Το νησί των πειρατών Sainte Marie

Το Sainte Marie-Σαιντ είναι ένα επίμηκες νησί με μήκος 49 χιλιόμετρα και πλάτος 5 χλμ.

Μόλις πέντε μίλια από την απομακρυσμένη ανατολική ακτή της Μαγαδασκάρης συναντάται  το Sainte Marie, ή Nosy Boraha, ένα νησί εξ΄ολοκλήρου από γρανίτη. Προήλθε από την ηφαιστειακή δράση της μικρο-ηπείρου της Μαγαδασκάρης ένα σημαντικό κομμάτι ηπειρωτικού φλοιού, που αποκόπηκε από την κεντρική αφρικανική πλάκα, πάνω από 150 εκατομμύρια χρόνια πριν, μαζί με αυτό που είναι τώρα το Κανάλι της Μοζαμβίκης σε ένα επεισόδιο που σχετίζεται με την ηφαιστειακή δραστηριότητα του Μεσοζωικού που είναι εμφανής στα γύρω νησιά.

Η Μαδαγασκάρη είναι ο κορυφαίος παραγωγός σε ζαφείρια, αλλά παράγει μια σειρά από άλλους πολύτιμους λίθους. Η γεωλογία της Μαδαγασκάρης περιλαμβάνει μια ποικιλία πετρωμάτων της Προκάμβριας ηλικίας που συνθέτουν το μεγαλύτερο μέρος του ανατολικού τμήματος και του κέντρου του νησιού. Αποτελείται από μεσο-καινοζωικούς βασάλτες και ρυόλιθους. Σε αντίθεση, το δυτικό τμήμα του νησιού αποτελείται από ιζηματογενή πετρώματα Λιθανθρακοφόρου και Τεταρτογενούς ηλικίας.

Κοντά στην Μαγαδασκάρη το τροπικό Sainte Marie είναι ένας επίγειος παράδεισος με πλούσια βλάστηση, αμμώδεις παραλίες, ρηχούς κόλπους, και κοραλλιογενείς ύφαλους. Κάποτε ήταν κάποτε το σπίτι για πάνω από χίλιους πειρατές.

Το νησί δεν βρισκόταν μακριά από τις τις θαλάσσιες διαδρομές του 17ου και 18ου αιώνα, κατά μήκος των οποίων τα πλοία φορτωμένα με μπαχαρικά, ελεφαντόδοντο, μετάξι και άλλα πλούτη επέστρεφαν από τις Ανατολικές Ινδίες. Το νησί Sainte Marie παρείχε στους πειρατές ένα ασφαλές καταφύγιο από όπου θα μπορούσαν να λεηλατούν και να πλησιάζουν τα πλοία. Πολλοί κόλποι και όρμοι του νησιού προστάτευαν τα πλοία τους από τις καταιγίδες ενώ τα άφθονα φρούτα και οι όμορφες ντόπιες γυναίκες ικανοποιούσαν την πείνα και τη δίψα τους.

Ο πειρατικός οικισμός Sainte Marie ιδρύθηκε από το διάσημο Άγγλο τυχοδιώκτη Adam Baldridge, ο οποίος ήρθε στην Sainte Marie το 1685 μετά τη φυγή του από τη Τζαμάικα όπου ήταν καταζητούμενος για φόνο. Μέσα σε ένα χρόνο,ο Baldridge είχε καθιερώσει τον έλεγχο των εσωτερικών πλωτών οδών του Sainte Marie και του λιμανιού της. Υπέταξε τις τοπικές φυλές και ανάγκασε τους γηγενείς οπλαρχηγούς να πληρώνουν φόρο στον Baldridge σε βοοειδή, τρόφιμα και γυναίκες.

Ο Baldridge συνεργάστηκε με έναν πλούσιο έμπορο της Νέας Υόρκης με τον οποίο είχε μια πολύ επιτυχημένη επιχείρηση ανταλλαγής χρημάτων και αγαθών με τους πειρατές.

