Ταυτοποιώντας νεκρούς...

Η φυσική καταστροφή της Σουμάτρας το 2004 έμεινε στην ιστορία για διάφορους λόγους. Οι απώλειες σε ανθρώπινες ψυχές ήταν από 230.000 - 280.000. Το τρομερό γεγονός κατεύθυνε τις κυβερνήσεις των κρατών του Ινδικού Ωκεανού στην δημιουργία συστήματος προειδοποίησης για τσουνάμι, κάτι ανάλογο με αυτό που υπήρχε στον Ειρηνικό ωκεανό από το 1950. 

Σύντομα ο προβληματισμός επεκτάθηκε και στην Μεσόγειο και ξεκίνησαν οι συνομιλίες για την ανάγκη δημιουργίας ενός αντίστοιχου συστήματος που ωστόσο μέχρι σήμερα δεν έχει υλοποιηθεί. Το τσουνάμι του 2004, ευαισθητοποιείσαι όλο τον κόσμο για τους κινδύνους και τις παγίδες που προέρχονται από τέτοια μαζικά φαινόμενα . Η υποχώρηση της θάλασσας, ο ερχομός του πρώτου κύματος, η επικίνδυνη υποχώρηση και το ακόμη μεγαλύτερο δεύτερο κύμα εκτός από ένα εντυπωσιακό θέαμα, ήταν ένα γεγονός που αποτυπώθηκε στις μνήμες όλων μας.

Μόνο στην Ταϊλάνδη περίπου 5.000 άνθρωποι πιστεύεται ότι σκοτώθηκαν όταν το γιγαντιαίο κύμα χτύπησε την δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων του 2004. Ο αριθμός των αλλοδαπών που φέρονται ως αγνοούμενοι στην καταστροφή ανάγκασε την κυβέρνηση της Ταϊλάνδης να επιστρατεύσει τη βοήθεια των ιατροδικαστών από όλο τον κόσμο. 

Έστησαν ένα ειδικό κέντρο ταυτοποίησης, όπου οι εργασίες ταυτοποίησης συνεχίζονταν για μήνες μετά από την καταστροφή . Για εκείνους που έχασαν συγγενείς στην καταστροφή η ταυτοποίηση και ο επαναπατρισμός των νεκρών ήταν μία διαδικασία απαραίτητη, διότι αφενός έτσι θα τιμούσαν τους χαμένους, αφετέρου θα ξανάρχιζαν τη ζωή τους. Το τσουνάμι σάρωσε την ακτή της Ταϊλάνδης , σκορπώντας συντρίμμια και νεκρούς. 

Η ανάκτηση όλων των νεκρών ήταν ένα τιτάνιο έργο στο οποίο συμμετείχαν φορείς που ήδη είχαν δοκιμαστεί στη διάσωση των τραυματισμένων επιζώντων. Με τόσα πολλά σώματα να ανακτούνται, οι ναοί χρησιμοποιούνταν ως προσωρινά νεκροτομεία.

Χωρίς νερό και ηλεκτρική ενέργεια ή οι ναοί ήταν ένα ιδανικό μέρος για να φυλαχτούν προσωρινά. Αλλά δεν υπήρχε πουθενά αλλού για να τους πάνε. Φωτογραφίες από τους νεκρούς είχαν αναρτηθεί έξω από αυτούς τους ναούς. Φίλοι και συγγενείς τους έψαχναν απεγνωσμένα για να τους βρουν.

Αλλά για τους ιατροδικαστές, η ιδέα ότι οι συγγενείς θα μπορούσαν να βασίζονται σε οπτική αναγνώριση ήταν ανησυχητική. Λάθη μπορεί πάντοτε να γίνουν όταν συγγενείς προσπαθούν να επιβεβαιώσουν την ταυτότητα των αγαπημένων τους . Στην Ταϊλάνδη οι όροι που τέθηκαν για την αναγνώριση ήταν ακόμη πιο δύσκολοι.

Η θερμότητα του ήλιου της Ταϊλάνδης επιτάχυνε τη διαδικασία αποσύνθεσης, οδηγώντας σε αποχρωματισμό του δέρματος και προκαλώντας αλλοιώσεις στα εξωτερικά στρώματα του δέρματος με αποτέλεσμα να είχε ξεκινήσει ήδη η αποφλοίωση. Η θερμότητα βοηθούσε επίσης τα βακτήρια να αναπτύσσονται και να αυξάνονται με ακραίο και ανησυχητικό ρυθμό. Τα βακτήρια εκπέμπουν αέρια τα οποία μπορούν να προκαλέσουν εμπόδια στην περαιτέρω οπτική αναγνώριση. Η κατάσταση τελικά τέθηκε υπό έλεγχο. 

Ένα νέο νεκροτομείο κατασκευάστηκε με κοντέινερ κατάψυξης για την αποθήκευση των σωμάτων με τις κατάλληλες λειτουργικές αίθουσες εξέτασης. Μόνο με αυτό τον τρόπο μπορούσε να αρχίσει η πλήρης ιατροδικαστική διαδικασία. 

Γεωδίφης  με πληροφορίες από το BBC, USGS, Βικιπαίδεια