Η φωτιά του διαβόλου και οι θρύλοι των Αβοριγίνων της Αυστραλίας

Ένας από τους 4.700-χρονών κρατήρες στο Henbury Conservation Reserve στην Αυστραλία. (Φωτογραφία-Matthias Siegel).

Προφορικές παραδόσεις, έχουν διατηρήσει τα αρχεία των προσκρούσεων μετεωριτών επί χιλιάδες χρόνια και θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε νέες επιστημονικές ανακαλύψεις.

Στην καρδιά της Αυστραλίας, σε μια απομακρυσμένη περιοχή νότια των πηγών Alice Springs, υπάρχει περίπου μια ντουζίνα από περίεργες καταθλίψεις.

''Μην πίνετε το νερό της βροχής από τις πισίνες εκεί, μια διαβολική φωτιά θα σας γεμίσει με σίδηρο'' λένε οι αβορίγινες, αυτόχθονες κάτοικοι της Αυστραλίας. Πρόκειται για ιστορία που έχει περάσει από γενιά σε γενιά. Η τοποθεσία Henbury , η οποία δημιουργήθηκε περίπου 4.700 χρόνια πριν, όταν ένα μεγάλος, πλούσιος σε σίδηρο μετεωρίτης χτύπησε τη γήινη ατμόσφαιρα και έσπασε, σκορπώντας θραύσματα.

Οι Αβοριγίνες ήταν οι πρώτοι που εντόπισαν την περιοχή και αυτό ίσως είναι ένα από τα κύρια παραδείγματα μιας προφορικής παράδοσης που έχει διατηρήσει τη μνήμη μιας αρχαίας πτώσης μετεωρίτη, υποστηρίζει ο Duane Hamacher στο Πανεπιστήμιο της Νέας Νότιας Ουαλίας στην Αυστραλία. Σύμφωνα με τον Hamacher, τέτοιες ιστορίες μπορεί να είναι ζωτικής σημασίας καθώς παρέχουν ενδείξεις για μελλοντικά ευρήματα.

"Αυτές οι παραδόσεις θα μπορούσαν να οδηγήσουν στην ανακάλυψη νέων μετεωριτών και χώρων πρόσκρουσης προηγουμένως άγνωστοι στη δυτική επιστήμη'', σύμφωνα με μία έρευνα που δημοσιεύθηκε στην Αρχαιοαστρονομία.

Οι περισσότεροι μύθοι και ιστορίες είναι απλά ιστορίες που έχουν περάσει διαμέσου των αιώνων, έχουν αλλοιωθεί με την πάροδο του χρόνου . Αλλά κάποιοι βασίζονται σε γεωλογικά ή αστρονομικά γεγονότα που συνέβησαν πριν από λίγο καιρό. Η αναζήτηση για την αλήθεια πίσω από αυτές τις ιστορίες έχει εμπνεύσει ένα πεδίο της επιστήμης που ονομάζεται Γεωμυθολογία .

Οι περισσότερες ιστορίες έχουν περάσει από γενιά σε γενιά για μόνο 600 ή 700 χρόνια, αναφέρει ο γεωφυσικός Πάτρικ Ναν του Πανεπιστημίου Sunshine Coast στην Αυστραλία.

Υπάρχουν ακραίες περιπτώσεις: Οι άνθρωποι Klamath λένε ένα μύθο για μια μάχη μεταξύ δύο ισχυρών πνευμάτων, η οποία περιγράφει λεπτομερώς την έκρηξη του Όρους Mazama και τη δημιουργία της λίμνης κρατήρα( Crater Lake) στο Όρεγκον πριν περίπου 7.700 χρόνια. Αλλά οι περισσότερες ιστορίες δεν διαρκούν πολύ. ''Αυτού του είδους τα πράγματα είναι πολύ, πολύ σπάνια'', είπε ο Ναν.