Ο διαβόητος Baldridge θα αποκτήσει λεηλατημένα αγαθά  από τους πειρατές με τα οποία  θα τροφοδοτεί τη Νέα Υόρκη, σε αντάλλαγμα για βασικές προμήθειες όπως το ρούμι, τα εργαλεία και πυρομαχικά, το οποία χρησιμοποιούσε στις συναλλαγές με τους πειρατές. Επίσης, πρόσφερε στους πειρατές πολλούς από τους πόρους του νησιού, όπως τα διάφορα είδη φρούτων (μπανάνες, καρύδες, τα λεμόνια, τα πορτοκάλια, ανανά, γλυκοπατάτες) και προϊόντα από την κτηνοτροφία του νησιού (βοοειδή, κοτόπουλα, ψάρια και χελώνες). Είχε δεκάδες αποθήκες στο νησί γεμάτο τόσο με θησαυρούς που συλλέχθηκαν από τους πειρατές όσο και εμπορεύματα που αποτελούσαν αντικείμενο διαπραγμάτευσης σε αυτούς.

Στο απόγειο του νησιού, περίπου χίλιοι πειρατές έζησαν στο νησί, συμπεριλαμβανομένων θρυλικών και διαβόητων χαρακτήρων, όπως ο καπετάνιος William Kidd, ο Robert Culliford, ο Olivier Levasseur, οThomas Tew και πολλοί άλλοι. Αξίζει να αναφερθεί ότι ο  Baldridge έζησε μια εξαιρετικά πολυδάπανη ζωή. Έχτισε στην κορυφή ενός λόφου ένα αρχοντικό και φρούριο, και κράτησε στο χαρέμι του ​​τις ωραιότερες γυναίκες του νησιού .

Επιπλέον άρχισε επίσης να ασχολείται με το δουλεμπόριο. Θα αγοράσει δούλους στην ανατολική ακτή σε φθηνές τιμές και τους πωλούσε σε διερχόμενα πλοία ή τους έστελνε στην Αμερική και τις Δυτικές Ινδίες. Αλλά όταν ο Baldridge προσπάθησε να πουλήσει μερικούς από τους ντόπιους ιθαγενείς, ο πληθυσμός του νησιού εξεγέρθηκε και κατέστρεψε το κάστρο και τις αποθήκες του, αναγκάζοντας τον Baldridge να εγκαταλείψει το νησί το 1697.

Μετά την αποχώρηση του Baldridge, η αποικία των πειρατών έπεσε σε παρακμή, δεδομένου ότι δεν ήταν σε θέση να έχει τα απαραίτητα ζωτικά εφόδια για τη διατήρηση του πληθυσμού. Από το 1700, η ​​χρυσή εποχή της πειρατείας έφθασε στο τέλος της. Πολλοί πειρατές παραδόθηκαν με επιεικείς όρους και εγκαταστάθηκαν στη γειτονική Μαδαγασκάρη. Παντρεύτηκαν ντόπιες, έκαναν οικογένειες και πέθαναν στο νησί. Τα λείψανά τους βρέθηκαν θαμμένα σε ένα νεκροταφείο, που σήμερα ονομάζεται νεκροταφείο των πειρατών, στο Ile aux Forbans, ένα μικρό νησί που βρίσκεται σε έναν κόλπο ακριβώς νότια της Ambodifotatra, την κύρια πόλη του νησιού.

Σήμερα, το Sainte Marie κατακλύζεται από πολλούς τουρίστες για τον ειδυλλιακό τροπικό παράδεισο του, τις καταδύσεις, την κολύμβηση με αναπνευστήρα και για να γνωρίσουν από κοντά τις φάλαινες. Το νεκροταφείο των πειρατών, το οποίο είναι πλέον κατάφυτο με θάμνους και φυτά, είναι ένα άλλο δημοφιλές αξιοθέατο.

Γεωδίφης

Πηγές

1.Kaushik

2.Βικιπαίδεια