Οι μεγασεισμοί επηρεάζουν μόνο τις γειτονικές περιοχές του ρήγματος

Το Βορειοδυτικό τμήμα του Ειρηνικού αντιμετωπίζει υψηλή πιθανότητα ενός μεγασεισμού στα επόμενα 50 χρόνια. Ωστόσο αυτό το γεγονός  δεν συνεπάγεται ότι ένας τέτοιος σεισμός θα μπορούσε να επηρεάσει και  να πυροδοτήσει άλλους μεγάλους σεισμούς σε μακρινές περιοχές του κόσμου, σύμφωνα με μία νέα έρευνα.

Οι ερευνητές Πάρσονς της Αμερικανικής Γεωλογικής Υπηρεσίας και Βελάσκο του πανεπιστημίου του Τέξας, δημοσίευσαν μία μελέτη στο περιοδικό "Nature Geoscience", σύμφωνα με την οποία μελέτησαν στοιχεία σεισμών σε βάθος χρόνου 30 ετών, αναλύοντας όλους τους σεισμούς άνω των 7R, που συνέβησαν παντού στον κόσμο και ακολουθήθηκαν από σεισμούς μεγαλύτερους των 5 R.

H  επιστημονική έρευνα  κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι τεράστιοι σεισμοί, όπως αυτός των 9R που αναστάτωσε την Ιαπωνία είναι απίθανο να πυροδοτήσουν άλλους μεγάλους σεισμούς σε μακρινές περιοχές του κόσμου. Η νέα μελέτη αντικρούει την θεωρία ότι ένας ασυνήθιστα ισχυρός σεισμός σε μια ήπειρο μπορεί στη συνέχεια να προκαλέσει σεισμό σε μια άλλη ήπειρο.

Οι Αμερικανοί γεωλόγοι βρήκαν 205 μεγάλους σεισμούς και περίπου 25.200 υποθετικούς δευτερεύοντες μικρότερους σεισμούς μεταξύ 5-7 R. Παράλληλα, έλεγξαν αν υπήρξε, με χρονική υστέρηση μιας ημέρας, πυροδότηση άλλων μακρινών σεισμών. Όπως αναφέρουν, αυτό που διαπιστώνεται, είναι μεν μια σημαντική αύξηση στη σεισμική δραστηριότητα μετά από ένα μεγασεισμό, αλλά μόνο στις γειτονικές περιοχές του ρήγματος και όχι σε μακρινές περιοχές της Γης.

Μετά από ένα μεγασεισμό είδαν ότι υπάρχει αύξηση μικρότερων σεισμών σε απόσταση το πολύ έως 1.000 χιλιομέτρων, ενώ στη συντριπτική πλειονότητα η επίπτωση δεν ξεπερνά την απόσταση των 600 χιλιομέτρων. Σε πιο μακρινές αποστάσεις -μετά τα 1.000 χιλιόμετρα από το επίκεντρο του μεγασεισμού- δεν αυξάνεται η συχνότητα των σεισμών, σε σχέση με το φυσιολογικό διαχρονικό επίπεδό τους. Αυτή η διαπίστωση ενισχύει την πεποίθηση, των περισσότερων επιστημόνων, ότι ένας μεγάλος σεισμός ασκεί πιέσεις σε γειτονικά τμήματα του ίδιου ρήγματος. 

Όμως πέρα από αυτό το τοπικό και περιφερειακό φαινόμενο, δεν φαίνεται να υπάρχει αύξηση του σεισμικού κινδύνου σε παγκόσμιο επίπεδο.

Η θεωρία ότι μπορεί να πυροδοτηθούν σεισμοί σε μακρινές αποστάσεις, που παρουσιάστηκε το 2009, ισχυρίστηκε ότι μετά τον σεισμό των 9,1 βαθμών στη Σουμάτρα το 2004 παρατηρήθηκε μεγάλη αλλαγή στις πιέσεις που ασκούνται στο ρήγμα του Αγία Ανδρέα στην Καλιφόρνια, σε απόσταση περίπου 8.000 χιλιομέτρων. 

Οι μελετητές παραδέχτηκαν ότι μετά από ένα πολύ μεγάλο σεισμό όλος ο πλανήτης επηρεάζεται από το σοκ και έχει διαπιστωθεί ότι η σεισμική ενέργεια αυξάνεται ακόμα και σε μη σεισμογενείς περιοχές όπως η Αυστραλία, καθώς επιφανειακά σεισμικά κύματα μεταδίδονται μέσω του λεπτού φλοιού της Γης. Όμως, πρόσθεσαν πως δεν υπάρχουν στοιχεία ότι αυτή η επίδραση έχει ως συνέπεια μακρινά ρήγματα να ενεργοποιούνται και να προκαλούν κι αυτά σεισμό.

Σύμφωνα πάντα με τους ερευνητές ακόμα κι ο ισχυρός φονικός σεισμός 6,8R που έπληξε πρόσφατα την Μιανμάρ( 24 Μαρτίου), πιθανότατα οφειλόταν σε σύμπτωση και μάλλον δεν μπορεί να συσχετιστεί με τον σεισμό της Ιαπωνίας.

Γεωδίφης με πληροφορίες  από το Nature Geoscience.