Στη μελέτη του, ο Hamacher εντοπίζει πολλές προφορικές παραδόσεις από αυτόχθονες Αυστραλούς και ισχυρίζεται ότι μπορεί να συνδεθούν με μετεωρίτες. Οι κρατήρες Henbury, για παράδειγμα, βρέθηκαν το 1899, αλλά δεν είχαν αναγνωριστεί αμέσως ως τόποι πρόσκρουσης μετεωριτών. Εκείνη την εποχή, ο ιδιοκτήτης ενός σταυλισμού Walter Parke τους αποκάλεσε "ένα από τα πιο περίεργα σημεία που έχω δει ποτέ στη χώρα" σε μία επιστολή που έστειλε προς τον ανθρωπολόγο Φρανκ Gillen. "Δεν μπορώ παρά να πιστεύω ότι έχει γίνει από τον άνθρωπο, αλλά πότε ή γιατί, ένας θεός ξέρει."

Το 1921, ένας άνδρας με το όνομα James M. Μίτσελ επισκέφθηκε την περιοχή Henbury με οδηγό έναν Αβοριγίνα ο οποίος αρνήθηκε να πάει κοντά στις εσοχές, λέγοντας ότι ο τόπος ήταν ήταν μια ''διαβολική φωτιά" που είχε έρθει από τον ουρανό και σκότωσε τα πάντα . Δεκατρία χρόνια αργότερα, ο Μίτσελ επέστρεψε. Μέχρι τότε, η αστρονομική σύνδεση είχε γίνει, όταν ένας μεταλλοδίφης βρήκε σωματίδια σιδήρου στους κρατήρες το 1931, αλλά οι νέοι Αβορίγινες οδηγοί εξέφρασαν και πάλι τον φόβο της περιοχής στον Μίτσελ. Είπαν ότι δεν μπορούν κατασκηνώσουν κοντά στις καταθλίψεις, ούτε να συλλέξουν νερό από τους κρατήρες. Ένας από τους οδηγούς ήξερε αυτό, επειδή ο παππούς του είχε δει τη διαβολική φωτιά να προέρχεται από τον ήλιο. Ο Hamacher άκουσε παρόμοιες ιστορίες που άλλοι Αβορίγινες είπαν στους επισκέπτες κατά το πρώτο μισό του 20ου αιώνα.

Η διαβολική φωτιά, είναι πιθανώς αντιπροσωπευτικό στοιχείο πριν από μία εκδήλωση, καταλήγει ο Hamacher. ''Τα σημερινά στοιχεία δείχνουν ότι οι Αβορίγινες ίσως να παρακολούθησαν την εκδήλωση, κατέγραψαν το περιστατικό σε προφορικές παραδόσεις και αυτές οι παραδόσεις παρέμειναν ανέπαφες από τη δεκαετία του 1930 και ενδεχομένως αργότερα", γράφει. "Αν η παράδοση είναι μία ζωντανή ανάμνηση του γεγονότος, τότε πρέπει να είναι πάνω από 4.500 χρόνων."

Οι επιστήμονες σήμερα ταξιδεύουν στα πέρατα της Γης και ψάχνουν για μετεωρίτες. Μερικές φορές στις τοποθεσίες πρόσκρουσης αναζητούν για θραύσματα. Αυτά τα πετρώματα είναι απομεινάρια από τα δομικά στοιχεία του ηλιακού συστήματος και μπορεί να δώσουν σημαντικές ενδείξεις για την προέλευση των πλανητών, και ίσως ακόμη και να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε πως ξεκίνησε η ζωή στη Γη. Χρησιμοποιώντας τοπικούς μύθους για να αποκαλύψουν αρχαίες προσκρούσεις οι επιστήμονες έχουν πλέον βρει ένα νέο τρόπο για να εντοπίσουν κάποια από αυτά τα ουράνια σώματα.

Γεωδίφης

Πηγή-smithsonianmag.com