Τι γίνεται με τις ξηρασίες, μπορούν να προκαλέσουν σεισμούς;

Καθώς αυξάνεται η άντληση των υπόγειων υδάτων, η καθίζηση προκαλεί μεγάλες ζημιές.Οι φωτογραφίες του Γεωλογικού Ινστιτούτου ΗΠΑ[USGS] τραβήχτηκαν νότια της Merced [Νότια κοιλάδα San Joaquin] τον Δεκέμβριο 2017 δείχνουν πώς η γη έχει πέσει 2,62 μέτρα μεταξύ 1965 και 2016.Ο ρυθμός καθίζησης ήταν ακόμη μεγαλύτερος από το 1988 έως το 2016, όταν σημειώθηκε απώλεια υψομέτρου 1,89 μέτρα.

Γνωρίζουμε ότι οι εποχιακές επιπτώσεις μπορούν να προκαλέσουν αλλαγές στα ρήγματα, αλλά τι γίνεται με τα λιγότερο περιοδικά κλιματικά φαινόμενα, όπως μια μακροχρόνια ξηρασία; Μπορούν επίσης να προκαλέσουν αλλαγές; Όπως αποδεικνύεται, οι αλλαγές στα φορτία τάσης στον φλοιό της Γης από περιόδους ξηρασίας μπορεί, στην πραγματικότητα, να είναι σημαντικές. 

Η έρευνα του επιστήμονα JPL Donald Argus και άλλων το 2017 χρησιμοποιώντας δεδομένα από ένα δίκτυο σταθμών GPS υψηλής ακρίβειας στην Καλιφόρνια, το Όρεγκον και την Ουάσινγκτον διαπίστωσε ότι οι εναλλασσόμενες περίοδοι ξηρασίας και έντονων βροχοπτώσεων στη Σιέρα Νεβάδα μεταξύ 2011 και 2017 προκάλεσαν στην πραγματικότητα την οροσειρά ανεβαίνει σχεδόν 0,3 μέτρα και στη συνέχεια να μειώνεται κατά το ήμισυ αυτής της ποσότητας, καθώς τα βράχια του βουνού έχασαν νερό κατά τη διάρκεια της ξηρασίας και στη συνέχεια το επανάκτησαν. Η μελέτη δεν εξέτασε συγκεκριμένα τις πιθανές επιπτώσεις στα ρήγματα, αλλά τέτοιες αλλαγές στρες θα μπορούσαν να γίνουν αισθητές σε ρήγματα εντός ή κοντά στο εύρος.

Ομοίως, η άντληση υπόγειων υδάτων από υπόγειους υδροφόρους ορίζοντες από τον άνθρωπο, η οποία επιδεινώνεται σε περιόδους ξηρασίας, έχει επίσης αποδειχθεί ότι επηρεάζει τα πρότυπα φορτίων τάσης «ζυγίζοντας» τον φλοιό της Γης. 

Μια μελέτη του 2014 στο περιοδικό Nature από τους Amos et al. που εξέτασε τις επιπτώσεις της άντλησης υπόγειων υδάτων στην Κεντρική Κοιλάδα της Καλιφόρνιας στη σεισμικότητα στο διπλανό ρήγμα του Σαν Αντρέας. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τέτοιες εξαγωγές μπορούν να προωθήσουν πλευρικές αλλαγές στρες στις δύο πλευρές του San Andreas, οι οποίες κινούνται οριζόντια μεταξύ τους κατά μήκος του ορίου δύο μεγάλων τεκτονικών πλακών. Αυτό θα μπορούσε δυνητικά να τα κάνει να σφίξουν και να γλιστρήσουν, με αποτέλεσμα τον σεισμό.

Τέτοιες καταπονήσεις είναι μικρές, αλλά αν έχετε άντληση υπόγειων υδάτων για μεγάλο χρονικό διάστημα, τότε θα μπορούσαν να γίνουν πιο σημαντικές.«Παρόλο που αυτές οι αλλαγές μπορεί να είναι μικρές σε σύγκριση με τις αλλαγές στρες που προκαλούνται από την κανονική συσσώρευση στρες σε ρήγμα από τεκτονικές διαδικασίες, θα μπορούσε ενδεχομένως να επισπεύσει την έναρξη του επόμενου μεγάλου σεισμού στο Σαν Αντρέας. Επιπλέον, επειδή η ποσότητα ολίσθησης σε ένα ρήγμα αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου μεταξύ των σεισμών, αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε συχνότερους αλλά μικρότερους σεισμούς ». 

Το τμήμα Fort Tejon του ρήγματος San Andreas που είναι πλησιέστερο στην κεντρική κοιλάδα έσπασε τελευταία φορά το 1857, οπότε λόγω της ασταθούς φύσης των σεισμών κατά μήκος του ρήγματος και της μεγάλης μεταβλητότητας στο χρόνο μεταξύ των γεγονότων, με το σημερινό μας επίπεδο γνώσης, οι επιστήμονες δεν είναι ακόμη σε θέση να καταλάβουν πότε και πού θα συμβεί ο επόμενος μεγάλος σεισμός σε αυτό. Με πληροφορίες από την ΝΑΣΑ/USGS/Nature.

Γεωδίφης