ομάδας μας Athina Pasanikolaki πριν από καιρό δημοσίευσε μία φωτογραφία με την Μαίρη Πασανικολάκη με παλιά τοπική ενδυμασία της Κω, της κυρίας Κουτσουράδη μετά την επίσημη γιορτή της ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου το 1948. Τώρα σε αυτή την φωτογραφία βλέπουμε την αείμνηστο λαογράφο Περσεφόνη Κουτσουράδη με την ίδια τοπική ενδυμασία ένα χρόνο πριν, το 1947. Ευχαριστούμε την Αθηνά και την οικ. Κουτσουράδη, ιδίως τον Αχιλλέα που μοιράστηκαν μαζί μας τις φωτογραφίες από τα οικογενειακά τους άλμπουμ.

Ακόμη μία προσεισμική φωτογραφία από το εσωτερικό λιμάνι της Κω, σε πολύ υψηλή ανάλυση. Εδώ ήταν το αρχαίο λιμάνι και τα νεώρια του 4ου αιώνα π.Χ. Λειτούργησε έως την αποφράδα μέρα του 554 μ.Χ. Από τον 6ο-7ο αιώνα μέχρι την έλευση των Ιταλών χρησιμοποιείται η Αποβάθρα στην Σκάλα του Πολεμικού, τωρινή Ακτή Μιαούλη. Στον μεγάλο φοίνικα της φωτογραφίας κατασκευάστηκε το 1928 το Δημαρχείο της πόλης.Τα κτίρια του παραλιακού μετώπου της φωτογραφίας σήμερα δεν υπάρχουν, καταστράφηκαν από τον σεισμό του 1933.

Παιχνίδια που βρέθηκαν σε τάφο μυκηναϊκής περιόδου, 1050-700 π.Χ στα Σεράγια της πόλης Κω, από τον αρχαιολόγο L.Morricone.

Στο Μανδράκι Κω της δεκαετίας του ΄40.Μέχρι περίπου το 1960 τα δίχτυα που χρησιμοποιούσαν οι ψαράδες ήταν από βαμβακερό νήμα με αποτέλεσμα την μεγάλη ταλαιπωρία τους αφού έπρεπε μετά το ψάρεμα να πλένουν και να τα στεγνώνουν καθημερινά για να μη σαπίσουν.Όταν ανακάλυψαν το νάιλον οι Γιαπωνέζοι τότε σταμάτησαν οι ψαράδες να πλένουν και να στεγνώνουν τα δίχτυα τους καθημερινά μετά το ψάρεμα. 

Αναγνώστης μας ταξιδεύει στην πανέμορφη Κέφαλο, την πάτρια γη του Επιχάρμου, του 1929.Να θυμηθούμε λίγο τον Επίχαρμο.Ο Πλάτων έχει πολύ ωφεληθεί από τα έργα του Επιχάρμου, από τον οποίο έχει αντιγράψει τα περισσότερα στοιχεία. «Καθαρόν άν τόν νούν έχης, άπαν τό σώμα καθαρός ει» [ =Άν έχεις καθαρό νού ολόκληρο το σώμα σου θα είναι καθαρό] είχε πει ο διάσημος συμπατριώτης μας πριν από 26 αιώνες.

Πλάτανος του Ιπποκράτη, Dessin de Freeman 1858, από τον Samuel Freeman έναν Αγγλο χαράκτη.Πέθανε στις 27 Φεβρουαρίου 1857, σε ηλικία 84 ετών.

Από την μία γνωστοί και άγνωστοι στηρίζουν την προσπάθεια και τροφοδοτούν καθημερινά με νέο υλικό την σελίδα μας. Από την άλλη πλευρά υπάρχουν όσοι εχθρεύονται και πολεμούν με κάθε τρόπο την κλειστή μας ομάδα. Δεν πειράζει, όλους τους αγαπάμε και τους αγκαλιάζουμε. Μία σπάνια φωτογραφία από την Κω του 1900, δείτε την γέφυρα με τους πύργους την οθωμανική περίοδο. 

Ενα πολύ γνωστό μέρος της πόλης Κω την ιταλική περίοδο. Πλατεία Ελευθερίας και Οδος Αντιν.Περ.Ιωαννίδη. Εδώ αργότερα θα φτιαχτεί το θρυλικό περίπτερο της Ελπινίκης, το οποίο σήμερα δεν υπάρχει.

Έκθεση Ναυπηγικής με την συμμετοχή του Δημήτρη Μάρκογλου, ιδιοκτήτη του ταρσανά της Κω-και άλλων καλλιτεχνικών αντικειμένων, γύρω στο 1930. CANTIERE NAVALE DI MARKOGLU DEMETRIO.

Τον Οκτώβριο του 1915 έχουμε την ίδρυση του τυπογραφείου ΜΕΡΟΠΙΣ του Κύπριου Ν.Νικολαΐδη στην πόλη Κω.

Δεκαετία του ΄30,στο νησί της Κω.Κάτι πολύ σημαντικό συμβαίνει. Επίσκεψη του Mario Lago στην Κω, ο κόσμος βρίσκεται μπροστά από το Καζίνο των Αφων Παντελίδη στην παραλία του Γιαλού [τωρινή Ακτή Μιαούλη]. Τα κτίρια της φωτογραφίας σήμερα δεν υπάρχουν ,καταστράφηκαν από τον σεισμό του 1933.

Η φωτογραφία με τους μαθητές του Αρρεναγωγείου, τραβήχτηκε στη αυλή του Αγίου Νικολαου-Παναγία Κατεβατή πριν από τον σεισμό του 1933.Από τους δασκάλους αναγνωρίζονται οι: Τάσος Καραναστάσης, Κωνστ.Πορφύριος, Περίδης και η Ανέττα Λαουμζή.Από τους μαθητές,στη πρώτη σειρά,ο θείος μου Πραξιτελης Μουζάκης,ο Περικλής Αντωνίου(Χημικός) και ο Γιάννης Φωτόπουλος (οδοντίατρος). Η φωτογραφία είναι από το αρχείο της οικογενείας Κουτσουράδη. Ευχαριστούμε τον πανεπιστημιακό/νομικό Αχιλλέα Κουτσουράδη που την κοινοποίησε στην ομάδα μας.Το δεύτερο παιδί από αριστερά,εάν κοιτάξετε προσεχτικά,θα δείτε πως είναι κοριτσάκι. Το μοναδικό που φοίτησε στο Αρρεναγωγειο.«Ήταν η μητέρα μου. Υιοθετημενη από τον Ευτρατιο Χατζηβασιλειου και την Ελένη Ζαγκακη. Θεώρησαν τότε πως εάν φοιτούσε σε θηλέων θα μάθαινε για την υιοθεσία η οποία εκείνα τα χρόνια ήταν επτασφράγιστο μυστικό» ανέφερε σε σχόλιο της η Avra Vogiatzi.

11 Δεκεμβρίου 2019, «Ημέρα των Βουνών»! Γιορτάζει ο Δίκαιος μας! Φωτογραφία του 1936, από το ψηλότερο βουνό του νησιού. Να το προσέχουμε, να μην το κακομεταχειριζομαστε και να το διατηρούμε καθαρό. Είναι πολύ σημαντικό για το περιβάλλον όχι μόνο της Κω αλλά και των γύρω νησιών. Στον Δίκαιο υπάρχουν από τα αρχαιότερα γνωστά πετρώματα της Ελλάδας.

Το Κουμπουρνο, Οδός Πορφυρίου και Ακτής Ζουρούδη, γύρω στο 1925-1929.Η περιοχή ονομαζόταν Χαμιντιγιε την οθωμανική περίοδο απ´ το όνομα του σουλταν Χαμιτ ,διότι αυτός έχτισε τα προσφυγικά σπίτια για τους Τουρκοκρητες το 1906.

Η φωτογραφία όπως ακριβώς πρωτοδημοσιεύθηκε σε βιβλίο από τον R.Herzog[1863-1943] τον Γερμανό αρχαιολόγο που ανακάλυψε το Ασκληπιείο, μετά την υπόδειξη της θέσης του W.Paton από τον Ιάκ.Ζαρράφτη.Το βιβλίο βρίσκεται στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου της Χαϊδελβέργης. Μεταγενέστερα η φωτογραφία συμπεριλήφθηκε σε αρκετά ντόπια βιβλία. Το ερείπιο σημειώνεται ως της Παναγιάς Τάρσου ή Παναγιάς του Άλσους, όπως ήταν πριν την ανασκαφή, δηλαδή της εκκλησίας που ήταν πάνω από τον μεγάλο δωρικό ναό του Ασκληπιού. Η Παν.Τάρσου τελικά βρέθηκε κοντά στις Θέρμες και όχι πάνω από τον Μέγα Ναό του Ασκληπιού, όπου υπήρχε βυζαντινός άλλος ναός ο οποίος χάθηκε τον 6ο αιώνα π.Χ. Το κτίριο της φωτογραφίας είναι από τις ρωμαικές Θέρμες του Ασκληπιείου που καταστράφηκαν το 334 μ.Χ από σεισμό.

Πανοραμική λήψη της πόλης και του εσωτερικού λιμανιου Κω, τέλη της δεκαετίας του ΄40.

Κως, Κάστρο Νεραντζιά, γύρω στο 1914;

Φωτογραφία από την ωραία μας Κέφαλο, την δεκαετία του ΄30 σύμφωνα με μέλος της ομάδας μας. Τον ευχαριστούμε!

Φίλος της ομάδας, μας ταξιδεύει στο λιμανάκι της Κω της οθωμανικής περιόδου, το 1910; Πρόκειται για το προσεισμικό λιμανάκι σε φωτογραφία με πολύ υψηλή ανάλυση, το οποίο ρημαχτηκε από τον σεισμό του ΄33 και στη θέση του οι Ιταλοί έφτιαξαν το δικό τους λιμάνι, το οποίο υπέστη ζημιές το 2017. Η ιστορία των σεισμών της Κω. Τον ευχαριστούμε!

Από φίλο της σελίδας μία μαρμάρινη επιτύμβια επιγραφή που βρέθηκε στην πόλη της Κω , artigliere, ίσως [POMES?] COSIMO, 12-10-1943, 702 a BTR.

Η αμμώδης παραλία του Κάστρου των Ιπποτών της πόλης Κω γύρω στο 1928. Σήμερα στη θέση της υπάρχει δρόμος. Να θυμηθούμε τον συμπατριώτη μας,κορυφαίο των κωμικών της αρχαιότητας,Επίχαρμο [530-440 π.Χ];«φύσιν έχειν άριστον εστί, δεύτερον δέ μανθάνειν» [=Το πρωταρχικώς σημαντικόν είναι νά έχει κανείς υγιεία, άριστον φύσιν. Τό αμέσως σημαντικότερον είναι η μάθησις, νά μήν παύει νά μαθαίνει].Αριστη φύση και μάθηση, αυτό στοχεύει καθημερινά η ομάδα μας!

Ο μεσαιωνικός προμαχώνας του 16ου αιώνα μ.Χ του Gerreto ,απέναντι από την Δημοτική Αγορά, στη διασταύρωση των οδών Βασ.Παύλου και Ιπποκράτους της πόλης Κω, πριν από το 1933. Φωτογραφία από το αρχείο του Θ.Μουζουράκη.

Ποιός ήταν ο Διοκλής ο Κώος; Απόσπασμα από το σπουδαίο βιβλίο με τίτλο: «Η Καλύμνα Της Ιστορίας» του 1980, του αείμνηστου Καλυμνίου καθηγητή Γιώργη.Ν.Κουκούλη. 

Τάφος του Γερμανού φιλολόγου και αρχαιολόγου Rudolf Herzog [1871-1953]στο νεκροταφείο του Pullach της Βαυαρίας. Μετά την αποφοίτησή του το 1899 ήταν πρώτος λέκτορας και το 1903 αναπληρωτής καθηγητής. Από το 1902-1904 ως επικεφαλής των ανασκαφών ανακάλυψε με την βοήθεια των W.Paton και Ι.Ζαρράφτη, μεταξύ άλλων το Ασκληπιείο της Κω.

Στις 5 Μαΐου 1912 οι Ιταλοί αποβίβασαν ισχυρές δυνάμεις και έδιωξαν τους Οθωμανούς.Οι κάτοικοι τους δέχθηκαν με χαρά σαν ελευθερωτές . Οι Κώοι τους ζήτησαν με ψήφισμα την ένταξη τους  στην υπόλοιπη Ελλάδα. Οι Ιταλοί ενέκριναν το ψήφισμα λέγοντας ότι το νησί θα παραμείνει Ελληνικό, θα διατηρήσει τις ρίζες του και ο οθωμανικός ζυγός που τόσες συμφορές δημιούργησε δεν θα επανέλθει. Ομως,  το 1918 με την άνοδο του Μουσολίνι οι Ιταλοί  φασίστες γίνονται οι νέοι τύραννοι του νησιού. Η φωτογραφία λήφθηκε πάνω στο ιταλικό θωρηκτό R.N.Napoli, στις 15 Ιουλίου 1912!

