H κίνηση των ηπείρων στο πλαίσιο του 3ου Ράιχ
Ως έφεδρος αξιωματικός πεζικού ο Alfred Wegener αμέσως επιστρατεύτηκε όταν άρχισε ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος το 1914. Στο μέτωπο του πολέμου στο Βέλγιο βίωσε σκληρές μάχες, αλλά η θητεία του διήρκεσε μόνο λίγους μήνες: αφού τραυματίστηκε δύο φορές και είχε κριθεί ακατάλληλος για υπηρεσία και για τον λόγο αυτό του ανατέθηκε να συνεχίσει στην στρατιωτική μετεωρολογική υπηρεσία . Αυτή η δραστηριότητα τον βοήθησε να ταξιδέψει σε διαφόρους μετεωρολογικούς σταθμούς στη Γερμανία, στα Βαλκάνια, στο Δυτικό Μέτωπο και στην περιοχή της Βαλτικής. Παρ 'όλα αυτά κατάφερε το 1915 να ολοκληρώσει την πρώτη έκδοση του μεγάλου του έργου, Die Entstehung der Kontinente und Ozeane («Η προέλευση των ηπείρων και τους ωκεανών»).
Η θεωρία της μετατόπισης των ηπείρων, του Wegener, δεν έγινε εύκολα αποδεκτή από την επιστημονική κοινότητα της εποχής. Ήταν δύσκολο κάποιος να καταλάβει ότι οι μεγάλοι ήπειροι προχωρούσαν αργά και σταθερά μέσα στον πυθμένα της θάλασσας, προς νέες θέσεις. Ποιές δυνάμεις θα μπορούσαν να ήταν τόσο ισχυρές για να μετακινήσουν τέτοιες μεγάλες μάζες σε τέτοιες μεγάλες αποστάσεις;Ο Wegener πρότεινε ότι οι ήπειροι απλώς προχωρούσαν αργά μέσω του ωκεάνιου πυθμένα, αλλά ο Harold Jeffreys, ένας Άγγλος γεωφυσικός, υποστήριξε σωστά ότι ήταν φυσικώς αδύνατο για μια μεγάλη μάζα στερεού βράχου να κινείται μέσω του ωκεάνιου πυθμένα χωρίς τη διάσπαση τους.
Σε αντίθεση με όσα συνέβησαν σε πολλές άλλες χώρες στη δεκαετία του 1930 και του 1940, η θεωρία της κίνησης των ηπείρων του Alfred Wegener γενικά δεν απορρίφθηκε στη ναζιστική Γερμανία, αν και αρκετοί μεγάλοι γερμανοί γεωλόγοι της εποχής δεν την αποδέχτηκαν. Αν και ξενόφερτες γεωλογικές θεωρίες όπως του Hörbiger ευνοήθηκαν από ορισμένους αξιωματούχους Ναζί, η συγκεκριμένη δεν έγινε ευρέως αποδεκτή στους επιστημονικούς κύκλους. Από την άλλη πλευρά, η κίνηση των ηπείρων έλαβε την επίσημη στήριξη στο πλαίσιο του Τρίτου Ράιχ, σε μια εποχή που αγνοήθηκε ή γελοιοποιήθηκε από τους περισσότερους επιστήμονες γης εκτός Γερμανίας.
Στις αρχές της δεκαετίας του 1950, η νέα επιστήμη του παλαιο-μαγνητισμού παρήγαγε νέα στοιχεία υπέρ της υπόθεσης του Wegener. Στις αρχές του 1953 δείγματα που λήφθηκαν από την Ινδία έδειξαν ότι η χώρα βρισκόταν προηγουμένως στο νότιο ημισφαίριο, όπως προέβλεπε ο Wegener. Επιπλέον, τη δεκαετία του 1960 νέες ανακαλύψεις στην γεωλογία , αναζωπύρωσαν το ενδιαφέρον για τη θεωρία του Wegener και σύντομα οι επιστήμονες αναθεώρησαν την στάση τους . Ο Alfred Wegener γρήγορα αναγνωρίστηκε ως ο ιδρυτής μιας από τις σημαντικότερες επιστημονικές επαναστάσεις όλων των εποχών.Με την έλευση του Παγκόσμιου Συστήματος Εντοπισμού Θέσης (GPS), έγινε δυνατό να μετρηθεί άμεσα η κίνηση των ηπείρων.
Ο γήινος φλοιός κινείται συνεχώς, κάθετα και οριζόντια, με ρυθμούς αρκετά εκατοστά ετησίως. Μια θεωρία, που εξηγεί αυτές τις μετακινήσεις, ονομάζεται "τεκτονική λιθοσφαιρικών πλακών". Αναπτύχθηκε στα μέσα της δεκαετίας του '60 από τους γεωφυσικούς. Ο όρος "πλάκα" αναφέρεται σε μεγάλα άκαμπτα κομμάτια της γήινης επιφάνειας, που εμφανίζονται να κινούνται σαν ένα σώμα. Αυτές οι πλάκες μπορούν να περιλάβουν και τους ωκεανούς και τις ηπείρους. Όταν οι πλάκες μετακινούνται, τότε κινούνται και οι ήπειροι και ο ωκεάνιος βυθός που βρίσκονται από πάνω τους. Η μετατόπιση των ηπείρων εμφανίζεται όταν αλλάζουν θέση οι ήπειροι, η μια σε σχέση με την άλλη.
Ο Alfred Wegener (1880-1930), ήταν ο πρώτος που πρότεινε τη θεωρία της μετατόπισης των ηπείρων. Στο βιβλίο του, "η προέλευση των ηπείρων και των ωκεανών", υπολόγισε ότι η υπερήπειρος Πανγαία υπήρχε 200 εκατομμύρια χρόνια πριν. Το παρακάτω βίντεο είναι αφιερωμένο στη μνήμη του.Πρόκειται για υλικό από την τελευταία εκστρατεία του στη Γροιλανδία, κατά την οποία πέθανε. Όταν μίλησε για τη θεωρία της μετακίνησης των ηπείρων, κανείς δεν τον πίστεψε. Η ιστορία τον δικαίωσε, όπως συχνά ισχύει.
Γεωδίφης
Πηγές
1.Eric Buffetaut ,sciencedirect.com
2.Βικιπαίδεια
