Στις 6 Γενάρη του 1884, «η ατμόσφαιρα είχε σχεδόν παγώσει»

Η θερμοκρασία έπεσε 1 βαθμό κάτω από το μηδέν στην Ατλάντα στις 6 Ιανουαρίου, 1884. Αυτό σηματοδότησε την τελευταία ημέρα μιας σοβαρής αρκτικής ταραχής που έπληξε μεγάλο μέρος της χώρας, όπως άρχισε το νέο έτος.

Στην Άνω Χερσόνησο,τον Ιανουάριο 1884 έπεσε  περισσότερο από 6 βαθμούς κάτω από το μακροπρόθεσμο μέσο όρο στην Marquette. Στα τέλη Ιανουαρίου του ίδιου έτους, η θερμοκρασία βυθίστηκε έως 47 βαθμούς κάτω από το μηδέν στην ευρύτερη περιοχή. Τοπικές δημοσιογραφικές πηγές ανέφεραν ότι «η ατμόσφαιρα είχε σχεδόν παγώσει» στις 24 Ιανουαρίου, 1884. Στο τέλος του μήνα, ένας παρατηρητής στην Marquette δήλωσε: «Οι πρώτες 26 ημέρες του Ιανουαρίου έφεραν κρύο που ποτέ δεν είχε καταγραφεί στην περιοχή».

Τον Φεβρουάριο έκανε ακόμη περισσότερο κρύο σε σχέση με το μέσο όρο: πάνω από 7 βαθμούς κάτω από την κανονική θερμοκρασία. Το θερμόμετρο  κατέγραψε ψύξη 34 βαθμούς κάτω από το μηδέν στις 28 Φεβρουαρίου.Ο Μάρτιος ξεκίνησε με κρύο, αλλά στη συνέχεια επικράτησε εκτεταμένη ζέστη. Έβρεχε όλη μέρα στις 11 Μαρτίου, η βροχή μετέτρεψε δρόμους σε βούρκο από λάσπη και νερό, καταστρέφοντας τα χιονοέλκηθρα. Μέχρι το τέλος του Μαρτίου, ανέφερε ο Εσκανάμπα «μερικές από τις πιο ευχάριστες καιρικές συνθήκες που παρατηρήθηκαν ποτέ στο Sault Ste. Marie, ο ήπιος καιρός όμως  ήταν μόνο ψευδαίσθηση. Παρά το μαλακό καιρό, η Menominee Herald δήλωσε ότι ο πάγος στην Γκριν Μπέι ήταν «στερεός όσο ο βράχος του Γιβραλτάρ» την τρίτη εβδομάδα του Μαρτίου. 

Μετά από ένα ήπιο τρίτο μήνα, ο Απρίλιος ξαφνικά άλλαξε με περιοδικές χιονοθύελλες και ψυχρούς ανέμους. Μαρτυρίες ανέφεραν πάγο στη λίμνη Superior "όσο το μάτι μπορεί να δει" την 1η Μαΐου, 1884. Υπάρχει ακόμα πάγος στο λιμάνι μέχρι τις 19 Μαΐου.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1880 ήταν κρύα χρόνια στο Upper Peninsula και ένα μεγάλο μέρος των Ηνωμένων Πολιτειών. Στην Marquette, οι θερμοκρασίες σε 22 από 24 μήνες ήταν κάτω από τις κανονικές. Οι μεγαλύτερες αποκλίσεις από την κανονική θερμοκρασία σημειώθηκαν κατά τους χειμερινούς μήνες. Ένας από τους λόγους για τον κρύο καιρό ήταν η έκρηξη του Κρακατόα το 1883.

Το Κρακατόα είναι ένα ηφαίστειο που βρίσκεται σε ένα μικρό νησί στην Ινδονησία στα ανοικτά της δυτικής ακτής της Ιάβας. Μετά από 200 χρόνια αδράνειας, το ηφαίστειο ξύπνησε τον Μάιο του 1883, με αποκορύφωμα μιας σειρά από 4 καταστροφικές εκρήξεις στα τέλη Αυγούστου. Η τελευταία από τις εκρήξεις ακούστηκε 3.000 μίλια μακριά. Η συνολική ενέργεια που απελευθερώθηκε κατά τη διάρκεια της έκρηξης ήταν ισοδύναμη με 200 μεγατόνους ΤΝΤ. Για λόγους σύγκρισης, η ατομική έκρηξη στη Χιροσίμα απελευθέρωσε ενέργεια ισοδύναμη με 20 χιλιάδες τόνους ΤΝΤ. Ήταν ένα γεγονός  200.000.000 τόνων έναντι σε ένα συμβάν 200.000 τόνων!