Στις 31 Ιανουαρίου του 1996, οι τουρκικές δυνάμεις αποβιβάζονται στη Μεγάλη Ίμια ή Λίμνια. Στις 05:30 το πρωί συμβαίνει το ίδιο, με το ελικόπτερο του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού .Ομως δυστυχώς πέφτει στη θάλασσα.Το γεγονός αποδόθηκε από τους αρμόδιους σε τεχνικά αίτια ,κακές καιρικές συνθήκες και την κόπωση του πληρώματος. Το αποτέλεσμα ήταν να σκοτωθούν τα 3 μέλη του πληρώματος: ο υποπλοίαρχος Χριστόδουλος Καραθανάσης, ο επίσης υποπλοίαρχος Παναγιώτης Βλαχάκος και ο αρχικελευστής Έκτορας Γιαλοψός. Το μνημείο βρίσκεται στον προαύλιο χώρο του Λιμενικού Μεγάρου, στην διασταύρωση των οδών Μ.Αλεξάνδρου και Ακτής Κουντουριώτη. 

Από το βιβλίο KOISCHE FORSCHUNGEN UND FUNDE του R.Herzog που δημοσιεύθηκε το 1899, τοίχος της πόλης Κω με αρχαία εντοιχισμένα μαρμάρινα μέλη από το Γυμνάσιο των Εφήβων.Ο τοίχος με τα αρχ.μέλη  βρισκόταν στο αρχαίο Γυμνάσιο, στην τοποθεσία Sarrara Jussuf [εβραϊκό όνομα;]. Ήταν πάνω από τα σκαλάκια της Πλατείας του Ρήγα Φερραίου, πάνω από την Πηγή του Ιπποκράτη, στο λιμάνι απέναντι από το Fish House!

Τζαμί του Λιμανιού [Moschea delle Concerie ,Tabahane Giamisi] το 1912 σε ταχυδρομική κάρτα της εποχής. Βρισκόταν μεταξύ Ακτής Κουντουριώτη και πλατείας Ρ.Φεραίου[πρώην εστιατόριο Ζορμπά] έπαθε ζημιές από τον σεισμό του 1933, αλλά αποκαταστάθηκε, ωστόσο το 1937 γκρεμίστηκε από τους Ιταλους μηχανικούς στο πλαίσιο ανάπλασης του παραλιακού μετώπου.

Από την καθημερινή ζωή των κατοίκων της πόλης, στα μέσα της δεκαετίας του '30. Η φωτογραφία είναι από την σημερινή Πλατεία Καζούλη, τότε συνοικία Κοντοπόδη.Ο δρόμος προς το λιμάνι είναι η οδός Βασ.Παύλου ή Via del Mercato των Ιταλών. Τότε η Πλατεία Καζούλη ήταν το κεντρικότερο σημείο της πόλης και η Πλατεία Ελευθερίας ακόμη δεν είχε δημιουργηθεί.

Ο ναός του Αγ.Νικολάου λίγες ώρες μετά τον φονικό σεισμό του 2017. Η πέτρα του ναού δημιουργήθηκε πριν από 5-7 εκ.χρόνια από τα ηφαίστεια της Πάτμου.Ο ρυόλιθος υπάρχει σε αφθονία στην Κέφαλο, ωστόσο ο De Vecchi προτίμησε να τον φέρει από το νησί της Αποκάλυψης στην Κω.Γιατί;Μια σειρά από ατυχή συμβάντα κατά την επίσκεψη του στο νησί  έκαναν τον προληπτικό και θρησκόληπτο De Vecchi να την προμηθευτεί από έναν από τους σημαντικότερους θρησκευτικούς τόπους της Ορθοδοξίας, κυρίως για εξιλέωση και για δεύτερο λόγο η ηφαιστειακή πέτρα του Γρίγου θεωρείται πιο συμπαγής και «μεστή» από την νεότερη ηλικιακά πέτρα της Κεφάλου. Ωστόσο και οι δύο είναι πάρα πολύ ραδιενεργές!

Στο βάθος η τοποθεσία Δύο Μύλοι, η πλατεία 7ης Μαρτίου σήμερα με τη σύνθεση του Ταξιδευτή, από το Ρέμα Αναβολιά της πόλης,από ιταλική ταχυδρομική κάρτα εποχής.

Πανοραμική λήψη του εσωτερικού λιμανιού της Κω,γύρω στο 1900; Ο Αγ. Νικόλαος της Χώρας,το οθωμανικό νεκροταφείο, όλα τα κτίρια του λιμανιού είναι εκεί πριν γκρεμιστούν από τον σεισμό του 1933. 

Η Λίμνη του Πυλίου γύρω στο 1936, ή «Άντρο των Νυμφών» κατά τον Ιάκωβο Ζαρράφτη.Στη διασταύρωση των επαρχιακών δρόμων προς Πυλί και Αντιμάχεια βρίσκεται η Λίμνη. Μία σημαντική για την οικονομία της περιοχής από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα πηγή νερού την οποίαν κατά το 1926 οι Ιταλοί περιόρισαν σε λίμνη και εκτέλεσαν τα απαραίτητα τεχνικά έργα για την άρδευση της πεδινής έκτασης από Τιγκάκι μέχρι Λιμνάρα. Με πληροφορίες από το dikaiosnet.gr.

Πλάτανος του Ιπποκράτη σε έγχρωμο πανέμορφο χαρακτικό του Mathiey,1782 [από το διαδίκτυο].Δηλαδή πριν ακόμη φτιαχτεί το Τζαμί της Λότζιας του 1785. Το Τζαμί στο βάθος θα πείτε ποιο είναι;

Το Ωδείο μας πιθανώς στη θέση ενός παλιότερου βουλευτηρίου, ήταν από τα μεγαλύτερα του αρχαίου κόσμου. Φανταστείτε ότι την ρωμαϊκή περίοδο ήταν κλειστό με χωρητικότητα που έφτανε κοντά τα 1000 άτομα.Εγκαταλείφθηκε μετά από σεισμό μάλλον του 334μ. Χ. Συναντάται σε μία περιοχή με πολύ πλούσια ιστορία.Βρισκόταν κοντά στο Αρχαίο Θέατρο της πόλης, σε αρχαίους ναούς, στην Οικία της Ευρώπης και στο πρωτοβυζαντινό μεγαλοπρεπές συγκρότημα βασιλικών του Αγ.Ιωάννη 7 Βήματα. Η φωτογραφία είναι του 1937.

Ψηφιδωτό με τον παππού μας Ιπποκράτη, που βρίσκεται;Οι πληροφορίες μου λένε ότι βρέθηκε στην Ρόδο[Από το διαδίκτυο]. Που στεγάζεται, δεν το γνωρίζω!

Από την επίσκεψη του βασιλικού ιταλικού ζεύγους και του διοικητή της Δωδεκανήσου Mario Lago στην Αντιμάχεια.Στις 23/5/1929 ο Βασιλιάς της Ιταλίας Βίκτωρ Εμμανουήλ με την γυναίκα του και τις 2 κόρες του φθάνει στην Κω.

Πόλη της Κω, γύρω στο 1926 .Που είναι το καφενείο της φωτογραφίας;Ο καφενές βρίσκεται στην θέση του Αέναου, κάτω από το Defterdar. Ο περιβάλλον χώρος είναι πριν κάνουν τις τεχνικές παρεμβάσεις τους οι Ιταλοί. Η Πλατεία Ελευθερίας όπως την γνωρίζουμε δεν υπάρχει και ο δρόμος είναι οθωμανικός.

Το εσωτερικό λιμάνι της Κω στα όρια της οθωμανικής και ιταλικής περιόδου. Στο Κάστρο έχει υψωθεί σημαία ιταλική, μόλις έχουν φτάσει οι νέοι άποικοι. Το Δημαρχείο είναι περιβόλι με τον μεγάλο φοίνικα, η Συνοικία των Βυρσοδεψείων[αριστερά] και η Χώρα πυκνοδομημένη [δεξιά]. Μετά έφτασε ο μεγάλος σεισμός του 1933 και μετατράπηκε σε αρχαιολογικό πάρκο.Έτσι πλέον την γνωρίζουμε 107 χρόνια μετά την λήψη της πανοραμικής φωτογραφίας!

Tο μικρό λιμάνι της Κω το 1937, το δυτικό τμήμα του Κάστρου με τον δρόμο και τον φίκο που ακόμη υπάρχει.Μετά τον σεισμό του 1933 και την επισκευή του από τους Ιταλούς. Από την Αμερικάνικη Αρχαιολογική Σχολή.

Προσεισμική πανοραμική φωτογραφία, γύρω στο 1928. Διακρίνεται η Παραλία του Γιαλού, ο Αγ.Νικόλαος της Χώρα, το Καζίνο, η Αποβάθρα, το Διοικητήριο κά.

Ο μιναρές της Λότζιας και το Καμπαναριό του Fausto από το Κάστρο των Ιπποτών την δεκαετία του ΄30; Από φίλο της σελίδας μας.

Χάρτης της Κω[Lango] σε ξυλογραφία του L.Ferretti, χρονολογείται το 1579. 

Ζωφόρος Βωμού του Διόνυσου, 2ου αιώνα π.Χ, βρισκόταν στον Αμυγδαλώνα της πόλης Κω!

Ορμος της Κω και Σκάλα του Πολεμικού κατά την διάρκεια της επίσκεψης του De Vecchi στο νησί!Αριστερά διακρίνεται το ατμόπλοιο Α/Τ Fiume που έκανε τη γραμμή της Δωδεκανήσου μέχρι και τη Σάμο.Βυθίστηκε από τορπίλη το 1942, από τους 287 επιβαίνοντες, σώθηκαν μόνον οι 73 .

Από τον Δίκαιο αγροτική ορεινή τοποθεσία ,σε φωτογραφία της δεκαετίας του ΄30.Από φίλο της σελίδας μας.

Παράσταση κυνηγιού σε ψηφιδωτό, μία παράσταση από την ρωμαϊκή Κω.Τότε υπήρχαν ακόμη άγρια ζώα στο νησί.

To Τζαμί της Λότζιας, ο Πλάτανος του Ιπποκράτη και η Μαυριτανική Κρήνη το 1937, από το Cafe Grande της Οικ.Μενασέ.Από φίλο της ομάδας μας.

Χάρτης που κυκλοφόρησε το 1929 από το Ιταλικό Υπουργείο Αποικιών και δημοσιεύθηκε σε όλα τα ιταλικά σχολικά βιβλία της Δωδεκανήσου. Από το διαδίκτυο.

Το Κάστρο των Ιπποτών της πόλης στις αρχές του προηγούμενα αιώνα, γύρω στο 1919;.

554 μ.Χ, Από την Πάτκου Κική, σκιτσογράφο από το ΑΠΘ : «Παντού επικρατεί καταστροφή και ερήμωση, έτσι πού να μην απομένει κανένα στολίδι στην πόλη πέρα από το δοξασμένο όνομα των Ασκληπιαδών και η υπερηφάνεια για τον Ιπποκράτη..Το να λυπάται κανείς για τέτοιες συμφορές είναι χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης, το να απορεί, όμως, και να εκπλήσσεται δείχνει άνθρωπο πού αγνοεί το παρελθόν...» αναφέρει ο Αγαθίας ο Σχολαστικός ο οποίος έτυχε να περάσει από την Κω λίγο μετά την τραγωδία του 6ου αιώνα μ.Χ, μετά από το φονικό τσουνάμι που ακολούθησε τον μεγαλύτερο γνωστό σεισμό της Κω και του ευρύτερου Κεραμεικού Κόλπου..  

Η παραλία του Γιαλού, η σημερινή Ακτή Μιαούλη πριν από τον μεγάλο σεισμό, γύρω στο 1927-1928; Αριστερά σε φάση οικοδόμησης το Κυβερνείο του Fausto. Από φίλο της σελίδας.

Ο Μέγας Αλέξανδρος σύμφωνα με τον Ιταλό αρχαιολόγο, L.Laurenzi. Το γλυπτό βρέθηκε στην Κω.

Το Σχολειό μας. Το σχολικό κτιριακό σύμπλεγμα της Οδού Κοραή μόλις έχει ολοκληρωθεί από την Ιταλική Διοίκηση.Κατασκευάστηκε το χρονικό διάστημα 1926 -1929; στη θέση του παλιού οθωμανικού νεκροταφείου, στο τωρινό πάρκο της Μητρόπολης. Σχεδιάστηκε από τους Ιταλούς αρχιτέκτονες Florestano Di Fausto και Carlo Bouscaglione.

Από την οθωμανική Κω, ο Πλάτανος του Ιπποκράτη γύρω στο 1900; Φωτογραφία από φίλο της ομαδας μας.

Ασκληπιείο Κω, δεκαετία του 40;Φωτογραφία αναγνώστη της σελίδας.

Βασιλική του Αγ.Στεφάνου στην Κέφαλο, και η νησίδα Καστρί γύρω στο 1937. Από τα πιο φωτογραφημένα μέρη του νησιού. Κάποτε στόλιζε τις αφίσες στις εκθέσεις του ΕΟΤ στο εξωτερικό και στα αεροδρόμια της χώρας.

«Λαέ της Δωδεκανήσου!» Από φίλο της σελίδας.

