Η «κουμούλα» του Δράκου

 

Στην Σορωνή της Ρόδου «κουμούλλα»  είναι το γείσο που εξέχει λίγο πάνω από το δώμα για να πέφτουν τα νερά ενώ στην Κω θεωρείται ο τοίχος που περικλείει κάτι. Ανατολικά του λόφου Ασκλούπη και δυτικά από το Τροτσούλι,  ξεφυτρώνει από το πευκόδασος ένας επιβλητικός βράχος που ξεχωρίζει για το μέγεθος του και τον οποίο οι ντόπιοι ονομάζουν Δρακόπετρα ή Κούμουλλα.

Στα Κώια του ο Ιάκωβος Ζαράφτης τον αναφέρει ως λόφο «υψούμενο του οποίου η δυτική όφρυς  σχηματίζει κουμούλα υψηλή και οξεία ως κοπτερή πλευρά τείχους» και για τον λόγο αυτό τον ονομάζει Κουμούλα ,ενώ οι Ιταλοί σεβόμενοι την παράδοση έδωσαν το τοπωνύμιο Roccia di Drago δηλαδή βράχος του Δράκου.

Η φύση ,η παράδοση και η ιστορία  υπήρξαν γενναιόδωρες με την Κω. Αντικρίζοντας τον εντυπωσιακό βράχο του Δράκου μέσα σε ένα καταπράσινο τοπίο, μην απογοητευθείτε εάν δεν βρείτε κάτι που να έχει σχέση με δράκο. Το φυσικό τοπίο σε συνδυασμό με την γεωλογία της περιοχής θα σας συναρπάσει. Η Δρακόπετρα είναι μια τοποθεσία που δεν έχει αλλοιωθεί από τον τουρισμό ή από άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες.Βρίσκεται σε μια δασωμένη βουνοπλαγιά ,σε υψόμετρο 175 μέτρα από την στάθμη της θάλασσας. Κοντά της υπάρχει ο λόφος της Ασκλούπης ένας από τους σημαντικότερους προϊστορικούς οικισμούς του νησιού με ίχνη κατοίκησης από τα πρώιμα νεολιθικά χρόνια.

Οι κοπτερές πλευρές του βράχου που ανέφερε ο Ζαρράφτης σχηματίστηκαν από την δράση ενός ανάστροφου ρήγματος το οποίο τον περικλείει και τον ανυψώνει σιγά –σιγά  εδώ και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια. Αποτελεί και αυτός όπως ο βράχος της Χαλκήπετρας ένα τεκτονικό ράκος. Τα υλικά από τα οποία απαρτίζεται δημιουργήθηκαν πριν από 140-65 εκατομμύρια χρόνια ως ιζήματα στην θάλασσα της Τηθύος. Η Τηθύς ,στην μυθολογία ήταν η Τιτανίδα, κόρη του Ουρανού και της Γαίας, που παντρεύτηκε τον αδελφό της, Ωκεανό και με τον οποίο γέννησε 3.000 ποτάμιους θεούς( μεταξύ των οποίων ήταν ο Αχελώος, ο Ασωπός κά). Στην γεωλογία η Τηθύς-προς τιμή της Τιτανίδας- είναι η αρχαία μεγάλη εσωτερική θάλασσα που κυριαρχούσε στην Γη κατά τον Κρητιδικό Αιώνα, και της οποίας σημερινό και σχετικά μικρό απομεινάρι αποτελεί η Μεσόγειος Θάλασσα. Σε αυτή την μυστηριώδη θάλασσα ,η συσσώρευση των κόκκων δημιούργησε τα ιζήματα από τα οποία προήλθε ο τεφρόλευκος και έντονα τεκτονισμένος βράχος της Δρακόπετρας. Κατόπιν,περίοδοι έντονης σεισμικής δραστηριότητας έφεραν τον βράχο στην σημερινή του θέση. Τα ερείπια της εγκαταλελειμμένης μάντρας που βρίσκεται μόλις κάποια μέτρα από τον βράχο φανερώνουν το έντονο σεισμικό παρελθόν της περιοχής. Δυτικά της  Δρακόπετρας ένας ακόμη απόκρημνος βράχος ιδίας γεωλογικής εξέλιξης και λιθολογίας ξεπροβάλει γεμίζοντας τον επισκέπτη με θαυμασμό και δέος.

Σήμερα το παιδί της Τηθύος ,η Δρακόπετρα στολίζει μια από τις βουνοπλαγιές του Ερημίτη. Λίγα μέτρα πιο νότια ένα ακόμη ρήγμα έχει προκαλέσει σημαντικές μεταβολές στην διεύθυνση και την κλίση του δενδριτικού δικτύου του Πλατύ Ποταμού υπενθυμίζοντας μας τις επιπτώσεις της ενεργούς τεκτονικής στα ποτάμια συστήματα. Η  κοπτερή ογκώδης μάζα μπορεί να μην έχει κάτι από το μυθικό ον, το οποίο είχε μορφή ερπετού ή μεγάλης σαύρας, ωστόσο μοιάζει με μια «κουμούλα» που μόνο Δράκος θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει και της οποίας η φυσική εξέλιξη φανερώνει πιέσεις και μεγάλες γεωλογικές δυνάμεις που δέχτηκαν τα πετρώματα της για να φτάσει στο σημερινό μέγεθος.

Γεωδίφης

Πηγές

 1.Λεξικό Κωακών Ιδιωμάτων-Μ.Σκανδαλίδη

 2.Κώια-Ιάκωβος Ζαρράφτης

 3.Γεωλογικός χάρτης Κω-ΙΓΜΕΜ

 4.Φωτογραφίες – Περιοχή της Δρακόπετρας με την μάντρα και τον γειτονικό ογκώδη βράχο 

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