Η τέφρα που εκτοξεύθηκε από το ηφαίστειο έφτασε 50 μίλια μέσα στην ατμόσφαιρα και βύθισε την περιοχή σε ακτίνα 50 χιλιομέτρων από τον κρατήρα στο σκοτάδι για τρεις ημέρες. Κατ 'εκτίμηση 11 κυβικά μίλια υλικό που έφτασε στη στρατόσφαιρα άρχισε να περιστρέφεται γύρω από τη Γη, για τα επόμενα χρόνια. Το «πέπλο από ηφαιστειακή σκόνη» ενήργησε ως φίλτρο ηλιακής ακτινοβολίας, μειώνοντας την ποσότητα του ηλιακού φωτός που έφθανε στη γη. Το πέπλο μείωσε την  παγκόσμια θερμοκρασία περίπου 1,2 βαθμούς Κελσίου. Οδήγησε επίσης σε εντυπωσιακά ηλιοβασιλέματα στην περιοχές με υψηλότερο γεωγραφικό πλάτος, συμπεριλαμβανομένου του Άνω Μίσιγκαν.

Η δυνατότερη έκρηξη συνέβη πριν από 130 χρόνια, όταν ξέσπασε το Κρακατόα. Χιλιάδες άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στην γύρω περιοχή από τις εκρήξεις, αλλά ο μεγαλύτερος αριθμός θανάτων προήλθε από το τεράστιο τσουνάμι που εξαπέλυσε η κατάρρευση του ηφαιστείου. Συνολικά, υπολογίζεται ότι 36.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, αν και πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι πάνω από 100.000 άνθρωποι σκοτώθηκαν.

 

Γεωδίφης

Πηγή-Karl Bohnak/ uppermichiganssource.com

Ο πιο δυνατός γνωστός ήχος στον κόσμο.Όταν το ηφαίστειο Κρακατόα εξερράγη το 1883, ο ήχος της έκρηξης ήταν τόσο δυνατός που έσπασε τα τύμπανα των ανθρώπων σε απόσταση 40 μιλίων, ταξίδεψε σε όλο τον κόσμο τέσσερις φορές και ακούστηκε καθαρά από 5.000 χλμ. μακριά.

Η έκρηξη του Κρακατόα στις 27 Αυγούστου 1883 ήταν ένα από τα πιο καταστροφικά ηφαιστειακά γεγονότα στην καταγεγραμμένη ιστορία. Βρίσκεται στο στενό Σούντα μεταξύ της Ιάβας και της Σουμάτρας στην Ινδονησία, η έκρηξη εξαπέλυσε μια σειρά από βίαιες εκρήξεις που έγιναν αισθητές σε όλο τον κόσμο. Υπολογίζεται ότι η δύναμη της έκρηξης ήταν ισοδύναμη με 200 μεγατόνους TNT, καθιστώντας την πιο ισχυρή ηφαιστειακή έκρηξη στη σύγχρονη εποχή. Η έκρηξη κατέστρεψε το νησί Κρακατόα και προκάλεσε τεράστια τσουνάμι, τα οποία εξαφάνισαν παράκτια χωριά και προκάλεσαν περισσότερους από 36.000 θανάτους, ενώ πολλοί άλλοι πέθαναν αργότερα από τις επιπτώσεις της έκρηξης, συμπεριλαμβανομένων των τσουνάμι και της παγκόσμιας κλιματικής διαταραχής. Ο ήχος από την έκρηξη ήταν εξαιρετικός. Τα ηχητικά κύματα από την έκρηξη γύρισαν τη Γη πολλές φορές, δημιουργώντας μια ηχητική έκρηξη που ακούστηκε σε όλη την υδρόγειο. Η δύναμη της έκρηξης ήταν τόσο έντονη που δημιούργησε κρουστικά κύματα που προκάλεσαν αλλαγές στην ατμοσφαιρική πίεση και καταγράφηκαν σε βαρόμετρα σε όλο τον κόσμο. Αυτά τα κρουστικά κύματα ήταν επίσης υπεύθυνα για τα εντυπωσιακά πολύχρωμα ηλιοβασιλέματα που ακολούθησαν για χρόνια. Ο απόηχος της έκρηξης του Κρακατόα είχε επίσης βαθιές παγκόσμιες περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Η ηφαιστειακή τέφρα που εκτοξεύτηκε στην ατμόσφαιρα εμπόδισε το ηλιακό φως, οδηγώντας σε δραματική πτώση της παγκόσμιας θερμοκρασίας. Αυτός ο «ηφαιστειακός χειμώνας» προκάλεσε ένα χρόνο χωρίς καλοκαίρι το 1884, οδηγώντας σε αποτυχίες των καλλιεργειών και ελλείψεις τροφίμων σε διάφορα μέρη του κόσμου. Οι κλιματικές ανωμαλίες που προέκυψαν προκάλεσαν επίσης το φαινόμενο της «έτος χωρίς καλοκαίρι» σε μέρη τόσο μακρινά όπως η Βόρεια Αμερική και η Ευρώπη, όπου οι θερμοκρασίες έπεσαν κατακόρυφα και οι καιρικές συνθήκες έγιναν ασταθείς για μήνες.