Άγαλμα της Αρτέμιδος ενώ ετοιμάζεται να ρίξει βέλος, 150-200 μ.Χ Βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κω.

Πίνακας που φιλοτέχνησε ο ζωγράφος Κώστας Πλακωτάρης[1902-1969],σε καποιο ταξίδι του στη Κω.Η αξία του εκτιμάται σήμερα γύρω στις 20.000 ευρώ. Ο τίτλος που έδωσε ο ζωγράφος είναι: «Ναυπηγεία στο λιμάνι της Κω».Από καλό φίλο της ομάδας μας!

Άγαλμα του Ιπποκράτη στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.«Στά χρόνια της Ιταλικής Κατοχής ο Καλύμνιος γιατρός και πατριώτης Σκεύος Ζερβός είχε παραγγείλει και κατασκευάστηκε, με δικές του δαπάνες, το άγαλμα του Ιπποκράτη, με σκοπό να στηθεί σε περίοπτη θέση στο κέντρο της Αθήνας, με σκοπό – τον Ιερό σκοπό -να αφυπνιστεί η Κοινή γνώμη, οι αρχές και οι ξένες Κυβερνήσεις, για τον Απελευθερωτικό Αγώνα των Δωδεκανησίων κατά των κατακτητών και την πολυπόθητη Ελευθερία των Δωδεκανησίων». Πηγή-Γιάννης Πικραμμένος .

Η σημερινή Οδός Κοραή [Viale del Re] με το καμπαναριό του Φάουστο, επι ιταλοκρατίας. 

«Το εύ λέγειν κάκιστον, ει φέρει βλάβην».Ο έπαινος είναι κάκιστος, αν βλάπτει.Τάδε έφη, ο συμπατριώτης μας Επίχαρμος [530-440 π.Χ] ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές της αρχαιότητας, γεννημένος στην Κέφαλο Κω. Αυτό το εικονογραφικό είναι του 1828 , από τον   Giuseppe Emanuele Ortolani [Cefalù, 1758 - Παλέρμο, 1828], ήταν Ιταλός, ιστορικός, δικηγόρος και μελετητής.Φωτογραφία-Βικιπαίδεια.

Ο Ερμής, σε φωτογραφία του L.Morricone, η πιο συμπαθητική θεότητα του ελληνικού δωδεκάθεου, καθώς συνδυάζει, πολύ έντονα τα ανθρώπινα με τα θεϊκά στοιχεία, αλλά και διότι θεωρείται, ουσιαστικά, ο πρώτος δάσκαλος του ανθρώπινου γένους. Το λάτρευαν οι αρχαίοι Κώοι. Το άγαλμα βρέθηκε στην Δυτική Αρχαιολογική ζώνη από τους Ιταλούς αρχαιολόγους.Σήμερα συναντάται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κω!

Μία φευγαλέα στιγμή στον χρόνο από το κέντρο της πόλης Κω του προηγούμενου αιώνα. Αρχές ιταλικής περιόδου στην είσοδο του Defterdar, επί της σημερινής Πλατείας Καζούλη, τότε συνοικία Κοντοπόδη.

Το Ζέφυρος όπως το οραματίστηκε ο Ιταλός αρχιτέκτονας Rodolfo Petracco, μετά το 1930 με την περίφραξη. Σήμερα το μόνο που έχει απομείνει είναι το όνομα του! 

Το σύμπλεγμα μιας εκρηκτικής παρέας του Διόνυσου,Σάτυρου και Πάνα του 2ου μ.Χ.Σήμερα συναντάται στο Αρχ.Μουσείο Κω.

Memorandum Menasche Levy.C. -Cos, το κείμενο είναι στα περσικοαραβικά,τα γραμματόσημα ιταλικά και θεωρήθηκε από το Οικονομικό γραφείο της Κω 3/3/1927. Από φίλο της ομάδας μας.

Οκτάδραχμο του 3ου αιώνα π.Χ. απεικονίζει τους συμπατριώτες μας, μέλη της Πτολεμαϊκής Αιγύπτου: Πτολεμαίο Β Φιλάδελφο (αριστερά), προστάτη του νησιού που γεννήθηκε στην Κω και πρώην μαθητή του Φιλητά και την αδερφή και σύζυγο του Φιλάδελφου Αρσινόη Β.Ο Πτολεμαίος Β’ ο Φιλάδελφος (Κως, 309 π.Χ.-Αλεξάνδρεια, 246 π.Χ.) ήταν βασιλιάς της Αιγύπτου από το 283 έως το 245 π.Χ.Από την Βικιπαίδεια.

Ο Mario Lago με την ακολουθία του στο Πλατάνι- Κερμετέ της Κω, δεκαετία του ΄20.

Francesco Polizio,πατέρας της Nelly Polizio-Prodigio.Ο Polizio είχε οριστεί εντολοδόχος-αντιπρόσωπος για την προστασία των διαμενόντων ακόμη στη Κω ιταλών. Την επομένη της επώδυνης εκτέλεσης των 103  Ιταλών αξιωματικών, με μία καμιονέττα πήγε στον Λινοπότη συνοδευόμενος από τον αρχαιολόγο Τ.Lazzaro(σύζυγο της Ανθούλας  Ζαράφτη, κόρης του Ιάκωβου Ζαράφτη).Γύρισε στο σπίτι αργά το βράδυ αναστατωμένος για όσα είδε με τους σορούς των εκτελεσθέντων αξιωματικών από τους Γερμανούς. Από την Nelly Polizio-Prodigio.

Κως, μία ιστορική στιγμή-Νοέμβριος του 1943. Εκδόθηκε από το γερμανικό περιοδικό Der Adler το 1943.

Το παραλιακό Καζίνο,το πολυτελές καφενείο των αδελφών Παντελίκιζη με τις καμάρες,γύρω στο 1929. Καταστράφηκε από τον σεισμό του 1933. Βρισκόταν δίπλα στο μεταγενέστερης ηλικίας Κυβερνείο του «αλχημιστή» F. Fausto. 

Το μαρμάρινο άγαλμα της Υγείας , θεωρούμενο από τους αρχαιολόγους το ωραιότερο άγαλμα ανα την υφήλιο της κόρης του Ασκληπιού, στο Κάστρο των Ιπποτών, γύρω στο 1937. Σήμερα βρίσκεται στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Κω.

«ΕΙΠΟΤΕ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΩΜΕ Κ΄ΗΜΕΙΣ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΥΜΕΝΑ ΣΤΟΥ ΡΗΓΑ ΠΑΛΙ ΤΟ ΧΟΡΟ» γραμμένο σε ξύλινο πλαίσιο.Από πέτρινο προσεισμικό πύργο της πόλης Κω. Από φίλο της ομάδας μας.

Σημερινή Ακτή Μιαούλη με το γωνιακό Αμαρυλλίς, γύρω στο 1937!

Πέτρες από το μεγαλειώδες αρχαίο αμυντικό τείχος της πόλης Κω του 4ου αιώνα π.Χ. Βρίσκονται στο υπόγειο του Αρχαιολογικού Μουσείου! Οι Ιταλοί μηχανικοί και αρχαιολόγοι δεν το ξήλωσαν αλλά το διατήρησαν, παρά την κατασκευή του που ακολούθησε.Πότε θα ξαναγίνει επισκέψιμος ο υπόγειος θησαυρός του Μουσείου μας;

Χάρτης της πόλης Κω του Ιταλού αρχαιολόγου L.Morricone μετά τον Μεγάλο Σεισμό , δεκαετία του 1940;

Σημαία του 10ου συντάγματος της ιταλικής Μεραρχίας Regina.Αποτελεί εθνικό ιστορικό σύμβολο για τους Ιταλούς και διασώθηκε χάριν σε μια Ελληνίδα συμπατριώτισσα μας. [Από το αρχείο της οικογένειας Κουτσουράδη].

Από το εσωτερικό του τεμένους της Λότζιας της Πλατείας Πλατάνου, με την εντυπωσιακή ξύλινη οροφή του. Η φωτογραφία λήφθηκε γύρω στο 1950 ή νωρίτερα σύμφωνα με τις πηγές μου.Από φίλο της ομάδας.

Cos-Banque Ottomane,1920. H επίσημη γλώσσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ήταν μια έκδοση της τουρκικής, αν και με ένα τεράστιο μίγμα αραβικής, περσικής γραμματικής και λεξιλογίου.Τα γαλλικά έγιναν πιο εμφανή κατά τη διάρκεια και μετά την εποχή των Τανζιμάτ καθώς αυξήθηκε η δυτικοποίηση και έκτοτε ήταν μια σημαντική γλώσσα των φιλοσοφικών και διπλωματικών πεδίων μαζί με τις επιστήμες.

Κέφαλος τη δεκαετία του ΄30. Φωτογραφία του Ιταλού γεωγράφου Ennio Migliorini.

Τοπωνυμικός χάρτης της Κω του αείμνηστου Μιχάλη Σκανδαλίδη, από το βιβλίο του «Τοπωνυμικά και ονοματικά της Νήσου Κω».

Mία πολύ σπάνια φωτογραφία από φίλο της ομάδας μας.Ο Ορμος της Κω κατά την οθωμανική περίοδο, πριν ακόμη φτάσουν οι Ιταλοί, γύρω στο 1898. 

Πύλη του Σταυρού από το 1879,σε μία πολύ σημαντική συνοικία της πόλης που άνθισε την πρωτοβυζαντινη, ρωμαϊκή και την ελληνιστική περίοδο. Την οθωμανική περίοδο ανατολικά της βρισκόταν το οθωμανικό νεκροταφείο. Υπήρχαν σπουδαίες ιδιωτικές κατοικίες σε αυτήν περιοχή. Τον 4ο αιώνα π.Χ η Συνοικία του Σταυρού βρισκόταν μέσα στο οχυρωματικό τείχος της πόλης. Απέναντι υπήρχαν ρωμαικά λουτρά που καταστράφηκαν κατά τη διάρκεια της κατασκευής της νέας πτέρυγας του Νοσοκομείου.

Γερμανικά «στούκας» προερχόμενα από τη Ρόδο πέρασαν σε χαμηλό ύψος από την χαράδρα Αράγκη[φωτογραφία] και βομβάρδισαν το Αεροδρόμιο της Αντιμάχειας στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.Η γεωλογία της περιοχής με απόκρημνα υψώματα και το βαθύ φαράγγι ,από την λέξη που ίσως να προέρχεται το τοπωνύμιο Αράγκη,[κατά τον Μ.Σκανδαλίδη είναι αρχαιόθετο] ήταν σημαντικής σημασίας στην επίθεση και τον βομβαρδισμό του αεροδρομίου το 1943.

Ωραίες στιγμές σε μία χαλαρή, ξένοιαστη και χαρούμενη Κω, πριν από περίπου μισό αιώνα. Πάνω είναι ο Αγγελος Γεωργαλλής του Γεωργίου, μηχανολόγος μηχανικός που χάσαμε πριν από λίγο καιρό και κάτω με το χαμόγελο ο Γιώργος Κράλης, ο ιδιοκτήτης του Μικρού Καφέ. Να θυμόμαστε και να τιμούμε τους ανθρώπους που αγαπήσαμε και έφυγαν από κοντά μας.

Βωμός αριστούργημα από την Κω, από τον Texier,1862. Πιθανόν από ντόπιο μάρμαρο και Κώο λιθοξόο!

Χωρίς πινακίδες τσουνάμι,ποδηλατοδρόμους το λιμανάκι μας με τον Ταρσανά γύρω στο 1929!

«Σήμερα δικό μου, αύριο αλλουνού και ποτέ κανενός»,Ιερά Μητρόπολις από το ναΰδριο της Αγ.Ειρήνης που συναντάται στους πρόποδες του Δίκαιου, ακριβώς πάνω στην μεγαλοπρεπή επιφάνεια του Ρήγματος Κω!

Από την εφημερίδα «Αγγελιοφόρος Ρόδου», επισημαίνονται τα έργα οδοποιίας του συνδέουν την Κω με την Κέφαλο, το 1928.

Άγιος Νικόλαος πολιούχος της πόλης Κω ,γύρω στο 1938-1939 μετά από τον Μεγάλο Σεισμό .

Τοποθεσία Μοσκάμβαρης στην Αντιμάχεια, Κω γύρω στο 2010 με την ομώνυμη πηγή σε νεογενείς ηφαιστειοιζηματογενείς σχηματισμούς. Κατά τον Μ. Σκανδαλίδη το τοπωνύμιο προέρχεται είτε από τις λέξεις μόσχος + άμβαρ(είδος αρώματος) ή kaber που στην αραβική σημαίνει δούλος γεννημένος στο σπίτι γαιοκτήμονα, είτε πρόκειται για βυζαντινό επώνυμο!

Το δυτικό τμήμα της παλαιοβασιλικής του Αγίου Γεωργίου[του Λιμανιού] γύρω στο 1937 με τα εναπομείναντα ψηφιδωτά και τα ερείπια, δίπλα στο Χαμάμ, επί της Ναυκλήρου.Ήταν μία από τις μεγαλύτερες βασιλικές της Ανατολικής Μεσογείου. Ο μεγαλοπρεπής ναός, το καμάρι της  πρωτοβυζαντινής πόλης, φαινόταν ακόμη και από την Αλικαρνασσό. Καταστράφηκε το 554 μ.Χ.

Η ευχή των Κώων μετά τον σεισμό του 1933 στην Πύλη Αγ.Νικολάου, επί της Ακτής Μιαούλη:«ΑΓΙΕ ΝΙΚΟΛΑΕ ΕΥΔΟΚΗΣΟΥ ΕΥΛΟΓΕΙΝ ΚΑΙ ΣΚΕΠΕΙΝ ΤΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΟΛΙΝ ΔΕΟΜΕΘΑ ΣΟΥ ΕΠΑΚΟΥΣΟΝ ΗΜΩΝ».

Τα Ρουμελιώτικα,λαϊκές κατοικίες στα σημερινά Βοτσαλάκια στην παραλία των Κρητικών, στις αρχές της ιταλοκρατίας, γύρω στο 1929 .Το 1908 ο Χαμίτ παρέδωσε τις λαϊκές κατοικίες σε Τουρκοκρητικούς στα Κρητικά. Γκρεμίστηκαν από τους Ιταλούς στο πλαίσιο της συνολικής ανάπλασης και τεχνικών παρεμβάσεων που έκαναν στην πόλη μετά τον σεισμό του 1933.

Προς τα βορειοδυτικά της πόλης ,την ακτή μέχρι το Τιγκάκι την έλεγαν «Αμπέλια». Φωτογραφία της αγροτικής Κω του 1957.Από φίλο της ομάδας μας.

Η πολιτιστική κληρονομιά μας!Αμφορέας από την μυκηναϊκή ακρόπολη της Λαγκάδας της πόλης Κω . Απαντά στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κω.

Το εκκλησάκι του Αη Μάμμα γύρω στο 2012, ακριβώς πάνω από τον ηφαιστειακό ρυολιθικό δόμο του Κρίκελλου, ηλικίας 2.7 εκ.ετών.

Μυθολογικές μορφές και αρχαία νομίσματα της Κω και της Ρόδου.Του CHOISEUL-GOUFFIER, Gabriel Florent Auguste de. Voyage pittoresque de la Grèce, Παρίσι, J.-J. Blaise, 1782. Από το διαδίκτυο.

Σε σκίτσο ο Ταρσανάς της Κω από «σκιτσογράφο» του ΑΠΘ, Κική Πάτκου. 

Ο Ιπποκράτης από το Διεθνές Ιπποκράτειο Ίδρυμα. Ο παππούς μας ήταν δωρικής καταγωγής, γεννήθηκε στην Κω το 460 π.Χ.Είχε πατέρα του τον Κεφαλιανό ιατρό Ηρακλείδη που καταγόταν από το θεό της ιατρικής Ασκληπιό και μητέρα την Φαιναρέτη η οποία καταγόταν από τον ήρωα της Ελληνικής Μυθολογίας Ηρακλή.

«Πρόκειται πιθανότατα για μια γενική άποψη της ανασκαφής όπου βρέθηκε το μωσαϊκό με τη Μέδουσα, βρίσκεται στη βορειοδυτική περιοχή της πόλης» γράφει ο Ιταλός αρχαιολόγος L.Morricone στο σημειωματάριο του, φωτογραφία της δεκαετίας του 1950;

Ζωγραφικος πίνακας αγνώστου καλλιτέχνη τουλαχιστον 100 ετών τον οποίον είχαν στις αποσκευές τους, μετανάστες από την Κω με προορισμό την Αργεντινή το 1927 μετά από τα θλιβερά γεγονότα της μικρασιατικής καταστροφής. Ο πίνακας φυλάσσεται ως ιερό κειμήλιο από τους απογόνους τους για να τους θυμίζει τις ριζες τους. Του Miguel Angel Yemelli, από τον K.Κωστογλάκη.

Ναός της Τύχης Κω;Κάπως έτσι έμοιαζε ο Θόλος της Κω, ρωμαϊκής περιόδου, που βρισκόταν στην σημερινή Πλατεία Ανταγόρα απέναντι από το άγαλμα.Στην θέση του υπήρχε άλλος ελληνιστικός ναός που και αυτός καταστράφηκε. Ηταν αφιερωμένος στην Θεά Τύχη, σήμερα έχουν απομείνει λιγοστά ερείπια του.Καταστράφηκε από τον σεισμό του 334μ.Χ.Από απεικόνιση του Θόλου της Επιδαύρου.

Πίνακας με θέμα το Πυλί Κω και την πηγή του, επι γερμανοκρατίας.Τον ζωγράφισε ο Γερμανός στρατιώτης Walter Shiller, 1944. Πηγή-Αχιλλέας Κουτσουράδης.

Το Gelsomino, o Αγ.Γεώργιος του Αρρεναγωγείου και το βόρειο τμήμα της Αρχαίας Αγοράς της πόλης Κω, τέλη της δεκαετίας του ΄40!

Ομορφιές της Κω γύρω στο 2010.Δεν είναι ένα αλλά δύο!Τα Δίδυμα παράκτια σπήλαια, του Απόλλωνα και της Αρτεμης στην Πλάκα ,αποτέλεσμα της θαλάσσιας διάβρωσης, στο δυτικό τμήμα του όρμου Χιλανδρίου [Κεφάλος]. 

Πανόραμα του λιμανιού της Κω, γύρω στο 1912. Αρές της ιταλοκρατίας. Μπροστά στον μεγάλο φοίνικα φτιάχτηκε το Δημαρχείο το 1928 από τους Ιταλούς. Δίπλα του ήταν το Μαυσωλείο Νενε Χατούν!

«Η βρύση στην Οδό Θεμιστοκλέους της πόλης Κω, η οποία εξαφανίστηκε δια μαγείας χωρίς να αντιδράσει κανείς.». Από φίλο της ομάδας μας.

Νεκροταφείο οθωμανικό στο προάστιο της πόλης Κω, γύρω στο 1930. Μάλλον πρόκειται για το νέο μουσουλμανικό νεκροταφείο επί της Οδού Ασκληπιού.

Ταχυδρομική τετράπτυχη κάρτα της πόλης Κω,της δεκαετίας του 80.

Ο Παππους μου ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΣΟΥΡΑΣΗΣ του Γεωργιου με το κάρο του. Το μεταφορικό μέσο της εποχής 1950-65. Φωτογραφία της Kalliopi Macheras-parveri.

Περιβαλλοντικό Κέντρο του Ψαλιδιού φτιάχτηκε την δεκαετία του 90;,επι δημαρχίας Κων/νου Καίσερλη, από ευρωπαϊκά προγράμματα. Στοχεύει στην προστασία του βιότοπου του Ψαλιδιού όσο στην ενημέρωση και εκπαίδευση για θέματα περιβάλλοντος.Μια πονεμένη υπόθεση. Τα τελευταία χρόνια έχει αφεθεί στην μοίρα του, μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας!

Παραλιακό μέτωπο της Καζέρμας Κω , σήμερα της Βασ. Γεωργίου ΄Β. Δεκαετία ΄20.

Η σημερινή Ακτή Κουντουριώτη της πόλης Κω στα τέλη της δεκαετίας του ΄40.

Χάρτης του 1885 του Stieler. Instankoi είναι η Κως  της οθωμανικής περιόδου και τα Δωδεκάνησα λέγονται Νότιες Σποράδες.Ο Adolf Stieler (26 Φεβρουαρίου 1775 - 13 Μαρτίου 1836) ήταν Γερμανός χαρτογράφος και δικηγόρος .Με τον von Zach, ο Stieler δημοσίευσε το «Atlas Gaspari», ο οποίος περιελάμβανε χάρτες πολλών ευρωπαϊκών εθνών, συμπεριλαμβανομένης της χώρας μας.Από το διαδίκτυο.

«Όασις» ονομαζόταν αρχικά η καφετέρια, μετά έγινε Αμαρυλλίς. Το «νεοκλασικό» κατασκευάστηκε μετά τον σεισμό του 1933, κινδύνεψε να έχει το τέλος της βίλας Μενασέ. Ωστόσο,  στο τέλος παρενέβη ένας πρώην δήμαρχος [Γ.Κουτσουράδης] που απέτρεψε την προσθήκη ενός ακόμη ορόφου και πιθανόν , την αλλοίωση και καταστροφή του!

Η Οδός Bella Vista, η Ωραία Θέα  γύρω στο 1920. 

«Το σήμα της Κω στο Δημαρχείο αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας μας, μία παρέμβαση των Ιταλών που αν και κατακτητές άφησαν πίσω τους μια Κω αντισεισμική, πιο ασφαλή και γιατί όχι πιο όμορφη. Χρόνια από τότε εμείς τι κάναμε; Ούτε καν συντήρηση στα υπάρχοντα. Δρόμοι, δέντρα, κτήρια, λιμάνια στο έλεος της μοίρας, της μοιρασιας και των ψήφων».

Βορειοανατολική γωνία της όψης της αγοράς Κω από το νότο.Η Αγορά της Κω,ρωμαϊκής περιόδου,απέναντι από τα μπαράκια στον αρχαιολογικό χώρο, σε αναπαράσταση των Monica Livadiotti, Giorgio Rocco. Καταστράφηκε το 139 μ.Χ από σεισμό που εκδηλώθηκε νότια της Ρόδου.

Οι πρώτοι άποικοι της Ελλάδας βρίσκονται στην Κω! Το βρυόζωο Fenestella [φωτογραφία], το βραχιόποδο Orthis και άλλα απολιθώματα που συναντώνται σήμερα στις κορυφές του Δίκαιου ήταν είδη που γεννήθηκαν, έζησαν και χάθηκαν στη θάλασσα. Θεωρούνται τα παλαιότερα απολιθώματα της χώρας μας, ηλικίας τουλάχιστον 450 εκ.ετών.Τα βρήκε ο Ιταλός γεωλόγος Ardito Desio.

Πανοραμική λήψη του οικοδομικού συγκροτήματος του Ιταλού αρχιτέκτονα Rodolfo Petracco, στο Λινοπότι Κω, γύρω στο 1935-1936. Από κάτοικο και αναγνώστη της σελίδας.

Οξύτης κατασκευασμένος στην Κω.Στον πόλεμο στο Ασφενδιού[ Κω] βαρέλι με κατακάθια κρασιού, γέμισε με βρόχινο νερό κατά την διάρκεια μιας ξαφνικής νεροποντής. Ξέρετε τι έγινε μετά; Πουλήθηκε ως ξύδι , και από ότι έμαθα ο κάτοχος του βαρελιού είπε αργότερα ότι έβγαλε από το ξύδι χρυσάφι!Ετσι δούλευαν τότε στην εξοχή.

Γαλλικός ταξιδιωτικός χάρτης της Δωδεκανήσου, 1828. Η Κως σημειώνεται ως I. de Cos ή Lango.Από το διαδίκτυο.

Το Μανδράκι μας, το Λιμανάκι της Κω ή Piccolo Porto επί ιταλοκρατίας γύρω στο 1928-1930.Απέναντι το Δημαρχείο που μόλις έχει οικοδομηθεί.

Η ρετσινούλα μας Θεόκριτος, για όσους την πρόλαβαν, από τον πρώην οινοποιητικό συνεταιρισμό Κω.

Απόσπασμα χάρτη του 1799, με την Κω και τον Κεραμεικό Κόλπο του Jean-Denis Barbié, γνωστός ως Barbié du Bocage .Γεννήθηκε στις 28 Απριλίου 1760 στο Παρίσι και πέθανε σε αυτή την πόλη στις 28 Δεκεμβρίου 1825, ήταν γάλλος γεωγράφος και χαρτογράφος, κοσμήτορας της Σχολής Καλών Τεχνών του Παρισιού. Από το διαδίκτυο.

Αλοπήγια της Αλυκής γύρω στο 1960,Τιγκάκι. Σε αυτό το τμήμα γινόταν η κατακρήμνιση των κρυστάλλων NaCl και η συλλογή του αλατιού. Η έκταση που κάλυπταν ήταν 30 στρέμματα και το βάθος 10-15 εκ.Η Αλυκή στο Τιγκάκι λειτούργησε ως το 1988 ως χώρος παραγωγής μαγειρικού αλατιού.Η έκτασή τους είναι περίπου 930 στρέμματα. Φωτογραφία Αιμ. Χατζηπέτρου, από dikaiosnet.

Το πετρόκτιστο ξωκλήσι Χριστός Βουνάρι (ο), στην ρεματιά Βουνάρι όπου συναντάται και ο ομώνυμος λοφίσκος, βορειοδυτικά της εκκλησίας, από τον οποίο πήρε το όνομα η περιοχή, στα όρια Καρδάμαινας με την Αντιμάχεια, φωτογραφία 2013.

Μέγας ένας «νεκρός» ποταμός στην Κέφαλο πριν από 9 χρόνια. Ο Μεγάλος Ποταμός ή Μίας με τα χαρακτηριστικά θολά και πράσινα ευτροφικά νερά του, σε φωτογραφία του 2013. Πόσο άρρωστος είναι σήμερα δεν το γνωρίζω!

Από την Κω της δημιουργίας και του μόχθου, γύρω στο 1935.

Ντισκο Μεροπίς λίγο πριν από την κατεδάφιση της, φωτογραφία του Γαβριήλ Σοφού.

Πλατεία Καζούλη της πόλης Κω, κατά την επίσκεψη του πρώην βασιλιά Κων/νου, το 1965. 

Στο Κυβερνείο του Fausto [ 1927-1929], ακόμη και οι φανοστάτες από σίδηρο ξεχώριζαν. Φτιάχτηκαν από ιταλική εταιρία που είχε έδρα την Εμίλια, και ονομαζόταν Carlo Boselli.

Εδώ βρισκόταν κατά την οθωμανική περίοδο ο ξακουστός Μύλος του Λαππά. Κανείς δεν σας μίλησε γι΄ αυτόν, όμως ήταν ο μεγαλύτερος της Κω και ένας από τους μεγαλύτερους του Κεραμεικού Κόλπου. Πιθανόν γκρεμίστηκε από το σεισμό του 1863, με μεγεθος 7,5 βαθμών από το Ρήγμα της Χάλκης.

Η κεντρική πρόσοψη της «Κατοικίας των Αξιωματικών» στα ιταλικά INCIS, το γνωστό ξενοδοχείο Ζέφυρος πριν την ανακαίνιση του στην Πλατεία 7ης Μαρτίου, έργο του Ιταλού αρχιτέκτονα Rodolfo Petracco, 1929-1930.

Από τις τεχνικές εργασίες και παρεμβάσεις των Ιταλών μηχανικών στην γέφυρα της σημερινής Λεωφόρου Φοινίκων της πόλης Κω, γύρω στο 1920!

Ισως ο παλαιότερος χάρτης της Κω από τον Buondelmonti Cristoforo,Liber Insularum Archipelagi [1420].Ο Buondelmonti ήταν Ιταλός καλόγερος και γεωγράφος που χαρτογράφησε την Κωνσταντινούπολη,το Αιγαίο και την Κω! [από το ΠΑΙΔΙ ΤΗΣ ΡΕΑΣ-e book του Γεωδίφη].

Στο Κάστρο της Κω o Mario Lago[1878-1950],ήταν Ιταλός πολιτικός και διπλωμάτης. Ηταν κυβερνήτης των ιταλικών νησιών του Αιγαίου από το 1922 έως το 1936.

Δασάκι Μεροπίδας από λεύκες, στην Μαρίνα, σήμερα δεν υπάρχει. Φωτογραφία του Γαβριήλ Σοφού.

Ο πυθαγόρειος και Ασκληπιάδης Επίχαρμος [524-448 π.Χ]από την Κέφαλο ήταν ένας από τους κορυφαίους ποιητές κατά τον Πλάτωνα. Ο ιδρυτής της «Σικελικής κωμωδίας», ασχολήθηκε με την ιατρική και την φιλοσοφία. Εγραψε τουλάχιστον 52 κωμωδίες από τις οποίες μόνο αποσπάσματα σώθηκαν.Ο Κώος κωμωδιογράφος,γιατρός και φιλόσοφος ήταν ένας από τους μεγαλύτερους ποιητές της αρχαίας Ελλάδας.

Το θρυλικό καΐκι του καπετάνιου Χαλκίτη, η Σεβαστιάνα και το Κάστρο Νεραντζιά την δεκαετία του 60;

Η Πύλη του Αγ.Νικολάου, γύρω στο 1937.

Ντουλαποπήγαδο γύρω στο 1930, πιθανόν στον Αμπάβρη Κω.

Stanchio [Κως ,1600] από την Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας, Bnf Gallica.

Πόρτα του Φόρουμ, Πλατεία Καζούλη, Αρχ.Μουσείο,Κυπάρισσος του Φόρου και οδός Ναυκλήρου γύρω στο 1937,από το αρχείο του αρχαιολόγου L.Morricone.

Το Τζαμί του Λιμανιού ή DEBBA-HANE [ή των Βυρσοδεψείων] με τον μιναρέ σε ταχυδρομική κάρτα εποχής, πριν από τον μεγάλο σεισμό. Βρισκόταν στην σημερινή Ρήγα Φεραίου της πόλης Κω.Ο κτήτορας του ήταν ένας εύπορος έμπορας από την Πελοπόννησο που γλύτωσε από την σφαγή της Τριπολιτσάς και το χτίσε σαν τάμα . Ηταν ο πρώτος τραπεζίτης Τούρκος. Έπαθε ζημιές από τον σεισμό του 1933, αποκαταστάθηκε αλλά τελικά γκρεμίστηκε από τους Ιταλούς γύρω στο 1937 εξαιτίας της ανάπλασης του παραλιακού μετώπου του λιμανιού.

Ουράνιο τόξο «επισκέπτεται» την περιοχή της Αγίας Θεότητας, 2012.Στη Τσουκαλαριά της Καρδάμαινας συναντάται ο αρχαιότερος ναός του νησιού αφιερωμένος στον Απόλλωνα και τον Ηρακλή .Ο ναός της αρχαίας Αλάσαρνας είναι ο 2ος σε αξία μετά το Ασκληπιείο.

Η πλατεία του Ταρσανά Κω, η ναυπηγοεπισκευαστική υπαίθρια ζώνη με σκαριά και ξυλεία, το Κάστρο Νεραντζιά με Ιταλική σημαία εκεί όπου σήμερα η Λ.Φοινίκων συναντά την Ακτή Κουντουριώτη. Διακρίνονται δέντρα περιφραγμένα με τοίχο και επιτύμβιες μαρμάρινες πλάκες μέσα στο Οθωμανικό νεκροταφείο του 16ου αιώνα μ.Χ.Η φωτογραφία λήφθηκε τα πρώτα χρόνια της Ιταλικής περιόδου,γύρω στο 1923.

«Επί της κορυφής του Δίκιου υπάρχει έτερο μονύδριο επ' ονόματι του Χριστού ό επονομάζεται Δίκιος. Υποκατέρωθεν αυτού 2 σπήλια χρησιμεύσαντα ως ασκηταριά των μοναχών. Το παλαιόν τούτο μονύδριον θα ήτο πριν επ' ονόματι του Απόλλωνα ή του Διός ως εν επιγραφή -Πυθόκλεια Διί Σωτήρι-Ιάκωβος Ζαρράφτης,1921.

Ο Πλάτανος του Ιπποκράτη και το Τζαμί της Λότζιας από το Κάστρο, Μάιος 1936. Από το αρχείο του L.Morricone.

Φωτογραφία του E.Migliorini από την ωραία μας Κέφαλο, δεκαετία ΄30; 

Η προσεισμική Λεωφόρος Φοινίκων με την γέφυρα τους πέτρινους πύργους και τους πρώτους φοίνικες, δεκαετία ΄20.

Πλατεία Ελευθερίας με την μαυριτανική κρήνη, δεκαετία του '50.

Τοποθεσία Boclu Dere[ Μποκλουτέρης].Την δεκαετία του 70, ο δρόμος με το γεφύρι από το Πλατάνι [Κερμετέ] προς το Διεθνές Ιπποκράτειο Ίδρυμα και το Ασκληπιείο Κω. Το Boclu σημαίνει λασπώδης στα τούρκικα και Dere είναι το ρυάκι. Πρόκειται για παραχείμαρο του ρέματος Βουρίνα.Πριν από 6000-10000 χρόνια η τοποθεσία καλυπτόταν από θάλασσα.Φωτογραφία του Μαρίνου Βασιλείου.

Πυροκλαστικά ρεύματα από την υποθαλάσσια καλδέρα της Αβύσσου [μεταξύ Κω, Γυαλί και Στρογγυλής], 161.000 χρόνια πριν, δημιούργησαν το εντυπωσιακό  οροπέδιο της Αντιμάχειας Κω. Μια πυροκλαστική ροή είναι ένα ταχέως κινούμενο ρεύμα από θερμό αέριο και τέφρα, που φτάνει ταχύτητες έως και 700 χλμ. / ώρα.Το αέριο μπορεί να φτάσει θερμοκρασίες περίπου 1000 ° C. Σαρώνουν το έδαφος και απλώνονται λόγω βαρύτητας. Η ταχύτητά τους εξαρτάται από την πυκνότητα του ρεύματος, την έξοδο του μάγματος και την κλίση της πλαγιάς, στην συγκεκριμένη περίπτωση της Οροσειράς του Δίκαιου!

Πλατεία Ελευθερίας γύρω στο 1936, κατά την διάρκεια της ανέγερσης του νέου Αρχαιολογικού Μουσείου της πόλης. Μετά τον σεισμό του 1933, μέσα σε 3 χρόνια είχε αποκατασταθεί το μεγαλύτερο μέρος της πόλης από  τους Ιταλούς μηχανικούς, όπως και το Τζαμί Defterdar της φωτογραφίας.

Η σημερινή Γρηγορίου Ε΄ στο τμήμα της Δυτικής Αρχαιολογικής Ζώνης, γύρω στο 1937.Παρατηρείστε την υψομετρική διαφορά της τωρινής πόλης από αυτή της ελληνιστικής-ρωμαϊκής περιόδου.

Αγαλματίδιο από την πλούσια σε ιστορία κωακή γη με τον κοιμώμενο Ερμαφρόδιτο. Φωτογραφία του L. Laurenzi.

Μύλοι της Λάμπης του Σκανδάριου, δεκαετία 1930;

Λιμάνι Κω, δεκαετία του ΄40.

                      

H παλαιοβασιλική του Αγ. Στεφάνου της Κεφάλου με τα ψηφιδωτά της χωρίς τουριστικά καταλύματα γύρω στο 1929;

Η πλατεία δίχως τα «δελφίνια» και στο βάθος το Φυτώριο Κω, ο μελλοντικός Δημοτικός Ανθόκηπος και μετέπειτα πάρκο με το άγαλμα του Ιπποκράτη, γύρω στο 1940! 

Εξέδρα του Ασκληπιείου Κω. Ημικυκλική θεατρική κατασκευή, που προοριζόταν για την τοποθέτηση γλυπτών (αδριάντων) ή ακόμη για υπαίθριες συγκεντρώσεις. Για την κατασκευή της καμπυλώθηκε πίσω από αυτή ο αναλημματικός τοίχος. Εδώ ίσως υπήρχε το άγαλμα της άπτερου Νίκης σύμφωνα με τον Ζαρράφτη. Χρονολογείται από τις αρχές του 3ου π.Χ. αιώνα. Καταστράφηκε από τον σεισμό 7.5 βαθμών του 198-199 π.Χ που εκδηλώθηκε νότια της Ρόδου.Φωτογραφία  R.Herzog.

Εκσκαφή έξω από την πόλη της Κω. Πιθανότατα για το υδραγωγείο προς το Ζιπάρι . Από το αρχείο Saia, 1936;

Κέφαλος, ο ορεινός οικισμός τη δεκαετία ΄30;

Το ωραιότερο έργο του Fausto στα Δωδεκάνησα σύμφωνα με τους Ιταλούς που ερευνούν το έργο του βρίσκεται στην Κω.Ποιο είναι;Ο καθολικός ναός Agnus Dei[σημερινή Μητρόπολη] με το περίφημο καμπαναριό και τις 4 καμπάνες επί της σημερινής οδού Κοραή ,viale del Re κατά την Ιταλοκρατία. Τον καθολικό ναό κατασκεύασε ο Ιταλός αρχιτέκτονας το 1926 μαζί με τον Rodolfo Petracco! Πέρασε με επιτυχία δύο πολύ ισχυρούς σεισμούς [1933,2017] αν και θεμελιώθηκε σε ιδιαίτερα χαλαρά και μη φιλικά εδάφη σε σεισμικές δονήσεις.

Ασκληπιείο Κω. Θέα από τα νοτιοδυτικά του 2ου άνδηρου πριν από την αποκατάσταση των Ιταλών.

Από την μαγευτική Καρδάμαινα στην αρχαία Αλάσαρνα, δεκαετία του ΄20. Η Αλάσαρνα ακόμη δεν έχει βρεθεί, ανακαλύφθηκε τη δεκαετία του ΄80.  Εδώ υπήρχαν τα διάσημα εργαστήρια αγγειοπλαστικής στα Τσουκαλαριά [Ηλιόπυρα].

Η κρήνη στο Πλατάνι Κω [Κερμετές,Gherme] πριν από τον Μεγάλο Σεισμό του 1933.

Από τα αθώα χρόνια της Κω, δεκαετία ΄30; Φωτογραφία του E.Migliorini.

Το νησί της Κω όπως δεν το γνωρίσαμε, δεκαετία 30!Φωτογραφία του E.Migliorini με πηγή δυτικά της Καρδάμαινας.

Από την ωραία μας Κέφαλο, η παλαιοβασιλική του Αγ. Στεφάνου γύρω στο 1929;

Στην πανέμορφη, την ηφαιστειακή Κέφαλο θεμελιωμένη από τόφφους της έκρηξης του Δία[Ζηνί] πριν από 440-450 χιλ. χρόνια.Η  φωτογραφία λήφθηκε γύρω στο 1936;

Το μεγάλο πλατάνι την δεκαετία του 70, στο εστιατόριο του Αράπη, στον Κερμετέ, από το οποίο πήρε το όνομα του ο οικισμός Πλατάνι,Κω.

Το εσωτερικό λιμάνι της πόλης Κω τον προηγούμενο αιώνα, επί ιταλοκρατίας.

Αποκρέβατο, παραδοσιακό κώτικο σπίτι, δεκαετία 30. 

Η παμπάλαιη πηγή της Βουρίνας, ένα μυκηναϊκό κανάτ από τα παλαιότερα στον κόσμο σε σκίτσο του Σ.Παντελίδη, από Texter.Ο Στέφανος Κ. Παντελίδης ήταν Κώος δάσκαλος, ίσως ο πρώτος λόγιος του νησιού που ασχολήθηκε με επιγραφές και αρχαιολογικές έρευνες.Από το 1861 είχε δημοσιεύσει σε περιοδικά [αθηναϊκό Πανδώρα και σε παριζιάνικα] αρκετές από τις εργασίες του μέσα σε πολύ δύσκολες συνθήκες.

O Mario Lago, πρώτος αριστερά, στο Κάστρο της Νεραντζιάς, δεκαετία 30.

Μιά από τις παλιές φωτογραφίες με την προιταλική κρήνη του Πλατάνου του Ιπποκράτη, γύρω στο 1900;

Νεκροταφείο οθωμανικό,δεκαετία 1930;

«Σκίτσο της Ζαχάρως»,του Γερμανού στρατιώτη - καλλιτέχνη Walter Shiller, 1944. Έχει κάνει κι άλλα έργα στο Πυλί, ο Shiller . Πρόκειται για την Ζαχάρω Διακονικολή, σύζυγο του Ζήκα, προγιαγιά του Γιώργου Κουτσουμπάρη.[

Από τον Γιώργο Κουτσουμπάρη.

Το προσεισμικό Μανδράκι Κω και το δυτικό μέρος του Ταρσανά με τα ιστιοφόρα του!

Κωες ντυμένες με παραδοσιακές στολές στη Βρύση της Παλιάς Πόλης [Πρίνος] της Κω, γύρω στο 1947-194. Από την Διαβατινή Νίσυρος/φβ.

Μύλοι της Λάμπης του Σκανδάριου, δεκαετία 1930; Φωτογραφία του E.Migliorini.

Το Λιμανάκι Κω[Piccolo Porto], η σημερινή Πλατεία Ρήγα Φεραίου με άλογα, κάρα και αυτοκίνητα, το Τζαμί του Λιμανιού και η Πηγή του Ιπποκράτη- η περίφημε Ιπποκράτ Σογιού, επί ιταλοκρατίας.

Το Διοικητήριο του Fausto,η Πλατεία του Πλατάνου του Ιπποκράτη,ο Κήπος του De Vecchi,η γέφυρα και η λεωφόρος των Φοινίκων, γύρω στο 1937.

Ο αξέχαστος, αγαπητός σε όλους «Γρης», ο Αντώνης Σταματιάδης ή πιο γνωστός σε όλους ως Αρχηγός σε έναν από τους πολλούς μνημειώδεις λόγους του!

«Δυτική περιοχή του Ωδείου Κω. Δομές σχετικές με το υδραγωγείο». Γράφει στο σημειωματάριο του ο L.Morricone, γύρω στο 1937.

Υδροφόρα της Κεφάλου.Κόρη «Υδροφόρα» έχει βρεθεί σε ανασκαφές την περίοδο της Ιταλοκρατίας [πριν το 1925-26] στην Κέφαλο Κω. Ελληνιστικής περιόδου, από εργασία του Ιταλού αρχαιολόγου Dario Levi .

Η Λεωφόρος  των Φοινίκων την εποχή του Mario Lago!

Το προσεισμικό ιταλοκρατούμενο Μανδράκι της Κω.

Μία επιστολή προς το γερμανικό φιλελληνικό περιοδικό, του τότε Δημάρχου Κω, Γεωργίου Καίσερλη, 19 Μαρτίου 1966. Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό HELLINIKA.

Ο Πλάτανος του Ιπποκράτη, από σπόρο της Κω στην Σχολή Ιατρικής του Ντίσελντορφ της Γερμανίας.

Από την επίσκεψη του βασιλιά Κων/νου το 1965, στην Κω.

Το ψηφιδωτό της Ευρώπης [2-3ου αιώνα μ.Χ] που αναπαριστά την αρπαγή της από το Δία. Βρίσκεται στην Δυτική Αρχαιολογική Ζώνη της πόλης Κω,αν δεν προσέξουμε πολύ φοβάμαι θα ότι χαθεί και αυτό!

Σε πανοραμική λήψη ο Ταρσανάς,η προσεισμική Χώρα με τον Αγιο Νικόλαο που σήμερα δεν υπάρχει πια, και το παραλιακό μέτωπο της Κω με τα κτίρια που καταστράφηκαν από τον σεισμό του 1933!

Το εσωτερικό του Αγ.Νικολάου της πόλης Κω με τις κολώνες μασίφ!

Από την κεντρική πλατεία της Καλύμνου την δεκαετία του 30. Τα καρπούζια ήταν κώτικα, ποικιλία Παλαιστίνης, από το Μαστιχάρι!

Ο «Έρωτας» της Κω,ένα από τα καλύτερα και πιο γερά παιδιά του νησιού. Ηταν Κωος μουσουλμάνος, κυκλοφορούσε πάντα με ποδήλατο,συχνά τραγουδούσε και αναζητούσε την «Μαρία». Τον θυμόμαστε στις παρελάσεις, πάντα χαμογελαστό με την κοφτή και ειλικρινή ματιά του. Στην φωτογραφία περίπου του 1970, είναι κοντά στον χειμερινό Ορφέα μετά τους χορούς της πλατείας.

Τα καρπούζια της Κω ήταν γνωστά για την ποιότητά τους, εξάγονταν στα γύρω νησιά και όχι μόνο. Εδώ, οι αγρότες από το Μαστιχάρι προετοιμάζονται να φορτώσουν σε ένα γάιδαρο [μερσεντες της εποχής]. Δεκαετία του ’70, φωτογραφία Robert McCabe.

Φορεσιές από την Κέφαλο Κω.Γυναικείες φορεσιές στις 13 Σποράδες, 1913. Φωτογραφία του G.GEROLA: Costumi di Lango.Note etnografiche, i costumi muliebri nelle tredici Sporadi].

Σπάνια φωτογραφία από το προσεισμικό λιμανάκι της Κω,γύρω στο 1928-1929.Αριστερά ο τοίχος του Δημαρχείου της πόλης, δίπλα του το παλιό κτίριο στη θέση του οποίου σήμερα συναντάται η καφετέρια Διόνυσος. Δεξιά της φωτογραφίας, συναντάται κτίριο όπου μετασεισμικά λειτούργησε η ξακουστή «ψησταριά του Λέγγου».

Από την Κω της δεκαετίας του ΄50; Από το διαδίκτυο! 

Μια εικόνα χίλιες λέξεις, πριν από το 1933.Μουσουλμάνοι βγαίνουν από το τζαμί Ντεφτερνταρ Ιμπραημ εφέντη.Απο πίσω διακρίνετε και το τζαμί Μορούκ στα Χαλβαζια. Φωτογραφία-Teoman Mazlum Nuriye Payzanoğlu‎.

Κεντρικές Θέρμες της Κω ή του Αμυγδαλώνα, βρίσκονταν ανατολικά της Casa Romana, στην πρώτη τους φάση [σχεδίαση από τους C. Del Sole, M. D'Onofrio, V. Dario, R. Gangale, M. Masciopinto, F. Stefano, με βάση την υπόθεση της M. Livadiotti]. Χτίστηκαν στα μέσα του 1ου αιώνα μ.Χ. επαναχρησιμοποιώντας υλικό από τις υπάρχουσες δομές.Τα λουτρά τροποποιήθηκαν μετά τον σεισμό του 139 μ.Χ και στη συνέχεια τον 3ο αιώνα, δημιουργώντας ένα μεγάλο thermarum της βασιλικής.Συνέχισαν να λειτουργούν σε όλη την Παλαιοχριστιανική περίοδο. «Σταμάτησαν» να λειτουργούν το 554 μ.Χ.

Από το εσωτερικό της Δημοτικής Αγοράς η Πλατεία Ελευθερίας ,γύρω στο 1937.

Βασιλική του Αγ.Στεφάνου στην Κέφαλο κατά την ιταλική περίοδο. Φωτογραφία-L.Laurenzi. 

Πόλη Κω-Ιούλιος,1938. Συνοικία. Νέα Πόρτα[δυτικά της Πλατείας Διαγόρα]. Θέα από τα δυτικά της Στοάς του Τόφφου πριν την αποκατάσταση του τοίχου αντιστήριξης του λόφου της ακρόπολης των Σεραγιών. Από το αρχείο του L.Morricone.

Αποψη της πόλης Κω[ Stanchiò, ò Stangio], όπως την δημοσίευσε το 1688 ο CORONELLI.O Βιντσέντζο Μαρία Κορονέλλι[1650-1718] ήταν θεολόγος, Φραγκισκανός μοναχός, κοσμογράφος, χαρτογράφος, εκδότης, κυρίως γνωστός για τους γεωγραφικούς άτλαντες και τις υδρόγειες σφαίρες που κατασκεύαζε. Η γεωλογία προτείνει ότι το ακρωτήριο Σκανδάριο με τον Πύργο[Torre] όπως το αποτύπωσε τον 17ο αιώνα ο βενετσιάνος γεωγράφος δεν ήταν μία υπερβολή ή λανθασμένη χάραξη. Το ακρωτήριο που ανέφερε ερωτοτροπεί με την μεταβολή της  τοποθεσίας στον χρόνο. Από το διαδίκτυο.

Το Τζαμί της Λότζιας,  με γαδουράκι και κοφίνια επι ιταλοκρατίας.

Οι παιδικοί τάφοι της πρώιμης εποχής του σιδήρου [1100-700 π.Χ] από τα Σεράγια της Κω [Maria Grazia PALMIERI].Το υλικό από τη νεκρόπολη της πρώτης εποχής του σιδήρου της Κω, που ανασκάφηκε στην δεκαετία του '30 από Ιταλούς αρχαιολόγους και δημοσιεύθηκε μόλις 30 χρόνια αργότερα από τον L. Morricone.

Συντήρηση στο πάρκο του Οθωμανικού νεκροταφείου των μαρτύρων της πόλης Κω. Στο βάθος ο ταρσανάς ,δεκαετία του 40.

Ο γεωμυθικός Μαρσύας στο Αρχ.Μουσείο Κω.Ρωμαϊκό αγαλματίδιο σε τραπεζοφόρο. Δυστυχώς μετά τον σεισμό του 2107 χάθηκε και αυτό!

Cafe Grande στην Πλατεία Πλατάνου Κω, δεκαετία του ΄40;

Λ.Ιπποκράτους και Αρχαία Αγορά την δεκαετία του '40; 

Αύγουστος 1936, το αρχαιολογικό Μουσείο της πόλης ολοκληρώνεται.

Ρωμαϊκή Αγορά της Κω του 2ου αιώνα μ.Χ, σύμφωνα με αναπαράσταση των Ιταλών ερευνητών Livadiotti-Rocco.Ήταν εξ΄ολοκλήρου φτιαγμένη από ντόπιο μάρμαρο και από τα χεράκια των Κώων λιθοξόων.Βρισκόταν απέναντι από τα μπαράκια.Καταστράφηκε το 139μ.Χ.

Πλατεία Αγ.Παρασκευής Κω ή  Πιάτσα των Πορτοκαλιών για τους Ιταλούς. Κώος μουσουλμάνος; πάνω σε γαϊδουράκι, δεκαετία του 1940.

Το ψηφιδωτό της παλαιοβασιλικής του Αγίου Παύλου,Ζιπάρι.Ο βυζαντινός ναός καταστράφηκε το 554μ.Χ.Φωτογραφία H.Balducci.

Η προσεισμική Χαντάκα της πόλης Κω - η σημερινή Λ.Ιπποκράτους- γύρω στο 1928-1930!

Πόλη της Κω, παραλιακή οδός  Bella Vista, 1928-1930;

Ασκληπιείο Κω. Θέα από νότιο-ανατολικά του πρώτου άνδηρου. Φεβρουάριος-Μάρτιος ,1938 .

Σχέδιο από το Ιστορικό Αρχείο του Δήμου Κω, της οθωμανικής κρήνης της Πλατείας Ελευθερίας, σχεδιασμένης το 1936 από τον Ιταλό αρχιτέκτονα Mario Paolini[Fontana di Piazza del Foro]. Καταστράφηκε από τον σεισμό του 2017.

CASA DEL FASCIO -Cinema-Teatro-Fascio a Coo [Συγκρότημα της Αίγλης] του 1934, σε σχέδιο του Ιταλού αρχιτέκτονα Armando Bernabiti. Από το Ιστορικό Αρχείο του Δήμου Κω.

Η Πύλη του Φόρου[μ] από το Δημαρχείο, επί ιταλοκρατίας.

Από την Κω της χαράς!Εργάτες σε αλατόλοφο στην Αλυκή της Λάμπης του Τιγκακιού,το 1938 . Από dikaiosnet.gr.

Ιανουάριος ,1942 στο Πάρκο του Αρρεναγωγείου της πόλης Κω.Διακρίνεται η Παναγιά Γοργοπηγή με το πηγάδι της.

Χάρτης του 1817, του θρυλικού Σκοτσέζου ναύαρχου και αυτοδίδακτου υδρογράφου Φράνσις Μποφόρ[1774-1857] με το Ακρωτήριο Σκανδάριο, το  Ακρωτήριο Ζεφύριο, το Ακρωτήριο της Αστυπάλαιας της Μύνδου και το Ακρωτήριο Τερμέριο .

Η Λεωφόρος Ιπποκράτους,1950;Την φωτογραφία αγόρασε αναγνώστης της σελίδας, από τα θρυλικά καλάθια του Μοναστηρακίου το μακρινό 1980. Τον ευχαριστούμε!

Εικονοστάσι της Παναγίας Ταρσού. Η εκκλησία πιθανόν καταστράφηκε από το μέγιστο σεισμό του 1493 μ.Χ, φωτογραφία του R.Herzog,1932. Βρισκόταν στην επιφάνεια του ρήγματος του Ασκληπιείου, πάνω από τον μεγάλο δωρικό ναό του Ασκληπιού, του 2ου αιώνα π.X.

Από το Μαστιχάρι της δεκαετίας του '70. Φωτογραφία του Robert McCabe, από το διαδίκτυο.

Από τα «καλάθια» του Μοναστηρακίου, η προσεισμική Χαντάκα της Κω - η σημερινή Λ.Ιπποκράτους, γύρω στο 1928-1930;

Μάιος 1936, το Μανδράκι της Κω με τον Ταρσανά!

Ασκληπιείο Κω, ο Ναός του Ασκληπιού-Ναός Α'.Χρονολογήθηκε το 170-150 π.Χ από τον R.Herzog.

Θέρμες της οδού Σταυρού,  στη σημερινή οδό της Μητροπόλεως.Απόσπαση του παλαιοχριστιανικού μωσαϊκού,Ιούλιος 1937.Καταστράφηκαν το 554μ.Χ Από το αρχείο του L.Morricone.

Τετράπλευρος πύργος και σκάλα πρόσβασης στην επάνω πεζογέφυρα των αρχαίων τειχών της πόλης Κω του 4ου αιώνα π.Χ, σε σκίτσο του Traiano Finamore.

Η παλαιοχριστιανική του Αγ.Ιωάννη Μαστιχαριού με το βαπτιστήριο από τον αρχαιολόγο, Γ.Μαστορόπουλο. Καταστράφηκε από τον σεισμό του 554 μ.Χ.

Ο Ιπποκράτης θεραπεύει έναν ασθενή στο κρεβάτι συνοδευόμενος από τέσσερις άλλες μορφές, από μια σειρά από 150 χαρακτικά.Χαρακτική του 1555, από τον Achillis Bocchii Bonon. Δημοσιεύθηκε στην Μπολόνια. Βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο.

Ο Δημήτρης Μάρκογλου[1896;-1987] ο ψηλός της φωτογραφίας, στην ναυπηγοεπισκευαστικη ζώνη τον Ταρσανά της Κω.

Μαρμάρινος σταυρός από την μεγαλοπρεπή Παλαιοβασιλική του Αγ.Γεωργίου σύμφωνα με τον Ιάκωβο Ζαρράφτη, της Συνοικίας του Λιμανιού της πόλης Κω. Βρέθηκε στα αρχαία απέναντι από το Χαμάμ.Καταστράφηκε το 554μ.Χ [Από την Αρχαιολογική Υπηρεσία].

Σε χαλκογραφία ο Κόλπος της Κω [Stanchio], Joseph Roux -1764,από το διαδίκτυο. Ο Joseph Roux (1725-1793) ήταν υδρογράφος από τη Μασσαλία, εκδότης χαρτών, κατασκευαστής οργάνων πλοήγησης.Το 1764 δημοσίευσε τον άτλαντα των χαρτών της Μεσογείου.

Λάμπη του Τιγκακιού, από την Κω του μόχθου. Βαγονάκια στην Αλυκή, 1970.Το 1989 οι αλυκές ανέστειλαν τη λειτουργία τους. Από dikaiosnet.gr, φωτογραφία του Αιμ.Χατζηπέτρου.

Το ξενοδοχείο Gelsomino και τα γειτονικά κτίρια πριν από τον σεισμό του 1933.

Η Πύλη πριν από την τοποθέτηση του ορειχάλκινου αγάλματος του Αγίου Νικολάου.

Ο L.Morricone γράφει στις σημειώσεις του: «Λινοπότης,1937».

Ασκληπιείο, αναθεωρητική υπόθεση του ιερού κατά την ελληνιστική περίοδο (Πολυτεχνείο του Μπάρι,  D. Grande, D. Maggi, V. Nacci, D. Russo, I. Stama, με βάση τον HERZOG, SCHATZMANN 1932).

Κάστρο των Ιπποτών, 1954.Λεπτομέρεια των τειχών. Ενσωματωμένοι λίθοι με ανάγλυφες παραστάσεις από τη ζωφόρο του ελληνιστικού βωμού του Διονύσου στα νότια της Αγοράς της αρχαίας Κω. Φωτογραφία: R.McCabe.

Η πόλη της Κω στα τέλη του 19ου αιώνα, δια χειρός του Γάλλου γεωγράφου Dubois.M, De Co Insula, Paris 1884.Ο Marcel Dubois [25 Ιουλίου 1856 - 23 Οκτωβρίου 1916] ήταν συνιδρυτής της Annales de Géographie, περιοδικού ακαδημαϊκής γεωγραφίας.Το καλοκαίρι του 1884 ο Dubois επισκέφθηκε τις ακτές της Μικράς Ασίας. Από τον Α.Μάρκογλου.

Φωτογραφία του 1927,πριν από τον μεγάλο σεισμό [συλλογή της οικ.Κουτσουράδη] με την λαογράφο Περσεφόνη και τον αδελφό της Πραξιτέλη Μουζάκη στη πρώτη σειρά.Λήφθηκε στην αυλή του σχολείου που ήταν ακριβώς πάνω από την Παναγιά Κατεβατή. [ΕΝΟΡΙΑ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ]. Ευχαριστώ τον πανεπιστημιακό/νομικό Αχιλλέα Κουτσουράδη που έδωσε την άδεια να δημοσιεύσω αυτή την φωτογραφία από το οικογενειακό του άλμπουμ. Με βοήθησε όσο τίποτε άλλο να ξετυλίξω το κουβάρι, να κατανοήσω το τι ακριβώς συνέβη στην Παναγιά την Κατεβατή.

Η προσεισμική Λεωφόρος των Φοινίκων της πόλης Κω, τέλη της δεκαετίας του ΄30.

Φορεσιές παραδοσιακές από την Κέφαλο Κω.Γυναικείες φορεσιές στις 13 Σποράδες,1913 [G.GEROLA :Costumi di Lango.Note etnografiche, i costumi muliebri nelle tredici Sporadi].

Ξημέρωμα της αποφράδας 21ης Ιουλίου 2017.Η θάλασσα τραβιέται στην ακτή Αγ.Γαβριήλ-Κω μετά τον σεισμό Μ6.6. Αποκαλύπτεται ο βυθός,τα σκάφη έρχονται σε επαφή με τα βράχια και ο φίλος Βαγγέλης Δρόσος αμήχανος βρίσκεται σε λάθος σημείο πριν χτυπήσει το 2ο κύμα τσουνάμι. Ευτυχώς τα πράγματα αυτή την φορά πήγαν καλά.

Από το αρχείο του Morricone, η περιοχή του μεγάλου Ιερού του Λιμανιού κατά τη διάρκεια της απομάκρυνσης των υπολειμμάτων των ανασκαφών. Θέα από την ανατολή, γύρω στο 1936.

Χάρτης της Κω του 1844, του Ludwig Ross (Από Ross L., Reisen nach Kos, Halikarnassos, Rhodos und der Insel Cypern, IV Teil, Stuttgart, Tübingen 1852).Ο Ludwig Ross[1806-1859] ήταν Γερμανός ελληνιστής και ο πρώτος καθηγητής αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.Παρέμεινε στην Ελλάδα από το 1833 μέχρι το 1843 και διετέλεσε γενικός έφορος αρχαιοτήτων στην Αθήνα, όταν αυτή ανακηρύχθηκε πρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους.

Απο χονδρόκοκκο μάρμαρο της Κω αρχ. μέλος, από το τέμπλο της Παναγίας Ταρσού[του άλσους];

Μία από τις παλαιότερες φωτογραφίες της Κω, οθωμανικής περιόδου, με τον Πλάτανο του Ιπποκράτη και την μαυριτανική κρήνη γύρω στο 1878;

Η Οθωμανική Κρήνη, ο Βουκεφάλας του Μ.Αλεξάνδρου σε ανάγλυφο και ο Πλάτανος του Ιπποκράτη το 1937;

Ασκληπιείο Κω.Η οδός πρόσβασης με τα κυπαρίσσια προς τον ιερό χώρο,την δεκαετία του ΄40.Θα μπορούσε να έχει ένα δικό της όνομα; Γιατί όχι του Ιακωβου Ζαρράφτη;

AVE CESARE!!! [Χαίρε, Καίσαρ], από την επίσκεψη του De Vecchi στην Κω.

Από τις ανασκαφές των Ιταλών, μετά τον σεισμό του 1933, στην Συνοικία του Λιμανιού της πόλης Κω. Εδώ βρισκόταν μία από τις μεγαλύτερες βασιλικές της Μεσογείου, η Βασιλική του Λιμανιού ή του Αγίου Γεωργίου σύμφωνα με τον Ιάκωβο Ζαρράφτη. Φωτογραφία του L.Morricone, γύρω στο 1937;

Το έμβλημα της Κω με την ράβδο και τα δύο φίδια, επί ιταλοκρατίας.

Ασκληπιείο Κω, από το βιβλίο του Herzog. Ταφές της Πρωτοχαλκής 2 περιόδου στον Ασκλούπη και στην σημερινή θέση του «Ιπποκράτειου Ιδρύματος». Λεπίδες οψιδιανού και επιφανειακή κεραμική της Τελικής Νεολιθικής Περιόδου και της Ύστερης Εποχής του Χαλκού στον Ασκλούπη, ανατολικά της Παναγιάς της Τσουκαλαριάς, και κεραμική της Τελικής Νεολιθικής Περιόδου και της Πρώιμης Εποχής του Χαλκού στη θέση Τσιλημπήρι, νοτιοδυτικά και ψηλότερα του Ασκληπιείου, υποδεικνύουν την παρουσία οικιστικών συνόλων στην ευρύτερη περιοχή του Ασκληπιείου. Γεωμετρικοί χρόνοι: Ταφές στον Ασκλούπη και στην σημερινή θέση του «Ιπποκράτειου Ιδρύματος». Κλασικοί χρόνοι: Απουσιάζουν τα κτιριακά κατάλοιπα, μαρτυρείται η λατρεία του Απόλλωνος Παιήονα και Κυπαρίσσιου και άλλων θεοτήτων, όπως του Διός με τα προσωνύμια Ικέσιος, Πατρώος, Μηχανεύς, της Αθηνά Φρατρίας, του Απόλλωνα Κάρνειου και των Μοιρών. Τον 4ο αιώνα  π.Χ. χρονολογείται ο βωμός του Ασκληπιού, στο επίπεδο του μεσαίου ανδήρου. Θεωρείται το παλαιότερο σωζόμενο κτίριο στον χώρο.

Από την Λιτανεία του 1952. Φωτγραφία -Ανδρέας Χατζημιχαήλ.

Είναι το μοναδικό τζαμί στον ελλαδικό χώρο που η ξύλινη επένδυση του δεν είχε ούτε ένα καρφί !Το εσωτερικό από το τζαμί της Λότζιας του 18ου αιώνα της Πλατείας Πλατάνου. Η φωτογραφία από ότι μου είπαν συμπολίτες μας που ξέρουν δεν πρέπει να είναι του ΄30.Ισως είναι από την δεκαετία του ΄50, διότι το 1930 λειτουργούσε σαν μητροπολιτικός ναός της κοινότητας των Κώων μουσουλμάνων.

Κάστρο, η γέφυρα σε φωτογραφία του Α.Miauri. Από R. Scuola Archeologica Italiana in Atene: Atti della Scuola 12 maggio 1919 - 30 giugno 1922.

Απο ταχυδρομική κάρτα της ιταλικής περιόδου, το άγαλμα του φερόμενου Ιπποκράτη με τον όρκο και την επιγραφή ιταλικής περιόδου.

Ο Ιταλός αρχαιολόγος Luigi Morricone [1906, Κιέτι-1979, Ρώμη].Από τους πρωτεργάτες των αρχαιολογικών ερευνών της Κω.Το 1935 είχε σταλεί από την ιταλική κυβέρνηση σε μια αποστολή στην Κω για να συνεχίσει την εργασία του Laurenzi. Κατά τη διάρκεια αυτής της αποστολής έκανε μια αξιόλογη δουλειά με ανασκαφές και συλλογή υλικού. Το έργο του Morricone έληξε το 1948, όταν παρέδωσε σε Έλληνες συναδέλφους του το αρχαιολογικό υλικό με τα σχετικά έγγραφα και το πλούσιο φωτογραφικό αρχείο του. 

Καφενείο Παράδεισος του Γ.Κεφαλιανού, στη σημερινή Γρηγορίου Ε΄, δίπλα στο Χάνι. 

Το Ασκληπιείο Κω, 1909. Από τον R.Herzog. 

Το Ασκληπιείο κατά την διάρκεια της ανασκαφής του R.Herzog, 1909.

O Cesare Maria de Vecchi σε αναμνηστική φωτογραφία στο Ωδείο, κατά την διάρκεια της επίσκεψης του στην Κω.

Τεχνητή «βιοκλιματική σπηλιά» της Κεφάλου Κω. Λαξεύτηκε σε τοξικά πυροκλαστικά υλικά ηλικιας τουλάχιστον 540.000 ετών, που προήλθαν από υποθαλάσσια έκρηξη η οποία εκδηλώθηκε στον Όρμο της πρώτης πρωτεύουσας του νησιού, Αστυπάλαιας. Η φωτογραφία λήφθηκε αρχές της δεκαετίας του '20.

Άποψη του Διοικητηρίου και της γέφυρας πάνω από τη πρώην τάφρο και  σημερινή Λεωφόρο Φοινίκων, από το Κάστρο.Ιούνιος, 1936.

Άποψη του λιμανιού από το Κάστρο. Μάιος ,1936. Φωτογραφία του Morricone.

Το εκπληκτικό μωσαϊκό της Via della Croce!Πρόκειται για ψηφιδωτό που αποτύπωσε με μοναδικό τρόπο ο Ιταλός μηχανικός Ερμής Balducci. Σήμερα βρίσκεται στην Ρόδο, στο Παλάτι του Μεγάλου Μαγίστρου.Είναι από τις ιδιωτικές Θέρμες της Οδού Σταυρού δηλαδή την σημερινή Οδό Μητροπόλεως της πόλης. Η λήψη έχει γίνει από τα βορειοδυτικά πριν από την αφαίρεση του παλαιοχριστιανικού μωσαϊκού από τους Ιταλούς αρχαιολόγους, τον Ιούνιο 1937. Οι θέρμες καταστράφηκαν το 554μ.Χ.Όταν διασχίζετε την Μητροπόλεως να ξέρετε ότι από κάτω της υπάρχουν ακόμη περισσότερα λείψανα από την βαριά πολιτιστική κληρονομιά της Κω. Οι Ιταλοί δεν πήγαν πιο κάτω από τα 4-4.5μ.Πιο βαθιά βρίσκονται ερείπια της κλασικής, γιατί όχι της αρχαίας Μεροπίδας Κω.Φωτογραφία από το Ιταλικό Αρχείο.

Η βασιλική του Αγ.Γαβριήλ στο δρόμο προς το Ψαλίδι. Φωτογραφία του Ερμή Balducci, δεκαετία ΄30.

Η Ακρόπολη των Σεραγιών από τα νότια με το Τζαμί Γενί, Συνοικία Νέα Πόρτα το 1936;

Στο βάθος η Via Larga[Φαρδιά Οδός] δηλαδή το νότιο τμήμα της τωρινής Βασ.Παύλου που οδηγεί στην Casa Romana, τέλη της δεκαετίας του ΄40.

Ιστορική στιγμή το 1945, ιερολοχίτες με τον πρώτο δήμαρχο της ελεύθερης Κω από τους Ιταλούς, Γ.Κουτσουράδη και τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου [Τριπολίτη] στον πύργο του πρώτου. Από το αρχείο του πανεπιστημιακού-νομικού, Αχιλλέα Κουτσουράδη.

Οδός της Αγοράς[Via del Mercato] της προσεισμικής πόλης Κω, σήμερα η Β.Παύλου.

Πρώτη Ιουλίου 1929; κατά την διάρκεια του Α΄ Υδρολογικού Περιφερειακού Συνεδρίου Γιατρών των Νήσων Δωδεκανήσου, σημαντικά ονόματα της παγκόσμιας ιατρικής επισκέπτονται το Κυβερνείο της Κω για να αποτίσουν φόρο τιμής στο άγαλμα του Ιπποκράτη.Τότε βρισκόταν στην είσοδο του Διοικητηρίου επί της σημερινής Ακτής Μιαούλη. Το άγαλμα του φερόμενου Ιπποκράτη αργότερα μεταφέθηκε στο Αρχαιολογικό Μουσείο Κω.

Χαρακτικό -χάρτης Καρίς[ Κω] ίσως του 17ου αιώνα.[Maps of Kos and Chios Greece, Jan Luyken, Cornelis Boutesteyn, Jordaan Luchtman, από Gibon].Ο Johannes ή ο Jan Luyken (16 Απριλίου 1649 - 5 Απριλίου 1712) ήταν Ολλανδός ποιητής, εικονογράφος και χαράκτης.

«Συνοικία του Λιμανιού, από το νότο. Στο κέντρο τα ερείπια από τους δύο δίδυμους ναούς [Αφροδίσια του λιμανιού] σημειώνει ο L.Morricone,1937;Απέναντι διακρίνεται το Χαμάμ και η Οδός Ναυκλήρου.

Κάστρο των Ιπποτών, με αγάλματα από την πολιτιστική κληρονομιά του νησιού, τα πρώτα χρόνια της ιταλικής περιόδου!

Πλατεία του Ταρσανά, την δεκαετία του 60;

Κατά τη διάρκεια της ανασκαφής των Ιταλών αρχαιολόγων,Μάιος-Ιούνιος 1937. Οικία του ψηφιδωτού της Αρπαγής της Ευρώπης. Φωτογραφία του L.Morricone.

Τα αγάλματα της Αρτέμιδος και της Υγείας όπως ακριβώς βρέθηκαν, από την ανασκαφή του 1937 των Ιταλών στον αρχαιολογικό χώρο της Οικίας της Ευρώπης της πόλης Κω!

Από την Πλατεία Πλατάνου της ιταλοκρατούμενης Κω, IPPOCRATE DI COO.Την 1η Ιουλίου 1929, παρουσία του Mario Lago.Μία ιστορική στιγμή της ιταλικής περιόδου.Πριν από τα εγκαίνια των Θερμών Καλλιθέας εξ΄ ονόματος του Βασιλιά [γι’ αυτό και ονομάστηκαν Βασιλικές Θέρμες] είχε διενεργηθεί το Α΄ Υδρολογικό Περιφερειακό Συνέδριο Γιατρών των Νήσων, παρουσία πολλών σημαντικών ονομάτων του χώρου και στήθηκε η μαρμάρινη επιγραφή της φωτογραφίας στην Πλατεία Πλατάνου της Κω. Δίπλα στον Mario Lago είναι ο Σμυρνιός γιατρός Μπρουνέτι!

Ταρσανάς της Κω κατά την ιταλική περίοδο.To Adis Abeba του επιχειρηματία Οικονομίδη, ένα μικρό επιβατηγό για τα γύρω νησιά που χρησιμοποιούνταν και σαν γαζολίνο την περίοδο 1937-1940.

Το μωσαϊκό του «Ποσειδώνα και του Πολυβώτη» σύμφωνα με τον Morricone. Σήμερα φυλάσσεται στην Ρόδο;

«Μη αναγνωρισμένη τοποθεσία αναφέρει το ιταλικό αρχείο. Ίσως τα λείψανα που βρέθηκαν στη Punta della Sabbia» δηλαδή Ακτή Αμμουδιά της Λάμπης του Σκανδάριου.

Η Σπηλιά του Πάνα στην Άσπρη Πέτρα της Κεφάλου.Σε αυτή την ασβεστολιθική σπηλιά βρέθηκαν σημαντικά ευρήματα προϊστορικής εποχής. Οι Ιταλοί Alesandro Della Sefa -διευθυντής της Ιταλικής Αρχαιολογικής Σχολής στην Αθήνα και ο Doro Levi, από τις 3 έως τις 17 του Ιούνη του 1922, βρήκαν θραύσματα πήλινων δοχείων ,ανθρώπινα απολιθώματα, μυλόπετρες, κομμάτια αγγείων, λίγες λεπίδες από οψιδιανό του Γυαλιού, υπολείμματα τροφών κά.Κάποτε ήταν σημαντικός τόπος λατρείας.

Λεωφόρος των Φοινίκων της ιταλικής περιόδου πριν από τις μεταπολεμικές τεχνικές παρεμβάσεις.

O επιβλητικός πύργος από το μεγαλειώδες αμυντικό τείχος της αρχαίας πόλης Κω, του 4ου αιώνα π.Χ, σε σχέδιο του Ιταλού Τραϊανού Φιναμόρε.

Εργασίες στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Κω, πλαϊνή πρόσοψη προς την σημερινή Πλατεία Καζούλη. Διακρίνονται πέτρες από πυλιώτικο τραβερτίνη που αργότερα τοποθετήθηκαν ως επένδυση στους τοίχους του νέου μουσείου της πόλης. Αύγουστος, 1936. Την οθωμανική περίοδο ο χώρος ήταν περιβόλι, την ελληνιστική και ρωμαϊκή περίοδο από εδώ περνούσε το βόρειο τμήμα του αρχαίου αμυντικού τείχους της πόλης.

Χρόνια πριν; Αριστερά της φωτογραφίας βρισκόταν η  εκβολή και το δέλτα του Πλατύ Ποταμού της πόλης Κω. Δεξιά η πρώην δισκοθήκη Μεροπίδα ένας δημοφιλής τόπος αναψυχής κατά την δεκαετία του 80. Μετά έφτασε η Δημοτική Μαρίνα, τότε χάθηκαν όλα.

Αρχαίο Θέατρο στο Ασκληπιείο της Κεφάλου, ένα μέρος όπου μπορεί να γεννήθηκε, να έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής του και να εκπαιδεύτηκε ο Μέγα Ιπποκράτης από τον πατέρα του Ηρακλείδη .Ο L.Laurenzi έκανε σπουδαία δουλειά στην Κω και όχι μόνο.Οι τοπικές αρχές οφείλουν κάποια στιγμή να τον τιμήσουν όπως και τον L.Morricone. Την φωτογραφία χάρισε ο Laurenzi σε συγγενείς μου όταν έμενε στην Καρδάμαινα. Το συγκεκριμένο μέρος το είχε αποκαλέσει από τα ωραιότερα μέρη που είχε δει στη ζωή του ,ο μεγάλος Ιταλός αρχαιολόγος.

Χάρτης της Αρχαίας Αλάσαρνας στην Καρδάμαινα, Κω,τότε που αναζητούσε το ιερό του Απόλλωνα ο Γερμανός αρχαιολόγος R.Herzog μαζί με τον Ιακ.Ζαρράφτη.Από το ΑΠΘ.  

Τι μέρα; Ιστορική, μοναδική η 7η Μαρτίου 1947, όπως την συνέλαβε ο φακός της κάμερας και της ιστορίας.

«Βασιλική» του Ζορντού το 1961 στον Ταρσανά της Κω, τον μεγαλύτερο της Δωδεκανήσου και του Κεραμεικού Κόλπου. Τότε σχεδόν όλα τα σκάφη περνούσαν από το εργαστήριο του Μαστροδημήτρη.

Θέα από το βόρειο τμήμα της περιοχής πριν αρχίσει η ανασκαφή της Οικίας της Αρπαγής της Ευρώπης, της Δυτικής Αρχαιολογικής Ζώνης Κω. Αριστερά από το Ωδείο το οποίο δεν φαίνεται, γύρω στο 1937;

Οι φωτογραφίες στην σελίδα του FaceBook -ΠΑΛΙΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΤΗΣ ΚΩ [ΑΝΘΡΩΠΟΙ-ΙΣΤΟΡΙΑ-ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ] έχουν μόνο εκπαιδευτικό χαρακτήρα, δεν αποσκοπούν στο κέρδος ή την προσωπική προβολή, δεν είναι για εμπορική χρήση και δεν επιτρέπονται οι καταχωρήσεις διαφημίσεων. Η λειτουργία του χώρου στοχεύει αποκλειστικά και μόνο στην ενημέρωση & ευαισθητοποίηση του κοινού με την παλιά, άγνωστη, την «πληγωμένη» Κω. Οι εργασίες, ταινίες, κινούμενα σχέδια, έγγραφα, βιβλία και τόσα άλλα που δημοσιεύονται αποσκοπούν στο να γνωρίσουμε καλύτερα την πατρίδα μας. Σε όσες φωτογραφίες η πηγή είναι σαφής, καταγράφεται. Αν κάποιος νομίζει ότι θίγεται προσωπικά ή παραβιάζονται πνευματικά του δικαιώματα, μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μας ώστε να αφαιρεθούν οι φωτογραφίες άμεσα.

https://www.facebook.com/groups/oldphotosKos/

Γεωδίφης  

για την ομάδα ΠΑ.ΦΩ.ΚΩ 

 24 Οκτώβρη 2019